[200] We're not Alone • One Direction • Speeltopic twee. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 feb 2014 - 19:54 ]

That is a perfect copy of reality.

Harry Styles
Hij ging snel naast me zitten en kuchte even. Zijn antwoord had ik eerlijk gezegd niet verwacht, en keek hem met grote ogen aan. Ik had het vermoeden al gehad dat het om een van zussen ging, maar deze situatie was toch echt wel wat anders. Van Liam nog wel, dat was niets voor hem, zo'n impulsieve actie. Dat was meer iets voor mij. 'Ik snap het wel, als het Jace was geweest had ik hetzelfde gereageerd. Misschien iets erger,' gaf ik toe. Ze was wel mijn kleine zusje en moest beschermd worden, al was ik er niet altijd voor haar. Ze had Aidan dan altijd nog. Het wel zo'n typische kut situatie, aan de ene kant wou je een van je beste vrienden even goed de waarheid vertellen voor hun domme daden, maar andere kant bleef het je beste vriend. Langzaam volgde ik zijn blik naar zijn vuist. 'Doet het nog veel pijn?' vroeg ik, en streek er even voorzichtig over met mijn hand. Eigenlijk wou ik nog wat vragen, toch klapte ik licht gedwongen mijn mond dicht toen ik Zayn tevoorschijn zag komen, die naast ons kwam zitten. Ik grinnikte door zijn woorden, het was wel waar, en niet echt een spetterend begin van deze vakantie. 'Nogal, en ik ben er pas net.' Het leek bijna ondenkbaar dat het erger zou kunnen worden, dus moesten we het met z'n allen er het beste van maken.

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan

Zeg het maar als je het weet. Ik ga kijken of er iets te doen is ofzo. En als ik je ergens mee kan helpen dan zeg je het maar.' Ik knik even. Ik blijf even zuchtend liggen en sta daarna op. Ik trek mijn sjaal uit die vol bloed zit en loop richting de wcs. Ik loop naar de wasbak en zat wat warm water aan. Ik pak mijn sjaal en met eenz ucht begin ik hem te wassen. Met een zucht krap ik op de bloedvlekken maar het lukt niet. Met diepe zicht loop ik terug en hang hem uit zodat hij kan drogen. Daarna loop ik rond en zie een schattig geitje op de schoot van een jongen " awh halo schattig geitje" grinnik ik en loop naar het beest. Ik ziewat mensen maar het schattig beestje neemt mijn aandacht in. Ik heb een grote glimlach en wrijf het beestje over zijn bol. " ben je zo lekker aan het eten? Eten is ook mijn favo bezigheid, lekker eten heerlijk. Maar je hebt een halsband om . Ben je weggelopen of ben je van iemand hier?" Het beestje mekkert en ik grinnik. Daarna ga ik opd e grond met snoep zitten. Het diertje snuffelt wat en de rest sluit ik buiten. " heey nee dat zijn de mijne" zeg ik als hij aan mn snoep snuffelt. Het maakte me niet echt uit dat het beest bij iemand op schoot zat en blijkbaar van hem was. Ik hield van dit beest. " niall Horan" stel ik mezelf maar even netjes voor aan de jongen

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 21:27 ]

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Louis Tomlinson.

Natuurlijk had hij dit niet verwacht, het was ergens ook best wel erg als je er zo diep over na ging denken, maar voor nu was het alleen maar even het beste om vooral heel kalm te blijven en zolang Harry in mijn buurt was, hoopte ik dat -dat zou lukken. "Jij begrijpt me tenminste," grinnikte ik zachtjes. "Al gaf het me nog niet het recht om Liam zo toe te takelen." Ik was er gewoon even niet helemaal bij geweest, het was weer zo'n typische eerst doen en dan denken actie, iets wat maar net iets te vaak voor kwam bij mij. Een kleine siddering ging door mijn lichaam toen hij met zijn vingers over mijn knokkels heen wreef, waarop ik mijn schouders ophaalde. "Gaat wel," mompelde ik, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken Zayn naar ons toe zag komen, helaas, want ik had gemerkt dat Harry nog iets wilde zeggen, dat zou dan straks maar moeten. Ik knikte nors bij zijn woorden. "Tsja, we kunnen niet alles hebben..." Probeerde ik er zo lacherig mogelijk uit te krijgen, maar volgens mij faalde ik daar enorm in. Zachtjes krapte ik met mijn vingers aan de wondjes op mijn knokkels, veel langer er vanaf blijven kon ik toch niet, maar anders zat het ook veel te erg in de weg.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Anna Jane "AJ" Tomlinson

'Tutje, ja. Ik weet niet of jij ooit in de spiegel hebt gekeken maar je loopt erbij als een schoolvoorbeeld van een tutje. Lang haar, blind en doof de mode volgend. Een tutje dus. Niet perse iets verkeerds, maar het is waar.' antwoordde de jongen doodleuk. Woede laaide in me op, maar ik probeerde me stil te houden. Hoe durfde hij?! Ik wilde beginnen met antwoorden, maar de jongen begon zich rustig en zonder schaamte uit te kleden. Gatverdamme. Ik draaide me om, ik had totaal geen zin om zijn privé-plekken te bekijken. Terwijl ik nog steeds met mijn rug naar de jongen toe stond, begon ik te praten.
'Ik weet niet hoor, maar meisjes uit armoedige gezinnen hebben geen geld om naar de kapper te gaan, en hebben dus lang haar. Dat klopt dus al niet. Verder weet ik zeker dat ik goed kan zien en horen, en zo modebewust ben ik niet.' Ik hield wel veel van kleding en make-up, maar toch was ik erg bescheiden in die dingen. Het combineren van kleuren en patronen vond ik gewoon leuk. Misschien wilde ik later wel modeontwerpster worden. Ik was net van je middelbare school af, dus binnenkort zou ik toch echt moeten kijken voor een studie. Ik ging verder met praten: 'En jij moet je arrogante kop houden over míjn familie, want waarschijnlijk is jouw familie fijn arrogant, dat hebben ze wel op jou overgebracht.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Matthew Richard Payne
Onder het afdrogen begon Anna met haar preek. Deze zorgde ervoor dat ik van mijn eindelijk weer iets minder opgefokte zelf ik weer totaal stond te stijgeren met een been in mijn droge boxer. "Ik weet niet hoor," deed ik haar boos en sarcastisch na, mijn boxer vergetend. "Maar jij komt net als ik uit een verdomme gewoon arbeidersgezin. Daarbij ziet je haar er goed verzorgd uit, dus je staat hier gewoon uit je nek te lullen, trut." zei ik boos. Je moest niet tegen me gaan staan liegen. Ik was nou eenmaal een opvliegerig mannetje. "Ook weet ik echt wel wat er in de mode is, want je draagt precies hetzelfde als de tutjes bij mij op school." Ik had toch zo'n zin om haar een klap te verkopen, maar een meisje slaan ging me te ver. Ik krabte even aan mijn zaakje en merkte dat ik mijn onderbroek nog niet aan had. Ik trok de felgekleurde boxer snel over mijn andere voet en toen over mijn kont heen voor ik in mijn tas verwoed opzoek ging naar een schone broek en sokken. Ik had ze bij me, dat zeker, want mijn moeder had het gecontroleerd, maar waar ze waren was voor mij een raadsel.Ik vergat het meisje naast me weer totaal en ging geheel op in het zoeken van mijn broek.

Aidan James Styles
Ik wilde net opstaan toen Niall aan kwam lopen. Zoals iedereen negeerde hij me volledig, maar hij richtte zich alleen tot Banquo. Ik hield hem veilig tegen me aan gedrukt terwijl Niall het beestje van me af probeerde te nemen. Na een tijdje kreeg ik toch de moed om wat te zeggen. "Hij is toevallig van mij en hij mag geen snoep. You egg." zei ik tegen hemvoor ik Banquo een stuk dichter tegen me aan hield en verder van de blonde jongen af. Hij stelde zich nog wel voor. "Weet ik." zei ik. Als hij me aan mijn ogen, kleur haar en stem neit zou herkennen, hoefde ik me net zo goed neit voor te stellen. Het enige verschil tussen mij en mijn broer, op de tatoo's na, was dat ik mijn haar stijlde en een extreem stuk stiller was. Ik aaide Banquo nog even over zijn koppie en ging toen verzitten om te beginnen met de tent opzetten, nogsteeds met het geitje op schoot. ik vertrouwde de Ier neit zo goed. Ik was bang dat hij Banquo van me af zou nemen en dat ging toch echt niet gebeuren. Ik had dan nog wel een egel, die nog rustig in de auto stond, een geitje was toch anders. Vanavond moest ik alleen wel het boek lezen over geiten verzorgen en geiten houden als huisdier. Dat wilde ik neit fout doen.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 21:56 ]

Bowties were never Cooler

Anna Jane "AJ" Tomlinson

'Ik weet niet hoor,' deed de jongen me na. Ik zuchtte geïrriteerd, zo kinderachtig was hij dus. 'Maar jij komt net als ik uit een verdomme gewoon arbeidersgezin. Daarbij ziet je haar er goed verzorgd uit, dus je staat hier gewoon uit je nek te lullen, trut.' Woede laaide in me op, en zonder erbij na te denken draaide ik me woest om. 'Dat bedoel ik toch niet onzinnige klootzak! Ik bedoel enkel dat je geen tut hoeft te zijn als je lang haar hebt! Maar ja, jij bent te dom om dat te snappen!' De jongen, waarvan ik nog steeds de naam niet wist, vervolgde zijn verhaal. 'Ook weet ik echt wel wat er in de mode is, want je draagt precies hetzelfde als de tutjes bij mij op school.' Ik streek even over mijn outfit, echt tuttig zag het er niet uit, volgens mij. 'Nou sorry dat die tutjes bij jou op school toevallig hetzelfde dragen als wat ik in een winkeltje vond.' zei ik nog steeds niet gekalmeerd. Met z'n Tomlinson tutjes, hij kan de pot op. Toch wil ik eerst dat hij eens normaal doet, hij beledigt mijn familie enorm. De jongen begon rustig met aankleden, alsof er niks aan de hand was, hij was me volledig vergeten. Mocht ie willen. Ik stapte woest op de jongen af. 'Hé! Ik weet niet hoor, maar vind je het niet belachelijk hoe je hier mijn zussen en mij staat af te kraken? Alsof jij zo geweldig bent, klootzak.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Matthew Richard Payne
Ik had inmiddels een broek gevonden en grijnsde zelfingenomen bij het feit dat ik niemand om hulp had hoeven roepen. Zelfs thuis gebeurde dat nog wel eens. Ja, ik was een hopeloze chaoot in alles wat ik deed. Mijn vreugde werd onderbroken door het boze gepiep van Anna. Nu was ik het zat. Ik gooide mijn broek terug in de auto, samen met het gewij wat ik had gevonden, en tilde haar zo van de grond, zodat ze op mijn ooghoogte kwam en met haar beentjes in de lucht bungelde. Ik hield haar wel op zoveel afstand dat ze me niet kon slaan of krabben. "Vind jij het niet belachelijk dat je zo reageert over een verdomme constatering die niet eens voor jou afluisterende oortjes bedoelt was. Als je niet wil weten dat andere mensen je zien als een tutje moet je ze niet afluisteren. En als je dat wel doet is het je eigen schuld als je dingen hoort die je niet leuk vind. Ik heb niets tegen jou, of je familie, maar je bent gewoon een tutje en niet mijn typ en daarmee is de kous af." Ik zette haar weer neer toen ik een koude windvlaag langs mijn been voelde gaan. Ik pakte snel mijn broek en deed hem aan. Toen ook droge schoenen. Ikklapte de achterklep weer dicht, Anna en het gewij compleet vergetend, en huppelde vrolijk weer richting het vuur, hopend dat Liam en Emily daar waren en niet Jesse en Zayn.

Bowties were never Cooler

Anna Jane "AJ" Tomlinson

De jongen gooide wat spullen terug in de auto, en liep kwaad op me af. Ik besefte me dat ik het nu misschien wel iets te bont had gemaakt, maar ik zou niet toegeven totdat hij doorhad wat het betekende wanneer je een Tomlinson was. Hij tilde me met gemak op, waarna ik een boos gezicht trok en al mijn spieren liet verslappen. Joost mocht weten waarom ik zo klein was. 'Vind jij het niet belachelijk dat je zo reageert over een verdomme constatering die niet eens voor jou afluisterende oortjes bedoelt was. Als je niet wil weten dat andere mensen je zien als een tutje moet je ze niet afluisteren. En als je dat wel doet is het je eigen schuld als je dingen hoort die je niet leuk vind. Ik heb niets tegen jou, of je familie, maar je bent gewoon een tutje en niet mijn typ en daarmee is de kous af.' zei hij, waarna de jongen me weer op de grond zette. Hij trok zijn broek en schoenen aan en huppelde weg, alsof er niks gebeurd was. Hallo, zo makkelijk kwam hij er niet vanaf. Ik achtervolgde hem, tot een kampvuur. Ik tikte de jongen op zijn schouder. 'Voor jou is de kous misschien af, maar ik was nog niet klaar.' wist ik hem doodleuk te vertellen. 'Ten eerste vind ik dat niet belachelijk, nee, en luisterde ik jullie niet af. Ik hoorde het toevallig toen ik langsliep. Ten tweede, jij kent mijn zussen en mij helemaal niet, dus hoe weet je dan of we tutjes zijn? Alleen aan onze kleding? Doe normaal. Ten derde, wie zegt dat jij mij type bent en dat ik jou aardig, laat staan leuk vind. Maar weet je, ik ga niet mensen van de grond aftillen, om even te laten zien hoe stoer ik wel niet ben. Nee, ik verlaag me niet tot jouw niveau.' sloot ik mijn preek af.

[Irritant is ze, hè? ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Extreem.]

Matthew Richard Payne
Toen ik er bijna was hoorde ik weer haar belachelijk irritante hoge stem. Ik draaide me om en rolde met mijn ogen voor ik haar weer optilde. "Ten eerste: nogsteeds eigen schuld. Wij wisten niet dat je er was, dus we konden er geen rekening mee houden... Al doe ik dat toch nooit. Ten tweede: Ik ben een jongen met een concentratieboog die nog korter is dan die van een eekhoorn. Ik ben nou eenmaal zo oppervlakkig. Daar kan je geen zak aan veranderen. Of je het nou leuk vind of niet. Ten derde: Dat maakt me nog wel het minst uit. Ik ben geen player zoals Jesse en ik heb ook totaal geen intresse in jou intresses of in wat je ook te vertellen hebt, dus tot nooit meer ziends." Met die woorde gooide ik haar in de stroom en liep terug naar de auto. Ik ging haar niet redden. Ten eerste was ze een regelrechte bitch en ten tweede kon ik voor geen ene meter zwemmen. Eenmaal bij de autokrooo ik op de achterbank en deed het voertuig van binnenuit op slot. Ik haalde een teddybeer, die vroeger van Liam was geweest uit mijn tas en trok een deken van de vloer over me heen om zo in de op slot zittende auto in slaap te vallen. Alleen, met Liam's knuffel in mijn armen, mijn duim in mijn mond en een dekentje over me heen.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 23:47 ]

Bowties were never Cooler

[Het is geen nacht, hij is gewoon moe]

Bowties were never Cooler

Niall Horan

De jonge keek op van het diertje en nu Zag ik pas dat hij vreselijk veel op mijn vriend Hazza leek. "Hij is toevallig van mij en hij mag geen snoep. You egg."ik krimp even ineen door ZIJn woorden. "weet ik' mompelt hij erachteraan. Met een zucht kijk ik toe hoe de jongen het beest ee neemt. 'hoe heet hij. Ik bedowl heeft hij een naam. En daarbij weet ik ook wel dat geitjes geen snoepjes mogen maar hij mocht wel gewoon even snuffelen'zeg ik op een iets wat kinderlijke toon. Ja de rest was ik zowat kwijt, misschien wou ik ze niet onder ogeb komen aangezien mijn neus knalrood en blauw was evenals de rest van mijn gezicht en lichaam en er zon pleister op zacht om recht te houden. Daarbij vond ik dit beestje nou gewoon even super lief. Het kon geen gemene opmerkingen maken en het was te schatrig dus ik wou het beestje knuffellen. Ik prop nog meer snlep in mijn mond en volg se jongen. "hoe heet je eigenlijk ik ehhh ben je naam vergeten"zeh ik blozend. Soor de klappen bonkte mijn hoofd afschuwelijk erg en ergens zou het me niet verbazen als ik een hersenshudding had

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Anna Jane "AJ" Tomlinson

De jongen rolde met zijn ogen, waarna hij me optilde. Niet weer. Ik begon wild te spartelen, dit was echt niet leuk. Mijn telefoon viel uit mijn broekzak, die was waarschijnlijk kapot. 'Ten eerste: nogsteeds eigen schuld. Wij wisten niet dat je er was, dus we konden er geen rekening mee houden... Al doe ik dat toch nooit. Ten tweede: Ik ben een jongen met een concentratieboog die nog korter is dan die van een eekhoorn. Ik ben nou eenmaal zo oppervlakkig. Daar kan je geen zak aan veranderen. Of je het nou leuk vind of niet. Ten derde: Dat maakt me nog wel het minst uit. Ik ben geen player zoals Jesse en ik heb ook totaal geen intresse in jou intresses of in wat je ook te vertellen hebt, dus tot nooit meer ziends.' ratelde hij makkelijk. 'Klootzak.' siste ik in zijn gezicht. Wat een vreselijk mens, ik kan niet geloven dat Louis bevriend is met de broer of vriend van dat… ding. Toen gebeurde iets wat ik niet verwachtte: de jongen smeet me in het meer wat er lag. Ik gilde, toen het koude water me opsloot. Het was een ruwe stroom, maar het lukte me aardig om me aan de kant vast te klampen en uit het water te klimmen. Ik rende naar mijn mobiel, hopend dat hij het nog deed. 'Alsjeblieft…' fluisterde ik, gelukkig deed hij het nog. Snel tikte ik op de sneltoets, waar Louis' nummer opstond. De telefoon ging over. 'Neem op…'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Harry Styles
Het was eigenlijk wel heel snel gegaan, geen seconde was er niks aan de hand vanaf het moment dat Aidan, Jace en ik waren aangekomen. Dan vroeg ik me af wat er allemaal wel niet was gebeurt voordat wij er waren. 'Jij kon er ook niks aan doen, je was kwaad dat je beste vriend je zusje zwanger heeft gemaakt, dan mag je best even door het lint gaan,' zei ik simpel. Persoonlijk vond ik het een logische reactie van hem, ook al vond Liam waarschijnlijk van niet. Hij sidderde even toen ik over zijn hand heen ging, wat mij het idee gaf dat het wel degelijk nog pijn deed. Zayn voegde zich snel daarna bij ons op de boomstronk, en ik knikte bij de toevoeging van Louis op mijn woorden. 'Heb ik trouwens nog meer gemist dat ik moet weten?' vroeg ik me hardop af, je wist maar nooit met dit stelletje gekken, waar ik toch heel veel om gaf. Streng keek ik toe hoe Louis toch zijn wondjes begon open te krabben en ik tikte op zijn vingers. Hij zou er alleen maar littekens aan overhouden. Zuchtend legde ik mijn hoofd in mijn handen en staarde even voor me uit. Vreemd hoe zo snel zo veel dingen mis konden gaan. Plots schrok ik op van een mobiel die afging en werd benieuwd wat er aan de hand was.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson.

Ik schudde mijn hoofd langzaam bij Harry's vraag. "Niet dat ik weet, maar wij waren er ook pas net voor jullie. Gaat het trouwens weer een beetje, Zayn?" Vragend keek ik de jongen heel even aan, na zijn huilbui van net had ik eigenlijk nog niet echt aandacht aan hem besteed en een licht schuldgevoel borrelde zich langzaam op, wat ik toch al had dankzij Liam. Of door Liam. Ik slaakte een raar geluidje toen Harry met zijn vingers op die van mij tikte, ten teken dat ik natuurlijk niet aan mijn wondjes mocht zitten. "Maar, het gaat zo jeuken," pruilend keek ik heel even naar de jongen. Ik zuchtte en leunde iets achterover, net goed genoeg dat ik niet van de boomstronk af zou vallen. Bijna viel ik toch van de boomstronk af toen ik een geluid hoor, maar ik ontspande al wat meer toen ik maar gewoon merkte dat het mijn telefoon was. Ik viste het ding uit mijn jaszak en keek vreemd op toen ik zag dat het Anna was, ik schoof naar rechts en bracht 'm naar mijn oor. "Wat is er, zusje?" Begon ik het gesprek mee, lichtelijk om haar ook gewoon te pesten.

[ bericht aangepast op 22 jan 2014 - 21:13 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Anna Jane "AJ" Tomlinson

Gelukkig nam Louis op. Wauw, wat was ik daar blij mee. Hoewel ik altijd dacht dat hij een betere band had met Genelle en Loënné, stond hij wel altijd voor me klaar. Op sommige momenten had ik dat wel nodig. Wanneer ik mijn toets volledig had verpest, en ik helemaal van de rel was, was er altijd wel een Louis die me wilde troosten, en me gerust stelde met de woorden dat het allemaal niks uitmaakte. 'Wat is er, zusje?' klonk er vanuit mijn mobiel. Ik hield het apparaat wat verder van mijn oor, zodat het water dat van mijn haar afliep zich er niet in zou vestigen en de Samsung kapot te maken. Ik wist dat hij het zei om me te pesten, maar ik had gewoon even geen puf om daar boos om te worden. 'Louis…' bracht ik nog net uit, waarna ik begon te huilen. 'Ik…' Ik haalde even diep adem, om daarna mijn verhaal te vertellen. 'Ik hoorde iemand Loënné, Genelle en mij "Tomlinson tutjes" noemen, daar ben ik op afgestapt, en toen kwam er een hele discussie. Toen heeft hij me in het water gesmeten.' Af en toe klonk er een snikje in mijn stem. Ik huilde niet graag als mijn broer het hoorde, maar nu maakte dat me helemaal niet uit.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa