The Life Of An Assassin {Topic 1} - Speeltopics

Paddo schreef:

Jaren zijn voorbij gegaan, jaren van dood...
Assassins die in top vorm waren, werden genadeloos neergehaald door de Tempeliers...
Assassins over het hele land vielen voor de zwaarden van Tempeliers...
Geen enkele Assassin bleef leven... Op een paar na...
Maar nu... Nu dat de tijd daar is om werkelijk op te staan...
Zijn er nog maar een paar assassins over...
Een paar beginnelingen en gevorderde, onder begeleiding van hun meester.
Als groep proberen ze de Assassins weer omhoog te helpen,
Om weer het goede te zijn in de wereld...
Maar... Zullen alle Assassins het pad blijven volgen die hun gewezen word?
Of zullen ze vallen voor het gevaar wat buiten hun veilige haven lurkt?

De RP speelt zich af in de middeleeuwen, dus denk eraan dat er geen gadgets zijn zoals in onze tijd.
Maar meer eraan dat ze alles doen via postduiven, via messengers en dat die dus soms onderschept kunnen worden!
Tabak maken kunnen ze ook nog niet, dus denk er aan dat je personage niet opeens een sigaret opsteekt of in die richting!
Dus houdt in gedachten dat alles wat er gebeurt, ook gebeurt in de middeleeuwen waardoor er bepaalde dingen niet kunnen worden gebruikt!



Assassins:

Mentor: Shadow Raeper ~ Paddo

Gevorderede Assassins:
- Halroy Brightwood ~ LyraPhoenix
- Selena Kayda MontClair ~ DarkAng3l

Beginnelingen:
- Blink ~ LyraPhoenix
- Evoy Ciar Nolyn du Vessa ~ Eltham
-Raven Nanaka Crowley
-


Dorpelingen:
-
-
-
Dokter:
- Matthew Clairmont ~ Darkang3l
-


Invullijst:

Naam:
Rol:
Leeftijd: {16 - 25}
Uiterlijk: {Foto/Animefoto mogen beide!}
Wapen/Werk: {Beginneling: 2. Gevorderde: 4. Denk hieraan bij wapens die Assassins gebruiken!/ Denk bij werk aan het werk wat ze vroeger deden!}
Geschiedenis: {Wat hem/haar gebracht heeft bij de Assassins en waarom}
Extra: {Tattoo's, sieraden, etc etc}

Special Events:

Er zullen speciale evenementen zijn die kunnen gebeuren in het verhaal, dit is een klein voorproefje ervan:

Tempeliers vallen de HQ van de Assassins aan, stop ze voordat ze werkelijk binnen dringen!
De missie die je kreeg, heeft een speciale wending... Ze zijn erachter gekomen dat je op ze jaagt!
...... is ziek geworden na zijn laatste missie, hij/zij moet rusten om beter te worden!
Een wond is gaan onsteken bij .....! Breng een dokter langs!

Natuurlijk is het toegestaan om events op te geven, zodat ik ze kan gebruiken in de RP!

Regels:

Afwezig voor langere tijd? Meld het aan mij!
Wees Aardig tegen elkaar!
16+ is toegestaan, houd het wel netjes!
Geen Over Powered personages!
Gebruik OOC {Out Of Character}: {} [] () !!
Bespeel niet iemand anders zijn personage!
Zet je personage zijn naam boven aan je post!
Alleen ik open nieuwe topics, tenzij ik iemand de toesteming er voor geef!
Events worden alleen door mij geactiveerd!

Reserveringen doe ik niet aan! Wil je een personage? Maak hem meteen aan!

[ bericht aangepast op 31 maart 2014 - 16:50 ]

(mijn topics)

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Mt

Vampire + Servant = Servamp

Het begint bij dag 1! Hierbij is net het nieuwe hoofdgebouw gerenoveerd en komen de beginnende assassins daar aan, de gevorderde assassins en de mentor wachten hun op waarna ze de beginners begeleiden en rondleiden in het gebouw zelf!

~ Plattegrond komt eraan!~

[ bericht aangepast op 6 feb 2014 - 21:46 ]

om even de spits af te bijten

sinds er staat slaapzalen gevorderde, ga ik er maar even vanuit dat mannen en vrouwen apart slapen
indien niet zo, dan doen de jongens maar hun ogen dicht, als ze ze willen houden :p

Selena Kayda MontClair
Zwijgend staarde ik naar het plafond. Ik was pas terug in het kasteel, maar vandaag zou alles gaan veranderen. Shadow had verteld dat er nieuwelingen kwamen en als een van de gevorderde Assassins zou het vast en zeker deels mij te beurt vallen om hen te gaan trainen. Het doorgeven van kennis was nu eenmaal belangrijk als we wilden dat de Broederschap bleef verder bestaan. Ik vroeg me af wie het zouden zijn en wat we eraan zouden hebben. Vele probeerden wel een Assassin te worden, maar de naam dragen en het werkelijk ook zijn, het was een wereld van verschil. Niet iedereen was immers sterk genoeg om een leven te nemen.
Piekerend draaide ik met het halssnoer dat om m'n hals hing. Het was het symbool van de Broederschap, met daarin een robijn gevat. Het laatste wat me restte van m'n ouders. Ik was in dit leven geboren en altijd voorbestemd om een Assassin te worden. Erg vond ik het niet en met doden had ik geen problemen. Eigenlijk had ik zo het idee dat ik voor niets anders geschikt was. Ik kende geen ander leven, hoe moest je dan iets anders gaan doen?
Met een zucht stapte ik uit bed voor ik naar een tafeltje liep en het klaarstaande water in m'n gezicht gooide om helemaal wakker te worden. Eigenlijk had m'n leven tot nu toe enkel maar pijn en verlies gebracht. Het vinden van dit nieuwe onderkomen was maar een kleine pleister op de wonde geweest. De Broederschap had me veel meer pijn en verdriet gebracht dan dat het me goed had gedaan. Eenmaal afgedroogd, deed ik zwijgend m'n kleren aan. Hoewel de klassieke kleuren van de Assassins wit en rood waren, verkoos ik zelf een zwart en rode variant, net zoals m'n ouders liever een donkerblauwe met rood droegen. Ze vonden het beter staan zeker? En ik zelf persoonlijk vond dat zwart beter paste bij de tijden waarin de Broederschap tegenwoordig leefde.
Zodra ik alles bij me had liep ik langs de trap naar beneden. Ik zou vanzelf wel merken wanneer de nieuwelingen toekwamen. In het passeren had ik uit de wapenkamer nog snel een boog en een voorraad pijlen genomen. Ik wist dat het hopeloos was, maar op de een of andere manier wilde ik die vaardigheid gewoon nog niet loslaten. Met een blik op de lucht liep ik in de richting van de Archery ranges. Ik moest iets doen om de tijd te doden en dit was ideaal.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink// Beginnende Assassin

Met de rafelende mantel om mijn schouders geslagen, liep ik over straat richting het kasteel van de assassins. Ik was bang dat ik niet geaccepteerd zou worden enaangezien ik nieuw was. Ik keek toe hoe Kree zachtjes rondjes aan het cirkelen was. Uiteindelijk besloot hij om op mijn schouders te zitten.
Kree zat op mijn schouder en kraste zachtjes. 'Ik weet het ik ben ook bang,' zei ik zacht en sloeg mijn mantel meer over mijn schouders heen om de warmte binnen
te houden. ik liep de trap op richting de deur en bleef even staan en keek omhoog.
Het was groot. Zuchttend liep ik de deur door de grote hal in. Ik zocht naar iemand die me kon helpen. 'hallo, ik ben nieuw hier en ik...Ehm..We vroegen ons af of iemand ons kon helpen,' zei ik in het algemeen en wachte gespannen af of er iemand antwoord zou kunnen geven.
Ik stak mijn arm naar Kree uit om hem op de hand te houden. Ik nam een aantal passen meer de hal staan. 'Een persoon zei ook dat ik hier heen moest en ik heb de
brief ontvangen van een postduif.

Vampire + Servant = Servamp

Aubrey Rose Johnson. - beginnende Assassin.

Ik kon het amper geloven. Ik! Ik mocht een assassin worden. Ik frunnikte wat aan de oude tuniek die ik aan had. De beige kleur kleurde leuk bij mijn licht blonde haren. Ik zuchtte zacht toen ik door een steegje liep in de richting van het kasteel. Ik voelde een kick van adrenaline door me heen gaan toen ik omhoog keek naar het kasteel. Dit was echt aan het gebeuren! Iets wat ik gewoon niet kon geloven sinds de duif was gekomen. Ik droeg onder de beige tuniek een donerbruine broek en een een donkerbruine mantel. Al mijn kleding waren versleten en ik droeg het volgens mij al anderhalf jaar. Over de mantel droeg ik mijn vertrouwde pijlenkoker en mijn longbow hing er over heen. Ik hoopte dat ik mijn boog nog steeds kon gebruiken. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik niet meer mocht schieten. Zonder dat ik het doorhad was ik aangekomen bij het kasteel. Ik frunnikte opnieuw aan mijn tuniek en liep naar binnen. Ik stond in een grote hal en mijn ogen vielen op een zwart harige jongen. Een raaf zat op zijn schouder waardoor mijn rechter wenkbrauw omhoog ging.
'Een persoon zei ook dat ik hier heen moest en ik heb de
brief ontvangen van een postduif' hoorde ik de jongen zeggen. Ik keek hem verbaasd aan en vermoeden dat hij ook een nieuweling was. Voorzichtig liep ik op hem af en gaf hem een vriendelijke glimlach.
'Hallo,' zei ik voorzichtig. 'Ook nieuw?'
Het klonk raar, maar nu was het het enige wat in me opkwam.

[ bericht aangepast op 8 feb 2014 - 16:51 ]

"Rebellion's are build on hope"

Shadow Raper ~ Mentor

Zoals altijd was ik in mijn eigen kamer te vinden, waar ik alles voor mijzelf had.
Mijn eigen bieb, mijn eigen wapenkamer, eigen badkamer en eigen slaapkamer. Maar het belangrijkste waren de raven die ik gebruikte om speciale missies binnen te krijgen, en berivhten naar buiten te werken. Natuurlijk, de gewoonlijke postduiven werden ook gebruikt maar die gebruikte ik voor berichten die niet super geheim moesten blijven.
De raven daar in tegen... werden gebruikt voor de geheime berichten die niemand mocht weten.
Langzaam lechte ik een boek neer waar ik net informatie uit gehaald had, het was belangrijke informatie bedoeld alleen voor mijzelf. Ok stond daarom ook bekend om mijn eigen geheime leven bij de gevorderde assassins.
Ik keek even naar buiten waarna ik merkte dat het hoogstens tijd was om de beginnelingen te begroeten.
Ik liep naar het raam waarna ik eruit sprong en belande rustig op de grond terecht, de hal was precies achter mij, dus ver lopen hoefde ik niet.
Langzaam liet ik mijzelf in de duisternis glijden waarna ik de hal binnen liep zonder opgemerkt te worden door de twee die in de hal staan.
Voor nu zou ik nog even op de achtergrond blijven, misschien dat een van de gevorderde ze op zou pikken zodat ik vanuit de duisternis de twee kon observeren.
Ik klom in een van de pilaren waarna ik op een balk ging zitten boven ze, alleen om hun gesprek af te luisteren, waarna ik ze zou observeren vanuit de duisternis, zo dichtbij mogelijk zonder dat ze het zouden merken.

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin
Terwijl de tijd verstreek tijdens het wachten op de nieuwelingen, namen ook m'n frustraties met mezelf toe. Het was niet zozeer omdat ik niet trefzeker was met pijl en boog, integendeel. Ik had in Frankrijk al van jongs af aan de reputatie gehad dat ik een uitstekend marksman was en dat wat niet veranderd. Het was de afstand waarop ik trefzeker was en een pijl in 1 keer dodelijk was. Het doel stond ergens een meter of 40 bij me vandaan, met alle pijlen netjes rond de roos. Een jaar of 5 geleden zou die afstand zeker 4 keer zo groot geweest zijn en goed op weg naar 5 keer zelf. Maar die dagen waren voorbij. Ik had meer dan een boog geprobeerd sindsdien, maar geen enkel gaf me de resultaten van vroeger en dat allemaal door 1 stomme fout die ik eigenlijk nooit gemaakt zou mogen hebben.
Halfweg m'n pijlenkoker hield ik het voor gezien en ging de dingen verzamelen. Het had geen zin om verder te doen. Het enige resultaat dat ik dan zou verkrijgen was dat ik ongelukken zou doen en mezelf buiten strijd zou zetten. Met de pijlen terug waar ze hoorden, liep ik terug naar binnen.
Het eerste wat ik merkte bij het binnenkomen waren stemmen in het anders o zo stille kasteel. Blijkbaar waren er een paar nieuwelingen toegekomen. Hoofdschuddend volgde ik het geluid. Ze hadden nog een hoop te leren, zoveel was zeker. Je kon ze met gemak van god weet waar horen en om dan nog luidop te zeggen dat je nieuw was, dat was een behoorlijke fout. Stilletjes liep ik verder, m'n training gebruikend om geen geluid te maken op de stenen, ook al hielp het natuurlijk de juiste schoenen aan te hebben. M'n blik ging de ruimte rond zodra ik binnen kwam. Ze waren alleen, al kon ik moeilijk geloven dat ik de enige was die hun aanwezigheid had opgemerkt. "Ook nieuw?" Hoorde ik het meisje zeggen, toen m'n blik op een donkere schaduw viel tussen de balken. Ze waren niet alleen, enkel beseften ze het niet. even knikte ik zachtjes, niet wetende of Shadow me gezien had of niet, voor ik op het tweetal af liep.
"Het is niet slim om zomaar ergens binnen te lopen en te zeggen dat je nieuw bent." M'n stem was duidelijk hoorbaar in de hal. "Voor hetzelfde geld zitten er vijanden verstopt en was je nu al dood." Het was niet bepaald een traditionele begroeting, maar het was de keiharde waarheid. Het was een van de eerste lessen die iedere Assassin leerde. Leer eerst je omgeving kennen, voor je dingen doet. Je weet nooit wat er in de schaduwen loert, of boven je hoofd in dit geval. Ik was benieuwd hoe ze zouden reageren als ze erachter kwamen dat ze gewoonweg werden afgeluisterd. Het was niet slim om niet op zulke dingen voorbereid te zijn. Als je het hier al liet afweten, dan was je een lopende schietschijf als je op missie moest.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink// Beginnende assassin

Ik keek geschrokken om toen ik iemand wat hoorde zeggen. 'Hallo,' zei het meisje die op me af kwam lopen. 'Ook nieuw?' vroeg ze daarna en ik deed al knikkend een paar passen achteruit. Ik slikte zachtjes. 'Ja, ik ben nieuw, en jij?'
Ik wilde verder praten als er een duidelijke stem door de hal galmde. Kree kraste gespannen. en dook tussen mijn mantel. "Het is niet slim om zomaar ergens binnen te lopen en te zeggen dat je nieuw bent." Ik keek om me heen op zoek naar die ene persoon, maar toen de persoon op ons af liep wist ik dat ze er was.
'Voor hetzelfde geld zitten er vijanden verstopt en was je nu al dood." Daar had ik niet eens over nagedacht. Ik keek het meisje aan en vervolgens naar de vrouw. 'Maar als er degelijk gevaar was geweest dan had Kree het allang gehoord,' zei ik met een zekerheid in me stem, maar dat was zelfs een teleurstelling. Ik had nu ook het gevoel dat mijn vriend erg stil was en hij bleef in mijn mantel verstopt. 'Maar mag ik vragen wie u bent?' vroeg ik haar en keek ook even het meisje aan. Want ik wilde ook haar naam weten.

Vampire + Servant = Servamp

Aubrey Rose Johnson. - beginnende Assassin.

Knikkend deed de jongen een paar passen achteruit.
'Ja, ik ben nieuw,' zei hij. 'En jij?'
Ik vond het raar om dat te vragen. Ik had toch al "ook" gezegd?
Plotseling hoor ik een stem door de hal galmen en verschrikt rijk ik gelijk naar een pijl in mijn koker.
'Het is niet slim om zomaar ergens binnen te lopen en te zeggen dat je nieuw bent,' hoor ik de vrouwenstem zeggen.
Als ik een vrouw zie staan die waarschijnlijk een Assassin is laat ik beschaamd de pijl weer zakken. 'Voor hetzelfde geld zitten er vijanden verstopt en was je nu al dood.'
Ik trok een wenkbrauw op. Leuk ontvangst, ondanks dat ze een sterk punt had. Als ze nooit iets had gezegd was ze me nooit opgevallen. De jongen keek me even aan en ik keek terug. Toen keek hij naar de vrouw.
'Maar als er degelijk gevaar was geweest dan had Kree het allang gehoord,' zei hij. Ik nam ergens aan dat Kree dr kraai was die nu in zijn mantel zat verscholen. 'Maar mag ik vragen wie u bent?'
Ergens had ik het vermoeden dat ze het niet aan ons zou zeggen. Als ik een Assassin zou zijn (ooit) dan zou ik nooit zomaar mijn naam verklappen. De jongen keek weer naar mij. Ik glimlachte voorzichtig, maar durfde geen woord uit mijn strot te laten komen. Wat nou als die vrouw niet de enige wa die ons zojuist had gehoord. Op dit moment besloot ik voor de Kijk en Luister Techniek te gaan. Dat leek me nu even het beste.

"Rebellion's are build on hope"

Shadow Raeper ~Mentor

Als ik ogen in mijn rug voel kijk ik even om, Selena was de hal binnen gekomen, was wel logisch met al dat lawaai hier.
Langzaam ga ik rustig zitten en leun tegen de balk achter mij, ze zouden waarschijnlijk toch wel in de hal blijven voor nu.
Rustig luister ik naar de drie onder mij, maar interessant was het nog niet... De enige vraag die mij bewonderde was van de jongen, de naam van beide vragen... het domste wat je kan doen bij een assassin, want eenmaal de naam van een assassin weten, betekent dat je dood snel volgt.
Al snel begin ik mij te vervelen, tjah... ik was zelf ook nog jong.
Ik vouw mijn handen tot een fluitje waarna ik zachtjes begin te fluiten, elke raaf in en om het gebouw begint op te vliegen waarna ze de hal in vliegen. De kraaien vliegen hoog en laag waarna ze na een tijd gewoon weer naar buiten vliegen.
Eens kijken hoe ze op iets onverwachts zouden reageren, of ze worden bang of ze blijven sterk staan.
Dat zal de vraag zijn voor nu, en t antwoord zal snel volgen.
Mijn ogen houd ik gericht op het tweetal terwijl ik deels ook Selena in de gaten houdt.

Selena Kayda MontClair -- Gevorderde Assassin
"Maar als er degelijk gevaar was geweest dan had Kree het allang gehoord," reageerde de jongen, terwijl z'n kraai zich in z'n mantel verschool. "Maar mag ik vragen wie u bent?" Even grinnikte ik zachtjes. "Een slimme tegenstander zorgt ervoor dat hij niet aanzien word voor een gevaar." Ik wist uit ervaring dat dat net het gevaarlijkste aan alles was. En nog steeds droeg ik er de littekens van. Ons leven was niet makkelijk en dat zouden ze snel genoeg gaan ondervinden. Zij kwamen erbij, terwijl sommige in dit leven geboren waren. Even bekeek ik de jongen van boven naar onder. Jong, maar ouder dan de meeste nieuwe rekruten die ik me uit Frankrijk herinnerde. Of het moest m'n verbeelding zijn natuurlijk. Het meisje was ouder dan hij en ik begon me echt af te vragen hoe snel ze zouden aanpassen en of het eigenlijk wel nog mogelijk was. Ze hadden nu immers een achterstand.
"Wie ik ben? Ik vermoed dat voor nu het belangrijkste dat je moet weten is dat ik jullie superieur ben." Ik wist da tik m'n woorden zorgvuldig moest kiezen, met het paar extra oren in de dakbalken. "Net zoals de Mentor die van mij is." De jaren hadden me geleerd altijd respect te hebben, ook al dacht je anders. "Als je perse een naam wilt, dan kunnen we het vast voorlopig op Kayda houden." Het was er een die ik ver weg gekregen had en altijd gebruikte als ik de nood niet zag om m'n echte te geven. En aan een stel groentjes zou dat echt niet gaan gebeuren. Echte namen betekenden dat mensen wisten wie je was, je geschiedenis, wat je deed, kortom alles. En het vertrouwen om die te leren kennen zouden ze nog moeten verdienen. En dat zou enkel gebeuren door de Broederschap te dienen.
Ik liet niets merken toen ik het fluitje hoorde. Het was een test, maar de kans was heel klein dat die voor mij bedoelt was. Opvliegende vogels waren echter wel een probleem als je er niet tegen kon. Hoe hoopte je dan om jezelf ooit te verstoppen als je jezelf verraadde bij iets dood normaal. Of als je vogels deed opschrikken? M'n blik hield ik op de twee voor me gericht, ook al voelde ik een blik branden. Het was gewoon instinct geworden om zoiets te merken en al helemaal als het Shadow was.

"Nothing is True. Everything is Permitted"

Blink//Beginnende Assassin
Ik voelde een duidelijke spanning in me opkomen toen ik zei over dat Kree allang het gevaar had opgemerkt, maar nu was het juist het tegenovergestelde. Ik slikte een brok in mijn keel weg.
' Een slimme tegenstander zorgt ervoor dat hij niet aanzien word voor een gevaar." Ik wist eerst niet waar ze het over had. "Wie ik ben? Ik vermoed dat voor nu het belangrijkste dat je moet weten is dat ik jullie superieur ben." Dit was zeker iets wat ik echt moest leren.
Mijn mond houden en een beetje zelfvertrouwen krijgen.
'Net zoals de Mentor die van mij is." Ik keek van het meisje naar de persoon voor me en terug naar het meisje. Vervolgens schuif ik mijn mantel wat opzij om Kree te laten weten dat hij niet bang hoeft te zijn.
'Als je perse een naam wilt, dan kunnen we het vast voorlopig op Kayda houden." Ik knikte en begreep dat het een zaak van leven en dood was. Ik schrok op van de rondvliegende raven en deed een aantal passen achteruit. Kree kraste als de dollen naar de vogels. Zachtjes haalde ik diep adem om niet als een kip zonder kop weg te rennen. Ik pakte mijn zakmes en hield het voor me gereed, voor als er gevaar dreigde te komen.

Vampire + Servant = Servamp

Aubrey Rose Johnson. - beginnende Assassin.

' Een slimme tegenstander zorgt ervoor dat hij niet aanzien word voor een word voor gevaar," zei de vrouw. 'Wie ik ben? Ik vermoed dat voor nu het belangrijkste dat je moet weten is dat ik jullie superieur ben."
Ik luisterde aandachtig want ik had geen idee wat superieur betekende. Ergens voelde ik me daardoor dom, maar dat gevoel drukte ik weg.
'Net zoals de Mentor die van mij is.'
Mijn wenkbrauwen schoten de lucht in. Ze had een mentor en dat deed me goed. Zij was dus ook gewoon begonnen bij het begin. Net als iedereen.
'Als je perse een naam wilt, dan kunnen we het vast voorlopig op Kayda houden.'
Kayda was een mooie naam vond ik, maar ergens had ik het vermoeden dat het een schuilnaam was. Dan had ze in ieder gebal een mooie schuilnaam. Mijn oren leken een zacht fluitje te horen en ergens dacht ik dat get van Kayda kwam. Plots vlogen er overal raven en de jongen deed verschrikt een paar stappen achteruit. Ik bleef juist stokstijf staan. Ik was geboren en getogen in de bossen en schrok nooit van plotselinge bewegen. Ik had dan juist geleerd stok stijf te blijven staan en te luisteren. Wachten op wat zou komen. De jongen pakte een mes en stak die voor zich uit. Iets wat me niet slim leek. Je moest juist kalm blijven. Ik volgde de raven met mijn ogen de deur uit en versoepelde weer een beetje toen ze allemaal weg waren. Ik vroeg me af waar de vogels vandaan waren gekomen en besloot door te gaan met mijn simpele techniek. De verschrikte jongen zou het was wel vragen.

"Rebellion's are build on hope"

Shadow Raeper ~ Mentor

Als Selena haar schuilnaam verteld grijns ik even, dus ze was alvast bezig om ze in te werken met wat wel en niet kan. Mooi zo.
Toen ze begon over dat ik boven haar staat, had ze gelijk, het enige nadeel was dat ik mij nooit voordeed alsof ik dat was.
Als de kraaien wegzijn, kijk ik even naar de twee beneden, de een deed meer geschrokken en had een mes vast waarna de ander gewoon rustig bleef staan, ondanks dat haar spieren wel even verstijfde.
Ik zucht even stilletjes waarna een idee in mijn hoofd opspeelt. Grijzend loop ik lamgs de balken waarna ik via het raam naar de voorkant ga, ik spring naar beneden waarna ik even om mij heen kijk. De nieuwelingen konden mij niet zien hier. Mooi zo!!
Ik loop naar de deur van de hal waarna ik hem open duw en naar binnen ren.
"Ben ik nog optijd?! Ik ben toch niet te laat he?!" Nep hijgend ga ik naast de twee nieuwelingen staan waarna ik Selena even snel een blik gun en zonder dat de andere twee het merken en snel grijnze toe wenk.
"Ik ben Senkrad, en mag eindelijk een assassin worden!! wie zijn jullie eigenlijk?" Ik kijk de drie even aan, waarna ik ze een glimlach toe gun.
Mijn wapens had ik nog niet omgedaan dus die lagen nog gewoon in mijn kamer, dus weinig tot niets kon mij verraden dat ik hier de mentor was. Op Selena na dan, die was de enige die het wist tot nu toe.