Teach me Something new • One Direction • Speeltopic 1. - Speeltopics

Sevenster High, een dood normale High School. Nou ja, of je het doodnormaal kan noemen is nog de vraag. Iedereen ging zijn gang, tot dat er drie nieuwe leraren arriveerden op de school, en er verschillende emoties zich voor deden bij sommige studenten. De een heeft een hekel aan ze, en de andere is zelfs verliefd. Maar wat als dat ook geheel wederzijds is. Relaties met leerlingen kan toch niet? Of wel, als je het maar goed genoeg verbergt?

[ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 12:40 ]

How far is far

Louis Tomlinson
Mijn gevoel over dat dit niet helemaal goed ging uitpakken, werd al snel bevestigd, maar toch kon er een grinnik vanaf. De 'hierna dan' ging ik niet meer op in, omdat de jongen waarschijnlijk wilde dat ik het vergat, maar we wisten beide dat -dat hem niet ging worden. Al moest ik zeggen dat het ergste toch wel de gedachten was dat al we geen leraar-leerling waren ik deze wel allang had gehad, ik mijn neigingen ergens niet had hoeven onderdrukken. Aan het leeftijdsverschil lag het namelijk niet, of zijn uiterlijk. Ik beet hard op mijn onderlip, om al heel snel mijn hoofd te schudden bij zijn woorden, eenmaal een nieuw onderwerp aangesneden. 'Geen sorry nodig en dat hebben we zeker,' zei ik met een klein glimlachje, al teken dat het goed zat. Ik pakte mijn flesje er weer bij, om het laatste beetje op te drinken en deze erna met een boogje in de prullenbak te gooien, om me weer op de jongen te richten. Mijn mond leek weer niet dicht te kunnen, net als mijn gespreksstof niet op leek te raken. Ik hield de eerste vragen bij veilig, ondanks ik er best lang over na moest denken, omdat er verkeerde dingen door mijn hoofd spookte. 'Ze hoeven er hier toch niet achter te komen, Ross? Wie kan je nu beter helpen met je podiumvrees als iemand die graag in de spotlight staat?' rolde over mijn lippen, om mijn schouders op te halen. 'Maar het is graag gedaan. En als je -je bedenkt, weet je me te vinden,' Al was dat het enige wat ik zei voor ik naar de woorden van de jongen luisterde. Ik merkte gewoon dat het een stuk van hem bloot gaf en wist heel goed dat ik mijn mond erover zou houden. Niet alleen voor mezelf, om veilig te zitten, maar ook omdat het nu gewoon een gesprek tussen ons twee was en ik het snotjongen dan ook even buiten beschouwing hield. 'Je enthousiasme heb je volgens mij wel al aardig overgebracht, dus maak je geen zorgen. Maar ik snap je ergens wel, je hebt zeker een punt, al zou ik zeggen dat wij rechter voor onze raap zijn dan oudere. Wij zijn dan ook minder mild en zeker als het over school gaat. Ik weet het eigenlijk niet, want het is allebei een heel ander iets en het ligt net aan hoe of wat. Maar maak je geen zorgen, want ik zal in ieder geval lief blijven en je bent een prima leraar, wat uit mijn mond al hel wat betekent,' zei ik naar waarheid. Het was een tegenstrijdig iets, maar ik snapte de jongen wel en zijn punten.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Bij Louis zijn woorden beet ik even op mijn onderlip. Hij wist net zo erg als ik hoe illegaal dit was, ook al zat er maar 3 jaar tussen ons in. Zijn volgende woorden deden me glimlachen. "Dat weet ik zeker. Hier mooi voorin in de klas met een schrift en een pen of potlood." zei ik met een scheve grijns. Aan de ene kant was dit niet extreem speels bedoelt, aan de andere kant wel, want ondanks dat hij extreem leuk was, betekende dat niet dat hij niet op hoefde te letten en mee hoefde te doen in mijn lessen. Hij bleef een leerling en zat daar om te luisteren en te leren en dat ging hij dus ook maar mooi doen. Ik vertelde rustig over waarom ik in hemels naam leraar was geworden en nu was Louis verrassend stil, tot ik klaar was. Zijn woorden die ik terug kreeg had ik niet verwacht en waren heel lief. Ik glimlachte en stak mijn arm uit om net door zijn warrige roodbruine haar te woelen. "Dat is echt lief van je. Ik hoop gewoon dat de rest dat ook vind." Ik boog over mijn bureau heen en drukte zacht een kort kusje op zijn neus voor ik weer ging zitten. Die had hij wel verdient met zijn lieve gedrag en gelukkig had niemand het gezien. Ook hoopte ik dat ik hiermee onder mijn belofte uit kwam, al had ik het gevoel van niet. Om daarover een discussie tegen te gaan stelde ik dus snel maar een vraag. "Maar waarom, als je zo graag in de spotlight staat, ben je niet de theateracademie gaan doen? Dan ben je ook een goed voorbeeld voor je zusjes en kan je de hele dag in de spotlight staan. Daarbij, zeker omdat je zoveel weet over klassieke stukken, weet ik zeker dat je, zeker met wat oefening, een goede acteur zal worden. De drama zit er in elk geval al in." Dit vroeg ik me oprecht af, maar nu was pas de tijd voor deze vraag. De jongen was enorm knap en ondanks het feit dat hij ook erg druk was en een snotjong, toch best een schatje. Ik had hem graag in mijn klas, zeker na dit alles, ondanks de verwarring en tegenstrijdigheid, maar ik vroeg me af of hij echt gelukkig zou worden. Gelukkig worden wenste ik elk van mijn leerlingen toe. Ik was nu gelukkig op dit moment. Gelukkiger kon altijd, maar ik zat goed in mijn vel en had mijn plekje gevonden. Iedereen verdiende dat, zeker lief snotjochie Louis, en ik wist neit of dit wel de goede plek voor hem was.

Bowties were never Cooler

Zayn Javadd Malik.

Liam Payne fonst even. "Oh ja? Geef eens een voorbeeld?" fluisterd hij terug een brede grijns rond zijn lippen.
      Ik laat een kreun horen in zijn oor en maak een stootbeweging. Waarna ik de bal uit zijn handen sla en deze in het net gooi. Als ik hem vraag wat ik heb gewonnen kijkt hij me aan en haalt zijn schouders op. "Zeg jij maar," zegt hij, waarna hij de basketbal uit mijn handen slaat en een goal maakt. "Goal, wat krijg ik nu?" Zijn blik is lichtelijk uitdagend.
      "Hmm, ik weet niet of die dingen hier legaal uit te spreken vallen," grijns ik. Ik laat mijn vinger ove zijn heup glijden, zijn bekken. Ik trek één mondhoek omhoog en wiebel met mijn wenkbrauw. Dit is wel een erg makkelijke prooi, tot nu toe dan, je weet nooit wat er komen zal, maar dat is ook niet zo erg gezien mijn laatste prooi nogal lastig deed - hij was er van overtuigd enkel en alleen op meisjes te vallen, maar reken maar dat hij heeft genoten, jammer genoeg waarschijnlijk meer dan ik dat heb gedaan, ik had ook graag tot een knetterend orgasme gekomen. Misschien zal deze gymleraar dit wel voor me doet, ik hoop van wel.

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Het was op dit soort momenten dat je zag dat ik de regels aan mijn laars lapte en alle gevolgen me vrij weinig konden schelen. Natuurlijk wist ik dondergoed dat dit niet kon, maar misschien neigde ik er daardoor juist meer naar. Toch liet ik het voor een moment links liggen, om door te schakelen naar de volgende woorden. 'En een heel charmant uitzicht,' zei ik, want dat kon ik toch nog steeds niet laten. Daarbij was het ook geen gelogen antwoord, ondanks je de woorden wel van mijn kant zou kunnen verwachten, al waren de woorden nog te gestoord. Dit ging volgens mij dan ook heel apart worden tijdens de lessen Engels, al zou ik nog een aantal lessen buiten zitten, wetende dat het standaard was. Ik grijnsde bij de gedachten, om toch langzaam de woorden van Ross tot me door te laten dringen en stil te blijven tot het einde. Zijn reactie zorgde alleen maar voor een bredere grijns, wetende dat die woorden en alles zelfs mij goed deden. 'Geloof me, als je mij boeit, dan is de rest een stuk gemakkelijker,' zei ik, al was ik ergens niet voor de volle honderd procent zeker van die woorden. Het kusje op mijn neus was het gene wat toch zorgde dat ik weer terugkeerde naar het eerste onderwerp, om doodleuk het snotjoch naar voren te laten komen. Ik stond langzaam op van mijn stoel, om richting hem te lopen en een pruillipje te trekken. 'Ik wil een kusje hier,' zeurde ik als een klein kind, om naar mijn lippen te wijzen. 'En ik kom hem anders zelf halen hoor,' rolde over mijn lippen, onschuldig, al wisten we allebei dat ik dat wel zou doen. Ik griste zijn hoedje bij hem weg, om deze zelf op te zetten en 'anders krijg je dit ook niet terug,' over mijn lippen te laten rollen en weer terug naar mijn stoel te lopen, zodat ik serieus op zijn vraag kon antwoorden. 'Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb er wel over nagedacht, maar er is iets wat me weerhoud en ik heb geen idee wat. Misschien probeer ik het wel zodra ik hier weg ben en anders was het leuk geweest,' rolde over mijn lippen, wetende dat de jongen me nu wel aan het denken zette. We wisten volgens mij allebei dat dit niet mijn plek was, maar daar viel toch niet veel aan te veranderen. 'Maar ik wil dan ook helpen, iets wat op dat moment wel zou kunnen,' voegde ik er alweer een stuk vrolijker aan toe.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.
Toen ik vroeg f hij een voorbeeld wou geven liet hij een kreun in mijn oor horen, en maakte een stootbeweging. Dat was dus precies hetgene dat ik dacht dat hij bedoelde. Hij mocht dan wel knap zijn, maar zo gemakkelijk zou ik me niet over laten halen. Eigenlijk had ik al te snel toegegeven, en dat ging ik nu dus anders doen. Hij moet er wel wat voor doen. 'Hmm, interessant.' zei ik nu met een bloed serieuze blik. "Hmm, ik weet niet of die dingen hier legaal uit te spreken vallen," grijnsde hij, en liet een vinger over mijn heup glijden, mijn bekken, en trok één mondhoek omhoog en wiebelde met zijn wenkbrauw. Eigenlijk wou ik diep vanbinnen niet wachten, maar anders was ik te makkelijk om te krijgen. 'Die hint zegt me genoeg, maar ik vrees dat ik dan ontslagen word.' zei ik op fluistertoon. Niet dat ze het te weten zouden komen, maar toch, een beetje serieus kan geen kwaad. Hij zal me moeten overtuigen. Ik pakte de basketbal weer, om nog een keer te scoren. 'Hmm, nu heb ik twee dingen van je te goed.' zei ik weer met een lichte grijns.

How far is far

Ross Lennox
Ik grijnsde bij zijn woorden en boog over mijn buro om hem een kus op zijn neus te geven. Ik hoopte dat het zo over was, maar die hoop was alleen de hoop van een mafkees. Natuurlijk was het dat niet. Ik zag hem opstaan en volgde hem geintereseert met mijn ogen. Zijn bewegingen waren kinderlijk en clownesque, maar tegelijkertijd lieten zijn spieren, die duidelijk onder zijn huid bewogen, hem er zeker neit kinderlijk uitzien. Ik grinnikte bij zijn pruillipje en kinderlijke woorden. Dit was echt heel schattig, maar ik wist dat ik het niet kon maken, hoe graag ik het ook wilde. Bij zijn volgende woorden grijnsde ik een beetje. Als hij het kwam halen was het in mijn hoofd in elk geval een stuk minder erg. "Kom maar halen." zei ik uitdagend voor ik hulpeloos naar mijn hoedje grabbelde die hij inmiddels had opgezet. Ik moest toegeven, het stond hem zeker goed, maar toch had ik hem liever zelf op mijn hoofd. Ik gaf voor nu maar even op en vroeg toen toch waarom hij niet naar de theateracademie was gegaan. Ik luisterde naar zijn woorden. Opzich snapte ik nogsteeds niet goed waarom dan wel dit, maar goed. Bij zijn laatste woorden trok ik een wenkbrauw op. "Helpen? Waarmee? Je mag trouwens nogsteeds dat kusje komen halen als je wil, maar ik wil weg graag mijn hoedje terug, want mijn haar ziet eruit als een dode marmot." zei ik voor ik voorover over mijn buro boog en mijn hoedje weer van zijn hoofd pakte en terug zette op mijn hoofd. Hij mocht een snotjoch zijn, en een leuk snotjoch ook, maar ik liet me niet door hem op mijn kop zitten. Ik zette het wat scheef op mijn hoofd en drukte mijn bril terug op z'n plek. Ik wilde wel eens zien of hij echt die zoen zou komen halen, al had ik het gevoel van wel. gelukkig was de hoofdmeester al geweest, dus ik had niet het gevoel dat er nog iemand anders zou komen. Het zou alleen de komende lessen, en misschien nablijfuren, wat ongemakkelijk kunnen maken. Toch was ik er neit extreem bang voor. Als het toch ongemakkelijk werd had ik er een probleem bij, naast mijn podiumvrees. Dat kon ik ook nog wel aan. Ik likte even over mijn lippen en keek recht in de blauwe poelen van Louis. hij was echt heel leuk. Waarom moest ik hem nou weer op school tegen komen en niet in de kroeg na school?

Bowties were never Cooler

[Malcolm went Nymphe.]

Reality's overrated.

Louis Tomlinson
Ross had me die kus op mijn neus gewoon niet moeten geven, want dat zorgde ervoor dat we uiteindelijk bij het punt kwamen dat ik echt een kusje wilde. Niet dat ik die eerder niet wilde, op zou geven, maar nu zou het helemaal niet meer gebeuren. Dat was ook de reden dat het snotjoch weer voor een kleine minuut terugkeerde, om gewoon eventjes vervelend te doen en mijn kusje op het eisen, net als een kind die het laatste chocoladekoekje wilde hebben. Het gegrinnik van zijn kant gaf me dan ook wat hoop, ondanks ik twijfelde of hij uiteindelijk toe zijn stemmen. Buiten school had ik het wel geweten, maar op dit moment lag het een stuk ingewikkelder en zeker ook omdat we beide niet zaten te wachten om weggestuurd te worden. Zelfs ik niet, de jongen die juist het liefste weg wilde. Toch verdwenen deze gedachten bij zijn woorden, om nog wel een kleine seconde te blijven zitten. We wisten beide dat ik het wel zou doen, maar dat betekende niet dat het gelijk dezelfde minuut nog was. Dat was dan ook de reden dat ik eerst netjes antwoordde op de vraag over de theateracademie, waar ik waarschijnlijk meer op mijn plek was geweest, maar deze jongen waarschijnlijk niet had ontmoet. 'Met jouw podiumvrees nog steeds,' zei ik, om opnieuw een pruillipje te laten zien toen hij het hoedje weer van me had afgepakt. Al was deze na een seconde weer verdwenen, om met een grijns van hier tot Tokio opnieuw op de staan. 'Een leuke dode marmot,' zei ik, doelende op het laatste, om zijn sleutels te pakken en in richting de deur te lopen en deze, voor de zekerheid, toch met een simpele beweging op slot te doen. Als er iemand kwam was hier nog altijd makkelijker wat op te verzinnen dan op de kus, die ik nu toch echt doodleuk bij de jongen ging halen. Vrolijk liep ik terug, als een kind die zijn koekje had en eenmaal voor zijn neus legde ik de sleutels eerst terug op hun plek. Daarna klom ik doodleuk bij de jongen op schoot, om met mijn ogen de zijne op te zoeken. 'Zo hier ben ik,' grijnsde ik onschuldig. 'Krijg ik nu mijn kusje' voegde ik eraan toe. We zagen wel hoe het daarna allemaal uit zou pakken, want in principe was dat niet te voorspellen tot het was gebeurd.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
ik bloosde een beetje bij zijn complimentje over mijn haar en keek toen verbaast toen hij mijn sleutelbos pakte. "Euhm... Louis... Wat?" mompelde ik verward terwijl ik hem met mijn ogen volgde en zag dat hij de deur op slot deed. Gelukkig bracht hij wel de sleutels terug. Ik deed de bos aan het keycord in mijn burola voor ik opeens een gewicht op mijn schoot voelde ploffen en recht in de oceaan blauwe ogen van Louis staarde die vrolijk en stout twinkelden. Als een kind die net een koekje had gestolen en die nu ging opeten terwijl hij wist dat hij geen straf zou krijgen. Bij zijn woorden rolde ik even met mijn ogen. Een van mijn handen legde ik op zijn onderrug en de ander legde ik op zijn wang. Nu maakte het toch allemaal geen zak meer uit. Niemand kon ons hier zien en ik verzon wel wat als er iemand op de deur klopte."Alleen omdat je zo enorm leuk bent." mompelde ik voor ik mijn lippen op die van hem drukte. Mijn hart maakte een sprongetje en ik glimlachte tegen zijn lippen. Mijn brein schreeuwde extreem hard hoe fout dit wel niet was. Mijn hart schreeuwde alleen net iets harder hoe geweldig goed dit wel niet voelde. Mijn vingers vlochten zich door zijn stugge haren en ik maakte absoluut geen aanstalte om terug te trekken. Dat mocht hij lekker doen. Hij wilde dit zo graag en dan kon ik er neits aan doen dat ik er ook eens goed van genoot. Ik zag er dan niet gay uit en schreef het ook nergens met koeienletters op. Ik hield het graag zo dat mensen dachten dat ik hetero was, maar daarom gebeurde dit maar weinig. Ik nam het er dus van, zeker met zo'n heerlijke jongen van mijn leeftijd. Mijn hand die op zijn rug lag streelde ondertussen met kleine rondjes van mijn vingertopjes over zijn onderrug. Ondanks dat dit de rest van het jaar, misschien wel de komende jaren, erg ongemakkelijk kon maken, had ik er weinig spijt van. Misschiend at ik hem had moeten zeggen vanavond me in een kroeg te vinden, maar dat kon alsnog. Nu was het aan hem wat hij ervan vond. Of we het nog illegaler gingen maken, of dat dit eenmalig was. Ik hoopte aan de ene kant het eerste, al zou het tweede veiliger zijn voor ons allebei. Ach, we zouden wel zien, al was dit wel de eerste keer dat ik echt regels had gebroken, maar het voelde zo goed dat het me op dit moment niets kon schelen. vanavond alleen in bed waarschijnlijk wel, maar nu niet.

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Het blozen maakte de jongen alleen maar schattiger dan hij in eerste instantie al was en kon het dan ook niet laten ons af en toe grijnzend over mijn schouders te kijken toen ik de sleutels in handen had. Op zijn vraag gaf ik geen antwoord, wetende dat deze door mijn actie al snel naar voren zou komen, dus het eigenlijk overbodig zou worden. Toen de deur eenmaal op slot zat, duurde het niet heel lang voor ik bij de jongen op schoot zat. Vrolijk twinkelende oogjes zochten de zijne, om een zachte grinnik te laten horen door zijn reactie op mijn woorden. Toch wist ik dondergoed toen ik een hand op mijn onderrug voelde en tegen mijn wang, die tevens gewoon tegen mijn huid brandde, dat hij deze keer ook zijn belofte na zou komen en het ons allebei vrij weinig nog kon schelen. 'Je mag er zelf anders ook wel zijn,' rolde zachtjes over mijn lippen, die nog geen seconde later tegen de zijne drukte waren. Ik kon het niet helpen dat mijn mondhoeken, net als de zijne, automatisch wat omhoog krulde. Het mocht zo fout zijn, maar het nam niet weg dat het ook nog eens tegenstrijdig werd. Mijn hoofd, hart en gevoel spraken namelijk verschillende dingen. Hij bleef dit jaar mijn leraar en dat maakte mij nog altijd de leerling, maakte het dat we ons op glad ijs hadden bevonden. Niet dat- dat me weerhield om iets niet te doen zoals op dit moment. Mijn armen wikkelde zich om hem heen en probeerde alle gedachten naar het achterste van mijn gedachten te verschuiven. Eerst dit moment, wat voor mijn voorlopig nog niet ten einde hoefde te zijn, en daarna kwamen de gevolgen vanzelf wel. Al was het, als het van mijn kant moest komen, wel meer dan duidelijk wat de bedoeling verder zou zijn.

-De volgende woorden weer wat langer en beter, maar ik moet echt opschieten nu-

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

-

[ bericht aangepast op 4 april 2014 - 12:39 ]

Reality's overrated.

Ross Lennox
Ik zag zijn ogen twinkelen toen onze ogen in elkaar vasthaakten. Zijn wang gloeide wat onder mijn hand terwijl mijn wangen begonnen te gloeien door zijn woorden. Nu had hij wel genoeg gezegt. Ik drukte mijn lippen op die van hem. Mijn hart maakte direct overuren en ondanks dat mijn brein niet ophield over hoe fout dit was schreeuwden mijn hart en de bom met vlinders in mijn buik nog harder hoe geweldig het wel niet voelde. Mijn mondhoek en stonden omhoog ondanks dat dit echt heel illegaal was voor mij als leraar met een leerling zoals Louis. Toch kon het me nu weinig schelen. Het voelde gewoon te goed en omdat de andere jongen ook leek te glimlachen en niet wegtrok wist ik dat het wel best zat. Ik voelde zijn armen om me heen slaan en trok hem nog wat dichter tegen me aan. Hij kon dit echt goed en ik wilde niet stoppen, hoe fout het ook was, maar het idee dat dit na 5 minuten na onze kennismaking al was gebeurt in een pub met wat drank op liet me toch niet los. Waarom zouden we ons dan laten dicteren dat dit niet mocht door de school? Natuurlijk waren de regels er niet voor niets, maar goed. We zouden het stil moeten houden tot hij van school was, dan was er niets meer aan de hand. Hopelijk ging dat wel. Ik trok langzaam terug en keek naar de jongen op mijn schoot met een scheve glimlach. "Een beetje genoten?" vroeg ik speels terwijl ik nog zacht door zijn stugge prachtige haren. "Maar als je meer wil zal je moeten wachten. Nablijven moet ook weer niet te leuk worden. Anders zit je hier nog elke dag." Ik gaf hem een knipoog en zette mijn hoedje op Louis's hoofd voor ik in zijn zij prikte en probeerde na te denken over wat ik de rest van de tijd moest doen terwijl hij 'straf' had.

Bowties were never Cooler

[Oceanus went Valiente]

"Family don’t end in blood”

Louis Tomlinson
Ik baalde ergens dat we nu op school zaten en niet ergens in een club, half dronken, want dat had het allemaal wel een stuk makkelijker gemaakt. Toch betekende dat niet dat het niet uitpakte zoals we in gedachten hadden gehad. Iets wat duidelijk werd door zijn lippen op de mijn, nog geen seconde later, wat het eigenlijk alleen maar lastiger maakte. Niet dat het me niet beviel, maar dit smaakte naar meer en alles maakte dat langzaam tot me doordrong dat ik toch wel wat voor de jongen begon te voelen. Het illegale trok me echt veel te veel aan, maar dat betekende niet dat ik hier mee in zou stemmen als de jongen dat niet wilde, ondanks ik me dat niet kon voorstellen, of me waarschijnlijk in kon houden. Mijn armen wikkelde zich rond het lichaam van de jongen, om licht tegen zijn lippen te glimlachen toen hij me dichter tegen zich aan trok. Het voelde veilig en warm en dat was al heel wat in mijn ogen, zeker als het iemand was die ik normaal uit de grond van mijn hart zou haten. De jongen trok langzaam terug, om me met een scheve glimlach aan te kijken. 'Hoe kan ik nu niet genieten met iemand als jou?' vroeg ik met een grijns, om nog een zacht kusje op zijn neus te drukken. Bij zijn volgende woorden begonnen mijn ogen steeds meer te twinkelen. 'Dus je ziet hier nog wel wat in? Maar ik zit hier sowieso wel elke dag, want ik blijf je pesten en daarbij kom je niet meer van me af.' Ik nestelde me beter tegen de jongen aan, om mijn hoofd tegen zijn borst te leggen, mijn lichtrode wangen verbergend. 'Je weet wat dat betekent, hé? Of welke twee dingen,' voegde ik er nog zachtjes aan toe, om een zachte grinnik over mijn lippen te laten rollen. Ik keek langzaam ietwat omhoog. 'En hoe staat die mij? Vast niet zo beeldig als jou, maar kan het ermee door?'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ross Lennox
Ik zag Louis grijnzen bij mijn woorden en bloosde zelf licht bij het kusje op mijn neus. Nu twinkelden mijn ogen ook. Man, wat was ik, een verliefd tienermeisje? Blijkbaar wel dus. Ik was echt tot over mijn oren voor deze jongen gevallen, hoe illegaal dat ook was. Ik grinnikte bij zijn volgende woorden. "Tuurlijk zie ik er wat in, wie zou dat niet doen met zo'n cutie als jij?" ik aaide nog even zacht door zijn haren terwijl hij zich op mijn schoot nestelde en zijn hoofd tegen mijn borstkas legde. Ondanks dat ik korter was, paste dit prima. Ik zette mijn hoedje op zijn hoofd en liet een vertedert geluidje ontsnappen aan mijn lippen. Het zag er echt heel lief uit, ondanks de dode marmot die nu zichtbaar was op mijn hoofd. Ik grinnikte bij zijn schijnbare twijfel aan zijn eigen goddelijkheid en zette het hoedje op mijn eigen koppie terug. "Inderdaad. Het ziet er veel beter uit op jou mooie hoofdje, maar ik heb hem nodig om mijn dode marmot te verbergen." Ik drukte een kort kusje op zijn kruin en glimlachte toen weer naar hem. "Maar welke twee dingen zal dat betekenen, meneer Tomlinson? Ik hoop niet dat een van de twee betekent dat jij zal gaan spijbelen, want dan is het serieus over. Je blijft hier om te leren en dat moet dit niet in de weg zitten." Mijn vraag stelde ik nog speels, maar over het tweede deel was ik bloed serieus. Als hij expres zou gaan spijbelen om te mogen nablijven dan zou ik het afkappen tot nadat hij zijn diploma had gehaald, hoe vervelend ik dat ook vond en hij waarschijnlijk ook. Leren ging toch echt voor liefde en hoe makkelijk ik met alles mee ging, dat was een van mijn weinige harde puntjes. Dat hij me zou plagen de rest van het jaar maakte me niets uit, het was zelfs een nog redelijk interesant vooruitzicht als afwisseling tussen alle makke smsende schaapjes, maar hij moest wel gewoon naar de les komen en leren wat hij moest leren. Naast zijn liefje was ik nogsteeds zijn leraar, wat dit erg lastig en illegaal maakte, maar goed.

Bowties were never Cooler