Speeltopic • Bad Blood • One Direction - Speeltopics

The Times, 20th of March 2014.

LONDON, yesterday.

Gisteravond rond acht uur 's avonds ging het volledig fout in de staatsgevangenis net buiten London, een van de gevangenen verraste zijn bewaker en nam de benen met de sleutels van de cellen. Volgens de woordvoerder van de gevangenis met de meest beruchte criminelen van heel Europa ging hij rechtstreeks naar compartiment C, de afdeling van de psychopaten met de intentie iedereen daar zijn vrijheid te geven. Gelukkig mislukte dat en werd de gevangene gepakt, maar niet zonder schade: vijf van de meest gevaarlijke en onvoorspelbare bewoners zijn succesvol ontsnapt en zwerven nu ergens rond. De politie en geheime dienst zeggen er alles aan te doen ze terug naar hun vertrouwde cellen te brengen, maar het gaat niet simpel worden. Ze adviseren voor niemand open te doen en de gordijnen dicht te houden, aangezien ze er van schijnen te houden om zich te verkleden en vermommen.

• Het begin.
Het is bijna middernacht en de jongens zijn in het park in een van de achterbuurten in London, hun plannen voor de avond besprekend. De een heeft al een slachtoffer op het oog en de ander kiest er nu pas een. De slachtoffers zijn rustig bezig in hun huis, salpen of zijn om een of andere reden nog buiten. In ieder geval staat het vast dat het geen doorsnee nacht gaat worden.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Het meisje fronste even bij mijn naam, maar al snel grinnikte ze. Ik haalde met een glimlachje mijn hand door mijn haren. Ik stelde maar voor om op een bankje te gaan zitten. Dit steegje was helemaal niets voor mij. Ook niets voor een meisje als zij. Ondanks de drank en de rook was ze een mooi meisje. Ik vroeg of ze mee ging naar het bankje omdat ik geintereseerd was in haar verhaal. Zij leek hier erg verbaasd over. Ik knikte dus maar. "Als je het niet erg vind." zong ik zacht. Ik was echt benieuwd en als ze echt geen uitzicht uit deze goot zou zien kon ik haar helpen. Anders liet ik haar verder leven, maar ik zou haar wel in de gaten houden, want dit was geen waardige plek voor mensen. Uiteindelijk zag ik hoe ze haar sigaret uitdrukte en mij vroeg wat ik hier deed. Haar stem was erg schor viel me op. Net toen ik wilde antwoorden gooide ze haar maaginhoud eruit over de benen van de man zonder broek. Ik knikte bij haar woorden en schudde mijn hoofd. "Geeft niet en het zijn niet mijn schoenen. Om op je vraag terug te komen, ik ben hier om mensen hun verhalen te horen en ze te helpen als ze in een uitzichtloze situatie zitten." Ik stak mijn magere handje naar haar uit. "Kom je? Ik zal echt niets doen wat je niet wil." zong ik met een glimlachje van een engel. Ik vond het fijn om mensen te kunnen helpen, of het nou was door een oma haar boodschappen te dragen of iemand te helpen aan hun leven te ontsnappen. Ik haalde nog een hand door mijn haren. Het was een tik geworden, maar ik kon er niet veel aan doen.

Bowties were never Cooler

Brianna "Brian" of "Bree Jadelynn Devlin.

Het blondje knikte. "Als je het niet erg vind," zong hij zacht.
      Drank maakte haar irritant naïef en zonder er ook maar een seconde bij na te denken haalde ze achteloos haar schouders op en knikte. "Okay," zei ze vrolijk. Haar ogen twinkelden nieuwsgierig.
      Hij knikte en schudde zijn hoofd. "Geeft niet en het zijn niet mijn schoenen. Om je op je vraag terug te komen, ik ben hier om mensen hun verhalen te horen en ze te helpen als ze in een uitzichtloze situatie zitten." Had hij ze gestolen? Ook zij was niet onbekend bij de politie, dus er van afschrikken deed ze zeker niet. De andere woorden begreep ze met haar zatte kop niet helemaal. Ze had geen psycholoog nodig? Ach, het kon vast geen kwaad. Hij stak zijn hand naar haar uit, zijn hand was bleek, mager. Ook zij was wat mager, maar hij was een serieus skalet. "Kom je? Ik zal je echt niets doen wat je niet wil." Opnieuw haalde hij zijn hand door zijn haar.
      Ze pakte zijn hand vast, ietwat voorzichtig, alsof ze bang was dat hij zo uit elkaar zou vallen. Door alles in haar lichaam, meeste mensen zouden het troep noemen, zij vond het heerlijk spul, kon ze niet helder meer nadenken en was ze zomaar dingen aan het brabbelen en aan het doen. Dat kon nog eens gevaarlijk zijn.

[ bericht aangepast op 7 maart 2014 - 14:03 ]

Reality's overrated.

Niall Horan
Het meisje stemde toe met het praten op het bankje. Daar was ik opzich wel blij mee. Het feit dat ze haar gehele maaginhoud eruit kieperde over de man heen waarmee ze net waarschijnlijk sex had gehad vond ik iets minder. Ik vertelde haar wie ik was, maar het leek allemaal niet echt binnen te komen. toch pakte ze mijn uitgestoken hand, wel erg voorzichtig, en ik trok haar omhoog. Ik zag er inderdaad erg breekbaar uit volgens de andere jongens en emotioneel was dat ook zeker zo, maar onkruid vergaat neit zoals iedereen altijd zegt. Ik sloeg ondersteunend mijn arm om haar heen en begeleidde haar richting het bankje aan de overkant. Ik keek nog even naar mijn schoenen en zag dat die gelukkig gespaard waren gebleven. Ze was echt heel ver heen als ze dat verschil niet zag. Ik ging zitten en zette haar naast me neer. Voorzichtig liet ik haar los en nam haar handen in de mijnen terwijl ik met mijn ijsblauwe ogen haar zeker niet heldere kijkers opzocht. "Dus, wil je me vertellen hoe een meisje zoals jij op zo'n plek zoals dat steegje is beland? Ik zal het niet doorvertellen, maar ik wil gewoon graag mensen hun verhaal weten, vooral van mensen die liet lijken te passen in de omgevingen waar ik ze vind." zei ik met een klein glimlachje. Het was waar. Zwervers zagen er vaak uit alsof ze op de straat thuishoorden, maar onders haar totaal wazige staat van zijn leek zij niet op een normale straathoer. Zij hoorde hier niet en ik wilde graag dan ook weten waarom ze hier was.

Bowties were never Cooler

Brianna "Bree", of "Brian" Jadelynn Devlin.

Hij trok haar omhoog, ondersteunend sloeg hij zijn arm om haar heen en begeleidde haar richting een bankje, daar ging hij zitten en zette haar naast zich neer. Hij liet haar los en nam haar handen vast, terwijl zijn ogen de haren opzochten. Zijn ogen waren mooie, blauwe bolletjes, als een heldere lucht. "Je hebt mooie ogen," flapte ze eruit. Eigenlijk was ze helemaal niet zo van de complimenten, ze was zoiezo niet zo spraakzaam, maar ook zijn antwoord op ijn opvolgende vaag was niks voor haar. Normaal zou ze kwaad worden, een sarcastische opmerking maken en vertrekken, maar verbasend genoeg zei ze: "Ik weet het niet," waarna ze even stil viel. "Nog nooit over nagedacht eigenlijk. Omdat het leuk is. En... omdat ik nergens anders goed voor ben," besloot ze toen.
      Ze liet haar blik over de jongen die zichzelf Engel Des Doods noemde glijden en opnieuw knipperde ze traag met haar ogen. Ze begon moe te worden, tam, afgemat. Dat was het nadeel van het velen spul. Op begeven moment werd je er zo suf van. Haar ouders konden dan ook niet heel veel langer meer doen alsof er niks aan de hand was met hun dochter, maar toch bleven de mensen doen alsof ze een slim, getalenteerd en goed studentje was. Nou, nee. Het tegenovergestelde.

Reality's overrated.

Niall Horan
Ik was een beetje uit m'n element gehaalt door haar complimentje. Ik had echt geen idee wat ik ermee aan moest. Mijn bleke ingevallen wangen kleurden licht rood en ik sloeg even mijn ogen neer. Gelukkig had ik me snel herpakt en vroeg ik haar weer naar haar verhaal. Ik was namelijk nu wel erg benieuwd. Ik luisterde in stilte naar haar verhaal. Ik had het echt erg te doen met dit meisje. Ik voorlde haar ogen traag over me heen gaan en kneep een keer zacht en meelevend in haar handen. "Vind je dat echt? Vind je dit echt leuk? Drinken, drugs gebruiken en sex hebben met dronken vreemden die je gebruiken als gratis hoer?" Mijn stem was nogsteeds zachterig en lief, maar ik lette nu wel erg op haar reactie. Dit kon namelijk erg fout vallen. Ik veroordeelde haar zeker niet voor haar lifestyle. Als ze dit echt fijn vond, wie was ik om erover te oordelen, maar ik had niet het gevoel dat het zo was. Daarom vroeg ik door. Wel hield ik haar handen nogsteeds vast. Mijn grip was erg licht, maar zo dat ik haar wel zou kunnen tegenhouden als ze me in mijn gezicht wilde gaan slaan. Tot nu toe was ze best tam, maar met dronken mensen en met mensen met drugs op wist je het nooit.

Bowties were never Cooler

Brianna "Brian" of "Bree" Jadelynn Devlin.

Hij kreeg een lichte blos op zijn wangen en sloeg zijn ogen neer. Ze vond het wel schattig dat hij zo verlegen was, al had ze het normaal meer op de brutalere types, maar hij was cute. Toen hij zich weer herpakte stelde hij haar een vraag waar ze misschien wat vaag op antwoorde. Zacht kneep hij in haar handen. "Vind je dat echt? Vind jedit echtleuk? Drinken, drugs gebuiken en sex hebben met donken vreemden die je gebuiken als gratis hoer?"
      Het vonkje ontsprong en met grote ogen keek ze hem aan, begon tegen te stribbelen door zich los proberen te trekken. Ze wou he een duw geven, een klap. Ze was laaiend. "Ik ben geen hoer!" gilde ze, toen ze besefte dat ze dat wel was. Dit deed dat ze zo in tranen uit kon barsten, haar ogen weden vochtig en ze storte bijna in. Ze liet haar hoofd tegen zijn magere borstkas aanvallen. Ze sloot haar ogen en schokschouderde een keer. "Ik weet het niet, okay. Ik weet het niet," zei ze zachtjes. Toen keek ze op, in zijn ogen. "Wie ben jij echt? Niemand heet Engel Des Doods? Je ouders moeten je toch een naam gegeven hebben? En wat doe je hier? Wat wil je van me? Waarom stel je zoveel moeilijke vragen"
      God, waarom klonk ze zo lieflijk en kleintjes? Waarom kroop ze überhaupt tegen hem aan? waaarom was ze niet woedensgewoden? Was ze üperhaupt met hem mee gegaan. Ze was zo, zo dronken.

[ bericht aangepast op 9 maart 2014 - 20:04 ]

Reality's overrated.

Niall Horan
Toen deed ze waar ik zo bang voor was. Ze begon te gillen en tegen te stribbelen. Ik hield haar handen vast terwijl ik met moeite mezelf in de hand hield. Ik trilde een beetje omdat haar woede me zeker wel veel pijn deed. Ik bedoelde het goed, maar zo vatte ze het niet op. Plots was de woede als sneeuw voor de zon verdwenen en stortte ze zich op mijn schokkende borstkas met tranen in haar ogen. Ik sloeg mijn armen beschermend om haar heen en aaide zacht over haar rug. "Het geeft niet. Ik bedoelde het niet slecht, maar een meisje als jij heeft zoveel potentieel, al zie je het zelf waarschijnlijk niet." zong ik zachtje. Mijn tranen waren inmiddels weer verdwenen en toen ze haar hoofd optilde keek ik met twee helder blauwe kijkers in haar waterige ogen. Ik slikte bij haar vragen en liet een zucht over mijn lippen rollen. "Ik ben Niall. De samenleving heeft mij de naam Engel des Doods gegeven. Ik ben hier om mensen te helpen en hun verhaal te horen. Om hun levens beter en dragelijker te maken, al ben ik voor sommigen te laat. Je hoeft me niet te vrezen, want ik bied je mijn hulp aan. Het ligt aan jou welke vorm deze hulp zal aannemen. En ik stel zoveel vragen omdat praten de eerste stap is tot de beste oplossing uit een situatie zoals de jouwe." Een van mijn handen liet ik zacht door haar lokken gaan. "Ik ben hier niet om te oordelen, alleen om te helpen. Wie je ook bent, wat je ook doet en wat je probleem ook is." drukte ik haar op mijn zangerige manier nog op het hart.

Bowties were never Cooler

Brianna "Brian" of "Bree" Jadelynn Devlin.

Hij hield haar handen vast, zodat ze hem geen klap kon geven. Toen ze opeens compleet oversloeg en zich tegen haar borstkas aan liet vallen. Hij sloeg haar armen om haar heen en aaide zachtjes over haar rug. "Het geeft niet. Ik bedoelde het niet slecht, maar een meisje als jij heeft zoveel potentieel, al zie je het zelf waarschijnlijk niet."
      Zijn hemelsblauwe ogen ontmoete haar vochtige paar toen ze opkeek en hij slikte bij haar vragen. Zacht rolde er een zucht over zijn lippen. "Ik ben Niall. De samenleving heeft mij de naam Engel des Doods gegeven. Ik ben hier om mensen te helpen en hun verhaal te horen. Om hun levens beter en dragelijker te maken, al ben ik voor sommigen te laat. Je hoeft me niet te vrezen, want ik bied je mijn hulp aan. Het ligt aan jou welke vorm deze hulp deze hulp zal aannemen. En ik stel zoveel vagen omdat praten de eerste stap is tot de beste oplossing uit een situatie zoals de jouwe." Eén van zijn handen liet hij zacht door haar donkere haren gaan. "Ik ben hier niet om te oordelen, alleen om te helpen. Wie je ook bent, wat je ook doet en wat je probleem ook is.
      Ze smolt, op de één of andere manier vond ze wat hij zei in combinatie met zijn handelingen, zo veschrikkelijk lief. Tot de verbanden toch begonden te ontknopen. Ze mocht dan wel vreselijk dronken zijn, en het pilletje en de wiet had ook niet bepaald geholpen, maar hoewel haar hersenen niet werkten zoals ze hoorden was ze altijd nog niet compleet dioot. Niall, Niall Horan. Eén van de ontsnapte moordenaars. Haar ogen werden groot en de kleur begon te veranderen, van hun oceaanblauwe kleur, dof van alle troep, naar diepblauw, de kleur van de nacht en haar ogen glinsterden, fonkelden woedend. Haar gezicht verbeet, haar lippen krulden omhoog in een gestoorde grijns. Ze schoof overeind, duwde hem achteruit met een kracht die ze helemaal niet had. Een kracht die Brianna niet had.
      Maar Morose wel.
      Morose's stem was anders, niet dat dronken gebrabbel van een hoorbare kettingroker, maar een diep, melodieus geluid. Haar ogen schoten vuur en haar hand schoot de zak in van het lichaam waar ze plaats in had genomen. Het lichaam dat ze moest delen met de rechtmatige eigenaar, dat domme wicht.
      "Niall Horan, is het niet?" galmde haar stem, haar nagel kraste van zijn nek naar zijn bostkas. "Was jij niet één van die ontsnapte moordenaars? En nu dacht je Brianna te hélpen? Als iemand hier haar zal helpen ben ík het." De hand sloot zich om de aansteker. Dat was een voordeel van deze schoorsteen, het vuur was altijd binnen handbereik. "Ik begrijp wel dat ze met je mee is gegaan, je bent cute. En als je daardoorheen kijkt nog wel heel wat meer."
      Met een snelle beweging schoot de hand met de aansteker erin naar zijn keel, vlak onder zijn kin. Met een klik van de duim ontstond een vlammetje en gebiologeerd keek ze ernaartoe. De enge grijns rond haar lippen werd zelfs nog breder. "Ik kan je nog wat opwarmen?" vroeg ze zachtjes en vooral mierzoet.

Reality's overrated.

[Dubbelpost.]

[ bericht aangepast op 11 maart 2014 - 19:19 ]

Reality's overrated.

[Dubbelpost.]

[ bericht aangepast op 11 maart 2014 - 19:18 ]

Reality's overrated.

[Dubbelpost.]

[ bericht aangepast op 11 maart 2014 - 19:18 ]

Reality's overrated.

Niall Horan
Na mijn woorden werd haar lichaamstaal eerst heel rustig, voor ze totaal leek te veranderen. Haar prachtige blauwe ogen werden groot en een stuk donkerder. Ook leek ze een stuk zelfverzekerder te wordenen een stuk minder hopeloos. Hier werd ik eerlijk gezegd best bang van, waardoor ik haar losliet en wat achteruit schoof. De afstand werd vergroot toen ze me met verrassend veel kracht wegduwde. Inmiddels begon ik licht te rillen van angst. Toen ze met een nagel over mijn huid begon te krassen en mijn volledige naam zei piepte ik zacht. Zij, net als velen, noemden me een gevaarlijke seriemoordenaar, maar ik wilde gewoon helpen. Daarbij was ik nu niet de enge hier, dat was zij, nou eigenlijk haar tweede persoonlijkheid. "Ik wil alleen maar helpen, meer niet. Als ze dat niet wil moet ze het zelf zeggen." piepte ik nogsteeds zangerig. Het was dit of Iers en dat tweede zou ze denk ik niet verstaan, dus dit was de beste optie uit twee kwaden. Toen ze me schattig noemde werden mijn wangen knal rood. Alleen mijn moeder en Seamus hadden dat ooit al tegen me gezegd en Seamuw was nu dus dood. Door de verwarring om de schattigheid zag ik te laat dat ze een aansteker onder mijn kin hield. Toen ik het voelde branden onder mijn kin gilde ik het uit van pijn voor ik opsprong. "Ik wilde en wil nogsteeds Brianna graag helpen. Ik snap dat ze in de goot is beland met zo'n gemeen iemand als jij in haar lichaam. Laat haar toch met rust en sterf." piepte ik zangerig voor ik aangedaan wegrende. Nog nooit had ik iemand zoiets gezegd en ik voelde me enorm schuldig. Maar de duidelijke tweede persoonlijkheid van Brianna was echt puur duivels, iets wat ze zelfs over mij en mijn maten niet zeiden, en ik snapte dat ze die probeerde weg te drinken en weg te slapen. Er moesten pillen bestaan om die tweede persoon te onderdrukken. Op dit maarment maakte ik er mijn persoonlijke missie van die te fixen voor dit meisje, want misschien waren die wel de oplossing voor al haar problemen. Als die tweede namelijk weg was, kon zij weer haar leven oppikken en was ze hopelijk binnen de kortste keren uit de goot en opweg naar een lang, gelukkig en gezond leven. Weg van de straat en slechte invloeden.

Bowties were never Cooler

Brianna "Brian" of "Bree" Jadelynn Devlin.

Morose merkte dat hij achteruit schoof en ze grijnsde, ze vond het heerlijk als ze zo'n effect had op mensen. Toen ze over zijn huid kraste piepte hij zacht. "Ik wil alleen maar helpen, meer niet. Als ze dat niet wil moet ze het zelf zeggen," piepte hij zangerig. Morose vond het verschrikkelijk, wat een rotstem had hij toch. Dit was gewoon ergens midden in een fucking steegje. En zij was de koningin ook niet. Toen zij die wonderschone vlam onder zijn kin hield gilde hij het uit van pijn en ze grinnikte. "Ik wilde en wil nog steeds Brianna graag helpen. Ik snap dat ze in de goot is beland met zo'n gemeen iemand als jij in haar lichaam. Laat haar toch met rust en sterf." Hij piepte, noga altijd irritant zangerig en rende toen weg.
      Ze ging niet achter hem aan, maar keek nog even naar de vlam, voor ze de vlam tegen haar onderarm hield en deze hieroverheen liet lopen, haar ogen vielen dicht en haar mond viel open, terwijl ze haar hoofd in haar nek gooide. Dit bracht haar een bijna orgastisch genoegen. Waarom deze prachtige vlam doven als hij nu toch aan was? Dan kon ze hem net zo goed gebuiken. Normaliter hield ze de vlam liever tegen de voeten en benen van het lichaam, want dat viel minder op, maar de andere plaatsen van dit lichaam konden ook wel een likje verf krijgen. De bleke, magere stokjes konden wel wat extra's gebruiken. Ze grijnsde gelukszalig en hield toen de aansteker van haar arm, legde deze voorzichtig en teder in de zak en stond toen op. Rustig liep ze naar het huis en ging naar binnen. Ze liep naar de slaapkamer en rolde met de ogen. Wat een rotzooi.
      Morose begon de boel schoon te maken, snel, geordend. Tot in de puntjes. Alles ging op volgorde, alles op kleur. De boel moest en zou blinken. Eenmaal klaar, was het lichaam van de idioot op en ze kleedde het lichaam uit, legde de spullen in de wasmand, de artikelen uit de zak in de dubbele bodem van de onderste la en ging toen kaarsrecht op het bed ligen, de handen in elkaar gebouwen op de buik. Ze lag als een lijk, als een dode in zijn kist. En storte al snel het ravijn der slaap in.

Reality's overrated.

Louis William Tomlinson.
We zaten bij elkaar om onze plannen te bespreken. Harry, Niall, Liam, Zayn en ik. De vijf die zijn weten te ontsnappen uit de gevangenis, zijn gevlucht uit hun cel en door heel Londen worden gezocht. Maar wij waren natuurlijk niet gek, al werden we dan wel als psychopaten gezien, maar niet in de zin van 'dom'. Wij wisten ook wel dat we voorzichtig moesten zijn, dat wisten we donders goed en dat waren we dus ook, en het beviel tot nu toe aardig.
Inmiddels waren er al een aantal jongens van het vijftal vertrokken, op weg naar hun volgende slachtoffer, de volgende persoon die het noodlot toegewezen had gekregen en dit over een niet zo lange tijd zou ondergaan.
Ik stond ook op en klopte mijn broek even af. 'Ik ga ook maar eens, aangezien ik al precies weet wie ik om wil leggen,' mompelde ik simpel en liep toen weg. Ik dwaalde wat door de straten van Londen heen, tot ik een bewegende schim zag. Vliegensvlug schoot ik achter een boom en begluurde de persoon vanaf mijn beschutte plek. Zo te zien was het mijn geluksdag vandaag, ik had in één keer de goede. Ik herkende deze jongen meteen, al had ik hem maar één keer in mijn leven gezien. Zijn manier van bewegen, de uitdrukking op zijn gezicht, zijn houding die ik in elk detail wist te herkennen. Het was hem, het was hem zeker weten en hij had pech dat hij juist deze nacht uit had gekozen om een wandeling te gaan maken. Dom, erg dom, Nino. Ja, ik wist ook hoe hij heette, dat had ik intussen wel uit weten te vogelen. Nino de verrader, Nino, de persoon die ik zo intens haatte. Hij had mij verraden, hij had ervoor gezorgd dat ik gevangen had gezeten. En nu, nu zou hij boeten.
Heel langzaam, zonder ook maar één geluid te maken, kwam ik achter de boom vandaan. Ik was hier erg behendig in, in het muisstil zijn. Geen geritsel, geen geluid van voetstappen. En zo liep ik langzaam maar zeker op mijn prooi af.

"Family don’t end in blood”

Beifong schreef:
- Zou je de volgende keer ook willen vragen of het goed is dat Angel naar Darke komt? -

Darke Ophelia Heap.
Met mijn ogen op de duizenden sterren boven mij gericht lag ik daar kalm, maar toen ik voetstappen hoorde zuchtte ik geirriteerd. Ik hield niet van mensen. Ik kwam overeind toen ik ook nog een hond rond hoorde sprinten. Ik hield ook niet zo van dieren. Behalve katten dan misschien, die vond ik wel oke. Maar voor de rest kon ik ze niet hebben. Het meisje wat hier wel eens vaker met haar hond kwam liep op me af. Ik had haar wel vaker gezien, maar meestal wist ik weg te komen. Ze was een van de populairdere typetjes, een echte kletskous dus. Daar had ik ook een hekel aan. 'Mag ik erbij?' vroeg ze vriendelijk. Ik knikte, maar zei niks. Ze kwam erbij zitten, maar ik maakte nog steeds geen aanstalten tot een gesprek. Ik keek gewoon naar de wilg die in het midden van het park stond, een beeld wat af en toe verstoord werd door een doldwaas rondsprintende hond. Ik wist niet hoe het meisje heette, maar dat kon me ook eigenlijk niet zo veel schelen. Dit was dan ook de reden dat ik na vijf minuten opstond. 'Dag,' mompelde ik zacht. Vervolgens liep ik het park uit, mijn handen diep weggestopt in de zakken van mijn oversized, legergroene jas. Uiteindelijk stond ik stil in een rustig steegje, en ik klom op een grote, metalen container die aan de buitenkant er gelukkig niet al te vies uitzag. Daar ging ik achterover liggen en sloot mijn ogen. De rust was weer hersteld.

- Lisa? -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.