George Weasley - 6de jaar Griffoendor - Chaser
kom op, Fred, fluisterde ik de hele tijd. Ik zag via mijn ooghoeken tot mijn grote verbazing Holly. Ze rende naar ons toe, ze zag er erg bang en verbaasd uit. Toen ze eenmaal hier was, begon ik diep hijgend te praten.
nu niet Holly, Fred zit in een..-
-Ginny is het meer in gegaan. Ik stop even en langzaam liet ik mijn broer los.
wat? fluisterde ik.
Ze komt niet meer naar boven. Ik kan haar niet in het meer vinden. Mijn kaak viel weid open en mijn handen schoten naar mijn warrige haren toe.
wat?! riep ik uit paniek en ik voelde al de tranen achter mijn ogen prikken.
Wat is hier aan de hand? vroeg ik verbaasd. Wat was er met de Weasleys vandaag? Ik schudde mijn hoofd en ik leek wel te gaan hyperventileren, wat ik probeerde te voorkomen ook al hijgde ik abnormaal te snel.
blijf bij Fred en blijf hier! riep ik paniekerig en rende naar het meer toe van waar Holly juist net kwam. geschrokken keek ik om me heen. Mijn hand gleed naar mijn mond toen ik iets oranjes in de diepte zag. Ik schudde mijn hoofd ongelovig en sprong de mier in. Vreselijke mogelijkheden, vreselijke flash backs en gedachtes raasden door me heen voor ieder keer toen ik weer kopje onder ging, en haar naam weer uitriep.
GINNY! maar nee geen geluid. Weer ging ik kopje onder, en deze keer bleef ik langer onder water. Ik voelde mijn longen dichtgeknepen worden en het deed zo veel pijn, alsof ze zouden gaan ontploffen. Steeds dichterbij kwam ik naar de bodem, en ik zag een oranje harige meisje liggen. Ik moest lef hebben, ik moest door gaan voor haar, ik ben een ware Gryffindor..
Het leek alsof ik knipperde en alles voorbij ging. Alles raasde door mijn ogen, ook mijn eigen leven. Alles werd zwart voor mijn ogen, en ik voelde de water die mijn lichaam weer aflekte en ik voelde weer de gras die in mijn armen prikte. Ook wat ik voelde was een kraag van iemand zijn shirt, die in mijn handen lagen. Ik deed mijn ogen diep aedmhalend open en sprong op waarna ik tegen een boom aan leunde. Alles wat omkekeerd, de wereld stond ondersteboven, is was doodsmisselijk maar toch wenkte ik me naar de bewusteloze lijk die als een dode in het gras lag. Ginny. Ik knielde voor haar neer en staarde haar aan.
Ginny, verlaat ons niet, snikte ik. Ik legde mijn oor op haar borstkas en probeerde te luisteren. Geen hartslag.
Ginny, hijgde ik. Ik begon aan een reanimatie en fluisterde de hele tijd haar naam. Het lukte niet. Of wel? Bij de zesde keer begon ik te huilen. De tranen verlieten mijn ogen en wanhopig leunde ik naar Ginny toe en begon aan mond-op-mond beademing.
kom op Ginny, snikte ik luid. Ik gaf het op. Ik liet me voorover Ginny vallen en begon met luid gesnik te huilen. Dit kan toch niet? Ik hoop zo erg, zo erg dat het nu wel is gelukt, dat ze nu wakker word. Maar gaat dat wel gebeuren?
[jep, goede vraag. Gaat dat wel gebeuren? Kom op, maak haar wakker :D]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸