[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic twee. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 19:54 ]

That is a perfect copy of reality.

Harry Styles
Nadat ik hoorde dat ik gelukkig verder niks had gemist keek ik Zayn met een bezorgde blik aan, hij huilde niet snel dus er moest wel echt iets aan de hand zijn. De andere jongen liet een vreemd geluidje horen toen ik hem op de vingers tikte. 'Niks mee te maken,' reageerde ik simpel. Onrustig wiebelde ik wat heen en weer op de boomstronk met het gevoel dat dit nog maar het begin van alle ellende was. Ik moest echt minder pessimistisch gaan denken, zo was ik ook niet bepaald gezellig. Straks zou ik Banquo wel aan de twee jongens laten zien, ze zouden het aandoenlijke beestje vast net zo geweldig vinden als ik en Aidan. En als ze niet in een oog opslag dol op hem waren was er serieus iets mis met ze. Mijn gedachten raakten verstoord door een mobiel die afging, die van Louis waarschijnlijk. Het was inderdaad die van hem, en nieuwsgierig keek ik op in de hoop te kunnen achterhalen wie er belde. Na zijn woorden gokte ik op Anna, en ik kroop half op zijn schoot in een poging mee te kunnen luisteren. Tot mijn vreugde kon ik horen wat ze zei, ook al was het niet een vrolijk verhaal. Verward keek ik naar de jongen, wie zou er nou in godsnaam Anna in het water gooien?

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.

Harry kroop half op mijn schoot om het gesprek mee te kunnen luisteren, volgens mij had hij al wel begrepen met wie ik aan het bellen was. Met mijn linkerhand pakte ik mijn telefoon vast, zodat ik mijn rechterarm om Harry heen kon slaan, zodat deze niet van mijn schoot af zou vallen. Ik schudde licht met mijn hoofd. "Wacht, in het water gegooid? Door wie? Wie doet nou weer zoiets achterlijks?" Als ik diegene ook te pakken zou krijgen zou ik hem net zo erg in elkaar slaan als met Liam, oké, misschien niet, ik moest nu toch echt wel gaan inhouden want anders dan had ik aan het einde van de vakantie helemaal geen vrienden meer, wat ik nu waarschijnlijk al niet meer had want iedereen zou natuurlijk aan Liam's kant staan, al was ik wel benieuwd naar hun reactie als ik zou vertellen dat Lows zwanger is van hem. "Waar ben je precies? Dan kom ik wel even naar je toe, goed?" Harry zou waarschijnlijk wel met me mee gaan, of dat hoopte ik toch, wie weet zou ik echt weer flippen en dan was hij een van de weinige die me direct rustig kon krijgen, Harry had altijd een geweldige invloed op me.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Anna Jane "AJ" Tomlinson

Ik wachtte totdat Louis weer zou antwoorden. 'Wacht, in het water gegooid? Door wie? Wie doet nou weer zoiets achterlijks?' vroeg mijn grote broer. Eigenlijk stelde ik me enorm aan, toen ik dacht dat Louis alleen een goede band met Lows en Genelle had. Hij hield ook van mij, hoewel we vaker discussie hadden. Maar dat hoorde er nou eenmaal bij als je broer en zus was. 'Ik weet niet wie…' antwoordde ik weer. 'Hij had krullen… Maar zijn naam weet ik niet.' Ik snikte en rilde even, nog steeds zat ik helemaal alleen op de kant, bij het meer. Zonder droge kleren en/of een warme deken. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om mijn kleding uitte doen. Er waaide al een stevige bries, ik had geen zin om die ook nog eens op mijn naakte huid te voelen.
'Waar ben je precies? Dan kom ik wel even naar je toe, goed?' hoorde ik Louis zeggen. Ja, waar was ik? Ik was gewoon gaan lopen, zomaar in een richting. Ik was pas gestopt toen ik "Tomlinson-tutjes" hoorde, wat ik de jongen nog steeds niet had vergeven. 'Ik ben bij een kampvuur.' wist ik te vertellen. 'En er is hier een meer, maar dat had je vast allang door.' Ik hoopte maar dat Louis een idee had waar het was, want anders zat ik hier helemaal alleen.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Zayn Javvad Malik

Louis en Harry praten over een paar dingen. Wat? Is Lows zwanger van Liam? Alles verrast me deze vakantie. Ze kijken mij vragend aan. Louis wordt geveld en Harry luistert mee. Ik niet. Ondertussen probeer ik de moed te verzamelen het hele verhaal te vertellen. 'Uhm, net voordat we weg gingen vroeg Niall mij verkering en ik zei ja, want ik hou al een tijdje van hem. En toen kwamen we aan en was alles goed enzo, maar toen kregen we al meteen ruzie en besloot ik dat het beter was om nog even na te denken over de relatie. Ik... Ik was heel erg boos.. En toen heb ik Niall in elkaar geslagen.' De laatste zin zeg ik heel zacht. 'En oja, Emily kuste Jesse en Matt zag dat en nu hebben die dus ruzie ofzo,' zeg ik. Waarschijnlijk maakt het ze toch niks uit, want het andere verhaal zal voor hun ook veel verschil maken. Ik weet dat Niall het me waarschijnlijk nooit vergeeft en ik hem dan nooit meer aan kan kijken. 'Ik baal echt heel erg van wat ik gedaan heb, ik had het nooit mogen doen. En thuis moeten we meteen het management ontslaan,' zeg ik.

Spoiler alert: you will save yourself

Harry Styles
Op mijn gemak luisterde ik het gesprek mee en glimlachte even toen Louis zijn arm om me heen sloeg. Toch raakte ik afgeleid toen Zayn zijn verslag van de afgelopen middag deed. Ik liet een kirrend geluidje horen maar viel stil bij zijn laatste woorden. Voorzichtig plaatste ik mijn vingers onder zijn kin en duwde die een beetje omhoog zodat ik hem aan kon kijken. 'Zayn, het komt echt wel goed. Als Niall van je houdt en jij van hem, dan komt alles vanzelf op zijn pootjes terecht. Dat beloof ik je. Kijk maar hoe Louis en ik eerst waren, en het verschil met nu,' zei ik schouderophalend. Wij kibbelden ook heel veel in het begin, nu amper ook al waren er wat spanningen. Zijn allerlaatste woorden deden me grinniken. 'Goed idee, dan kunnen we tenminste openbaar komen zonder dat onze toekomst aan diggelen word geslagen.' Zo snel afgeleid als ik was ving Anna's verhaal nog op, en toen viel het kwartje. Bij het kampvuur, waar ik Matt had geblust die volgens Zayn pissig was. En volgens Anna had de jongen krullen. Dat kon maar een iemand zijn. Vlug tikte ik Louis op zijn schouder om zijn aandacht te kunnen trekken. 'Het was Matt, Liam's broertje,' constateerde ik zacht. Het ging al lekker tussen de Tomlinson's en de Payne's, maar dit ging nu te ver.

Because I love him, do I need another reason?

Aidan James Styles
De jongen begon extreem kinderlijk tegen me te praten. Wat was er toch in hemels naam aan de hand met deze jongen? Hij zat onder de pleisters en blauwe plekken. Hij sprak ook nog kinderlijker dan Louis, die al vaker dan eens bij mij thuis was geweest, en bij wie ik ook wel een aantal keer over de vloer was geweest omdat ik vrienden was met z'n zusje. Natuurlijk zou ik ook graag voor een andere reden bij hem langs komen, maar echt niet dat iemand dat te weten kreeg. "Hij heet Banquo en ik ben Aidan." zei ik rustig voor ik verder ging met het opzetten van de tent met het geitje op mijn schoot. Normaal zou ik hem wel laten lopen, maar ik was bang dat Niall hem zou oppakken en niet meer los zou laten. Dat wilde ik niet. Iedereen van wie ik hield liet mij, of liet ik, keer op keer achter, maar mijn dieren waren de enigen die ik bij me wist te houden. Of het nou kwam doordat Harry op tour ging, of omdat ik een eigen kamer aan het zoeken was op campus, mensen van wie ik hield ging ik minder zien. Daarom hield ik mijn dieren extra dichtbij. Ik stilte bouwde ik langzaam de tent op. het was toch echt lastiger dan je zou denken.

Bowties were never Cooler

Niall horan

Hij heet Banquo en ik ben Aidan." Zegt hij bottig en begint zijn tent op te zetten met het dier op zijn schoot maar echt snel ging het niet. " wat een schattige naam" kir ik naar het beest. " jij bent de broer van hazza" bevestig ik vrolijk. Ik kijk hem even en prop de laatste snoepjes in mijn mond voor ik de lege zak in mijn broekzak stop. " zal ik je anders helpen met je tent.? Je kunt Bancuo toch wel rond laten lopen? Dan help ik je en dan staat je tent sneller" stel ik weer blij voor. De naam van het geitje kwame en beetje gek uit mijn mond door mijn accent en ik woel even door mijn haar. Ik zie dat ik een paar flinke bloedvlekken op mijn shirt heb zitten en laat het maar gewoon zoals het is. " hoe oud ben je. Of wacht neee nee jij bent zijn tweelingbroer, jullie lijken teveel op elkaard us wacht. Heey dan ben je even oud" roep ik uit alsof ik een medicijn tegen een ziekte uitgevonden heb en ik grijns even breed naar hem en kijk naar de tent

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Aidan James Styles
Ik knikte bij zijn veronderstelling. Ik was inderdaad. Hazza's tweelingbroer. Het leek wel door zijn rare gedrag of hij aan de drugs zat. Wiet of lsd ofzo. "Misschien kan jij eerst beter die drugs eraf slapen." zei ik zacht. Ik was een beetje bang dat hij boos of verdrietig zou worden. Ik kende genoeg vreemde mensen, maar hij deed echt extreem vreemd. Ik aaide nog even over Banquo's hoofdje. Ik wist van Harry niet dat een van de jongens aan de drugs zat, maar Junky Jay had het ook jaren weten te verbergen op school, terwijl hij gewoon altijd stoned op school rond liep. Hij was alleen altijd erg rustig en vrolijk. Ik schoof de eerste tentpaal in elkaar en ging daarna verder met de tweede. Onze tent was niet groot, maar het was groot genoeg voor twee. Jace zou dan dus bij iemand anders moeten slapen. Daarbij zou ze toch niet bij me liggen met Banquo en Juliet in de tent. Zij leek mijn dieren namelijk niet leuk te vinden. Ik haalde een hand door mijn haren en trok toen mijn trui uit Banquo's mond. Vreetzak dat hij nu al was... Maar goed, hij moest nog groeien.

Bowties were never Cooler

Hhah droogheid

Niall Horan

Misschien kan jij eerst beter die drugs eraf slapen." Zegt hij en verontwaardigd kijk ik hem aan. " waarom zopu ik aan de drugs zitten, ik bedoel ik heb een geweldig leven met de lads dus drugs neen bedankt" mompel ik naar de jongen. Ik nestel me op de grond in kleermakersziten e en tijdje kijk ik stil toe naar de jongen die zijn tent opbouwt. Vrolijk zoek ik snoep in mijn broekzakken en vind al snel wat snoep en rustig ga ik weer verder met eten van snoepjes. Ik gniffel even als Banquo aan zijn trui zit te knabbelen en ik pluk wat gras. " kijk eens" glimlach ik en met een slort verliefde blik laat ik het beestje het gras uit mijn handen eten en aai hem. " wat ben jij een schatje. Ik wil ook een geitje maar dat kan niet. Wamt ik ben te veelw eg met de tours. En als ik hem aan Theo geef moet ik steeds naar Ierland maar ik ga mijn beste vriend een geit geven die vind dat geweldig. En dan noem ik hem uhm Candy en dan als ik in London ben ga ik naar hem of haar toe om te knuffelen" zeg ik tegen niemand maar meer als bevestigiging

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Amanda 'Amy' Philippe Cherson

Lorraine loopt het bos in, waarschijnlijk om het eerste slachtoffer te zoeken. 'Hé, ik denk dat het trouwens beter is als jij even hier blijft, dan is er tenminste een iemand die onze plek beschermd,' zegt ze tegen mij, waarop ik knik. Het duurt niet eens zolang voor ze weer terugkomt. Met precies degene die ik hoopte te zien in haar armen getild: Loënné.
'Kijk is wie ik mee heb? Loënné. Onze eerste gevangene is er al,' zegt ze grijnzend. Ze zet het bewusteloze lichaam van het meisje tegen een boom aan en bindt een stuk touw stevig om haar middel, zodat ze vast aan de boom zit. Vervolgens zorgt ze er met behulp van het touw ook voor dat haar benen vast zitten en gaat hierna tegenover Loënné zitten, waarschijnlijk wachtend tot ze bij komt. Ik kijk er geamuseerd naar, ook ik wil haar reactie wel zien als ze bij gaat komen. Ik pak een sigaretje uit mijn handtas en steek hem aan, op hem rustig en op mijn gemak op te roken.
Als hij op is zorg ik dat hij goed uit is - ik wil tenslotte geen bosbrand veroorzaken - voor ik hem tussen de natte bladeren op de grond laat vallen. Mijn ene voet tikt een beetje ongeduldig tegen de boom waar ik tegenaan geleund sta, ze mag wel wat sneller wakker worden wat mij betreft.

"Family don’t end in blood”

Liam Payne.

Ik weet nog steeds niet waar Lo is, en ik maak me ontzettende zorgen over haar. Straks is er wat gebeurd. Nou ja, hopelijk zou ik haar later wel tegen komen, hopelijk. Waar is Matt trouwens gebleven? Ik liep op mijn gemak verder. Ik was inmiddels ontzettend moe geworden van alles, en slenter dan ook een beetje verder, lopen kan je het niet noemen. Ik liep langs het bos, via de parkeerplaats. Ik liep langs de autos, en keek een beetje naar binnen. Ineens zag ik in mijn auto iemand onder een dekentje op de achterbank liggen. Het was Matt die daar lag. Ik tikte op de ruit aangezien hij de auto op slot had gedaan. Ik realiseerde me dat ik waarschijnlijk nog wat bloed en viezigheid op mijn gezicht en shirt had. Ik veegde het gauw van mijn gezicht, en hoopte dat Matt mijn shirt niet op zou merken. 'Matt, wil je open doen?' vroeg ik, hopend dat hij de auto ope zou doen. Misschien was hij nog wel boos op me, en daar heeft hij alle recht toe.

How far is far

Louis Tomlinson.

Ik raakte een beetje in de war van Anna's hele verhaal en toen Zayn nog zijn verhaal er door heen vertelde maakte dat het er niet beter op, maar gelukkig kon ik het nog wel een beetje volgen. Toen Harry zei dat het Matt was geweest, Liam's broertje, voelde ik gelijk mijn woede langzaam aan weer terug komen. Volgens mij zat het gewoon in die familie. Eerst Liam die Lows bezwangerd en dan nu Matt die Anna iets aandeed, het moet niet erger worden. Met horten en stoten kwam er uiteindelijk beetje bij beetje uit waar ze me vertelde op de plek waar ze was. Ik beetje zachtjes op mijn lip, ik had absoluut geen idee wat ze bedoelde. "Ik kom er aan, oké, rustig blijven..." Zonder nog op haar antwoord te wachten drukte ik op het rode hoorntje, om mijn telefoon weer terug in mijn broekzak te stoppen. "Ze is ergens bij een kampvuur en een meer, maar ik heb absoluut geen idee waar het is, jij?" Lichtelijk hulpeloos keek ik Harry aan, hopelijk wist hij wel wat ik bedoelde, want anders dan kon het nog wel eens heel lang duren voordat we Anna zouden kunnen vinden, tenzij we Matt natuurlijk eerder tegen kwamen... Al hoopte ik daar niet op.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Aidan James Styles
Hij zei dat hij niet aan de drugs zat. Dat moest ik dan maar geloven. Het was wel dat je dat vaak zag. Zeker LSD. Ook rook hij niet naar Junky Jay. Ik ging verder met het tentopzetten terwijl Banquo aan mijn trui begon te knabbelen. Die had vast honger. Bij Niall's woorden keek ik naar wat hij in zijn handen had, maar gelukkig was het gewoon gras. Ik ging verder met de tent terwijl Niall begon te ratelen. Zelf hield ik er persoonlijk maar weinig van. Ik hield liever stilte. Met rust in mijn handen begon ik de klipjes van de binnentent aan de tentstokken te maken. Moeilijk was dit niet, maar ik moest de tent uit Banquo's mondje houden. Omdat deze gras had gekregen wilde hij nu nog liever grazen. Ik zette hem dus maar aan mijn andere kant, weg van Niall, neer en liet hem daat grazen, maar wel met zijn riem zo kort dan Niall niet bij hem kon. Als hij een geitje wilde, moest hij er zelf maar een vinden. Banquo was van mij. Al mocht Harry ook wel aan hem zitten. Toen de binnentent stond keek ik even rond. Dit was toch wel een goede plek in de groep tenten... Het leek in ieder geval een mooie plek in de halve circel waarin de tenten stonden.

Matthew Richard Payne
Ik hoorde wat getik en rolde me nog eens om op de autobank. Het was vast een vogel. Toen ik mijn broer's stem hoorde opende ik met een grom mijn ogen. "wat mot je, Liam?" vroeg ik terwijl ik even met de hand waarvan ik mijn duim in mijn mond had gehad in mijn ogen wreef. Ik strekte diezelfde arm uit en deed de deuren van het slot. "Kom alleen snel binnen, want ik heb het gevoel dat mensen me hier niet mogen." bromde ik voor ik mijn hoofd weer neerlegde op de achterbank. Ik had helemaal geen zin dat Liam erbij zou komen zitten, maar het leek belangrijk te zijn. Ik stak mijn duim ook weer terug in mijn mond. Ja, ik was dan wel ouder dan 4, in mijn hersenen toch zeker neit. Sommige verlangens van een puber had ik wel, maar voor het grootste deel, vooral door mijn enorm grote energie en enorm kleine concentratieboog was ik voor de rest nog erg kinderlijk in al mijn doen en laten. Het was trouwens ook neit dat ik uitgestrekt op de bank kon liggen. Ik had mezelf nog best een stukje moeten oprollen. Ik was hier echt allemaal al lang geleden veels te lang voor geworden, maar ik was het nog niet afgeleerd.

Bowties were never Cooler

Nial Horan

Aidan negeerde me dus gewoon volop. Hij deed het geitje zo dat ik er niet bij kom en pruil. Ik schuif mezelf op naar het geitje en aai hem. " mag je me niet? Is dat het waarom je me negeert?" Vraag ik zachtjes aan de jongen. Ik voelde me niet fijn maar ik wou hem leren kennen, ik wou gewoond e familie van imjn beste vrienden leren kennen en het geitje was gewoon weg geweldig. " ik zweer dat ik niet aan de drugs of alcohol zit. Ik heb hooguit een hersenschudding van de klappen die ik net kreeg maar maar. Als je niet met me wilt praten mag je dat zeggen hoor. Ik ben inmiddels de haat en opmerkingen al wel gewend" zeg ik rustig, maar zachtjes mete env erdrietige toon. " als je wilt dat ik Banquo met rust laat mag je dat ook zeggen hoor" verduidelijk ik hem. Hij wist niet hoe mijn leven had. Misschien durfde hij het gewoon niet te zenggen. Ik kijk iets verdrietig naar het geitje en voer hem wat gras. " ik zorg toch alleen voor problemen " zucht ik met een diepe zucht en begin aan mijn nagels te pulleken

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Lowsie.

Mijn ogen schueten wijd open als ik word vastgegrepen. Een stem weerklinkt sissend en galmend tegelijkertijd binnen mijn gehoorgangen. Wat moet ik doen? Niet in paniek raken in elk geval, al is dat nog knap lastig. Vechten heeft ook geen zin, het enige wat ik kan doen is mezelf overgeven, er het beste van hopen en later mijn kanzen nog eens goed te bekijken. Vlak voor mijn ogen zwaar dichtvallen en mijn lichaam als een lappenpop in elkaar zak bedenk ik me nog iets, oma's hanger, een erfstuk, iets wat ik nooit kwijt zou rqken zou het niet express zijn. Ik weet hem onopvallend de grond op te krijgen. Vind hem alsjeblieft, dat is het laatste wat ik denk, voor de duistere kolk me opslokt.

Als ik dan weer langzaam bij bewustzijn kom is mijn keel droog en is slikken moeizaam. Mijn hoofd bonkt zwaar, een pijnlijke herervaring van de kater, the day after. Mijn maag prikkeld zuur en de golf komt omhoog zetten. Mijn neus vangt de geur van rook op. Dodelijke sigaretten. Al voor ik mijn oogleden kan bewegen komt mijn maaginhoud naar buiten en zijn mijn kijkers toch in een klap open. Ik hoest een paar keer, wqlgend van de vieze smaak van het braaksel. Mijn ogen drukken op de kassen. Ik ben zo moe, oh zo moe. Wakker, wakker moet ik blijven. Mijn ogen glijden moeizaam over de omgeving en als mijn blik dan op het tweede meisje valt herken ik haar tot mijn spijt meteen.
"Amanda." Een zachte fluistering, niet eens een vraag. Mijn stem is krakerig, trilt, maar wel standvastig en bovenal dapper.

Reality's overrated.