[200] Final Domination || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Rollen
Jongens
• Harry Edward Styles || SaIvatore • Robin
• Zayn Javadd Malik || Serenitae • Louise
• Niall James Horan || Escada • Nicole
• Liam James Payne || Kendizzzzle • Larah
• Louis William Tomlinson || Fluitsma • Leah

Meisjes
• Larah Feliciana Rose || Serenitae
• Nicole Valencia Martinez || BuzoIic
• Leah Roselynn Smith || CrazyGirlxx
• Louise Mikayla Miller || StyIinson
• Robin Eve Amadou || After

Regels
• Er is een minimum van tweehonderd woorden.
• Ga alleen OOC als dit dringend is. Gesprekken kun je in gastenboeken houden.
• Mary Sue’s en/of Gary Stu’s zijn ten strengste verboden.
• Als je voor een langere tijd afwezig bent, gelieve dit eventjes te melden.
• Als ik afwezig ben, mag er gewoon een nieuw topic worden aangemaakt, mits de link terug te vinden is in het vorige topic of als het nieuwe topic naar iedereen wordt doorgestuurd.
• Bij onduidelijkheden of problemen, aarzel niet om het aan te geven!
• Bromances veranderen niet in romances. (Biseksualiteit, seksuele historie of een hoog knuffelgehalte vallen hier niet onder.)
• Gelieve geen sneltrein spelen, godmodden of ruzie zoeken met anderen. Houd het gezellig.

Het begin:
De jongens hebben het concert van de meiden bijgewoond. Natuurlijk vinden ze het jammer dat het is afgelopen, maar langzamerhand wordt het toch tijd om te vertrekken, aangezien de meiden zich buiten hebben opgesplitst om contact met hun Engelse fans te maken. Wees origineel en probeer een gesprek met één van de meiden (Of de jongens!) aan te knopen. Dit hoeft niet meteen je favoriete bandlid te zijn, natuurlijk. Des te meer iedereen zich met elkaar mengt, des te hoger de spanning die in het RPG zal oplopen.

[ bericht aangepast op 19 jan 2014 - 19:39 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Leah Roselynn Smith

Ik zag die jongen nu echt van heel dichtbij, en ik zag dat hij ervan genoot dat ik naar hem toe kwam. Ik moest een lach binnenhouden maar ik was niet te verlegen om niet naar hem toe te gaan. Ik zag hem heel verast kijken en toen stotterde hij: ''Je, je, jullie waren geweldig''. Een bloos kwam op mijn gezicht en ik vindt stotteren bij jongens echt heel schattig. 'Crush, alarm' ging het door mijn hoofd. Het was gewoon een leuke fan dus wat kon er eigenlijk mis gaan. Ik zag dat hij het ook heel leuk vond dat ik zo rood werd maar ik schaamde me er hartstikke veel voor. Ik vond hem zo schattig, hoe hij erbij stond. Handen stevig aan het hek geklemd, heel erg glimlachen en bijna helemaal platgedrukt worden door al die geweldige fans. 'Bedankt' zei ik duidelijk om boven het gegil van de fans uit te komen. Het gebloos werd alleen maar erger en ik voelde me van binnen helemaal warm worden. Ik was nou niet echt verlegen bij jongens maar ik bloos altijd heel vaak. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden en zo keken we elkaar even dromerig aan.

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Harry Styles
Ze keek me wat bezorgd aan en sprak wat woorden om me wat meer op mijn gemak wou stellen, maar ik ging er alleen maar meer van blozen, zij ook trouwens. 'Dank je,' mompelde ik met een klein glimlachje, gevleid dat juist zij van alle mensen hier dat vond. Eigenlijk schrok ik wel toen ze haar vingers onder mijn kin plaatste en me dwong om haar aan te kijken, en het enige wat ik nu kon doen was staren. Het was achterlijk hoe dichtbij ze was, en bijna zou ik er de verkeerde ideeën van krijgen, maar dat was mijn eigen zieke geest. Haar vraag was iets dat ik totaal niet verwachtte. Ik maakte een twijfelend geluidje en keek haar verward aan. 'Sommige zeggen van wel,' reageerde ik terwijl ik mijn schouders even ophaalde. Zingen zelf zou ik zo lang mogelijk uitstellen in haar buurt, sowieso kon ik haar nooit overtreffen. Ik schoof iets van haar weg, waardoor ik mezelf wel voor m'n kop kon slaan, de zenuwen sloegen gewoon toe. Had ik eindelijk de kans heel dichtbij mijn idool te zijn, was ik zo dom om van haar weg te schuiven. Liam had me allang geslagen door zo'n actie en zou waarschijnlijk vragen waar de Harry was die hij kende. Zuchtend begon ik weer aan mijn mouwen te plukken, te beschaamd om weer op te kijken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Nicole Valencia Martinez

Ik strik snel de veters van mijn laars en sta op. Ik kijk om me heen en vis dan mijn cardigan van de stoel. De stof glijd over mijn blote armen en het is gelijk een stuk warmer. Thank god.. Ik pak mijn tas van de stoel en doe snel mijn telefoon erin. Snel check ik of ik alles heb en knik dan. Let's go! Volgens mij was ik al de laatste van de meiden die hier nog was, dus ik kan beter gaan.
Nadat ik nog een blik in de spiegel heb geworpen loop ik mijn kleedkamer uit en wandel rustig naar de uitgang. Ik doe de deur open en grijns kort bij de groep fans die er nog staan. Ik loop naar de groep met een glimlach en ik probeer alle vragen te beantwoorden. Ik signeer snel de spullen die ze hebben en probeer met iedereen op de foto te gaan. Ik zwaai kort en loop verder.
Ik kijk om me heen en sluit mijn ogen zacht vloekend als ik een bekende stem hoor. 'Ik snap nog steeds niet hoe jullie beroemd kunnen zijn.. Like seriously, jullie hebben niet eens talent.'. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van de witblonde Alysia Martin. De enige die ik echt nooit heb gemogen tijdens de basisschool en de middelbare school. Echt, ik was blij toen ze vertrok naar Engeland.
'Darling.. Zoek jij nou maar een van je vriendjes op terwijl wij verder gaan met onze droom.' zeg ik met een snelle knipoog. Ik draai me om zonder haar nog een blik te gunnen en mijn blik valt op een blonde jongen. Ik glimlach en laat de stille Alysia achter. Ik loop naar de jongen en stop voor hem. 'Hey, wat doe je hier alleen?' vraag ik hem.

---

El Diablo.

He's so insecure
- Robin Eve Amadou.
Hij maakte een twijfelend geluidje en keek me verward aan. 'Sommige zeggen van wel,' zei hij schouderophalend. Hij schoof iets bij me weg, waardoor ik heel erg het gevoel kreeg alsof ik iets fout had gedaan. Hij begon weer aan zijn shirt te plukken, en keek me niet aan. Gegeneerd keek ik weg, terwijl ik me steeds meer begon af te vragen waarom ik hem mee had genomen. Hij zag er super leuk en goed uit, en leek de typische flirt van een afstand. Dichtbij was helaas niets minder waar, en was hij een verlegen jongen. Ergens vond ik dat ook wel leuk, maar hij nam totaal geen initiatieven in het gesprek. Ik vroeg me ten zeerste af hoe ik de lossere jongen eruit kon halen. Koortsachtig dacht ik na, maar ik kende helemaal niemand die op deze manier dichtklapte. Mijn beste vriendinnen waren hier veel beter in, dacht ik sikkeneurig. Langzaamaan begon het gesprek pijnlijk stil te vallen, en ik probeerde zinloos kleine berichtjes naar hem te sturen via mijn gedachten. Ontspan je, Harry. Robin zou je veel leuker vinden als je open was tegen haar, en gezellig. Mentaal sloeg ik mezelf voor mijn hoofd, om wat ik nu weer aan het uithalen was.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Liam Payne.

"Het is niet erg," zei ze. 'Ik houd je van je werk af door je mee te slepen naar vier jongens die pleite zijn.' zei ik. "Zou je hen niet bellen? Ik zou me namelijk best ongerust maken als ik mijn vriendinnen kwijt zou zijn in een menigte zoals deze. Zijn jullie samen gereisd?" zei ze. 'Het gebeurd iedere keer als ik met ze weg ben' grinnikte ik. Het is waar, ik ben ze altijd kwijt als ik samen met ze weg ben. Puur omdat ze gewoon niet zeggen waar ze heen gaan. Ik zei nog dat ik drinken ging halen. "Als ik jou was, zou ik toch even controleren of ze nog wel hier zijn." zei ze. 'Ik kan ze wel een sms sturen. Maar ze zouden toch nooit zonder mij vertrekken.' zei ik met een glimlach. Oke, het is een keer gebeurd. Ze hebben me per ongeluk een keer achter gelaten, maar daar kwamen ze gelukkig op tijd achter. Ik pakte mijn mobiel. Hey, waar zijn jullie? L. typte ik, en stuurde het smsje naar Harry. Hij is waarschijnlijk de enigste die antwoord, dat is altijd zo.

[ bericht aangepast op 21 jan 2014 - 7:31 ]

---

How far is far

Mickey Miller
Ik stak mijn beide duimen omhoog bij het antwoord van Zayn, om een nog breder grijns te laten zien. 'Dan gaan we gewoon de boel voor één keertje omhoog.'
Op een of andere manier vond ik het deze keer niet erg en stiekem ook wel leuk om de rollen een keertje om te draaien. Daarbij was ik benieuwd hoe de jongen nu werkelijk was en wat was een betere manier dan deze?
Een zachte lach ontsnapte uit mijn mond door zijn volgende woorden. 'Geen excuses maken, want volgens mij zou zoiets bij iedereen opkomen. Althans bij mij zou het ook die reactie zijn, maar het ligt niet helemaal in de richting van die ik bedoelde.' Het feit dat ik de goede richting op dacht over wat hij dacht, liet volgens mij ook wel weten hoe mijn gedachtegang was, of in ieder geval kon zijn. Als dat niet het geval was, was het nog steeds niet iets wat mijn humeur om zou gooien. Ik zou dan nog steeds moeite hebben om mijn lach in te houden, die ondertussen al over mijn lippen rolde.
'Dat heb je goed gezien. Ik heb dan ook blij om te horen dat je het een eerlijk deal vind,' zei ik, om vervolgens in mijn tas te zoeken naar mijn telefoon. Een zoektocht die ik al snel staakte, om de jongen aan te kijken. 'Met de indruk die je achterlaat? Zayn, ik denk, of weet zelfs, dat ik jou zou kunnen herinneren als we elkaar weer zien. Misschien kom je zelfs wel niet meer van me af.'
Na een onschuldige blik pakte ik de hand van de jongen, om hem voorzichtig tussen de menigte door te trekken. Sommige mensen met een blik, die nog net niemand konden doden, maar dat liet ik deze keer links liggen. 'Vertel ondertussen eens iets meer over jezelf? En was er nog iets wat je moest doen, want ik neem je wel mee in de richting van binnen, maar..' Ik liet de rest van mijn zin voor wat het was, om gewoon vragend opzij te kijken.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Het was niet te bevatten wat voor een ontzettende idioot ik was, echt niet. Ik had bijna medelijden met haar dat ze juist mij had meegenomen, ook al waardeerde ik het zeer. IK haalde diep adem en wou een poging gaan doen om me iets meer als mezelf te gaan gedragen, maar toen vond iemand het blijkbaar nodig mijn een sms te gaan sturen. Geïrriteerd viste ik de trillende mobiel uit mijn zak en keek wat het was, de irritatie gelijk verdwenen toen ik zag dat het Liam was. Ehm, ergens achter de bodyguards, bij de kisten met de apparatuur. H. typte ik snel terug en drukte op verzend, waarna ik een verontschuldigende blik naar Robin schoot. 'Sorry, dat was een van mijn vrienden waarmee ik hier ben. Volgens mij is hij weer eens verdwaald,' grinnikte ik zacht. Het zou me niet verbazen als het werkelijk zo was, we hadden hem vaker van de meest vreemde plekken af moeten plukken. Er was ook een keer dat we elkaar in een supermarkt kwijtraakten, en elkaar bleven mislopen. Stiekem was ik wel blij dat hij me een berichtje had gestuurd, het was bekend en zorgde ervoor dat ik iets meer in mijn oude ritmes terug raakte.

---

Because I love him, do I need another reason?

Robin Eve Amadou.
Net toen hij wat leek te ontspannen stuurde iemand hem een sms, wat mij stiekem behoorlijk irriteerde. Hij typte snel een berichtje terug naar de zender en stopte hem weer in zijn broekzak. Hij keek me gelukkig wel even verontschuldigend aan. 'Sorry, dat was een van mijn vrienden waarmee ik hier ben. Volgens mij is hij verdwaald,' grinnikte hij zachtjes. Ik glimlachte breed toen ik zag dat hij wat opener werd. 'Oh, heb je vrienden?' Een seconde later besefte ik me dat dat heel beledigend was en lachte ik. 'Sorry, dat kwam er verkeerd uit. Wat ik bedoelde was dat ik ze graag eens zou ontmoeten.' Mijn wangen kleurden rood van mijn blunder, en weer keek ik gegeneerd weg. Vrijwel meteen daarna keek ik hem weer aan, gewoonweg omdat ik de jongen zo intrigerend vond. En daarbij, ik was mijn vriendinnen ook al lang kwijt in deze gigantische groep met mensen. Ik glimlachte gelukzalig bij de gedachte dat iedereen hier was voor ons, Final Domination. Inclusief de jongen die naast me zat. Dat ze uitkeken naar onze cd's, deze ervaring met hun vrienden deelden en er blij van werden. Dat krikte mijn ego altijd behoorlijk op.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis Tomlinson.

Mijn hart leek er bijna mee te stoppen toen ze tegen me begon te praten, ook al was het een simpel bedankje. Het was iets wat ik overal kon verspreiden dat de geweldige Leah Smith tegen mij, Louis Tomlinson, de grootste loser ooit als het om meisjes ging, met mij gepraat had. Met mij?! Wie had dat ooit gedacht? Juist, niemand. Ik zag wel dat haar wangen langzaam rood werden en dat vond ik nog enorm schattig. Wat dommig staarde ik het geweldige meisje aan, tot ik bedacht was ik aan het doen was en ik even snel met mijn hoofd schudde. Niet staren, Louis, niet staren, dat maakt het er voor jezelf niet beter op. Sowieso maakte ik het mezelf er al niet beter op als ik nu niets meer tegen haar zei, maar ik wist absoluut niet wat ik moest zeggen, nogmaals herhalen dat ze geweldig waren geweest zou me waarschijnlijk een beetje raar maken, wat ze misschien allang wel dacht over me, maar dat kon ik natuurlijk niet oordelen. Maar ik wist zeker dat als ik niets meer tegen haar ging zeggen ze naar andere fans zou gaan en dan was mijn kans verkeken. "Mag ik misschien je handtekening?" Was wat er dan ook veel te snel over mijn lippen rolde en ergens had ik er nu al spijt van, dit was nou juist de standaard vraag die ik niet had moeten stellen, hoe graag ik haar handteking toch ook wel wilde.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Niall James Horan

Ik kijk om me heen, want de jongens zijn ondertussen weg. Nu word het nog moeilijker. Moet ik Nicole gaan zoeken? Of gaan de jongens voor? Maar zouden ze het niet begrijpen als ik het hun uit zou leggen? Boeit het hun eigenlijk wel of ik ze ga zoeken of niet? Terwijl ik moeilijk over de optie's nadenk komt er ineens iemand voor me staan. Ik schrik uit mijn gedachte, en schrik nog erger als ik Nicole zie. Dé Nicole Martinez. Ik hap even snel naar lucht en probeer om normaal over te komen, al heb ik geen idee of het lukt. 'Ik denk.. euh, ik ben mijn vrienden kwijt.' Ik voel hoe mijn wangen kleuren en kijk snel naar de grond. Ik voel het kettinkje in mijn zak en leg mijn hand erop. Niet vergeten die te geven. Ik til mijn hoofd weer op en kijk haar kort aan. Ze is nog knapper dan op de foto's. 'En wat doe jij hier? Ik bedoel, kijk hoeveel mensen naar je aandacht verlangen en dan kom je naar een zielig jochie als mij..' Ik kijk haar licht verbaasd aan, maar er verschijnt al snel een grijns. 'Bedankt.'

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'