Saviours | Speeltopic - Speeltopics

Het is het jaar 3100. Precies 100 jaar na het Heljaar, het jaar dat de wereld ten onder ging aan het egoïsme van de mensheid. Door nieuwe technologieën werd alles mogelijk en gaven mensen om niets meer dan henzelf. Rellen braken uit en ze waren niet meer te stoppen. De helft van de wereldbevolking werd van de aardbodem gevaagd. Wereldleiders zagen in dat het zo echt niet langer kon. De helft van de wereldbevolking werd uitvoerig gekeurd en alleen de besten werden uitverkozen tot ‘saviours’ van de Nieuwe Wereld, het lot lag in hun handen. Alleen zij konden de wereld weer opbouwen. Hoewel er nu een goede basis lag voor een nieuwe wereldbevoling, waren de Wereldleiders nog niet tevreden. Ze wouden niet weer het risico lopen op een tweede Heljaar. Ze besloten elk kind een Daemon te geven, een dier die overal waar het kind gaat, meegaat. Elk Daemon weerspiegelt het bijbehorende kind. Is een Daemon strijdlustig en nieuwsgierig, dan wordt verwacht dat het kind dat ook is. Als een Daemon en het kind elkaars uitersten zijn, is het gedoemd te mislukken. De Daemon verdwijnt en het kind wordt door de overheid ingenomen, wat hierna met het kind gebeurt is een raadsel, maar er gaan vreselijke verhalen in de rondte.
Met de komst van de Daemons kunnen de Wereldleiders precies bepalen hoe zij hun ideale bevolking willen hebben.

De achttiende verjaardag is een keerpunt in het leven van de kinderen. Ze zijn nu officieel volwassen. In de Nieuwe Wereld betekend achttien iets anders. Elk kind wordt de dag na zijn achttiende verjaardag gescheiden van zijn/haar familie en opgehaald en meegenomen naar het Residentie, de hoofdstad. Hier bevindt zich een heel centrum waar de inmiddels jongvolwassenen allerlei lessen krijgen over de Nieuwe Wereld. Vijf jaar lang worden ze als het waren getraind, zodat ze de perfecte bevolking worden. Aan het eind van deze vijf jaar worden ze getest, als ze slagen, krijgen ze een vrij leven. Zakken ze, dan moeten ze hun hele leven werken voor de overheid of de Wereldleiders.

Lessen:


Regels van het centrum:

Niveau 1: 18 jaar
Niveau 2: 19 jaar
Niveau 3: 20 jaar
Niveau 4: 21 jaar
Niveau 5: 22 jaar

Lijstje personages:

Meisjes:
- Rose Amélie Linders - Mamo (niveau 1, de Sporters)
- Mae Harrison - Rawiyah (niveau 1, de Sporters)
- Chyou-Marise "Marie" Smiths - Curuxa (niveau 1, de Sporters)
- April Willow Lee - Confiance (niveau 1, de Handarbeiders)
- Katherine James Gilbert - xShopAHolic (niveau 1, de Sporters)
- Evelyne "Eve" Sophia Keck - RingKeeper (niveau 2, de Talenknobbels)

Jongens:
- Logan Doughlass Hoult - Raccoon (niveau 3, de Kunstenaars)
- Dennis Hugh Henderson - Microwave (niveau 1, de Handarbeiders)
- Stephen Kingston - LyraPhoenix (niveau 4, de Economen)
- Fergal Carbrey Teagan - Dorocha (niveau 3, de Kunstenaars)
- Jamie Colin Dallas - MissMills (niveau 1, de Kunstenaars)
- Raymond Edward Valentino Sharman - Raccoon (niveau 2, de Sporters)

Regels van het topic:

Rollentopic

De mensen uit niveau 1 komen dus de dag na hun verjaardag aan. Ze komen met een trein (dus niet beschrijven dat ze met een taxi worden gebracht o.i.d.) en er lopen bewakers met ze mee (het is dus ook niet zo dat ze in hun eentje lopen). De andere niveau's zijn al op school. Het is 's ochtends, dus voor hen begint de dag pas net.

[ bericht aangepast op 21 april 2014 - 20:54 ]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

(Maar, ze krijgen hun Daemon toch pas in het centrum?)

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

Curuxa schreef:
(Maar, ze krijgen hun Daemon toch pas in het centrum?)

[Nee, de Daemon krijgen ze al vanaf hun geboorte]

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Mamo schreef:
(...)

[Nee, de Daemon krijgen ze al vanaf hun geboorte]

(Oh, oke)

[ bericht aangepast op 8 april 2014 - 21:29 ]

---

{ do you call yourself a freaking hurricane like me? }

(Stephen voor Mae)

[ bericht aangepast op 8 april 2014 - 23:24 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

LyraPhoenix schreef:
(Stephen voor Mae)

[Is goed (: ]

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Stephen Kingston//niveau 4// economen// wolf
Na het boek terug gebracht te hebben, besloot ik weer om naar buiten te gaan. Ik had geen zin om mijn tijd te besteden binnen en misschien waren er wel nieuwe mensen waarmee ik een praatje kon maken en Seravina vond het veel prettiger om buiten te zijn. Even keek ik toe hoe er nieuwe mensen vrolijk bij elkaar stonden. 'Stephen, die jongen buiten bevalt me niet zo,' zei Seravina. Ik had eerst niets in de gaten of een jongen stak zijn voet uit en liet een meisje struikelen. Ik zag hoe haar daemon vol op het hoofd van de jongen in hakte, maar vervolgens weer terug geroepen werd. Zelf keek ik de jongen na en liep naar het meisje, seravina volgde me op de voet.
Ze sprak tegen haar valk en bleef zonder te luisteren staan. Vervolgens zak ik tot haar lengte en kijk haar even aan. 'Gaat het, ik zag dat een van die jongens je liet struikelen,' zei ik met een vriendelijke stem. Ik hoopte maar dat ze het accepteerde. Ik was nou eenmaal een wild vreemde die voor haar neus stond.
Ik glimlachte even en stak vervolgens mijn hand uit. 'Laat me je helpen met je knie,' ging ik verder en keek Seravina kort aan. Ze zat met haar staart over haar voorpoten geslagen en knikte zachtjes met haar kop. Als Seravina vertrouwen kon winnen kon ik het zeker.

[ bericht aangepast op 9 april 2014 - 15:58 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

Raymond Edward Valentino Sharman || Niveau 2 - Hond, Boyd

Het nog onbekende meisje glimlachte en knikte. Toen Boys aangehold kwam was ik blij dat ze niet bang was van hem. Ze hurkte zelfs om haar een aai over zijn kop te geven. "Zoiets had ik al begrepen ja," zei ze met een lachje en daarna stelde ze zich voor als Rose, waardoor ik glimlachte. Haar ogen vielen op haar daemon, de vos die nogal stil was in tegenstelling tot Boyd "En dit is Zorro," zei Rose dan en ik knikte weer. Hij leek nogal schuw en keek ook erg nauwlettend naar Boyd. "Dat klopt ja," hoorde ik Rose dan zeggen, waardoor ik mijn aandacht weer aan haar haf. Ze merkte op dat ik haar bekeek, maar dat zal ze wel vaker meemaken hier. Waar je ook liep, je was nooit alleen en daarmee bedoelde ik niet alleen je daemon. Haar blik gleed ook even voor de zekerheid over haarzelf heen en na mijn vraag zuchtte ze opgelucht, waardoor ik haar kort verontschuldigend aankeek met een klein glimlachje. "De Sporters," was haar antwoord waar ik erg tevreden mee was. "En jij?" kaatste ze de bal terug, wat ik al verwacht had. "Ook de sporters. Zal leuk worden." grijnsde ik. Er waren namelijk niet geheel veel mensen van mijn groep waar ik mee overeenkwam of überhaupt kende. Ook waren de meeste van mijn leeftijd nogal in groepjes en voelde ik er me ongemakkelijk bij. "Hopelijk zie je het een beetje zitten hier." zei ik met een licht bemoedigend glimlachje, want om eerlijk te zijn ik vond het hier vreselijk. Maar negativiteit tonen was nooit een optie dus moest ik het gewoon weglachen en negeren.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Rose Amélie Linders | Niveau 1, de Sporters | Zorro, vos
Ray keek me kort verontschuldigend aan, nadat hij me had bekeken. Ik glimlachte even. "Ook de sporters, zal leuk worden," grijnsde hij. Weer glimlachte ik even. "Ik ben benieuwd," zei ik zacht. Ik dacht even snel na over de afgelopen vijf minuten. Ik was hier met de trein aankomen zetten, werd bijna overlopen wat wel leek op een kudde wilde mensen en vervolgens wist ik een gesprek aan te knopen met een knappe jongen. Op zich viel het allemaal wel mee, tot nu toe. Ik vroeg me af wat de toekomst ging brengen. "Hopelijk zie je het een beetje zitten hier," zei hij, met een licht bemoedigend glimlachje op zijn gezicht, waaruit ik kon afleiden dat hij het hier niet echt leuk vond. "Ik hoop het ook," zei ik. "In welk jaar zit je nu?" vroeg ik aan hem. Hoewel ik dus al wel had uitgevogeld dat hij niet in het eerste jaar zat, wist ik nog steeds niet in welk jaar hij dan wel zat en ik was eigenlijk best nieuwsgierig. "En weet jij heel toevallig waar ik heen moet. Ik heb geen idee namelijk en de bewaker die net achter me liep verdween ineens," zei ik, met een klein lachje. Ik ging er van uit dat hij het wel wist, aangezien hij hier al langer zat. Ik vroeg me ook af of dit al meteen een onderdeel was van onze training, zelfstandigheid of zo. Ik voelde me meer alsof ik gewoon met een kluitje het riet in werd gestuurd. Ik had geen idee wat me te wachten stond en als er iets was waar ik niet van hield, was dat het wel.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Mae Harrison~1e jaar Sport~Valk, Fay

"Gaat het, ik zag dat een van die jongens je liet struikelen" hoor ik opeens voor me. Ik kijk verschrikt op, en zie dat er een jongen met donker haar en opvallende groene ogen voor me zit geknield. Als antwoord laat ik mijn handen zien. "En mijn knieën zijn waarschijnlijk ook geschaafd. Maar het gaat wel." Hij steekt zijn hand uit en zegt "Laat me je helpen met je knie." Ik kijk de jongen dankbaar aan, en pak zijn hand vast, waarna hij me overeind helpt. Fay kijkt nieuwsgierig naar zijn grijze wolf. Ik zie dat ze een bijzondere vierkante tekening op haar voorhoofd heeft. Als het een zij is natuurlijk, misschien is het wel een mannetje. "Hoe heet je? En je wolf?" Vraag ik nieuwsgierig. Ik zal toch mensen moeten leren kennen. "in welke groep zit je? En in welk jaar?" Hij is sowieso ouder dan ik, maar ik zou niet weten hoeveel. "Ik ben Mae, en dit is Fay" ik wijs naar Fay die op mijn schouder zit. "Normaal praat ik niet zo veel hoor, maar ik wil wel weten wie je bent enzo... Snap je?" Waarom moet ik nou weer zo druk doen? Zenuwachtig bijt ik op mijn lip en aai ik Fay. "Maar ik denk dat ik iets voor mijn verwondingen moet vinden, wil je helpen?" Ik glimlach een beetje ongemakkelijk naar hem.

---

Ik neem even afstand van Quizlet, sorry. Ik stop met alle RPG's.

Raymond Edward Valentino Sharman || Niveau 2 - Hond, Boyd

"Ik ben benieuwd," zei Rose zacht met een glimlachje rond haar lippen. "Ik hoop het ook," was haar weerwoord en ik haf haar een kort knikje."In welk jaar zit je nu?" vroeg ze me nieuwsgierig en ik besefte dat ik dat nog niet verteld had. "Het tweede niveau, ze tellen hier niet echt met jaren." antwoorde ik met een lichte grijns. Het was nogal ingewikkeld hier en je besefte ook dat er iedere dag mensen bijkwamen, weggingen of van niveau veranderden en er waren er niet veel die die mensen hartelijk begroetten, feliciteren of uitwuiven. Ze verdwijnen even rap als ze gekomen zijn. "En weet jij heel toevallig waar ik heen moet. Ik heb geen idee namelijk en de bewaker die net achter me liep verdween ineens," zei ze met een lachje en ik glimlachte kort. "Waar wil je heen? De meisjeszaal of het plein of ergens anders?" vroeg ik haar terug. Het was soms niet alleen voor de nieuwelingen ingewikkeld. Boyd sprong op en trippelde naar me toe. "Oh ik weet de meisjes vertrekken zijn!" zei hij vrolijk, zonder echt mijn hele vraag gehoord te hebben. Hij liep al weg en ik haalde mijn schouders op. "Naar de meisjesslaapkamers dan maar." zei ik met een grinnik. Ik keek Rose aan en wenkte haar. "Dus waarom zit je bij de sporters? Beoefen je een sport?" vroeg ik nieuwsgierig aan Rose. Ik wilde graag wat meer over haar weten. "Of is het eerder een hobby?" vervolgde ik verder terwijl ik door de gang wandelde.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Rose Amélie Linders | Niveau 1 | De Sporters | Zorro, vos
"Het tweede niveau, ze tellen hier niet echt met jaren," antwoordde Ray met een lichte grijns. Ik knikte begrijpend. "Weet wat geleerd," zei ik met een lachje. "Waar wil je heen? De meisjeszaal of het plein of ergens anders?" vroeg hij. Ik dacht even na over de keuzemogelijkheden die me werden gegeven en haalde vervolgens mijn schouders op. "Moet ik me niet eerst ergens aanmelden?" vroeg ik. Ik had geen idee hoe alles hier in zijn werk ging. "Oh, ik weet de meisjes vertrekken zijn!" zei Boyd vrolijk tegen Ray, ik lachte even om zijn enthousiasme. "Naar de meisjesslaapkamers dan maar," zei hij met een grinnik, ik grinnikte ook even en liep toen achter Ray aan, die me wenkte. "Dus, waarom zit je bij de sporters? Beoefen je een sport?" vroeg hij nieuwsgierig, terwijl we richting de meisjesslaapzaal liepen. Ik streek even een lok haar achter mijn oor terwijl ik nadacht over zijn vraag. "Of is het eerder een hobby?" voegde hij nog toe aan zijn vraag. "Ik beoefen niet echt een sport," antwoordde ik. "Maar ik sport wel graag. Ik loop graag hard, dat soort dingen. Ik houd er van om fysiek bezig te zijn. Dus je kunt denk ik wel zeggen dat het meer een hobby is." Mijn blik gleed van de grond even naar het gezicht van Ray. Hij was een stukje groter dan ik was, dus moest ik omhoog kijken om hem aan te kunnen kijken. "En jij? Beoefen jij een sport?" weerkaatste ik nu zijn vraag.

---

"The most beautiful things in life go unnoticed..."

Stephen Kingston//Economen//Niveau 4//Seravina

Ik trok het meisje overeind. Ik zag dat ze naar Seravina keek. 'Hoe heet je? En je wolf?' vroeg ze nieuwgierig. Ik glimlachte zachtjes maar voordat ik wilde antwoorden was ze me al voor. 'In welke groep zit je? En in welk jaar?' Ik wilde nu zelf ook antwoorden, maar kreeg weer de kant er niet voor.
'Ik ben Mae, en dit is Fay.' Ze wees naar de valk op haar schouder. 'Normaal praat ik niet zo veel hoor, maar ik wil wel weten wie je bent enzo... Snap je?' ik knikte.
'Aangenaam kennis te maken, Mea en Fay, ik ben Stephen en deze dame hier is Seravina, ik zit in Niveau 4 en zit in de groep van de Economen,' sprak ik. Het was mijn droom geweest om later bij de Magisterium te mogen werken en mee te mogen beslissen. Even keek ik haar aan en vervolgens naar haar knie die nog behandeld moest worden.
'Maar ik denk dat ik iets voor mijn verwondingen moet vinden, wil je helpen?' ik glimlachte. 'Natuurlijk wil ik je helpen. Seravina,' zei ik en de grijze wolf stond op en liep naar me toe en ik aaide hem over haar vacht. Een paar plukjes lieten los. Ze was weer eens aan het verharen en dat kan leuk uitpakken als ze 's nachts naast me ligt.
'Kom maar mee, dan breng ik je naar binnen. Kan ik gelijk opzoek naar verband,' zei ik en wachtte op haar.

---

Vampire + Servant = Servamp

[Iemand voor Dennis?]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[Iemand oor Jamie?]

---

'Your happy ending may not be what you expect. That's what will make it so special.' ~ Mary Margaret

Fergal Carbrey Teagan ||Havik Jayun||Niv 3

"Nee dankje, ik heb mijn mensje al, hou jij je vogel maar." ik kijk even naar Thief, Logan's Daemon en glimlach even naar het jaloerse diertje.
      "Nee dankje, ik heb al genoeg kopzorgen aan deze beer. Soms letterlijk. Hé, maar als je een keer wilt ruilen geen probleem." vertelde Logan en ik grinnik even. Om eerlijk te zijn, hoe koppig Jayun soms ook kan zijn, ik wil hem niet kwijt. Hij betekend opzicht best wel wat voor me.
      "Ik denk nog even over je aanbod na, al klinkt deze wel heel aanlokkelijk,"" knipoog ik naar hem en ik hoor Jayun een korte krijs uitkramen. Ik tik op mijn schouder waarna Jayun erop komt zitten, zijn nagels stevig in mijn schouder. Ik was dit nu wel gewend. In het begin moest ik nog wel eens op mijn kiezen bijten, maar nu merk ik het haast niet meer.
      "Dus waar gingen jullie heen?" vraagt Logan en ik kijk hem aan. Ondertussen haal ik mijn hand even herhaaldelijk over Jayun zijn kop en rug.
      "Hmm..." mompel ik nadenkend en haal mijn schouders, voor zover dit lukt met Jayun erop, even op. "Ik weet het eigenlijk niet, ik was wat aan het ronddwalen en aan het kijken of ik iemand tegen zou komen om mee te praten," zeg ik met een nadenkende toon. Ik kijk naar Logan en glimlach.
      "En toen liep ik tegen jou, dus ik denk dat het lot wil dat wij praten," Ja, ik geloof wel een beetje in dat soort dingen. Het lot en zo. Eigenlijk geloof ik er heel erg in.

[Slecht stukje. Maari k ben zo inspiratieloos als wat ]

---

Ich liebe dich 27.12.23