RPG - Het Instituut voor Bijzondere Gevallen - Hawai 5 - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.


Het is zeven jaar na het begin van het eerste verhaal. Nadat ze het Instituut hebben verlaten, wonen Kato, Cordelia, Emily, Wyatt en Rodey op het eiland waar Kato is opgegroeid.
Inmiddels hebben Cordelia en Emily een kind gebaard.
De vulkaan op het eiland Montserrat begint weer actief te worden. Uit angst dat hij gaat uitbarsten, verhuisd iedereen met de kindertjes naar Hawaii, plus enkelen van Kato's familieleden die dieper in het bos wonen en hem geloven.
Omdat ze allemaal zo verschillend leven en de luxe van het Instituut gewend zijn, zijn ze altijd afhankelijk gebleven van de mensen aan het vaste land van de Verenigde Staten.
Op Hawaii blijkt een hele nederzetting te zijn van vreemde wezens die niet in de mensenwereld kunnen wonen en om welke reden dan ook, hebben besloten om niet bij hun soortgenoten te zijn.
Er is maar een kleine groep van die wezens die hen durft te vertrouwen. De zeemeerminnen en Rodey worden wel toegelaten, maar voor de halfwolven blijven ze vrezen. Ze zijn bang dat ze andere wezens opeten.
Zij worden geacht om in de bossen, buiten het dorp te leven, tussen de andere, gevaarlijkere wezens. Daarom verlaat ook niemand het dorp. Behalve voor het water.
Het dorp wordt bestuurd door een stel wijzen, die bepalen wat ze allemaal moeten doen wanneer er iets gebeurd.

Meer uitleg en het inschrijf topic vindt je hier: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157054

Personages

Bethany 'Beth' - 21 - tijgermens q]Marjannee[/q
Enaid - 97 - ederos q]Hohenheim[/q
Ferapyle - ? - sater q]Ensiferum[/q
Leona - 27 - trol q]Ensiferum[/q
Meller Wartons - 14 - mensee q]Marjannee[/q
Michelle L'Oreal - 22 - vervloekt mens q]Ensiferum[/q
Minkabh - +/- 47 - papegaaienotter q]Hohenheim[/q
Peikka - 31/32/33 - follet q]Hohenheim[/q
Russel Wartons - 22 - mensee q]Marjannee[/q
Satyr - 21 - sater q]Ensiferum[/q
Stimpy - 1 - eekhoorn q]RosanneB[/q
Tari - 19 - elf q]Marjannee[/q
Venomis - 24 - dracaena q]Ensiferum[/q
Weather - 20 - Treeture q]Marjannee[/q

Nieuwkomers
Allie - 22 - zeemeermin q]Hohenheim[/q
Athiabbe Duskfury - 20 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Baiel - 22 - nereïde q]Marjannee[/q
Cordelia Duskfury-Grecia - 21 - zeemeermin q]RosanneB[/q
Emily Grecia - 22 - zeemeermin q]Marjannee[/q
Glaie - ? - nereïde q]Marjannee[/q
Gyab Duskfury - 19 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Javelin Ash - 21 - halfwolf q]Marjannee[/q
John ? - ? - mens q]Marjannee[/q
Kato Duskfury - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Limany Redfinder - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Maerle - 0 - zeemeermin/nereïde q]Marjannee[/q
Nykin Duskfury - 0 - halfwolf/meermin q]Hohenheim[/q]/[q]RosanneB[/q
Oliver May - 24 - mendax q]Marjannee[/q
Pagelino Duskfury - 12 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Patja Duskfury - 9 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Prahi - 29 - Syrene q]Hohenheim[/q
Qako Duskfury - 26 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Rodey Diablo - 21 - bosduivel q]Hohenheim[/q
Wyatt - 23 - waternimf q]Hohenheim[/q
Yati Stormghost - 22 - halfwolf q]Hohenheim[/q
Zipp +/- 4- bosduivel q]Hohenheim[/q

Overig
Jill - 22 - mendax q]RosanneB[/q

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157055 --> Deel 1
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157891 --> Deel 2
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158285 --> Deel 3
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=158830 --> Deel 4

[ bericht aangepast op 26 jan 2014 - 16:13 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik ga naar Cordelia.' Emily legde Maerle terug in de wieg en aaide over haar haren toen ze het zei. 'Gezien jij toch niet werkt, kun jij goed op de kinderen passen.' Ze stond op en draaide zich om naar Baiel, die met zijn voeten omhoog op de bank lag en zijn ogen had gesloten. Hij had even een middagdutje willen doen, zodat hij weer energie had om 's middags het dorp in te gaan.
Zijn ogen schoten open. 'We hadden toch afgesproken -'
'Nee, Baiel, jij had het met jezelf afgesproken.' Ze zou niet weer toegeven. Dat had ze de afgelopen weken al de hele tijd gedaan en ze werd het een beetje beu. 'Nu spreek ik met mezelf af dat ik naar Cordelia ga. Ik heb haar nauwelijks gezien de laatste tijd.'
'Dus?'
'Dus? Dus?! Ze is mijn zus, Baiel!' Emily ging gefrustreerd op de bank zitten. 'Wat is er met jou gebeurd, Bai? Je gunde me altijd alles en nu lijkt het alsof je me helemaal niks meer gunt!'
Haar antwoord was een rol met zijn ogen en een brommend gemompel, wat ze niet kon verstaan.
Emily legde haar hand op zijn been. 'Alsjeblieft, Baiel. Als ik iets verkeerd doe, dan wil ik dat ook graag weten...' Ze wilde zo graag dat hij weer zichzelf zou worden. 'Wat is de reden dat je zo bent veranderd?'
Baiel slaakte een diepe zucht en kwam overeind. Hij sloeg zijn arm om Emily heen en drukte haar even tegen zich aan. 'Ik was bijna dood. Ik zag mijn leven voorbij flitsen en besefte dat ik zo weinig had gedaan in mijn leven, zo weinig heb genoten... Ik heb vooral veel verdriet moeten verwerken.' Hij keek haar recht in haar ogen aan. 'Ik ben niet gestorven, ik ben blijven leven. En daarom is het ook tijd om écht te gaan leven. Genieten van alles. Dingen voor mezelf doen.'
Emily wendde haar blik af. De zoveelste keer dat hij hetzelfde praatje maakte. Ze had echt geprobeerd met hem mee te leven en ze had hem veel vrijheid gegund, maar ze hadden twee kinderen, de één nog geen jaar oud, de ander nog niet eens geboren. Hij was hun vader! En hoe zat het dan met haar vrijheid? Mocht zij dan niks meer voor zichzelf doen, mocht zij niet genieten? Ze hield verschrikkelijk veel van Maerle, maar soms werd ze helemaal gek van haar dochtertje en kon ze het écht niet meer aan. Op dat soort momenten had ze Baiel nodig, maar dan was hij er niet voor haar. Als Maerle diep in de nacht begon te huilen, vroeg Baiel of Emily wilde gaan en als ze dat weigerde, bleef Baiel gewoon liggen, waardoor Emily uiteindelijk toch verplicht was om haar dochtertje te sussen. Ze had gehoopt meer energie te krijgen nu Baiel weer beter was en har zorgen voorbij waren, maar ze maakte helemaal geen langere nachten.
Toen ze niet reageerde, slaakte Baiel nog een zucht en liet haar toen los. 'Prima. Ik blijf vandaag wel thuis bij de kinderen. Ga jij maar naar Cordelia.'
Haar mond vormde zich tot een opgeluchte glimlach en ze drukte een kus op zijn wang. 'Bedankt, lieverd. Ik zal het niet laat maken.' Ze gaf hun ei een kus, aaide Maerle nog een keer over haar bol en blies toen nog een kushandje naar Baiel, waarna ze naar het huis van haar zusje vertrok.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 15:53 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako keek naar haar vanaf de andere kant van het kamertje. Het huis had er drie en deze was de kleinste. Hij had geen grotere nodig gehad, vond hij. Pagelino en Gyab deelden de andere kamer en Patja had er ook een voor zichzelf waar Meller eventueel kon slapen als ze dat wilde en wat ze vannacht waarschijnlijk ook deed. Qako had niet meer gekeken.
Zijn ogen gleden over haar lichaam met meer interesse dan hij eerder voor haar had getoond en hij besloot naast haar te gaan zitten.
'Je bent geweldig, weet je dat?' zei hij en hij pakte haar hand om haar vingers te bestuderen. 'Dat zou ik ook denken als ik nuchter was, maar nu zeg ik het je.'
Hij kuste haar om de plotselinge spanning in zijn lichaam te ontladen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin voelde zich overvallen doordat hij haar plotseling vastpakte en kuste. De geur van alcohol baande zich een weg naar haar neus en dat versterkte haar twijfels. Wilde ze dit wel doorzetten, nu Qako zoveel had gedronken en waarschijnlijk niet meer redelijk kon denken? Hij zei dat hij haar geweldig vond en ze voelde zich gevleid en ze geloofde ook best dat hij het meende, maar hoe serieus was dat tussen hen? Ze wenste dat zij net zoveel als Qako had gedronken. Dan had ze niet over dit soort dingen nagedacht en had ze van het moment genoten, in plaats van zo moeilijk te doen. Dat was helaas niet zo en daar kon ze weinig aan veranderen.
Ze wilde haar maagdelijkheid niet zomaar verliezen en wilde graag dat Qako dat wist, maar durfde er niet over te beginnen. Ze wist niet of Qako dat überhaupt in zijn hoofd had of dat hij haar alleen wilde kussen, een gedachte die ze veel verleidelijker vond. Als hij nuchter was geweest, was de situatie anders, maar dat was niet het geval en ze wilde graag weten of hij zich ook zo zou gedragen als hij geen drank op had gehad. Of hij dan ook zou zeggen dat ze geweldig was en haar ook zo vol overgave zou kussen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ik wilde alleen dat je dat wist,' zei hij toen ze zo stilletjes bleef zitten, dat hij er haast bang van werd. Hij moest echter wel eerst haar haren aanraken voor hij zich weer van haar af kon buigen en naar haar omtrekken in het donker kon kijken. Hij wilde haar weer kussen, maar iets in haar houding hield hem tegen. Daarom legde hij alleen zijn hoofd op haar schoot en vervolgde: 'Ik heb dit echt nog nooit voor iemand gevoeld.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ze voelde hoe haar hart smolt en haar weerstand stopte. Er ontstond een week gevoel in haar binnenste en met haar hand gleed ze langzaam door zijn haren. 'Ik ook niet,' fluisterde ze zacht.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Hmm.'
Hij luisterde naar haar hartslag en sloot zijn ogen voor een kort moment.
'Waarom blijfje niet?' vroeg hij zacht. 'Ik vind het fijn zo.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin sloot haar ogen ook. Ze fluisterde heel zacht 'Oké' en drukte een kus op zijn kruin. Haar rug begon te jeuken en ze wist dat het niet lang zou duren voor ze in een wolf zou veranderen, maar ze deed wat ze in zich had om dat moment uit te stellen. Dit was veel te fijn.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako was de eerste die veranderde en toen hij de colgende morgen wakker werd, was ook javelin een wolf.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin rekte zich uit. Ze was zich er goed van bewust dat ze bij Qako was en was blij dat ze een wolf was, want ze wist zeker dat ze knalrood zou worden als ze nu een mens was geweest. Ze keek naar Qako, die zijn ogen gesloten had, maar aan zijn houding zag ze dat hij al wakker was. Ze drukte even haar neus tegen die van hem en klom toen overeind, zenuwachtig om Qako's familie onder ogen te moeten komen. Ze had al gehoord dat Patja wakker was.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako sperde zijn muil lpen en geeuwde uitgebreid voor hij Javelin aankeek. Hij drukte zijn neus even in haar vacht en stond toen op.
Met zijn kop gebaarde hij naar de deur van zijn kamer die direct naar de kleine woonkamer leidde. Patja was al wakker, maar die zou geen vragen stellen. Die vond al het bezoek geweldig. Het maakte hem overigens ook niet uit of anderen wel vragen zouden stellen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin volgde hem de woonkamer in, waar Patja - ook in wolvenvorm - op een speeltje aan het kauwen was. Zodra ze Javelin en Qako zag, liet ze haar speeltje vallen en huppelde ze vrolijk naar hen toe. Ze zakte door haar voorste poten en kwispelde met haar staart. Haar blik gleed van Qako naar Javelin, maar ze leek het niet bijzonder te vinden dat Javelin hier had geslapen en was vooral erg enthousiast. Ze duwde het speeltje naar Javelin toe en wachtte ongeduldig af tot Javelin het op zou pakken. Uiteindelijk nam Javelin deze in haar bek. Dat was voor Patja een teken om naar haar toe te springen en het speeltje te proberen af te pakken.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Qako likte haar oor en keek geamuseerd toe hoe ze met Pagja speelde tot ook Gyab en Pagelino blijkbaar hadden besloten dat het tijd was voor ontbijt.
Hoewel Pagelino geen vragen stelde, zag Qako dat hij toch een verraste blik op Javelin wierp en Gyab schudde enkel zijn hoofd.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Javelin voelde Gyabs blik in haar rug branden en toen ze in een mens veranderde om te ontbijten, wist ze dan ook niet wat ze moest zeggen. Ze groette de rest vaag en glimlachte naar Pagelino en Gyab, met wie ze nog nooit een gesprek had gevoerd, maar die nogal afkeurend naar haar keek. 'Goedemorgen,' mompelde ze. Ze wist niet wat er door Gyabs hoofd rondspookte, maar waarschijnlijk dacht hij dat ze 's nachts meer hadden uitgespookt dan ze in werkelijkheid gedaan hadden. Qako was erg ontspannen en het leek hem weinig te deren wat Gyab en Pagelino dachten, maar dit gold niet voor Javelin, die graag wilde dat Qako's familie haar mocht.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Er moest weer gejaagd worden, maar daar was Gyab gisteravond te moe voor geweest. Javelin had ook niet erg geholpen en die was er blijkbaar vlug vandoor gegaan om van alles met zijn broer uit te spoken. Gyab kon niet zeggen dat hij dat heel erg vond, want het was goed dat Qako en Javelin veel met elkaar op trokken. Als een van hen nou ook wat met Limany zou krijgen, zouden ze nog een kans hebben hun ras voort te zetten.
Qako rolde met zijn neus een paar mango's naar Javelin en Patja toe en Pagelino hielp hem het vlees uit de koelbox te halen. Het gebruik van een tafel zat er bij hen nog niet echt in en dat kon Qako ook niet schelen. Hij en Kato hadden er een gemaakt, maar hem nooit in gebruik genomen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cordelia was verrast om Emily te zien. Meestal was zij degene die haar zus bezocht. 'Emily! Wat fijn om je te zien!' Ze stond op om haar zus te knuffelen. 'Hoe gaat het met je?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?