George weasley - 6th year gryffindor - chaser
Plotseling schoot de deur van de ziekenzaal open en Holly kwam naar ons toe rennen, en knuffelde Ron. Ik lachte even en keek naar Fred zijn reactie, die ook glimlachte.
‘Wil je me nooit zo laten schrikken- ik dacht dat je dood zou gaan. Ik stond onder de astronomie toren.’ 'nou nou, eerst afluisteren en nu achtervolgen?' Fluisterde ik zachtjes, en ik voelde hoe ze mij en Fred ook in een knuffel trok, toen ze Ronnieponnie eenmaal los liet.
‘Ik vond bloed boven op de astronomie toren. Ik dacht dat het erg was.’ ik zucht even en klopte een aantal keren op de rug van Holly, en ze liet ons los. Ze kijkt naar Ralf en Campbell, die er dood uitzaken, en deed haar hand voor haar mond. ‘Zijn ze… dood?’ Ik schud mijn hoofd. 'Ze leven..-' ik stop even met mijn tekst toen ik hoorde dat ik en Fred op dezelfde tijd hetzelfde ding zeiden, wat we eigenlijk altijd deden, maar het leek op een moment tussen Fred en Holly.. ag ja. '-allebei nog. Ik weet niet precies wanneer ze weer wakker worden.' Mijn tweelingbroer pakte de hand van Holly vast, waarbij ik vreemd genoeg dacht dat ik naar mezelf staarde, waarbei ik Holly's hand vaathield. 'Madame Plijster zegt dat het goed komt.' Opeens hoor ik Ron achter me iets piepen en om het moment dat ik me omdraai zie ik hem achterover vallen. Mijn hart maakte een koprol en ik zag Fred naar hem toe rennen, en hij legde Ron voorzichtig naast de bed van Campbell. 'Nou het wordt vannacht geen saaie nacht voor Madame Plijster. En ik denk dat ik hier ook maar even blijf. Heftige avond.' Ik grinnik even en nam plaats op een stoeltje naast de bed van Ron. 'Dat is dan twee van ons,' gaapte ik. 'Ik zou Camp sowieso niet achterlaten, na de omstandigheden, laat staan Ronnie.' Ik keek toe hoe Fred zich omdraaide en naar Ginny liep, die er stilletjes bij stond. 'Waarom zo stil?' vraag Fred. Ik zuchtte even. Ik weet hoe moeilijk Ginny in haar laatste jaren had gehad, en dat begrijl ik volkomen van haar. Dus neem ik aan dat Fred dat ook doet, of niet? Plotseling voelde mijn hoofd weer zwaar aan en de voorwerpen om me heen begonnen weer te dansen. Arg, ik zou nog naar madama plijster gaan..
Ik stond op en liep naar madama plijster toe, die me zuchtend aankeek.
'En wat heb jij?' Vroeg ze, toen ze de drie jongens zag die in de drie bedden lagen. Juist, zoals wat Freddie zij, geen rustige dag voor madama plijster.
'Heeft u een middel die helpt tegen duizeligheid en hoofdpijn?' Vroeg ik haar waarna ik even op mijn plek wankelde, waardoor ik bijna achterover viel maar me net beet vast nam aan een bed. Madama plijster verliet me zuchtend en kwam na enkele minuten weer tevoorschijn met een kleine flesje in haar hand. Ze gaf het aan me waarna ik de dopje van het flesje er af haald. De geur was vreselijk misselijkmakend
'Dit moet helpen,' zij ze, en liep naar Ron zijn bed toe. Ik staarde walgend naar de fles.
'U wilt me hopelijk niet vergiftigingen?' Mompelde ik en nam een grote slok van het vloeistof. Met een walgende blik liet ik het flesje vallen waardoor er glascherven op mijn schoenen kwamen, en met een misselijke blik keek ik naar Holly die verderop stond. Ik voelde me alsof ik over haar heen moest gaan kotsen. Ik wankelde naar haar toe en sloeg een zoetsappige arm om haar heen.
'Holly!' Begroette ik haar waardoor er een misselijkmakende geluid uit mijn keel ontsnapte.
'Eerst ons afluisteren en nu achtervolgen? Je vind.. urg' weer een geluid ontsnapte mijn keel. Met een flesje vloeistof, voelde ik me alsof ik 1200 bekers boterbier heb gedronken.
'Je vind ons wel heel er leuk, of niet?'
Ik wenkte mijn blik van haar af, en even leek het alsof ik op de vloer zou gaan braken, maar helaas slikte ik het weer door waardoor het nog erger werd.
'Nou, eigenlijk Freddie,' fluisterde ik zachtjes en ik haalde mijn arm van Holly vandaan waardoor ik mijn evenwicht verloor en tegen een bed aan viel.
'Oh Verdomme, ik ben ziek..' zij ik kokhalzend en draaide me naar Fred en Ginny om.
'Freddie,' riep ik hem, haast fluisterend.
'Zeg maar tegen Madama plijs dat er voor vanavond..' ik stopte even en draaide me naar een willekwurige bed toe, en hield trillend de leuning vast.
'Vuer patiënten zijn!' Zij ik haast lachend. Eindelijk voelde ik mijn braaksel aankomen, waardoor mijn gezicht vel groen werd en ik een piepende geluid liet horen, vechtend om mijn braaksel binnen te houden.
[Ghehehehe, poor madama plijster 
zijn er nog meer vrijwilligers die in het bedje willen liggen in onze populaire ziekenzaal?]
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••
