Teach me Something new • One Direction • Speeltopic 1. - Speeltopics

Sevenster High, een dood normale High School. Nou ja, of je het doodnormaal kan noemen is nog de vraag. Iedereen ging zijn gang, tot dat er drie nieuwe leraren arriveerden op de school, en er verschillende emoties zich voor deden bij sommige studenten. De een heeft een hekel aan ze, en de andere is zelfs verliefd. Maar wat als dat ook geheel wederzijds is. Relaties met leerlingen kan toch niet? Of wel, als je het maar goed genoeg verbergt?

[ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 12:40 ]

How far is far

[FIRST.]

[ bericht aangepast op 28 maart 2014 - 23:39 ]

Reality's overrated.

Second

Bowties were never Cooler

(Hola.)

Because I love him, do I need another reason?

Ross Lennox
Een paar minuten voor de les zou beginnen liep ik het lokaal in. Mijn hoedje zette ik op de hoek van het bureau en mijn zwarte spijkerjack hing ik over de bureaustoel. Mijn tas zette ik midden op het bureau neer en toen keek ik even rond. Het was een gewoon standaard lokaal. Niets interessants en niets leuks. Daar wilde ik snel verandering in brengen. Ik streek mijn t-shirt met legerprint nog eens netjes over mijn vrij strakke zwarte broek, zodat ik toonbaar was. Daarna schreef ik met een krijtje netjes mijn naam op het bord: Ross Lennox. Ik was lang niet oud genoeg om Meneer Lennox genoemd te worden en dat wilde ik dan ook absoluut niet. Het liefst zou ik gewoon Ross of meneer Ross worden genoemd, maar toch gewoon het liefst gewoon mijn voornaam. Uit mijn tas haalde ik een paar kleine dingetje om het in elk geval een beetje al mijn lokaal te maken: een aantal volumes van Shakespeare, mijn brillenkoker en een groot schrift met een etui. Dat kon ik net doen voor de bel ging. Toen zette ik mijn tas neer en liep naar de deur om de leerlingen binnen te laten die nu langzaam aan binnen zouden druppelen. Ik hoopte gewoon dat ze me een kans gaven, al was ik daar absoluut niet zeker van. Ik opende de deur en ging met een vriendelijke glimlach op mijn gezicht net achter de deur staan om iedereen even te zeggen hoe ik graag wilde beginnen: gewoon even gaan zitten met een pen en papier tot iedereen er was. De leerlingen kwamen langzaam binnen. De meesten gaven me een hand en stelden zich voor. Ik probeerde ze zo goed mogelijk te onthouden. Achter me werd het vrij onrustig in de klas. "Even gewoon gaan zitten jongens. Ik leg zo alles uit en ook wat we de komende tijd gaan doen, maar dat gaat niet als jullie kakelen als een stel oude kippen." zei ik voor ik me weer omdraaide naar de nu bijna verlaten gang. Had ik nu iedereen, of miste ik nog iemand. Eerlijk gezegd wist ik niet goed hoeveel leerlingen ik moest hebben in deze klas, dus dat moest ik zo maar even opzoeken als de gang echt leeg leek en de klas toch echt mijn aandacht nodig had.

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 22:30 ]

Bowties were never Cooler

[Mijn topics]

"Family don’t end in blood”

( Een late mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Party with my Muppet]

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Met volle vaart vloog de voetbal tegen het ijzeren hek, achter het goal, om mezelf daarna in het stukje gras te laten vallen, wat op het schoolplein te vinden was. Mijn blik gleed het schoolplein over en pas toen ik de laatste mensen naar binnen zag lopen, kwam ik tot de conclusie dat de bel al was gegaan. Een zachte zucht verliet mijn mond, totaal geen zin hebbende, om nog heel even te blijven liggen, maar daarna toch op te staan en me in de richting van het schoolgebouw te begeven. Ik had totaal geen haast, want te laat was ik toch wel en daar stond ik ook bekend om, dus liep op mijn dooie gemak ook nog eerst langs mijn kluis voor de juiste boeken. Ruim tien minuten stond ik pas voor het juiste lokaal om de deur met een zwiep open te gooien en naar binnen te stappen, richting mijn eigen plek achterin het lokaal. Mijn blik gleed even naar voren naar de nieuwe leraar om een onschuldige lach te laten zien terwijl ik me op mijn stoel neerzette. Het enige leuke aan vandaag, kijkende hoever we konden gaan bij een nieuweling voor hij doodleuk het lokaal uitrende.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Na een minuut of 7 had ik de deur dicht gedaan; Ik had me voorgestelt als Ross Lennox en was toen absenten gaan controleren, met de verontschuldiging dat ik slecht was in namen en waarschijnlijk pas over een aantal weken ze allemaal wist. Net toen ik klaar was en wilde beginnen met mijn les kwam er nog een jongen binnen met rossigbruin haar en een onschuldige lach op zijn gezicht. Ik streepte de naam van mijn heel korte lijstje en keek naar de jongen die helemaal achterin was gaan zitten. "Ook goede morgen, Louis. Je weet dat het absoluut niets positiefs is als een nieuwe leraar je naam al kent voor de eerste les voorbij is, toch?Ik wilde net beginnen met mijn les, maar omdat je het net hebt gemist: Ik ben Ross Lennox. Noem je me meneer Lennox dan mag je nablijven. En omdat je zo laat binnen bent gekomen mag je hier mooi vooraan komen zitten zodat je niet nog meer mist." zei ik vriendelijk. Ik wilde niet de gemene leraar zijn, dat zeker niet, maar ik wilde wel laten merken dat ik niet direct over me heen liet lopen als jonge leraar. "Voor nu hoef je dan geen te laat briefje te halen als je opschiet." zei ik voor ik me naar het bord richtte en mijn naam uitveegde om er een andere voor terug te zetten: William Shakespeare. Ik hoorde direct de klas zuchten, waardoor ik me weer omdraaide, zonder verder te schrijven. "Kunnen jullie wachten met zuchten tot ik klaar ben met mijn uitleg. Ik denk namelijk dat dit minder erg is dan jullie nu denken." zei ik voor ik verder ging met schrijven. Ja, ze moesten allemaal minimaal een werkvan hem lezen, maar ik wilde dat wel leuk voor ze maken, want dwingen te lezen werkte niet en zorgde alleen voor afkeer ervan en verzet ertegen en dat wilde ik absoluut niet.

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 23:07 ]

Bowties were never Cooler

Niall James Horan
Met tegenzin slofte ik het lokaal binnen. Geschiedenis was nooit één van mijn favoriete vakken geweest en dit zou het ook nooit worden. Ik had liever iets actiefs, als gym. Geschiedenis zag ik als een oud, stoffig en nutteloos vak; Alles wat je leerde was toch al eens gebeurt en het verleden kon je toch niet terugdraaien.
Ik plofte neer op een stoel naast Julian, een vriend van mij. Niet één van mijn allerbeste vrienden, maar wel een aardige jongen, al gingen zijn acties tegen de leraren soms iets te ver. Denk aan punaises neerleggen op hun stoelen, de deur van de opslagruimte die achter sommige lokalen zit op slot doen als de leraar daar was en deze vervolgens daar doodleuk laten zitten, en zo kan je nog wel even doorgaan.
Ik mompelde een 'goedemorgen' en richtte mijn blik op de deur. We zouden vandaag een nieuwe leraar krijgen en om eerlijk te zijn was ik best nieuwsgierig naar hem. Meestal waren geschiedenisleraren stoffige, oude mannen, dus ik hoopte dat hier vandaag eindelijk verandering in zou komen. Als hij dan ook nog een beetje aardig was en een redelijk gevoel voor humor zou hebben, zou ik geschiedenis misschien wel een stuk leuker gaan vinden als vak.

"Family don’t end in blood”

Liam Payne.
Al gapend liep ik de gymzaal binnen. Het was misschien niet erg verstandig geweest om gister zo laat pas te gaan slapen, aangezien ik vandaag nog een aantal lessen heb te gaan, en het vandaag ook nog eens mijn eerste les op deze school is. Ik rekte me even uit, en liep naar het magazijn van het lokaal waar alle spullen in stonden die ik voor de lessen nodig had. Gelukkig was ik hier al een paar keer eerder geweest, en was het me allemaal al uitgelegd, anders was ik nog wel even bezig geweest. Ik had besloten om maar een paar vakken met verschillende sporten te doen. Ik had geen zin om al zo zwaar aan de eerste dag te tillen, en deed dan ook maar iets simpels waarvan iedereen wel iets kon. Eerst zette ik een aantal voetbal goals neer, waarna ik ook wat baskets, en netten voor volleybal neerzette. Iedereen mocht dus kiezen wat hij of zij leuk vond. Hopelijk mocht ik een leuke klas met leuke kinderen les geven. Ik zou ook niet zo gauw iemand na laten blijven, maar als er iemand was die echt te ver ging zou ik hem of haar er toch echt wel uit sturen. De bel ging, en de eerste kinderen druppelde al binnen, en gaven mij een hand om zich vervolgens voor te stellen, en ik stelde mezelf dan ook voor.

[ bericht aangepast op 29 maart 2014 - 23:56 ]

How far is far

Louis Tomlinson
Een 'goedemorgen' verliet met een licht chagrijnige ondertoon mijn mond tegen degene die naast me zat. Waarom de chagrijnigheid? Als ik aan een vak wel één pesthekel had, dan was het wel Engels, ondanks ik cijfers haalde waar niet over te klagen was. Mijn ogen zochten de leraar toen mijn naam klonk en mijn grijns werd alleen maar breder. Ik mocht een pesthekel hebben aan Engels, maar tegen dwarsliggen zei ik geen nee. 'Haal het goede maar weg, maar hetzelfde. Daarbij is mijn naam niet heel moeilijk meer te raden, toch? Iedereen was er en de laatste zal dan ook de enige naam zijn, die nog op de lijst open staat,' verliet mijn mond, om bij de laatste woorden opnieuw mijn mond te openen. 'Wat heb ik gemist dan? Volgens mij was de les nog niet begonnen en zijn de eerdere woorden net herhaald. Ik zie het punt dus niet, om naar voren te komen.' Een reactie op de worden dat ik mocht blijven, liet ik nog maar achterwegen, wetende dat onze gedachten daar ook heel anders over waren. Een reden dat ik me gewoon op het bord richtte en de naam die verscheen, zorgde voor het gezucht en dat zorgde dat ik mijn mond weer opentrok. Nadat de leraar tenminste was uitgesproken. Ja, degene die mij in de klas hadden, hadden niet bepaalde geluk. 'Ja, kom op jongens, waar is jullie respect gebleven? Het is een van de beste. Daarbij zie ik hier genoeg Romeo en Julia hoor, dus pas maar op,' zei ik doodleuk. Het klonk totaal niet gemeend, al zat er een kern van waarheid in. Shakespeare was toch wel iets wat e nog wel aansprak in het vak, dus misschien werd het nog een beetje interessant.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik had het kunnen weten dat ik een grote mond terug ging krijgen. Ik wist even niet wat ik ermee moest, want hij had op sommige punten wel gelijk, maar goed. "Louis, kom gewoon vooraan zitten of je mag alsnog dat briefje gaan halen." zei ik voor ik mij op het bord richtte en daat de opdracht die ik had voorbereid begon op te schrijven. Alleen de naam Shakespeare liet al velen zuchten. Ik zei ze even te wachten tot ik klaar was met schrijven. Net toen ik verder wilde schrijven hoorde ik Louis me op een doodleuke manier bijvallen. Daardoor draaide ik me weer om. "Bedankt voor je woorden, maar ik kan het zelf wel af, Louis, en nogsteeds wil ik je hier vooraan hebben zitten." zei ik voor ik de opdracht afschreef. Uiteindelijk stond op het krijtbord:
William Shakespeare
Bereid de gegeven soliloquy voor.
Denk aan: -Rijm
-Meter
-Deel ven het verhaal
"Ik deel zo aan elk van jullie een soliloquy uit. Daarna zal ik er wat meer informatie over geven en het huiswerk voor de volgende les is de opdracht op het bord. De volgende les moeten jullie allemaal klaar zijn om jullie stukje voor te dragen. Uit het hoofd het liefst." Ik hoorde weer wat zuchten, maar een stuk minder dan voorheen. Ik liep naar mijn buro en haalde er een stapel papiertjes af. "Onderdat ik uitdeel kunnen jullie mooi aantekeningen maken over wat een soliloquy eigenlijk is." zei ik terwijl ik de verschillende leerlingen papiertjes begon uit te delen. "Een soliloquy is een dramatische monoloog waarin een personage zijn of haar persoonlijke gevoelens en gedachten met het publiek deelt. Shakespeare gebruikt dit vaak in zijn stukken om de mensen te laten weten wat er in het hoofd van personages om gaat en wat ze van plan zijn." Inmiddels was ik achterin bij Louis aanbeland. "Ik zal jou blaadje op je plek leggen waar je voortaan mag komen zitten." zei ik tegen hem voor ik door ging met uitdelen. "To be or not to be van Hamlet is een hele beroemde. Een van jullie zou die kunnen krijgen, maar ik heb zoveel verschillende tussen mijn papieren liggen dat het niet zeker is. Alles is wel in Middel Engels. Als jullie ergens moeite mee hebben kunnen jullie altijd langskomen met vragen." met die woorden legde ik het laatste blaadje: Acte 3, scene 2 van Romeo and Juliet op het lege tafeltje recht voor mijn buro. Daarna ging ik weer zitten achter mijn buro. "Het beste is als jullie nu eerst jullie stuk goed doorlezen, zodat jullie hopelijk alvast een beetje een gevoel krijgen van de tekst.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Natuurlijk, dit was weer echt iets voor mij. Te laat komen op mijn eerste dag. Ik had er wel zin in, maar mijn wekker haatte me echt af en toe. Soms ging hij te vroeg of veels te laat, nooit op tijd. Misschien moest ik maar eens een nieuwe aanschaffen. Met mijn tas over mijn schouder liep ik op vlugge pas door de gangen die al zo goed als leeg waren, geweldig. Het lokaal dat mij was toegewezen vond ik gelukkig al snel, dankzij de rondleiding die ik had gekregen toen ik net had gehoord dat ik was aangenomen. Met een verontschuldigende glimlach liep ik het lokaal binnen en liet mijn blik kort door de klas glijden. "Goedemorgen iedereen, sorry dat ik laat ben. Mijn wekker haat me, daar hebben jullie volgens mij ook wel eens last van," zei ik terwijl ik mijn tas op het bureau vooraan de klas zette. Ik was blij dat er geen krijtbord was, maar een whiteboard, dat vond ik persoonlijk toch en stuk fijner. Ik pakte een van de stiften op die op de rand lagen en schreef in een net handschrift mijn naam op het bord en draaide me terug naar de klas met de stift nog in mijn hand. "Aangezien dit de eerste les is ga ik niet moeilijk doen, maar ik zou het wel fijn vinden als jullie jezelf even voor willen stellen en iets kleins over jezelf vertellen. Ik begin wel, ik ben Harry Styles, twintig jaar en heb de vreemde gave om letterlijk overal in slaap te kunnen vallen." Ik grijnsde even en wees een willekeurige leerling aan die nu mocht, het was een jongen met duidelijk gebleekt haar, niet dat ik hem daarop zou aanspreken. Ergens vond ik het wel leuk staan, al bedoeld ik dat niet verkeerd.

Because I love him, do I need another reason?

Niall James Horan.
De leraar was te laat, niet erg goed voor zijn imago aangezien hij zo een slechte eerste indruk achterliet. Uiteindelijk kwam hij toch binnenlopen, waarna hij zijn blik kort door de klas liet glijden. "Goedemorgen iedereen, sorry dat ik laat ben. Mijn wekker haat me, daar hebben jullie volgens mij ook wel eens last van," zei hij, en zette zijn tas op het bureau. Vervolgens pakte hij één van de uitwisbare zwarte stiften die voor het whiteboard bestemd waren. Niet veel later stond zijn naam in een keurig netjes handschrift op het bord, een typisch leraren-handschrift. Hij draaide zich in onze richting. "Aangezien dit de eerste les is ga ik niet moeilijk doen, maar ik zou het wel fijn vinden als jullie jezelf even voor willen stellen en iets kleins over jezelf vertellen. Ik begin wel, ik ben Harry Styles, twintig jaar en heb de vreemde gave om letterlijk overal in slaap te kunnen vallen," zei hij en grijnsde kort, waarna hij een willekeurig iemand aanwees. En natuurlijk had ik weer de pech dat ik die willekeurige persoon was.
"Ik ben Niall Horan, ik ben achttien jaar, ben geboren in Ierland - al was dat waarschijnlijk wel al aan mijn accent te horen - en ben gek op chips. Oh, en eigenlijk ook op al het andere eten," zei ik, half mompelend. Hierna stootte ik de jongen naast mij aan, Julian. "Nu mag jij," grijnsde ik naar hem.
Ook hij begon te vertellen, maar zijn woorden waren nu niet bepaald aardig. "Ik ben Julian Grynes, ben 18 jaar en heb een hekel aan geschiedenis en geschiedenisleraren, vooral als ze een pleeborstel-kapsel hebben en veel te jong en te groen zijn om een klas in bedwang te kunnen krijgen," zei hij, en grijnsde zogenaamd onschuldig naar Harry. Ik stootte hem aan en siste dat hij normaal moest doen. Ik vond Harry tot nu toe eigenlijk best aardig en zijn krullen vond ik eigenlijk ook totaal niet misstaan.

"Family don’t end in blood”