Dauntless | 300 • Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 13 april 2014 - 9:21   Halfling is offline
    Halfling
    Halfling 4374



    D A U N T L E S S
    •• • ••
    We believe that cowardice is to blame for the world’s injustices.
    We believe that peace is hard – won and that sometimes it is necessary to fight for peace.


    ––––––––––

    Binnen in de wereld van Divergent (© Veronica Roth) maken jongeren op zestien – jarige leeftijd een levensbepalende keuze ; de keuze in welke van de vijf verschillende facties zij thuis behoren.

    Dauntless is een van de voorgaande facties – welke is toegewijd aan moed, dapperheid en onverschrokkenheid. De oprichters van de factie beschuldigden de emoties angst en lafheid voor het starten van de vele problemen waarmee de samenleving de afgelopen decennia heeft moeten kampen – wat zij willen bevechten door het voorbereiden van de leden op het controleren van angst.

    Echter, is Dauntless voorbereid op de komst van de personen welke Divergent zijn – welke niet behoren tot slechts een bepaalde factie? Zijn zij bereid deze personen te elimineren – of zijn zij er bewust van dat deze personen juist hulp kunnen bieden?


          • V E R H A A L
    Eric – een van de meest gevreesde Dauntless leiders, zal zijn walging jegens de personen welke Divergent zijn nooit onder stoelen of banken steken. Naar zijn mening dient iedere personen welke Divergent is uitgeroeid te worden, waardoor zij geen bedreiging meer zullen vormen voor de gehele samenleving.
    Echter, binnen de afgelopen jaren zijn vele van zijn " aanhangers " bekeerd – hebben hun gedachtengang om laten draaien en staan volledig achter de personen welke Divergent zijn. Verschillende personen hebben hierdoor de dood gevonden, waardoor de overgebleven groep een kleine vorm van verzet is geworden – met als enige doel het redden van de soort van de Divergent.
    Inmiddels is de groep van verzet steeds groter en groter geworden – zijn er zelfs geruchten dat deze groep af willen rekenen met Eric en de gehele Dauntless factie naar eigen hand willen plaatsen. Echter, Eric en zijn overgebleven aanhangers zullen zich nooit of te nimmer genadeloos stellen zonder een gevecht – zal de groep van verzet het met nieuwe ingewijden voor elkaar krijgen om Eric van zijn troon te stoten en hiermee een grote massamoord op de Divergent voorkomen?


          • R O L L E N
          Rollen – story

          • Trainers
          Eric – aanhangers
    – Eric, grotendeels gespeeld door Stiff

          Divergent – aanhangers
    – Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe' • Paracosm
    – Farrah Izabela Griffin • Natsukashii
    – Isabelle Amethyst Cunningham, 'Belle' • Elvithien, Divergent

          • Initiates – DB
          Eric – aanhangers
    – Casper Jacobus Davidson, 'Cas' • Dhvani
    – Jonathan Drew Mason, 'Drew' • Celebration

          Divergent – aanhangers
    – Raven Tyllaster • Dothrakiae, Divergent
    – Ameya Elizabeth Chase • Sempra, Divergent
    – Edith Margot Captes, 'Leena' • Lacville

          • Initiates – FS
          Eric – aanhangers
    – Quintelia Heather Williams, 'Quinn' • Initiate, Divergent

          Divergent – aanhangers
    – Milena Athena Reylin, 'Mila' • Misao
    – Rhozali Eunice Ainsworth, 'Ro' • Raging, Divergent

          • R E G E L S
    Algemeen
          – Alleen ik (Mirte, Stiff) opent de nieuwe topics.
          – Username veranderingen worden doorgegeven binnen het praattopic/rollentopic.
          – Men gedraagt zich respectvol jegens andere personen binnen de RPG, zo niet – volgt een ban binnen de RPG.
          – Deze RPG is geen sneltrein, daarom wordt er rekening gehouden met elkaar.

    RPG
          – Per post worden er minimaal driehonderd woorden geschreven.
          – Binnen in de post wordt gelet op spelfouten en verdere grammatica.
          – Men gaat geen andere personages besturen/vermoorden/etc. in een eigen post – dit gebeurt alleen in duidelijk overleg.

    Voorkomend dat het een sneltrein gaat worden – moeten er twee posts tussen je eigen posts staan.

          • B E G I N

    Met gebalde vuisten in de lucht gestoken en onder het geluid van verschillende joelende geluiden – zijn de kersverse initiates van Dauntless zojuist op het harde grind terecht gekomen – al dan niet vallend en haperend – wat het gehele dak van de initiate ingang bedekt. Alhoewel het grootste gedeelte van de initiates geboren en getogen Dauntless' blijken, zijn er enkele factionswitchers vanuit Amity en Erudite te onderscheiden – uitstaand door de rode, gele en blauwe kledij.
          Wanneer eveneens de factionswitchers de grote grijnzen en glimlachen op de gezichten hebben laten verschijnen, wordt het enthousiasme enigzins getemperd door de verschijning van Eric – welke met een kille, harde blik op de rand van het dak staat te balanceren alsof hij met een stoeprand te maken heeft. Scannend laat hij zijn ogen over de initiates glijden – waarbij zijn gedachten voor enkele seconden naar de vraag "zouden er Divergents tussen zitten" schiet, maar hij uiteindelijk een korte mededeling over zijn lippen laat rollen.
    "Mijn naam is Eric – een van de leiders van jullie nieuwe factie. Verschillende verdiepingen onder ons is de ledeningang van het verblijf van onze factie. Wanneer je het niet kan opbrengen om te springen, hoor je hier niet thuis."

    De eerste en laatste springers zijn al bepaald – deze personen hebben een PB ontvangen.

    ––––––––––
    R O L L E N T O P I C •• • •• P R A A T T O P I C

    [ bericht aangepast op 24 april 2014 - 21:03 ]

    •

    15 april 2014 - 15:43   Saturnz is offline
    Saturnz
    Saturnz 8791

    Quintelia "Quinn" Heather Williams.
    Initiate, 16 · Faction Switcher, Erudite · Eric-aanhanger · Divergent


    Gabe komt naar ons toegelopen met Farrah over zijn schouder, en ik trek mijn wenkbrauw op. Zouden ze een relatie hebben? Ach, het maakt ook niets uit. Gabe geeft een instructie over messenwerpen, en ik luister aandachtig. Ik heb de messen al weer bij me liggen, en ik pak er eentje op. 'Ik weet niet waar je zonet aan dacht toen je het mes in de roos gooide - maar hou die gedachten vast en laat je niet afleiden.' Ik kijk op naar Gabe en knik. Harold Parker. Harold Parker. Jeanine Matthews en Harold Parker. Adem in. Arm naar achteren. Blik op het doelwit. Harold Parker. Jeanine Matthews. David Williams. 'Pap,' fluister ik uitermate zachtjes. Adem uit. Gooi. Ik durf niet te kijken hoe ver hij naast is. Maar als ik opkijk, zie ik dat hij exact in de roos is. Maar de gedachte aan mijn vader is te veel. Voordat de tranen stromen ben ik de zaal uitgelopen, een mes nog in mijn handen. Ik weet niet waar ik heen loop, maar ik loop weg. En ik blijf lopen. Tot ik niet langer kan, en ik zak in elkaar. Luide snikken verlaten mijn mond, en ik verafschuw mijn zwakte. Maar nu de tranen stromen, kan ik niet anders. Mijn vader, dood vanwege de haat jegens Divergents. Ik weet zeker dat als ik niet op pas, ik net zo zal eindigen. Misschien zelfs wel door Harold Parker. Ik kijk naarhet mes in mijn handen, en de muur die voor me is. Ik kras de naam David in de stenen. Mijn vader zal nooit volledig wegzijn. En eigenlijk moet ik dapper zijn, voor hem. Ik heb zijn aptitude-testresultaten nooit geweten, maar ik heb het gevoel dat hij dezelfde had. Hij gaf zich op voor zijn familie, was dapper, en ook intelligent. Ik snik weer. Was hij maar hier.

    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    15 april 2014 - 17:53   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    • Rhozali '' Ro '' Eunice Ainsworth
    Amity born, 16. Divergent – Divergent aanhanger.
    ••• ••• •••


                Gedurende een lange tijd heb ik mezelf in een uithoek van de trainingszaal gesetteld. Zittend op een houten, grof uitgesneden balk sla ik mijn mede – aspiranten gade. Sommigen doen het erg goed, anderen proberen goed te worden. Het is een afwisseling van spel en echte training.       Ik voel de behoefte niet me aan te sluiten bij de groep, dus blijf ik zitten. Mijn voeten iets boven de grond bungelend, buig ik voorover om een verdwaald mes uit het hout te trekken. Het is vast tijdens een andere training blijven steken – en zo te zien heeft niemand tot nu toe de moeite genomen het op te bergen.
          Een bedenkelijke blik vult mijn ogen als ik mijn vingertoppen vederlicht langs het kunststof lemmet laat glijden, waarna het de haast perfecte snijkant van het wapen bevoeld. De structuur is glad en licht. Het is een klein maar enorm dodelijk wapen. In Amity, is het ongebruikelijk dat vrouwen een wapen in bezit hebben. Zelfs de mannen mogen vaak maar één specifiek wapen kiezen om zichzelf en hun familie mee te verdedigen. Ik heb echter vaak genoeg een mes in handen gehad: het zakmes van mijn broer Daneth lag vaak genoeg tot mijn beschikking. Ik heb er geen spijt van gehad dat ik het wel eens heb gebruikt om te zien wat de mogelijkheden er van zijn.
          Nu, in Dauntless, zal ik nooit meer stiekem hoeven te doen met een mes – of wat voor wapen dan ook. Dat betekent dat ik zal moeten leren hoe ik mezelf er mee kan verdedigen, maar ook zeker hoe ik er anderen mee kan verwonden. Al heel lang geleden heb ik geleerd dat ik geen verdediger ben: ik ben een aanvaller. Wanneer ik begin, zal ik winnen. Als ik te lang wacht, dan verlies ik. Het is goed om die gedachte te onthouden. Het is zowel een zwakte als een toevoeging, namelijk. Dat hangt helemaal van de situatie af en hoe ik er vervolgens mee om ga.
          Als Gabe – want zo heb ik besloten hem te noemen, gezien Hood zo onpersoonlijk klinkt – zijn uitleg over messen aan ons overbrengt, sta ik langzaam op. Ik besluit me nog altijd afzijdig te houden, maar sla zijn woorden wel degelijk goed op in mijn gedachten. Iedere tip is welkom, en advies brengt je enkel vooruit.
          Terwijl ik mijn spieren probeer te warmen, vinden mijn ogen opnieuw de anderen. Dauntless born, switchers. Ze lopen door elkaar, maar er heerst nog altijd verdeeldheid.
          Ik heb respijt van mijn jaren op de boerderij van mijn ouders: de paarden die iedere lente werden binnen gebracht om zadelmak te worden gemaakt – bezorgden mijn beenspieren een gigantische boost. Ook de stevigheid in mijn armen is te danken aan die intensieve jaren. Ik heb het nooit bijzonder gevonden, maar besef tot mijn grote vreugde dat het iets is dat ik in mijn voordeel heb verworven.
          Met een rechte rug en gespannen spieren, analyseren mijn ogen voor een kort moment de schietschijf die ik van plan ben te raken. Ik zal het toch moeten leren.
          Langzaam spant mijn arm naar achter, houd ik stil en adem ik diep en geduldig in. Mijn ogen vinden de roos en ik gooi. Mijn volledige spierkracht, mijn volledige gewicht. Ik laat los en adem scherp uit.
          Krsjt.
          De muur maakt een protesterend en hoogstens verontrustend geluid als de punt van het mes naar binnen verdwijnt. Een tijd lang kan ik enkel met grote ogen naar het tafereel staren. Koud zweet plakt tegen mijn rug als ik voorzichtig recht op ga staan om mijn blik naar de rest te laten dwalen. Hij zit zo'n halve meter naast de schietschijf, maar hij is voor een derde in de muur verdwenen.
          Ik weet niet of ik me trots mag voelen, of me diep hoor te schamen. Om welke reden dan ook, kleuren mijn wangen langzaam rood.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    17 april 2014 - 14:06   Kiramman is offline
    Kiramman
    Kiramman 12021

    • Casper 'Cas' Jacobus Davidson •
    Aspirant, 16 • Dauntless-born • Eric-aanhanger




    Raven volgde mijn blik terwijl ik naar de jongen met de bloedneus keek. Ondertussen werd hij ondersteunt door twee andere aspiranten en uit de zaal geleid. "Ik zou maar niet te vroeg juichen Cas," zei Raven. Ik trok een wenkbrauw op en lachte. "Oh kom op, zelf onhandige-ik ben niet zo onhandig om me op de eerste dag al knock out te slaan."
          "Misschien verslaat hij je nog wel," deed ook Ameya een duit in het zakje. Ze grijnsde en ik trok een quasi gepijnigd gezicht. "Aw, dat doet me zeer Ameya. Zo weinig vertrouwen in mij." Ik wreef met mijn hand over de plek op mijn borst waar mijn hart zit , alsof haar woorden me echt hartzeer bezorgden. Ik sloeg nog een aantal keer op de bokszak.
          "Guys, zin om wat messen te werpen? Wie als laatste drie messen raak gooit in de roos, moet navond in het donker langs de chasm lopen." Ik kreunde. Aan Ravens grijns te zien was hij een kei in messen werpen en het enige waar ik goed in was, was in schieten. Dit ging een ramp worden. Ameya zei dat ook zij goed was in messen werpen, en het hart zonk me in de schoenen. "Oh en trouwens, wij op één kamer? Hoe minder switchers hoe beter, right?"
          Raven was zich er vast niet van bewust dat we allemaal in één grote zaal sliepen, in plaats van verschillende kamers. Ik wilde hem daar net op wijzen, toen Ameya me voor was. "Er staan stapelbedden, slimmerd," zei ze en de sarcastische ondertoon was moeilijk te negeren. Ik grinnikte. "Maar het lijkt me wel een goed idee als we dicht bij elkaar slapen, jij, Cas?" zei ze vervolgens. Ik haalde mijn schouders op als antwoord en glimlachte. "Waarom ook niet."
          Ik volgde Ameya en Raven naar het messen werpen onderdeel en nam een set messen van de tafel. "Urg, ik haat jullie," mompelde ik amper hoorbaar, maar grijnsde toen naar Ameya. Ik ging me niet laten doen. Aangezien Raven en Ameya beter waren in dit onderdeel, probeerde ik hun bewegingen zo goed mogelijk na te doen. De eerste keer raakte ik het doel niet eens. De tweede keer raakte ik de buitenste ring. Ik zuchtte. Binnen drie jaar had ik de roos nog niet geraakt. Zelf de faction-switcher was beter dan ik en dat wilde veel zeggen.
          Ik keek op toen Gabe bij ons kwam staan en ons een korte uitleg gaf over messen werpen. Raven en Ameya hadden die niet nodig, maar ik wel. Ik wierp mijn messen en luisterde ondertussen met half oor naar Gabe. "Vervolgens maak je jezelf meester over je ademhaling. Wanneer je je arm naar achteren laat glijden, adem je in. Wanneer je je arm naar voren laat schieten en het mes werpt, adem je uit. Nu ben ik benieuwd wat het beginniveau is, dus ik stel voor dat jullie je best doen om te laten zien wat er in zit."
          Ik probeerde te doen wat hij zei en met elke worp kwam ik dichter bij de roos terecht. Als ik in de top tien wilde geraken aan het einde van de week, moest ik echt veel beter scoren. Ik ademde diep in en uit, bracht mijn arm naar achteren en wierp het mes op het moment dat ik uitademde. Het mes bleef steken in de roos. Ik grijnsde naar Raven, maar hij had er ook al één in de roos gegooid.
          Ik wilde net wat zeggen toen de faction-switcher naast ons uit het niets de zaal uit liep, nadat ze met haar mes de roos had geraakt. Ik trok een wenkbrauw op en keek verbaasd naar Ameya en Raven. "Wat gebeurde er net?"

    [ bericht aangepast op 17 april 2014 - 14:18 ]

    kindness is never a burden.

    17 april 2014 - 22:30   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    Farrah Izabela Griffin
    Trainster ¤ Candor born ¤ Divergent aanhanger



          'Je hebt gelijk – Ik zal alles voortaan direct aan jou en Belle laten weten. Alhoewel...' begint Gabe, waardoor er een lichte glimlach op mijn lippen komt te staan. Dan haakt hij ineens zijn armen rond mijn binnen en lig ik in no-time over zijn schouder. Ik begin gelijk te trappen met mijn benen en laat mijn handen neerkomen op zijn rug, terwijl hij me stevig vastblijft houden. '. . . je in mijn ogen altijd een zestienjarige Goldilocks blijft,' vervolgt hij zijn zin. 'Zo zie je me vast niet meer als ik oud en gerimpeld ben,' grinnik ik, ook al weet ik wel dat je in een factie als Dauntless niet bepaald de kans krijgt om "oud en gerimpeld" te worden. Heel erg vind ik dat niks, ik wil sowieso geen leeftijd bereiken dat ik niks meer zelf kan doen. Zodra ik krakkemikkig word, mag wat mij betreft mijn leven beëindigd worden.
          Gabe is ondertussen naar het messenwerpen gedeelte gelopen, waar hij mij weer op de grond zet. Ik werp een korte blik op zijn gezicht, maar er valt niets uit af te lezen. Hij haalt zijn eigen messen tevoorschijn en begint uitleg te geven, terwijl er een schare aan initiaties bij hem komen staan. Ik grinnik zacht, aangezien Gabe meestal wel een aantal "fans" krijgt tijdens de Inwijding. Het blijft amusant om te zien.
          'Wanneer je een mes gaat gooien – is het van groot belang dat je het als een verlengend gedeelte van je eigen onderarm ziet, waardoor je het alle richtingen in kan sturen waar je het maar hebben wil. Vervolgens maak je jezelf meester over je ademhaling. Wanneer je je arm naar achteren laat glijden, adem je in. Wanneer je je arm naar voren laat schieten en het mes werpt, adem je uit. Nu ben ik benieuwd wat het beginniveau is, dus ik stel voor dat jullie je best doen om te laten zien wat er in zit.' Precies dezelfde uitleg die hij mij drie jaar geleden had gegeven. Ik kon er eerst echt geen hol van, maar dankzij Gabe's hulp ben ik er redelijk goed in geworden, al zie ik het nut er van niet heel erg in. Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit in een situatie terecht zal komen dat ik een mes op iemand moet werpen en ik ben al zeker niet van plan iemand ooit zo te vermoorden. Wat dat betreft is het misschien maar goed dat ik niet altijd even goed richt: als ik zou richten op het hart, dan zal het mes waarschijnlijk niet daar terecht komen
          Gabe staat inmiddels weer naast me en lacht samenzweerderig naar me. 'Je uitleg is echt nog geen haar veranderd,' merk ik overbodig op. 'Nu nog zien of ze net zo goed naar je luisteren als ik dat deed of dat ze je nieuwe fans worden,' voeg ik er met een lichte grijns aan toe, terwijl ik er aan terug denk dat ik tijdens mijn eigen Inwijding eerst weigerde om naar hem te luisteren.
          Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat een van de initiaties de roos raakt en vervolgens wegloopt, waarop ik lichtjes mijn wenkbrauw optrek. Ze is een factionswitcher en zal waarschijnlijk alle training die ze krijgt nodig hebben, waardoor het niet erg slim van is om tijdens de training weg te lopen, wat overigens ook van een Dauntless born niet slim zou zijn om te doen. Mijn blik glijdt kort naar Gabe, en vervolgens naar enkele andere initiaties. Als ze over een uur nog niet terug is kijk ik wel waar ze blijft, als Gabe er tenminste niet eerst achteraan gaat.
          Met mijn blik is nu gericht op de drie Dauntless born initiates die zonet jongen de jongen met de bloedneus uit hadden gelachen. 'Jullie drie,' begin ik. 'Ik wil je er nooit, maar dan ook echt nóóit meer op betrappen dat jullie een andere initiate uitlachen omdat hij of zij een foutje maakt of onnhandig is. Iemand uitlachen om die reden is verreweg van dapper. Het is laf en zoals jullie weten hoort lafheid niet in Dauntless thuis. Als ik jullie hier weer op betrap, dan zullen jullie als schietschijf dienen en dan zal Gabe demonstreren hoe hij zijn bijnaam gekregen heeft.'
          Na deze woorden ga ik weer naast Gabe staan. 'Het is maar goed dat ze niet voor Eruditie hebben gekozen,' mompel ik tegen hem, waarna ik hem in zijn zij prik en hem met fonkelende ogen en een grijns op mijn lippen aankijk. 'En jou krijg ik ook nog wel,' waarschuw ik hem op een quasi-dreigende toon, doelend op zijn "ontvoering" van net.

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 16:52 ]

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    18 april 2014 - 12:18   Halfling is offline
    Halfling
    Halfling 4374

    Gabriel Naveen Emerson, 'Gabe'
    Trainer, 23 – Erudite born – Divergent aanhanger
    •• • ••


    'Je uitleg is echt geen haar veranderd. Nu nog zien of ze net zo goed naar je luisteren als ik dat deed – of dat ze je nieuwe fans worden.'
                Mijn mondhoeken schieten direct omhoog in een lichte grijns – slechts bij enkele gedachten aan Farrah's initiation. Vanaf de allereerste ontmoeting had ze simpelweg geweigerd om naar mijn instructies te luisteren, op ieder onderdeel. Echter, na enkele individuele trainingssessies merkte ze dat ik haar slechts probeerde te helpen – waardoor ze uiteindelijk op een aanzienlijke plaats terecht kwam binnen de ranking.
                Geconcentreerd richt ik mijn concentratie op de initiates welke rondom het onderdeel messenwerpen staan. Cas – een Dauntless born – weet mijn instructies goed te kunnen gebruiken, aangezien zijn messen alsmaar dichter bij de roos belanden en uiteindelijk blijven steken. Met een goedkeurende knik richt ik mijn concentratie een – voor – een op de volgende initiates.
                Naamloos – de jongedame uit Erudite – werpt verschillende messen welke de roos raken, maar vervolgens op de harde grond kletteren. Binnen enkele seconden merk ik op dat het een standaard geval van terughoudendheid is, gecombineerd met te weinig spierkracht. Wanneer ze harder zou werpen, zouden de messen zonder enige twijfel in de roos blijven steken. Echter, wanneer ik haar nogmaals een worp zie doen met al haar kracht – moet ik concluderen dat het haar richtingsvermogen laat wankelen.
          Met slechts enkele stappen sta ik achter haar, een geconcentreerde blik op mijn gezicht. 'Je moet enkel en alleen deze spieren aanspannen wanneer je je arm omhoog brengt om te gooien.' Slechts de vingertoppen van mijn rechterhand tikken voor enkele seconden op haar rechterbovenarm, duidend op de spieren waar ik het zojuist over had. 'Daarnaast, moet je je gehele lichaam niet te veel meebewegen wanneer je werpt – daardoor laat je de baan van het mes afwijken.'
          Wanneer ik me richting de volgende initiate begeef – houd ik mijn pas voor enkele seconden in en kijk voor een minimaal moment achterom naar haar. 'Niet slecht voor een beginneling – Blue.'
                Glimlachend neem ik plaats achter de volgende initiate – Quinn – welke ik zojuist heb geïnstrueerd om aan hetzelfde te denken als waar ze eerder aan dacht, op het moment dat ze haar mes exact in de roos had geworpen. Wanneer haar mes opnieuw in het midden van de roos blijft steken – knik ik opnieuw goedkeurend en open mijn mond minimaal om haar eveneens een compliment te geven. Echter, wanneer ze van het ene op het andere moment de trainingszaal besluit te verlaten – hef ik verbaasd mijn wenkbrauwen op en zoek voor een kort moment oogcontact met Farrah, waarbij ik "tien minuten" naar haar mime. Wanneer de initiate op dat moment niet was teruggekeerd, zouden er niet alleen punten afgetrokken worden van haar trainingsscore – maar zou er eveneens iemand naar haar op zoek moeten.
                Met een hervonden concentratie neem ik vervolgens plaats achter de laatste initiate van het onderdeel – Ro. Wanneer ik de spieren van haar lichaam aan zie spannen – weet ik instinctief dat hij ontzettend ver naast de roos terecht zal komen, waardoor ik mijn hoofd al weg draai. Echter, wanneer het krassende geluid mijn gedachten bereikt – laat ik mijn hoofd met opgetrokken wenkbrauwen terug draaien, waarbij ik tot mijn grote verbazing merk dat haar mes voor het grootste gedeelte is verdwenen in het massieve materiaal van de muur.
          Grijnzend merk ik op dat Ro en Blue tegenpolen van elkander zijn – de een te veel kracht en te weinig techniek, de ander te weinig kracht en te veel techniek. 'Indrukwekkend, Ro. Alleen – de volgende keer iets verder naar rechts, zo zul je nooit of te nimmer iemand raken. Je moet proberen je gehele lichaam niet in de strijd te gooien – slechts je bovenlichaam – anders buigt je kracht het mes af.'
                '. . . en dan zal Gabe demonstreren hoe hij zijn bijnaam heeft gekregen.'
          Enigszins verbaasd neem ik plaats op mijn plek waar ik me eveneens bevond voor de grond, terwijl Farrah terug komt gelopen van de drie Dauntless born initiates. 'Het is maar goed dat ze niet voor Erudite gekozen hebben,' hoor ik haar met een zachte stem mompelen – waardoor ik niets anders kan dan licht grinniken. '. . . En jou krijg ik ook nog wel,' laat ze zichzelf vervoglens horen, met een quasi – dreigende ondertoon, waarbij haar ogen onmiskenbaar fonkelen van het plezier.
          'Wie. . . Mij?' Mijn stem klinkt gemaakt verbaasd, waardoor de grijns rondom mijn mondhoeken enkel en alleen groter wordt. 'Ik ben niet degene die de initiates de stuipen op het lijf weet te jagen, Goldilocks – dat is jouw talent,' laat ik er vervolgens zacht en speels achteraan volgen, waarbij ik mijn heup kort tegen de hare laat botsen. 'Ik moet eerlijk toegeven dat ik aangenaam verrast ben door het begin – niveau van de initiates, wat jij?'

    •

    18 april 2014 - 15:53   Orwell is offline
    Orwell
    Orwell 1266

    MILENA 'BLUE' ATHENA REYLIN
    Initiate, 16 – Erudite Born – Divergent Aanhanger

    •


    •


    “Woah.”, zeg ik in een fluistering tegen mezelf als ik zie waar – en dan vooral, hoe - Rhozali’s mes terecht gekomen is. Wie had gedacht dat een meisje van Amilty – van alle facties nog wel – zo’n kracht zou bezitten? Ik probeer met alle macht aan mijn persoonlijke triomf vast te houden, maar dat wordt lastiger hoe meer ik besef dat ik waarschijnlijk één van de zwakste hier ben, aangezien ik het merendeel van mijn leven gelezen heb – en dus stilgezeten. Het overvalt me wanneer Gabe plots achter me staat, wat mijn concentratie meteen aan het wankelen brengt – nog meer wanneer ik zijn vingertoppen op mijn huid voel, als hij me richting geeft in de techniek van het gooien. ‘Je moet enkele en alleen deze spieren aanspannen wanneer je je arm omhoog brengt om te gooien.’, zegt hij me – en ik voel zijn hand weer van mijn huid verdwijnen.

    Ik ben hem dankbaar voor zijn uitleg en dat wil ik ook met mijn blik laten zien, maar een deel van me wilt dat hij snel weer weggaat – het voelt bijna intimiderend, zeker omdat het het idee dat ik beter in de gaten gehouden word dan ik besef, bevestigt. ‘Daarnaast, moet je je gehele lichaam niet te veel meebewegen wanneer je werpt – daardoor laat je de baan van het mes afwijken.’, voegt hij er nog aan toe. De boeken zeggen dat dat net nodig is, wil ik hem zeggen, maar ik hou mijn lippen op elkaar geklemd. Pas wanneer hij aanstalten maakt weg te gaan, laat ik mezelf toe weer rustig te ademen en besef ik hoe ik mijn adem zowat de hele tijd ingehouden had wanneer hij sprak. Tot mijn verrassing onderbreekt hij zijn pas echter, om zich voor enkele seconden tot mij te richten. ‘Niet slecht voor een beginneling – Blue.’ En dan voegt hij zich bij Quinn.

    Blue..? Blue? Wat? Ik kijk hem even verward na, maar besef al snel dat mijn keuze om mijn naam niet te zeggen, meer gevolgen heeft dan ik verwacht had. In mijn gedachten – mijn theorieën – helpt het niet dat er nog meer focus op mijn Erudite-afkomst gelegd wordt, wanneer ik het net van me af wil schudden. Iets beledigd neem ik een mes in mijn handen, klem mijn vingers om het lemmet en herhaal Gabe’s woorden in mijn hoofd. Alleen deze spieren – je lichaam niet mee bewegen. Het mes ontsnapt mijn vingers voor ik het zelf goed besef en ik kijk ietwat verwonderd hoe het perfect in het doelwit blijft steken, dichtbij de roos. Hij heeft gelijk. Nu moet ik hem nog echt dankbaar zijn ook. Het overvalt me met enige tegenzin dat bij mijn boekenkennis tegendeel bewezen is door hem en ik laat een zachte grijns om mijn lippen vormen, als ik mijn hoofd even schud. Dit kun je niet menen.
    Ik richt mijn blik even zijwaarts naar hem en vang net een glimp op van Quinn, die weer met het mes in de roos zit. Tot mijn verbazing loopt ze dan plots weg, wat alles behalve logisch is. Ze zou blij moeten zijn, toch? Het zou me niet uit moeten maken, neem ik mezelf voor, maar het lukt me niet mijn zorgen om Quinn - de enige persoon die me niet vreemd is – te onderdrukken. Ik probeer te peilen of de trainers het erg vinden – maar wanneer ik Gabe woorden naar een andere trainster zie mimen, besluit ik haar te gaan halen.

    Ik leg het mes wat ik in handen genomen had weer op de tafel en wacht enkele seconden, tot de trainers – naar mijn gevoel – geen aandacht meer aan me besteden, al besef ik dat dit niet meer dan een illusie kan zijn. Met een trage pas maak ik mijn weg naar de deur, waarna ik versnel wanneer ik in de hal ben. De moed zakt me in de schoenen wanneer ik probeer te bedenken hoe ik haar ga vinden in dit doolhof van gangen. Daarom begin ik gewoon te lopen zonder enig idee waarheen - stilstaan brengt ook niks op – tot ik haar zachte gesnik plots opvang, wat me een zekere richting geeft om te volgen. Even ben ik blij wanneer ik haar vind, maar dat gevoel verdwijnt al snel weer wanneer ik haar ineen gezakt voor een muur zie zitten. Gesnik, ze huilt. In alle keren dat ik haar gezien had in de les, langs de straten, had ik Quinn nog niet één keer in tranen gezien – waardoor het nu zo onnatuurlijk voelt. Ik vraag me af wat er is, maar meteen besluit ik het haar niet te vragen. Dit is één van de dingen waar we niet nieuwsgierig om moeten zijn. Een ongemakkelijk gevoel verspreidt zich over mijn hele lichaam, maar toch stap ik naar haar toe en leg zonder er verder bij na te denken mijn hand op haar schouder, om er een zacht, bemoedigend kneepje in te geven. Kom alsjeblieft mee terug, beveel ik haar smekend in mijn gedachten. Ik hurk voor haar neer en kijk haar medelevend aan - waarna ik zoek naar iets van haar stof om haar tranen mee weg te vegen. Ze zullen haar levend opeten als ze zo weer binnenwandelt.

    [ bericht aangepast op 18 april 2014 - 16:08 ]

    A girl who wonders.

    18 april 2014 - 20:12   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    • Rhozali '' Ro '' Eunice Ainsworth
    Amity born, 16. Divergent – Divergent aanhanger.
    ••• ••• •••


                      ‘Indrukwekkend, Ro. Alleen – de volgende keer iets verder naar rechts, zo zul je nooit of te nimmer iemand raken. Je moet proberen je gehele lichaam niet in de strijd te gooien – slechts je bovenlichaam – anders buigt je kracht het mes af.' Ik voel de gloeiende hitte in mijn wangen omhoog komen als ik zie hoe geamuseerd Gabe nog geen twee passen verderop toekijkt.
          Een ander mes draait een tijdje in mijn handen als ik zie hoe zijn aandacht naar iemand anders verschuift en ik opnieuw alleen gelaten wordt. Omdat ik het mes wil laten zitten als een waarschuwing, trek ik het niet weg. Het is goed om anderen te laten zien dat ik niet langer een Vriendschapsmeisje ben.
          Met een zucht laat ik het metalen wapen uit mijn handen glijden, zodat het met een kletterend geluid op de tafel terecht komt. Het mes is niet mijn wapen. Kracht is mijn troef. Maar dan vooral de spieren in mijn benen.
          Met weloverwogen passen leid ik mezelf naar de zoetoranje zakken – ze ogen stevig en onuitputtelijk. Ik voel me al moe bij alleen al de gedachte het zware ding te bewerken. Toch dwing ik mijn lange vingers tot vuisten en laat ik me in een aanvalshouding zakken.
          Bam. Bam. Bam.
    Op een ritmische manier haal ik herhaaldelijk uit op verschillende plekken van de zak. Mijn vingers krampen enigszins bij dit geweld, maar mijn lichaam gaat onbuigzaam door. Ik cirkel om de zak heen, schop en werp mijn ellebogen opzij. Mijn benen branden als ik een tijdlang enkel gerichte schoppen met mijn onderlichaam uitdeel.
          Uiteindelijk glijdt het zweet in druppels langs mijn voorhoofd en kleven mijn donkere lokken onaangenaam in mijn nek. Mijn gehele lichaam voelt vreemd en brandt.
          Ik voel me woedend, op een manier die ik nog nooit heb gevoeld. Ik kan niet meer, maar toch laten mijn gedachten en mijn lichaam de zak niet los. Ze blijven beuken, duwen, grommen, slaan, uithalen en in elkaar duiken.
          Zacht gehijg rolt over mijn lippen naar buiten als ik uiteindelijk overeind kom om de rug van mijn hand over mijn bezweette gezicht te halen.
    Als dit een echt gevecht was geweest, had ik absoluut gewonnen.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    20 april 2014 - 19:45   Keynes is offline
    Keynes
    Keynes 5267

    • Remarkable >> Sempra •

    •• Ik zal zsm proberen te schrijven – heb het erg druk gehad de afgelopen week. ••

    20 april 2014 - 20:00   Saturnz is offline
    Saturnz
    Saturnz 8791

    Sempra schreef:
    • Remarkable >> Sempra •

    •• Ik zal zsm proberen te schrijven – heb het erg druk gehad de afgelopen week. ••

    These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

    21 april 2014 - 17:34   reguluswife is offline
    reguluswife
    reguluswife 37248

    Farrah Izabela Griffin
    Trainster ¤ Candor born ¤ Divergent aanhanger



    Gabe grinnikt zacht om mijn opmerking, waarschijnlijk omdat hijzelf oorspronkelijk uit Eruditie komt, waarna ik hem in zijn zij prik en hem vermeld dat ik hem ook nog wel krijg.
          'Wie. . . Mij?' klinkt zijn stem quasi-verbaasd en ik onderdruk de neiging om mijn tong naar hem uit te steken, aangezien de initiaties me dan vast niet meer heel serieus zullen nemen. Al zou dat niet geheel onterecht zijn, aangezien ik ook niet bepaald een serieus persoon ben. Als ik constant serieus wilde zijn, dan was ik wel bij Eruditie gegaan. 'Ja, jij, Gaby,' grinnik ik. Gabe grijnst. 'Ik ben niet degene die de initiates de stuipen op het lijf weet te jagen, Goldilocks – dat is jouw talent,' zegt hij op een zachte, speelse toon, terwijl hij met zijn heup tegen de mijne botst. Ik lach zacht, aangezien Gabe zelf ook wel weet dat ik alles behalve intimiderend ben. Als iemand bang is voor mij, dan moet er wel echt iets mis zijn met die persoon. 'Ik ben ook echt zo angstaanjagend. Het is mijn levensdoel om bij zoveel mogelijk initiates in het angstlandschap te verschijnen,' meld ik Gabe op een zo serieus mogelijk toon.
          'Ik moet eerlijk toegeven dat ik aangenaam verrast ben door het beginniveau van de initiates, wat jij?' Ik tuit bedenkelijk mijn lippen en laat mijn blik door de zaal glijden. 'Ik ook,' antwoord ik na enkele seconden. 'Je zou haast gaan denken dat ze van te voren al stiekem geoefend hebben, al weet ik niet hoe je dat ook zou kunnen doen zonder betrapt te worden.' Voor enkele seconden komt de gedachte in me op dat ze misschien wel een serum hebben gekregen op het dak, je weet tenslotte maar nooit met Eric, maar het lijkt me niet zo verstandig dat hier tegen Gabe te zeggen. 'Of ze lijken gewoon goed doordat ik aan het begin ontzettend bagger was.' Ik kijk naar Gabe. 'En nee, je hoeft niet te ontkennen dat ik aan het begin bagger was,' grinnik ik.
          Vluchtig woel ik met mijn hand door zijn haar, waardoor het nog warriger komt te zitten, waarna ik naar het Amitymeisje Ro loop, die tekeer gaat tegen een van de zakken. Als je haar zo ziet zou je inderdaad haast denken dat ze iets ingespoten hebben gekregen, het lijkt me sterk dat Amity hun jongeren stiekem leren hoe ze moeten vechten. 'Je kan beter eerst wat verband rond je handen doen,' meld ik het meisje, waarna ik haar handen vastpak en haar haar rode knokkels laat zien. 'Als je niet oppast sla je zo je knokkels open en aangezien je nog een hele week te gaan hebt, is dat niet zo prettig.' Ik verdwijn kort op wat verband te halen en wanneer ik terugkom wikkel ik het zorgvuldig om haar handen. 'Je hoeft niet bang te zijn dat je hier door niet Onverschokken zal zijn. Je handen niet beschermen is eerder dom dan Onverschrokken.' Ik glimlach lichtjes naar haar wanneer ik klaar ben. 'En volgende keer doe je je haar vast of knip je het korter. Trainen met lang, los haar werkt niet.'
          Na deze woorden loop ik terug naar Gabe. 'Gaan er eigenlijk nog steeds even veel mensen door, of is dat ook verandert?'

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 18:08 ]

    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    21 april 2014 - 17:50   Ortiz is offline
    Ortiz
    Ortiz 4847

    •Raven Tyllaster•

    || Dauntless born initiate - Divergent - Divergent aanhanger ||


    ~~~



          Ik pak een set messen als Gabe aan komt lopen. Hij instrueert ons, ‘'Wanneer je een mes gaat gooien – is het van groot belang dat je het als een verlengend gedeelte van je eigen onderarm ziet, waardoor je het alle richtingen in kan sturen waar je het maar hebben wil,' en ondanks dat ik best wel weet hoe ik een mes moet werpen, luister ik aandachtig. Het lijkt me verstandiger om iemand als Gabe niet tegen je te hebben.
          ‘Vervolgens maak je jezelf meester over je ademhaling. Wanneer je je arm naar achteren laat glijden, adem je in. Wanneer je je arm naar voren laat schieten en het mes werpt, adem je uit. Nu ben ik benieuwd wat het beginniveau is, dus ik stel voor dat jullie je best doen om te laten zien wat er in zit.' Als hij klaar is met zijn uitleg pak ik één van de messen en kijk naar het doel. Maar voordat ik kan handelen komt Ferrah naar ons toe gelopen, 'Jullie drie ik wil je er nooit, maar dan ook echt nóóit meer op betrappen dat jullie een andere initiate uitlachen omdat hij of zij een foutje maakt of onnhandig is. Iemand uitlachen om die reden is verreweg van dapper. Het is laf en zoals jullie weten hoort lafheid niet in Dauntless thuis. Als ik jullie hier weer op betrap, dan zullen jullie als schietschijf dienen en dan zal Gabe demonstreren hoe hij zijn bijnaam gekregen heeft.' Daarna loopt ze weg. Ik kijk naar Ameya en Cas, 'wat een hittepetit zeg, kom nou, we vermoorden ze toch niet,' brom ik en pak mijn mes stevig beet.
    Ik zie dat het een Cas al gelukt is om raak te gooien en ik weet dat ik nu ook raak moet gooien. Ik haal diep adem en werp.
    Raak, precies in het midden. Vanuit mijn ooghoek zie ik een faction swticher haar eerste mes precies in de roos gooien. ‘Wat gebeurde daar?’ vroeg Cas.
          ‘Beginners geluk?’ opper ik. Maar juist dat geeft me nog meer drive om het goed te doen. Ik vergeet de weddenschap bijna als ik blijf gooien. Ik kan mezelf nauwelijks inhouden om te grijnzen en al snel heb ik de smaak helemaal te pakken. Ameya zit me op de hielen maar Cas heeft het er moeilijker mee.
    Als al mijn messen op zijn kijk ik verrukt naar de anderen. Ik werp een snelle blik om me heen om te zien of er toevallig geen Dauntless leider in de buurt is. Die Ferrah heeft het geloof ik niet zo op nachtelijke uitstapjes. Als ik niemand binnen gehoorafstand bespeur fluister ik grijnzend, ‘zo te zien ga ik vanavond in elk geval niet in de chasm belanden.’
    Ik kijk naar de anderen en zie dat Cas de minste messen raak heeft gegooid. Ik hoop dat hij wel goed is in zijn evenwicht bewaren want dat zal hij wel nodig hebben vannacht.
          ‘Nou Cas,het lijkt erop dat jij de pineut bent dit keer.’ Ik kijk naar Ameya, ‘zolang we niet hoeven te schieten blijft hij het ook,’ ik lach. Volgens mij wordt deze Dauntless initation alleen nog maar leuker en spannender.

    grey]Hopelijk heb ik alles erin verwerkt, zo niet geef dat dan aan zodat ik het kan aanpassen[/grey

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 18:30 ]

    Thank you for the tragedy, I need it for my art.

    21 april 2014 - 18:49   Keynes is offline
    Keynes
    Keynes 5267

    Ameya Elizabeth Chase.
    | Dauntless Born Initiate - Divergent - Divergent aanhanger |




    Het eerste mes dat ik gooi zit ongeveer een centimeter of drie van de roos af. Daarna gooi ik er nog twee messen achteraan die beiden in de roos belanden – maar ik begin te voelen hoe de pezen in mijn arm pijn beginnen te doen. Na een tijdje komt één instructeur aangelopen.
    'Wanneer je een mes gaat gooien – is het van groot belang dat je het als een verlengend gedeelte van je eigen onderarm ziet, waardoor je het alle richtingen in kan sturen waar je het maar hebben wil. Vervolgens maak je jezelf meester over je ademhaling. Wanneer je je arm naar achteren laat glijden, adem je in. Wanneer je je arm naar voren laat schieten en het mes werpt, adem je uit. Nu ben ik benieuwd wat het beginniveau is, dus ik stel voor dat jullie je best doen om te laten zien wat er in zit.'
    Meteen gooi ik net overige mes richting het doel. Hij zit in de roos, net tussen de andere twee messen in.
    'Jullie drie ik wil je er nooit, maar dan ook echt nóóit meer op betrappen dat jullie een andere initiate uitlachen omdat hij of zij een foutje maakt of onnhandig is. Iemand uitlachen om die reden is verreweg van dapper. Het is laf en zoals jullie weten hoort lafheid niet in Dauntless thuis. Als ik jullie hier weer op betrap, dan zullen jullie als schietschijf dienen en dan zal Gabe demonstreren hoe hij zijn bijnaam gekregen heeft.'
    Geïrriteerd snuif ik. Het feit dat ze een begeleider is betekent niet dat ze me de les hoeft te lezen. Ze mag me heus vertellen hoe ik het beste iemand kan slaan, maar dit is geen advies. 'wat een hittepetit zeg, kom nou, we vermoorden ze toch niet.'
    Ik knik. ‘Ze is onze instructeur, niet m'n moeder,’ snuif ik. Ik loop naar de schietschijf toe zonder er bij na te denken en al snel zie ik een mes op me afkomen. Ik duik net op tijd weg waardoor ik een koprol over de grond maak en op mijn voeten terecht kom. Ik glimlach fake naar de initiate die hem gooide en loop dan naar het doel toe. Ik pak er snel de messen eruit en been terug naar Cas en Raven. 'Dat scheelde niet veel,' geef ik toe.
    ‘Zo te zien ga ik vanavond in elk geval niet in de chasm belanden.’ Zegt Raven. Ik kijk naar de schietschijven van Raven en Cas. Raven heeft duidelijk de eerste plaats in bezit en ik een mooie tweede.
    ‘Nou Cas, het lijkt erop dat jij de pineut bent dit keer, zolang we niet hoeven te schieten blijft hij het ook.’ Mijn mondhoeken krullen omhoog maar toch vind ik het een beetje zielig voor Cas – ik heb veel verhalen gehoord en het blijkt dat er veel zelfmoorden zijn gebeurd. Ik por Cas in zijn zij en glimlach.
    ‘Veel geluk vanavond,’ zeg ik wenkbrauwwiebelend.

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 18:50 ]

    21 april 2014 - 20:53   Klaar is offline
    Klaar
    Klaar 15607

    • Edith "Leena" Margot Captes •
    Dauntless born, 16. Initiate - Divergent aanhanger



    Mijn ogen glijden door de trainingszaal. Ik heb de vorige dagen nog niet zoveel contact gezocht met mijn mede-aspiranten, maar daar zal verandering in komen. Na het messen werpen zal daar verandering in komen, in ieder geval, eerst moet ik me hierop concentreren, kost wat kost. Ik mag niet falen, dat mag niet. Ik wil niet worden zoals mijn ouders. Ik wil worden zoals Haeth, een ware Onverschrokkene. Iemand die zijn factie eer aan doet. Of als Tess, iemand die dapper genoeg was om te sterven voor haar eigen streven en doel. Ik wil zij zoals iedereen. Iedereen, behalve mijn ouders.
    Ik zwier mijn mes uit mijn hand. Het belandt in de cirkel naast de roos, dat is een goed begin.
    Ik ben hier al eens geweest, voordat ik aspirant van Onverschrokkenheid werd. Met Haeth, net nadat mam en pap Tess vermoord hadden. Hij vertelde me dat Tess nooit geleerd had hoe ze zichzelf moest verdedigen, of toch in ieder geval nooit goed. Ik zou het wel moeten kunnen, voor het geval dat. Hij heeft me toen op van alles getraind, maar op alles maar een beetje. Daarom ben ik nu een beetje goed in vechten, een beetje goed in messen werpen en een beetje goed in schieten. En dit is het moment om beter te worden. Ik móét beter worden, dat moet gewoon. Ik ga mezelf erdoor slaan, welke hindernissen ik ook tegenkom.
    Ik hoor zijn stem in mijn achterhoofd: 'Messen werp je niet zomaar, dat doe je met een doel. Jouw doel is niet de roos. Jouw doel is jezelf kunnen verdedigen, dat zien veel mensen niet in. Maar om jezelf met messen te kunnen verdedigen, moet je ervaring hebben en in de roos kunnen gooien.'
    Ik zet nog meer kracht achter mijn mes. Ik heb het vandaag al zóveel keer geprobeerd, maar telkens belandt hij in de ring buiten de roos. In een oorlog zou dit nog steeds dodelijk zijn, maar dat is mijn doel niet. Mijn doel is béter worden. Beter dan mijn ouders, beter dan ik nu ben.

    [ bericht aangepast op 21 april 2014 - 20:55 ]

    Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

    21 april 2014 - 21:51   Perseid is offline
    Perseid
    Perseid 8184

    • Rhozali '' Ro '' Eunice Ainsworth
    Amity born, 16. Divergent – Divergent aanhanger.
    ••• ••• •••


                      ‘Je kan beter eerst wat verband rond je handen doen. Als je niet oppast, sla je zo je knokkels open en aangezien je nog een hele week te gaan hebt, is dat niet zo prettig.’ De trainster, die als ik het goed heb onthouden Farrah heet, verdwijnt heel even en komt vervolgens terug met wit verband. Ze wikkelt de repen rond mijn handen en ik kan niet ontkennen dat het enorm goed voelt.
          'Je hoeft niet bang te zijn dat je hier door niet Onverschokken zal zijn. Je handen niet beschermen is eerder dom dan Onverschrokken. En volgende keer doe je je haar vast of knip je het korter. Trainen met lang, los haar werkt niet.’ Daar ben ik zelf ook achter gekomen. Vast doen stelt het probleem echter uit. Ik ben dol op mijn lange haar. In Amity, vlocht mijn moeder het iedere ochtend vol geurende bloemen. Er waren veel mensen jaloers op mijn donkere, mooie haar. Maar In Dauntless is geen plek voor ijdelheid.
          Als Farrah wegloopt, ga ik haar achterna om vervolgens enigszins aarzelend naast haar en Gabe te blijven staan. Ik treuzel om wat ik haar wil vragen, maar anderzijds zie ik niet in wat ik nu nog zou moeten overwegen. Ik weet wat ik wil, en ik weet welke offers ik daarvoor zal moeten brengen. Het is beter als ik nu loslaat. Ik zal mijn moeder niet meer terug zien, ze zullen mij vergeten zoals ze Ivy zijn vergeten. Ik negeer de pijnlijke steek in mijn maag als ik mijn hand optil om Farrah zacht op haar schouder te tikken.
          ‘Farrah? Zou je misschien even willen mee lopen?’ Mijn blik verschuift kort naar Gabe, al ben ik veel te snel opnieuw in mijn gedachten verzonken. Ze ziet er enigszins van dezelfde leeftijd als Ivy uit; ik kan haar vragen of ze mijn zus kent. Maar dat is niet het enige dat ik haar wil verzoeken. Als ik de inwijding wil halen, zal ik me over obstakels moeten heen zetten op het moment dat die zich aanstellen. Bovendien kan ik op deze manier laten zien dat ik dit serieus neem en daadwerkelijk toegewijd ben. Ik durf het zelf niet aan om mijn lokken te knippen, maar misschien kan ik Farrah overhalen om het voor mij te doen. Ze zullen terug groeien als het toch niks wordt, en aan mijn uiterlijk heb ik hier over het algemeen weinig. Ik zie niet in waarom ik het niet zou doen. Misschien maakt het me des te meer Onverschrokken als ik zo'n kans aanpak zonder terug te krabbelen.

    Feel the fire, but do not succumb to it.

    21 april 2014 - 21:55   Aerials is offline
    Aerials
    Aerials 2045

    [MT, ik zal morgen posten, want ik zit nu op mijn mobiel.]

    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .




Index RPG Actieve Topics Zoek