[Speeltopic] Harry Potter and the Order of the Phoenix || RPG || OO4 - Speeltopics

"We accept the love we think we deserve."

George Weasley - 6de jaar Griffoendor - Chaser
Zonder iets te zeggen, liep ik terug het ziekkenzaal in en zocht een bed uit die van mij zou gaan worden voor de aankomende dagen. Ik zuchtte en liet me op een stoel dalen, waarna en nog wat over mijn achterhoofd wreef die gruwelijk aan het branden was. Snel haalde ik mijn hand weer weg, toen Fred de ziekenzaal binnen kwam lopen en naar me toe liep, en ik liet een korte zucht.
'Nou, vertel maar. Wat is er aan de hand?’ ik schudde mijn hoofd en liet mezelf tegen de stoelleuning aan drukken. Hoe moest ik hem zeggen dat ik verliefd was op zijn vriendinnetje? hoe moest ik mezelf uiten over hoe eenzaam ik me plotseling voel, hoe hij me omlaag heeft geschopt om plaats te maken voor.. Holly.. dat hij me heeft vervangen voor Holly..
‘Als het kwetsend is moet je mij vooral niet sparen. Maar wees niet bang dat ik Holly boven jou ga plaatsen. Jij bent mijn tweelingbroer. Ik hou van je.' Ik zuchtte en na wat op mijn stoel gewiebeld te hebben, sprong ik ongemakkelijk op en liep naar een raam toe. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld tegenover Fred, en helemaal omdat hij op mij lijkt, kwa uiterlijk. Ik wilde klagen, tegenspreken, een voor een de redenen opnoemen en hoe afschuwelijk ik me voel, maar het kwam er gewoon niet uit.
‘dat zeg je nu wel, maar tegen Holly zou je het andersom zeggen,’ zei ik, meer tegen mezelf dan tegen Fred.
Ik was bang dat hij vanuit mijn ogen al de antwoorden kon lezen, dat ik verliefd was op Holly, en woedend was op deze situatie, en alles. We weten veel dingen van elkaar, zonder het te vragen. En hopelijk was het deze ene keer een uitzondering.
‘ga maar terug naar Holly, ik weet zeker dat jullie je gaan vermaken. Ik en Ginny blijven wel hier.’
Ook weer een reden waarom mijn woede plotseling begon te borrelen. Ginny was verdrietig. Ze was bang en boos, en rende weg van Fred. Waarom deed hij niets? Als ik het zag, zou ik haar kotsend achterna hebben gezeten, wat er ook gebeurde. Waarom deed hij niets? Nee, hij richtte zich gewoon op Holly..

[ bericht aangepast op 4 april 2014 - 23:32 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny Weasley

Zachtjes liep ik achter mijn broers aan terwijl ik Holly niet aan durfde te kijken. Ik zie mijn broers naast elkaar op bed zitten en ergens wil ik weg gaan omdat ik het gevoel heb dat ik ze weer stoor maar Ron en Campbell en Ralf waren er toch ook? Ondanks dat ze allemaal ver weg leken.
‘..ga maar terug naar Holly, ik weet zeker dat jullie je gaan vermaken. Ik en Ginny blijven wel hier.’ Waarna zijn ogen de mijne voor een seconde ontmoeten waardoor ik me onbehagelijk voelde.
Zijn woorden klonken raar in mijn oren. Nog nooit had een van mijn broers dit ooit gezegd en ik wist ook niet wat ik er mee aan moest. Gaf George echt om mij- niemand gaf om mij toch?
Ik keek gauw naar de grond en mijn houding van de zelfverzekerde Ginny leek verdwenen terwijl twijfels mij toenamen. Ook gevoelens die ik nooit voor een van mijn broers gekend had. Nooit had ik gedacht dat iemand om mij kon geven; zeker George niet.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Fred Weasley

‘Dat zeg je nu wel, maar tegen Holly zou je het andersom zeggen,’ zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Wat is er met hem aan de hand? Hij doet al zo sinds ik Holly kuste. Een idee komt in me op. Nee, het kan niet. George zou het gewoon tegen me zeggen als hij iets voor Holly zou voelen.
‘Ga maar terug naar Holly, ik weet zeker dat jullie je gaan vermaken. Ik en Ginny blijven wel hier.’ Ik weet niet waar mijn woede vandaan komt maar ik duw George tegen de muur aan.
'Wat is er toch met jou aan de hand? Je doet al de hele dag gestoord en gedraagt je als een kleuter tegenover mij. Ik weet niet waarom je zo doet. Ik ben verliefd op haar, en jij kan niet eens blij voor mij zijn!' Ik negeer de drang om hem te slaan. Ik voel meer woede dan mijn lichaam aankan en begin in een kussen te slaan om die te uiten. Ik zie nu pas dat Ginny erbij staat. Woedend loop ik naar haar toe en ga ik vlak voor haar staan.
'Waarom moet jij je áltijd overal mee bemoeien? Kan je niet gewoon een keer je ergens niet mee bemoeien? Ik word er helemaal gek van! Je verpest alles!' Woedend loop ik de kamer uit. In de gang negeer ik Holly. Ik moet hier weg. De weg naar buiten lijkt kort maar als mijn hooft bijna uit elkaar spat van de woede is het langer dan ik zou willen. Waarom ben ik zo boos? Eenmaal buiten ga ik aan het meer zitten. Ik voel me schuldig. Waarom moest ik tegen Ginny schreeuwen? Ik meende niet eens wat ik zei. Het was alsof iemand anders mijn lichaam bestuurde. Een angst welt in me op. Wat als iemand mij bezit? Dat ik dingen doe die ik niet wil doen? De stem. De woede. Ik word bezeten.

Spoiler alert: you will save yourself

ghehe, het zou eigenlijk leuker zijn als Fred in het ziekenzaal bleef, maarja, je gaat het toch lezen

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

RAB schreef:
Fred Weasley

‘Dat zeg je nu wel, maar tegen Holly zou je het andersom zeggen,’ zegt hij. Ik schud mijn hoofd. Wat is er met hem aan de hand? Hij doet al zo sinds ik Holly kuste. Een idee komt in me op. Nee, het kan niet. George zou het gewoon tegen me zeggen als hij iets voor Holly zou voelen.
‘Ga maar terug naar Holly, ik weet zeker dat jullie je gaan vermaken. Ik en Ginny blijven wel hier.’ Ik weet niet waar mijn woede vandaan komt maar ik duw George tegen de muur aan.
'Wat is er toch met jou aan de hand? Je doet al de hele dag gestoord en gedraagt je als een kleuter tegenover mij. Ik weet niet waarom je zo doet. Ik ben verliefd op haar, en jij kan niet eens blij voor mij zijn!' Ik negeer de drang om hem te slaan. Ik voel meer woede dan mijn lichaam aankan en begin in een kussen te slaan om die te uiten. Ik zie nu pas dat Ginny erbij staat. Woedend loop ik naar haar toe en ga ik vlak voor haar staan.
'Waarom moet jij je áltijd overal mee bemoeien? Kan je niet gewoon een keer je ergens niet mee bemoeien? Ik word er helemaal gek van! Je verpest alles!' Woedend loop ik de kamer uit. In de gang negeer ik Holly. Ik moet hier weg. De weg naar buiten lijkt kort maar als mijn hooft bijna uit elkaar spat van de woede is het langer dan ik zou willen. Waarom ben ik zo boos? Eenmaal buiten ga ik aan het meer zitten. Ik voel me schuldig. Waarom moest ik tegen Ginny schreeuwen? Ik meende niet eens wat ik zei. Het was alsof iemand anders mijn lichaam bestuurde. Een angst welt in me op. Wat als iemand mij bezit? Dat ik dingen doe die ik niet wil doen? De stem. De woede. Ik word bezeten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Obliviate7 schreef:
ghehe, het zou eigenlijk leuker zijn als Fred in het ziekenzaal bleef, maarja, je gaat het toch lezen

Spoiler alert: you will save yourself

Ginny Weasley

Fred leek onnodig boos ik slaakte een klein gilletje van angst waarna Fred direct op me af kwam.
'Waarom moet jij je áltijd overal mee bemoeien? Kan je niet gewoon een keer je ergens niet mee bemoeien? Ik word er helemaal gek van! Je verpest alles!’ zijn blik in zijn ogen deden meer pijn dan zijn woorden. Hij meende ze. Hij rende weg en voor even bleef ik versteend staan in de ziekenzaal terwijl ik mijn lip voelde trillen en mijn schouders schokte. Maar ik wilde niet huilen- niet waar George bij was. Waarschijnlijk was hij er toch mee eens wat Fred zei. Ik draaide mij om en beet zachtjes op me lip om de tranen tegen te houden terwijl ik zachtjes liep naar de deur maar ik wist dat ik het niet langer meer vol kon houden. Met snelle passen rende ik weg de trappen af richting de grote zaal waar ik langs rende om buiten te gaan staan waar de wind met mijn haren speelde. Ik drukte mijzelf tegen de muur aan terwijl ik naar beneden gleed terwijl ik mijn hoofd in mijn handen begroef en luid in snikken barsten. Waarom kon ik het nooit goed doen bij ze? Wat had ik bij mijn geboorte fout gedaan dat ze me niet mochten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Plotseling voelde ik de ruwe handen van mijn broer op mijn schouder, waarna hij me terugtrok en tegen de muur aan duwde.
‘Fred!’ riep ik en de pijn schoot mijn lichaam in terwijl ik met mijn vrije hand mijn stok probeerde te pakken, maar helaas.
'Wat is er toch met jou aan de hand? Je doet al de hele dag gestoord en gedraagt je als een kleuter tegenover mij.’
Ik slik een aantal keren nadat hij dat zij en wurmde me uit zijn greep zodat ik pijnlijk op de vloer terecht kwam.
‘je weet niet wat ik op dit moment heb, Fred!’ gil ik naar hem.
‘Ik weet niet waarom je zo doet. Ik ben verliefd op haar, en jij kan niet eens blij voor mij zijn!'
‘dat probeer ik! Je hoort me te begrijpen zonder een woord te zeggen, Merlin.. je weet zelf hoe ik me nu zou kunne voelen!’
Even leek het alsof hij me zou gaan slaan, maar hij richtte zich op de kussens naast hem. Ik pak hem beet bij zijn pols om hem te kalmeren, maar op een gegeven moment richtte hij zich naar Ginny die verderop bij de deur stond.
'Waarom moet jij je altijd overal mee bemoeien? Kan je niet gewoon een keer je ergens niet mee bemoeien? Ik word er helemaal gek van! Je verpest alles!' en hij liep de deur uit.
Even stonden we stil waarin ik snel en gespannen stond te hijgen. Ik heb Fred nog nooit zo gezien. Kon hij zo snel woedend op me raken? We hebben nog nooit een ruzie gehad. Heb ik mijn broer nu kwijtgeraakt, omdat ik op Holly viel?’
‘in Merlijns, Argh!’ riep ik woedend en schopte tegen de tafeltje aan. Maar toen ik me weer omkeek, zag ik Ginny nog net de deur uit rennen. Nee he, ze was verdrietig. Hoe kon Fred nou zo hard tegen haar zijn?
‘Ginny, wacht!’ riep ik, maar ze hoorde me niet. Ik rende naar buiten, en eerst speurde ik naar Fred, maar die was ook verdwenen. Maar ik zag Ginny nog in de verte. Ik achtervolgde haar met grote stappen, maakt me niet uit of ze me hoorde of niet. Haar vlucht eindigde toen ze buiten zweinstein was aangekomen. Ik stond stil om de hoek en luisterde. Ze huilde. Mijn oog ving ook Fred op, die verderop bij het meer stond. Wat een moment. Zuchtend liep ik de hoek om en hurkte me voor Ginny neer die luid aan het snikken was, en gooide mijn armen om haar heen. Dat was alles wat ik kon doen denk ik, en daarvoor kan ik wel mijn kop inslaan. Was ik zo harteloos dat ik mijn zusje niet kon troosten? Ik liet haar los en tilde haar kin wat op, zodat ze me aanstaarde. Haar ogen waren bloedrood door het huilen en ik beet op mijn lippen. Als er iets met Ginny gebeurt, Merlin, mam vermoord ons. Met mijn hand veeg ik dan haar tranen weg.
‘Ginny, vergeet wat Fred zei. Hij was overstuur geraakt door mij, natuurlijk meende hij niets daarvan.’ Ik zuchtte. Natuurlijk zou ze dat niet geloven.
‘dat Fred zo kan zijn, betekend het niet dat ik ook zo ben. Of Bill, Percy, vergeet Fred voor nu.’ En ik druk haar weer tegen me aan.
‘denk maar niet dat ik je troost omdat ik bang ben dat mam me anders gaat vermoorden, ik wiel niet dat je je zo gaat voelen, dankzij mijn verdomde tweelingbroer,’ fluisterde ik.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ginny Weasley

Twee armen werden om mij heen geslagen en geschokt kijk ik op in Georges gezicht. Waarom volgde hij me nou; dat deed hij nooit. Ik voelde me een sukkel nu omdat hij me zag huilen. Ik keek gauw weer naar beneden waarna hij me los liet en mijn kin optilde waardoor ik verplicht werd om hem aan te staren wat mij een angstig gevoel gaf- ik wilde niet dat hij wist dat ik diep van binnen gebroken was door het verleden. Hij wreef mijn tranen van mijn gezicht af maar het was niet ruw. Het was zachtjes en teder. Iets wat ik nooit ervaren had- zelfs niet bij ma. Ma zei altijd dat ik mijzelf niet moest aanstellen dus op een gegeven moment begon ik ook alles te verzwijgen voor haar.
‘Ginny, vergeet wat Fred zei. Hij was overstuur geraakt door mij, natuurlijk meende hij niets daarvan.’ Hij zuchtte zachtjes waardoor zijn ademhaling langs mij streek en mij een rare vorm van kippenvel gaf; was het angst? Sinds wanneer bekommerde iemand zich over mij en waarom zouden ze dat willen? Er was met mij toch geen land meer te bezijlen.
‘Dat Fred zo kan zijn, betekend het niet dat ik ook zo ben. Of Bill, Percy, vergeet Fred voor nu.’
Nog steeds keek ik in zijn bruine ogen en allemaal gevoelens raasde door mij heen en geen enkel van deze kon ik benoemen. Ik wist het gewoon weg niet meer. HIj liet mijn kin los waarna hij zich tegen mij aandrukte en zijn bekende geur mijn neus binnendrong wat ergens enigszins veilig voelde.
‘Denk maar niet dat ik je troost omdat ik bang ben dat mam me anders gaat vermoorden, ik wiel niet dat je je zo gaat voelen, dankzij mijn verdomde tweelingbroer.’
Zachtjes gleden er nog tranen over mijn wangen en zachtjes drukte ik me iets los om in zijn ogen te kijken. De bruine kijkers die ik zo gewend ben om naar te kijken die nu zo anders leken; alsof hij mijn broer niet was.
Ik bekeek de contouren van zijn gezicht die nu anders leken dan eerder deze avond; ze leken anders dan alle keren dat ik ze gezien had. Mijn zicht gleed naar zijn lippen waar tranen van mij uitdagend glommen. Ik boog me zachtjes naar hem toe en legde mijn lippen op de zijne beroerde en voor ik het goed en wel besefte kuste ik hem.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

0.o Nu word ik echt bang van jullie

Spoiler alert: you will save yourself

whahahaha x'D ik verheugde op zo een reactie van jou :')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

RAB schreef:
0.o Nu word ik echt bang van jullie

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

gaat fred nu posten of George :')

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Wtf wat een fout-nederlandse zin zie ik staan... maar heb geen zin te veranderen x.o" jemig deze zin klopt ook niet

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

Haha stommerd! zo erg dat je het denet raadde; jaloers? Moest ze Fred kussen dan? ^^

Wacht maar Campbell zoent jou ook zometeen uno momento :p

Spoiler alert: you will save yourself