Teach me Something new • One Direction • Speeltopic 1. - Speeltopics

Sevenster High, een dood normale High School. Nou ja, of je het doodnormaal kan noemen is nog de vraag. Iedereen ging zijn gang, tot dat er drie nieuwe leraren arriveerden op de school, en er verschillende emoties zich voor deden bij sommige studenten. De een heeft een hekel aan ze, en de andere is zelfs verliefd. Maar wat als dat ook geheel wederzijds is. Relaties met leerlingen kan toch niet? Of wel, als je het maar goed genoeg verbergt?

[ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 12:40 ]

How far is far

Zayn Javadd Malik.

Verveeld en lui strompelend ga ik mijn klasgenoten achterna, die er waarschijnlijk al even zijn, ik ben immers weeral te laat, de gymzaal in. De meesten van mijn klasgenoten hangen aan de lippen van de nieuwe docent, alsof hij het derde wereldwonder is. Pfft, wat een gedoe. Zo speciaal kan een leraar toch niet zijn? Beleefd ga ik natuurlijk niet zijn en het geven van een hand sla ik over. Tot er een gat in de mierenhoop opduikt en mijn blik op de gymdocent valt. Mijn mond valt open van verbazing. Wow. Die hannes over de leraar is logisch, want inderdaad, deze docent behoord tot het derde wereldwonder. Ik probeer zijn ogen te vinden en contact te maken, om dan mijn wijs- en middelvinger in mijn mond te stoppen, deze af te likken en hem verleidelijk toe te knipogen. Dat ik zo gay ben als het maar kan is toch algemeen bekend en bang voor een afwijzing ben ik niet echt. Ik ben gek op neukertjes, wie het is maakt in principe niet echt uit, Deze leraar is knap, en ik zou graag zijn broek eens inkruipen - een gymdocent heb ik nog niet gehad, kan ik die ook afvinken -, daarbij is een leuk cijfer nooit verkeerd.

Reality's overrated.

(Zoals de meesten al weten ben ik de komende vijf dagen weg, schoolreis naar Engeland. Daarom reageer ik niet tot heel weinig. Zaterdag ben ik er weer volledig. Dit geldt trouwens voor alle andere topics ook.)

Because I love him, do I need another reason?

[Veel plezier!]

Reality's overrated.

Liam Payne.
Ik had het idee dat de hele klas er al was, maar toen kwam er op het laatste moment nog een jongen naar binnen kwam. De jongen probeerde mijn ogen te vinden, en ik keek hem nu recht aan. Knap was hij zeker, maar had ik een kans? Nee, want ik ben een leraar en hij een leerling. Meer dan les geven mag ik niet bij mijn leerlingen, dus ik kan het net zo goed gewoon uit mijn hoofd zetten. De jongen stak zijn wijs- en middelvinger in zijn mond en knipoogde verleidelijk, waardoor ik een grijns op mijn gezicht kreeg. Ik liep naar de jongen toe waar ik de naam nog niet van wist, en die wou ik eigenlijk wel weten. Niet dat ik er - geloof ik - mee te koop loop dat ik gay ben, maar het is wel de waarheid. Eerst wou ik er niks van weten, maar ik kan er niet van blijven weglopen. 'Liam Payne, en jij bent?' zei ik, en stak mijn hand naar hem uit met een kleine grijns. Ik had geen idee waarom ik deze jongen gelijk zo interessant vond, hij was vooral erg knap, en ook aardig brutaal wat me wel aansprak.

How far is far

Zayn Javadd Malik.

Omdat ik verveeld wat zat te spelen met de piercing in mijn wenkbrauw, het prikt wat, gezien deze laatst weeral ontstoken was, schrik ik een beetje op van een stem. "Liam Payne, en jij bent?" De knappe docent steekt zijn hand naar me uit met een kleine grijns.
      Ik steek een hand uit, zelfs op mijn hand is ieder stukje huid betekend met tatoeages. Breed grijnzend schud ik hem de hand en stel me voor. "Zayn Malik." Ongeneerd laat ik mijn blik langzaam over de leeraar sport glidjen. Je kant wel zien welk vak hij geeft, hij is heerlijk gespierd, lang en heeft daarbij ook nog eens mooie ogen. Zeker niet mis dus. Ik hoop alleen dat het geen watje is. Maar hij kwam naar me toe, wat er op wijst dat het tot nu toe nog geen sukkel is. Maar misschien krabbelt hij nog wel terug als ik eenmaal bij zijn broeksknoop aangekomen ben, iets wat -wat mij betrefd niet lang genoeg kan duren, of als hij eenmaal klaargekomen is. Dat zou lekker zijn, krijgt hij zijn pleziertje wel, maar mij even helpen? Nee hoor. Tot mijn spijt is me dat al vaak genoeg gebeurd, te vaak.

Reality's overrated.

Liam Payne.
De jongen zat wat verveeld met de piercing in zijn wenkbrauw te spelen, en schrok een beetje op toen ik me voorstelde. Ook hij stak zijn hand uit, en ieder stukje huid van zijn hand was bedekt met tattoos. "Zayn Malik." zei hij, en schudde met een brede grijns mijn hand. 'Aangenaam.' zei ik, en bekeek hem een goed met een kleine gijns. Hij liet ongeneerd zijn blik langzaam over mijn lichaam glijden. Verlegen was hij volgens mij zeker niet. Ik wou geen pretverpester zijn, maar toch moest ik ook hem aan het gymen krijgen, dat is nu eenmaal mijn baan, ook al wou ik zelf ook liever iets anders met deze jongen doen. 'Ik vind het heel gezellig, maar je zal dit les uur toch iets moeten doen.' zei ik, en pakte een basketbal van de grond, en begon daarmee in mijn handen over te gooien. 'Kom op, jij en ik, een wedstrijdje.' zei ik met een grinnik. Ik moest hem toch enthousiast krijgen, als de schooldirecteur door had dat een paar leerlingen niets deden, word ik gegarandeerd ontslagen. En trouwens, ik wou wel eens zien wat Zayn op sport gebied kan, misschien is hij wel harstikke goed.

How far is far

Louis Tomlinson
Een lichte grijns verscheen op mijn gezicht, wetende dat ik gewoon gelijk had. Dat kon niemand hier ontkennen, inclusief onze leraar niet, ondanks hij het niet toegaf. Zijn volgende reactie liet een bedenkelijke uitdrukking op mijn gezicht verscheen, om een zachte 'uh,' over mijn lippen te laten rollen. 'Ik denk dat ik liever een briefje ga halen,' voegde ik er na een korte stilte aan toe, om mijn spullen alweer in mijn rugzak te schuiven en deze dicht te ritsen. 'Bedankt voor de keuze trouwens.' Ondanks ik het liefst gelijk wilde vertrekken, bleef ik nog heel eventjes te wachten, kijkende wat de opdracht was. Ik was een irritant joch, miste lessen, maar ik kon geen onvoldoendes gebruiken. Daarbij kon ik daar ook echt niet mee thuis komen, want dan kon ik een ander huis gaan zoeken. 'Ik ga niet vooraan zitten, maar graag gedaan en bedankt voor het voorstel,' zei ik na mijn bijval.
De bladen werden niet veel later uitgedeeld waardoor ik al opstond. Geduldig wachtende op mijn opdracht, zodat ik daarna kon vluchten, mijn woorden waar makende. Ik vertikte het om nog langer in deze les te blijven en volgens mij had ik mijn standpunt op dit moment ook gemaakt, net als mijn neus heel eventjes laten zien. Ik keek even naar de leraar die naast me stond, om een kleine glimlach te laten zien. 'Dankjewel,' rolde over mijn lippen, ook al klonk het nog steeds niet gemeend. Niet dat -dat het was, maar dat was ook weer een heel ander verhaal. Ik liep langzaam naar voren toe toen het laatste blaadje op de lege tafel lag, om deze erbij te pakken en mijn ogen over het papier te laten glijden. Mijn grijns werd ietwat breder, wetende dat dit ergens nog wel wat ging worden, omdat het geen slecht stuk was. 'Mag ik nu gaan dan?' vroeg ik, ook al liep ik alweer terug naar achterin de klas.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik zuchtte bij zijn brutale woorden. Als lijfstraffen nog legaal waren geweest had hij nu een draai om zijn oren met een liniaal gehad. Hij had gedrijgd weg te lopen, waar ik pas op zou reageren als hij het echt ging doen. Voor nu leek het me slimmer mijn aandacht te focussen op de rest van de klas. Deze jongen probeerde me waarschijnlijk gewoon te stangen omdat ik nieuw was. Ik wilde zeker niet de gemene leraar uit gaan hangen, maar hij moest nu wel echt gaan luisteren. Toen ik alle blaadjes had uitgedeeld kwam hij naar voren om zijn blaadje te pakken. Ik zag hem breed grijnzen en was even hoopvol dat hij zou luisteren, maar al snel was de hoop vervlogen. "Als je gaat mag je hier na je laatste les terugkomen om deze dubbel in te halen. Zo zijn de schoolregels volgens mij. En als je blijft mag je hier voorin komen zitten zodat je me kan laten zien dat je inderdaad aan het werk bent en niet op je telefoon zit te klooien." Ik liet mijn blik even door de klas gaan. "Zoals de meisjes daar in de hoek. Graag wegstoppen, dames of jullie mogen met Louis hier beneden gaan uitleggen dat jullie ongewenst gedrag vertoonden in mijn les." zei ik. Snel stopten ze hun mobieltjes weg en begonnen te lezen net als de rest van de klas. "Dus wat zal het zijn?" vroeg ik terwijl ik zelfde tweede stapel, waarop alle soliloquy's ook allenaal een keer lagen, voor me nam. Rustig begon ik aantekeningen te nemen terwijl ik af en toe nog even opkeek naar Louis. Hij was eerlijk gezegt geen lelijke jongen, maar direct zette ik die gedachte weer van me af. Hij was een leerling en zulke gedachtes mocht ik echt niet hebben. Toch was ik wel wat gefascineerd door hem, al liet ik het niet merken, dat kon gewoon niet. Ik haalde een hand door mijn warrige rossige haren en drukte mijn brik, die door het lezen was afgezakt, terug omhoog. Nu gewoon hopen dat hij luisterde, want anders had ik direct een nablijver op mijn eerste dag en dat was nou niet heel prettig voor de reputatie als aardige en leuke leraar die ik graag wilde hebben.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Volgens mij kon ik deze leraar ook alweer van mijn lijstje afstrepen, met leraar waar ik het bloed onder de nagels vandaan haalde, ondanks ik nu nog geeneens mijn best deed. Ik begon pas en dat was misschien nog wel het leukste. De rest van de klas wist dat ook en keken er dan, zo te zien, niet meer vanop, ondanks sommige toch wat dommige aan het grijnzen waren. Ach, de rust zou zo vanzelf wel terugkeren zodra ik mijn blaadje in handen had, die vooraan in de klas lag. Deze uiteindelijk in mijn handen liet me wel grijnzen, omdat het een van de dingen was, die me wel lag, dus zo hopelijk ook niet teveel hoefde te doen voor een voldoende. Iets wat goed uitkwam, om meerdere redenen. 'Twee uur bij jou? Leer is de schoolregels en dan zien we het wel verder,' rolde over mijn lippen, om het papier in mijn tas te proppen en deze daarna over mijn schouder te hangen. 'Maar ik moet zeggen dat je wel een goed oog hebt, Ross,' voegde ik er nog aan toe, doelende op de telefoontjes van de meiden achter in de klas, die ik ondertussen in mijn gezichtsveld had, om lichtjes te grijnzen. 'Maar voor mij zal het toch echt het eerste blijven,' zei ik terwijl mijn blik terug gleed naar degene vooraan in de klas. Ik weet niet, maar op een of andere manier vond ik het leuker om hem te pesten, maar was hij ook anders dan de andere docenten hier op school. 'Het was leuk om kennis gemaakt te hebben,' verliet deze keer gemeend mijn mond. 'En tot vanmiddag dan maar, denk ik.' het laatste was al niet meer gemeend, om de deur, waar ik aan was gekomen, met een zwiep open te gooien en naar buiten te lopen. Helemaal naar buiten wel te verstaan, want ik ging wel weer voetballen dan, zoals voor de les, want veel beters had ik toch niet te doen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik knikte dankbaar bij zijn opmerking over mijn ogen. "Daarvoor is die bril. Niet alleen omdat die er leuk uitziet." Ik keek weer even de klas door en zag wat mensen naar mij en Louis kijken, maar in elk geval niet naar mobieltjes. Ik keek naar Louis en knikte. Het was zijn keuze. "Dan zie ik je aan het einde van je lesdag." zei ik vriendelijk terwijl ik nog even een aantekening neerkrabbelde. "Ook leuk om met jou kennis te maken, Louis." zei ik voor ik knikte en me toen weer op mijn eigen papieren richtte. Toen Louis eenmaal weg was kwam er niet veel later een meisje naar me toe met een vraag over haar stukje. Ik antwoordde haar vriendelijk en ze leek er dankbaar voor. Ik moest ook een aantal woordenboeken hier neerleggen. Of in elk geval vinden, want die lagen vast wel in een van de kasten. Ik stond op en liep naar de kast voor het raam terwijl ik nog iemand wees op het wegdoen van z'n mobiel. In de kast keek ik tussen de boeken, maar er stonden geen woordenboeken. Toen ik weer opstond zag ik Louis buiten voetballen. Hij was er goed in. Ik wist dan weinig van voetbal, maar ik kon zien dat hij goed was. Ik liep daarna naar een andere kast en daar vond ik een stapel dikke woordenboeken. Ik haalde ze eruit en legde ze vooraan op de kast naast de deur, zodat iedereen ze makkelijk kon pakken als ze er een nodig hadden. Daarna deed ik de kast weer dicht en ging voorin achter mijn buro zitten schrijven op de verschillende soliloquy's om zelf te weten wat ik graag wilde zien in elk stuk en wat precies het rijmschema, de meter, de toon, setting en het gevoel erbij waren en waar het in het verhaal lag. Het waren een paar minuutjes per stuk, terwijl ik tussendoor door de klas keek voor telefoontjes, al moest ik wel steeds verder mijn hoofd optillen door mijn afzakkende bril. Ik had weinig zin om die weer elke seconde op mijn neus te duwen, dus dan moest het maar zo. Uiteindelijk na nog een paar vragen ging de bel. Ik wenste ze nog een goede dag en ze vertrokken voor een andere klas binnen kwam, waar ik een andere les aan moest geven, een over de gehele geschiedenis van de Engelse taal en cultuur, wat in een andere map zat dan de klas die ik net had gehad. Zo hield ik het gestructureerd, want anders werd het heel erg snel een hele grote chaos hier op mijn buro en in de klas.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Een instemmend geluidje verliet mijn mond, omdat ik er ergens wel over mee kon praten. Alleen zat mijn bril negen van de tien keer nog in mijn rugzak, om er ook niet uit te komen, omdat dat ding me op de zenuwen werkte. 'Ik ken het, maar alsnog ziet de helft van de leraren hier nog van alles over het hoofd,' rolde over mijn lippen naar waarheid. Er waren hier genoeg leraren waarbij je genoeg kon flikken zonder betrapt te worden. Ik knikte langzaam bij de laatste woorden, wetende dat ik misschien toch beter mijn neus zou kunnen laten zien. Niet dat ik het erg vond, want iets in Ross trok me aan en ik wilde weten wat dat was. 'Tot het einde van de dag,' zei ik, om bij zijn laatste woorden een onschuldig gezicht op te zetten. 'Dat meen je niet echt, toch? Al is Tomlinson een naam die iedereen lek vind om kennis mee te maken, al word het al snel een ramp,' verliet mijn mond, om niet veel later buiten op het grasveldje te staan. Mijn tas smeet ik tegen het hek, om mijn shirt eroverheen te gooien. Het was de verkeerde keuze om lange mouwen aan te doen, want ik had het nu al verschrikkelijk warm. Mijn spullen weggezet, trapte ik de bal ook die richting, tegen de latten van het doel. Zo ging het een paar keer door tot mijn naam over het schoolplein klonk waardoor ik me met een grijns omdraaide. 'Er weer uitgestuurd?' rolde over de lippen van een van mijn beste vrienden, om heel onschuldig mijn schouders op te halen en 'zelf vertrokken,' als enige van mijn lippen te laten rollen. Mijn blik gleed heel even naar het raam waar ik zojuist nog zat, ook al zat er nu een andere klas aangezien de bel al was gegaan. Ik beet op mijn lip, om de bal richting de andere kant te schoppen en een paar steentjes van de grond te rapen, om deze in de richting van het raam te gooien. Ik had de bal kunnen schoppen, maar die zou waarschijnlijk net te hard aankomen. 'Welke klas zit er het volgende uur?' riep ik, wetende dat dit in principe mijn laatste uur zou zijn.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javadd Malik.

"Aangenaam," zegt de leraar gym en bekijkt me goed. Dan begint hij over de les. Balen. Gym is nou eenmaal niet mijn ding. "Ik vind het heel gezellig, maar je zal dit les uur toch iets moeten doen," zegt hij. Hij pakt een basketbal van de grond en begint daarmee in zijn handen over te gooien. "Kom op, jij en ik, een wedstrijdje," zegt hij met een grinnik.
      Ik zucht, ik kan wel wat met de bal, maar mijn conditie is gewoon slecht. De schuld valt te geven aan het kettingroken., maar een, in ieder geval geen goede, rede om te stoppen vind ik het niet. "Op één voorwaarde, dat shirt gaat uit," zeg ik en kijk hem zowel koppig als uitdagend aan. Om hem aan te spreken met 'u'? Ik heb er nog geen seconde aan gedacht. Voor mij zijn mensen gewoon gelijk, niemand staat boven of onder de ander. Ik trek één wenkbrauw op en grijns scheef. Wat zou ik gaag mijn bedrukte handen door zijn lichtbruiine haren halen, er zacht aan trekken. Ik vraag me af hoe zijn stem zal klinken als ik zijn lul in mijn mond heb, hoe de toonhoogten op en neer gaan, hoe hij kreunt, gilt en of hij dan nog steeds zo netjes spreekt.

Reality's overrated.

Ross Lennox
Ik gaf rustig les over het alleroudste Engels, waaronder Beowulf, toen ik getik tegen het raam hoorde. Ik haalde mijn mobiel uit mijn zak en zette een voorgelezen versie van dit fragment van beowulf op met de instructie dat ze mee moesten lezen. Daarna liep ik naar het raam en zag Louis, zonder shirt, steentjes gooien. Een goed lichaam had de jongen zeker. Daar was geen twijfel over mogelijk, al zou ik er niet zo over horen te kwijlen en zwijmelen. Ik deed een van de ramen open en keek omlaag. Bij zijn vraag dacht ik even na. "Geen een meer. Ik heb nog niet zoveel klassen. Dat komt volgend jaar met het pensioen van meneer Cooper." riep ik terug. Het was echt van de zotte dat ik dit met een leerling deed. Net Romeo and Juliet. Achter me hoorde ik weer rumoer. "Als je zo kan komen mag je komen, Louis, maar ik moet nu terug naar m'n klas." zei ik voor ik het raam maar gewoon open liet, het was toch warm weer, en terug ging naar mijn klas. Gelukkig waren ze snel weer rustig. Ik liep terug naar het bord en begon nog wat achtergrondinformatie te geven voor ik zei dat ik volgende les verder zou gaan. Voor nu hadden ze geen huiswerk behalve het gedicht nog eens doorlezen, want volgende les zou ik ook iemand het voor laten lezen. Ze schreven het op en de bel ging. Ik wenste ze nog een fijne dag en wiste toen het bord uit voor ik weer achter mijn buro ging zitten. Ik moest mijn lessen voor morgen nog voorberijden. Rustig begon ik te schrijven terwijl ik wachtte op Louis die zijn les dubbel moest inhalen. Erg vond ik het eigenlijk niet, want een slecht uitzicht was hij niet. Tja, ik hoorde zo niet over hem te denken, maar ik kon nog wel van mijn uitzicht genieten, als hij zou komen, wat ik wel verwachtte na net. Anders was hij gewoon weggegaan. Ik kende zulke jongens goed genoeg. Ik was ook pas net van school en niet op mijn achterhoofd gevallen.

[ bericht aangepast op 1 april 2014 - 18:33 ]

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Zayn had duidelijk geen zin in beweging, en liet dat ook merken. Hij zuchtte toen ik voorstelde een wedstrijdje met hem te doen. "Op één voorwaarde, dat shirt gaat uit," zei hij, en keek me zowel koppig als uitdagend aan. Ik had wel eens brutale vragen gehad, maar toch sloeg deze alles. Een grinnik ontsnapte uit mijn mond. Ik keek hem eerst licht verbaasd aan. 'Oké' zei ik en haalde mijn schouders op. Ik moest toch iets doen om hem in beweging te krijgen. Hij trok een wenkbrauw op en grijnsde scheef. Ik keek even of de rest van de leerlingen nog wel aan het sporten waren, en trok daarna mijn shirt uit, gooide die op de grond. 'Kom je nog?' vroeg ik met een grijns, en liep richting één van de baskets, wachtend op Zayn. Geloof me, ik wou liever iets anders doen met deze leerling dan sporten, maar ik zou mijn werk toch goed moeten doen, anders ben ik hier zo weer weg. En boven dien is een relatie met een leerling ook nog steeds harstikke illegaal, en strafbaar. Niet dat ik me vaak aan de regels houd, want ondanks dat ik leraar ben, overtreed ik aardig vaak regels.

How far is far

Louis Tomlinson
Rustig bleef ik steentjes tegen het raam aangooien tot deze niet veel later openging, zodat Ross in mijn gezichtsveld verscheen. De onschuld was van mijn gezicht te lezen, om de overige steentjes op de grond te gooien en mijn handen aan mijn broek te te vegen. Daarna rolde er een bekende vraag over mijn lippen, ondanks ik totaal geen zin had om twee uur na te komen. Waarom ik hier nog te vinden was, was dan ook de vraag. 'Al je het nog aankunt met leerlingen als mij,' riep ik grijnzend, zelf ook heel goed wetende dat ik een snotjongen was. Het verbaasde me ergens dan ook wel dat Ross zo vriendelijk tegen me kon blijven, een kans gaf en normaal bleef reageren. Ik kende geen andere leraar die doodleuk uit het raam zou hangen, laat staan antwoord zou geven. Ik stak beide duimen omhoog bij zijn laatste woorden, om vervolgens mijn mond weer open te trekken. 'Ik denk dat ik weinig keus heb, dus je ziet me zo wel en succes met je klas,' verliet mijn mond waarna ik zwaaide en terugliep naar het grasveld. Ik liet me naast Mickey in het gras vallen, om een zucht over mijn lippen te laten rollen, nog ergens twijfelend of ik het toch niet op een vluchten zou zetten. De bel haalde me alleen uit mijn gedachten, om vervolgens toch op te staan en mijn spullen te pakken. 'Je gaat niet serieus toch, Lou?' klonk de stem van Mickey waardoor ik opkeek, om mijn schouders op te halen. 'Ik heb geen andere keus,' verliet mijn mond om een 'tot later,' erachteraan te plakken. 'Wel op de Louis manier?' Ik draaide me om, om een 'duh' over mijn lippen te laten rollen en in de richting van het raam te lopen. Ik trok een bedenkelijk gezicht, om even rond te kijken en mijn blik op de de struik te laten vallen. 'De Louis manier,' mompelde ik tegen mezelf, om mijn tas op mijn rug te hangen en de struik vastpakte, kijkende of deze stevig genoeg was, om vervolgens te kijken of er niemand was. Het feit dat het schoolplein leeg was, liet me het uiteindelijk op een klimmen zetten tot ik hoog genoeg was, om me op het venster neer te zetten. Al zou ik Louis niet zijn als dat niet geheel zonder problemen zou gaan, dus een paar keer bijna beneden zou liggen. 'Romeo, oh, romeo,' rolde met een grijns over mijn lippen, om mijn blik richting voorin de klas te laten glijden. 'Ik meld me bij deze maar,' verliet mijn mond, ondanks ik de neiging had om er iets anders achteraan te gooien.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer