The cursed house in the woods [200w] - Speeltopics

De regels:
(gelieve deze door te lezen voor je überhaupt begint met het aanmaken van je rol)
• Er is een minimum van 200 woorden.
• OOC is altijd alleen in het praattopic.
• 16+ is toegestaan, houd het netjes.
• Je bestuurt alleen je eigen personage(s)
• Niemand is perfect.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie.
• Reserveringen blijven 3 dagen staan.
• Denk goed na voor je meedoet.
• Max. 2 Personages per persoon. (Man en vrouw)
• Alleen ik maak de topics aan! Tenzij ik daar iemand anders voor vraag.
• Houd bij het aanmaken van rollen het aantal mannen en vrouwen een beetje gelijk.
• Van te voren wordt er niet besproken wie een relatie krijgt met wie.
Als je je niet aan deze regels houd, zal ik je moeten kicken uit deze RPG.

De rollen:
• Chase Carter - RapunzeI (pagina 5)
• Micardo Guiseppe Vercini - Neverland (pagina 17)
• Drake Justin Parker - Kendizzzzle (pagina 2)
• Jongen
• Noah Riker Constantines - Teresa (pagina 5)
• Raven May Winter - Roww (pagina 17)
• Cassie Elora Mears - Bash (pagina 3)
• Meisje gereserveerd voor BarnOwl
• Agnes Meryl Ellery - Sheridan (pagina 18)
• Athalia Sevillia Espironaz - EIias (pagina 7)

Geesten van McAllister's (maximaal 4)
• Euphemia (Mia) Ainsley Cresent McAllister - Candira (pagina 10)
• Lily McAllister - Saviorself (pagina 9)

Belangrijke topics:
- Praattopic
- Rollentopic


Het begin: De kinderen hebben al enkele uren in de bus gezeten en zijn inmiddels op de plek van bestemming aangekomen. Een paar mensen besluiten zich los te rukken van de grote massa en met een klein groepje rond te gaan dwalen.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 12:33 ]

---

26 - 02 - '16

[MT]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Het begin: De kinderen hebben al enkele uren in de bus gezeten en zijn inmiddels op de plek van bestemming aangekomen. Een paar mensen besluiten zich los te rukken van de grote massa en met een klein groepje rond te gaan dwalen.

---

26 - 02 - '16

| MT. |

---

•

† MT †

[ bericht aangepast op 31 dec 2013 - 22:20 ]

---

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

MT.

---

help

MT

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

MT ^^

---

Little do you know

Met een verveelde blik kijk ik uit het raam van de bus, die ons naar onze 'kampeerplek' zal brengen. Starend naar het landschap met de muziek die via mijn oordopjes door mijn oren ruist sluit ik me een beetje af van de rest. Iets wat ik wel vaker doe als ik in de auto, bus, trein of vliegtuig zit, gewoon om even te denken aan mijn bestemming.
Hoe zou het er uit zien? Ik hoop dat het een beetje mooi is daar.. dat het meer dan alleen een bos zal zijn, en dat we 's avonds een kampvuur op zetten lijkt me ook gezellig, en dan spookverhalen vertellen.. ik houd van horror.
Langzamerhand veranderd het landschap steeds meer en steeds meer bomen worden zichtbaar, we komen dus steeds dichterbij. Een glimlachje siert mijn lippen als het bos steeds dichter word. Kamperen is leuk, maar ik heb nog nooit echt met school gekampeert. Hopenlijk word het een beetje gezellig, maar dat zal ook wel want deze groep is ook best gezellig.
Als de bus dan eindelijk tot stilstand komt schrik ik een beetje wakker uit mijn gedachtes en ga ik recht staan om zo uit de bus te stappen. Met een legergroene rugtas over mijn schouder stap ik de bus uit. Ik ga een keer met mijn hand door mijn ravenzwarte haren terwijl mijn grijsblauwe ogen de omgeving in zich op nemen. Ik loop naar het ruim van de bus om mijn tassen er uit te halen, samen met de tent die ik heb mee genomen. Het is een ruime drie persoons tent, genoeg ruimte voor twee personen en een stel tassen en koffers. Al zou ik er alleen in moeten slapen zou ik het niet eens erg vinden. Met rustige passen loop ik de open plek op om een mooi plekje te vinden waar ik mijn tent op kan zetten, hopelijk lukt het me dit keer wel gewoon om die tent op te zetten..
Als ik dan een mooi plekje zie loop ik er met diezelfde rustige passen naartoe om vervolgens mijn spullen neer te gooien.
Ik ga zitten voor mijn spullen om vervolgens één oordopje uit mijn oren te halen zodat als er iemand tegen mij begint te praten dat ik het wat beter kan horen. Wat verveeld kijk ik om me heen, op zoek naar iemand om een gesprek mee te beginnen..

[ bericht aangepast op 1 jan 2014 - 16:45 ]

---

Little do you know

[Mijn topics. Wanneer kunnen wij ongeveer beginnen met spoken?]

[De spoken kunnen wat mij betreft gewoon ronddolen in het huis, maar ik vind ook wel dat de spoken een vermogen moeten hebben om te praten. Dus bij deze krijgen de spoken het vermogen om te praten]

---

26 - 02 - '16

Cassie Elora Mears
Als ik eerlijk ben, dan kijk ik niet erg uit naar het kampeertripje. Als we nou gewoon in eens huis zouden verblijven, daar zou ik mee kunnen leven, maar nu moeten we in een tent slapen. Een tént. Ik heb in mijn leven hooguit twee of drie keer gekampeerd, dus die tent op zetten wordt nog wat. Een paar dagen lang op een luchtbed in een tent in een omgeving met veel insecten slapen is eigenlijk nog niet het ergste. Ik zie er meer tegen op dat ik een paar dagen lang niet fatsoenlijk zal kunnen douchen. Ik voel me er al vies als ik er aan denk. Bahbahbah. Al kan de avond misschien wel gezellig worden. Als het kampvuur de insecten weghoudt tenminste. Zouden er eigenlijk ook wolven en beren in deze omgeving zitten? Ik weet eigenlijk niet eens zo goed wáár we zitten, misschien zo maar aan iemand vragen.
Ik schrik op uit mijn gedachten als de bus plotseling stopt en stop mijn iPod weg. Van zowat ik uit de ramen van de bus kan zien, ziet de omgeving er best wel mooi uit, maar helaas heb ik mijn tekenblok niet meegenomen. Dom eigenlijk. Hopelijk zijn er anderen die wat papier mee hebben. Een potlood heb ik denk ik wel, maar anders teken ik maar met een pen.
Rustig wacht ik tot iedereen de bus uit is, aangezien toch eerst alle spullen uit bagageruimte gehaald zullen moeten worden. Ik ben dan ook één van de laatsten die de bus verlaat. Wanneer ik de bus uitkom zie ik dat sommige mensen zelfs al bezig zijn met hun tent op te zetten. Hopelijk vind ik iemand die mij wilt helpen met mijn tent, aangezien het me al genoeg moeite kost om de tent, die overigens van een vriend van mijn vader is, te verplaatsen naar een lege plek. Daarnaast hoop ik dat ik iemand vind die bij mij in de tent wil. Ik voel er niet veel voor om in mijn eentje in een tent te slapen als er straks misschien echt wolven en beren zijn. Al zal ik dan wel meer ruimte hebben voor mijn spullen... Lichtjes schud ik me hoofd. Nee, ik heb liever iemand er bij.
Ik loop nog even terug om mijn tas met kleding, toiletspullen en dat soort dingen te halen, waarna ik besluit dat ik maar aan de slag moet gaan. Het probleem is alleen dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen. Ik weet niet eens voor hoeveel personen de tent is. Volgens mij drie, maar het kan ook wel vier of meer zijn. Dat zou ook het gewicht er van verklaren, denk ik. Ik zuchtjes in mezelf en hurk dan neer bij de tenttas, om die open te ritsen en alles er uit te halen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Chase Carter
Een beetje dromerig staar ik uit het raam terwijl de muziek van One Republic door mijn koptelefoon schalt. Veel vertrouwen heb ik niet in dit tripje van school. Het zou vast allemaal maar een saaie bedoeling worden. Geen spanning, waarschijnlijk ook geen kampvuur of andere leuke dingen. Alles wat immers een beetje 'gevaarlijk' was werd verboden. Ik grabbelde in mijn rugzak op zoek naar mijn zakje snoep. Toen ik hem had gevonden scheurde ik het ding open en hield het voor de neus van degene naast me. Iets wat niet veel zin had, want diegene lag te slapen. Ik schrok even toen mijn mp3-speler ineens overging op het volgende nummer. Ik glimlachte echter even toen ik merkte dat het over was gesprongen op een nummer dat ik wel leuk vond. Met een nog bredere glimlach begon ik van mijn snoep te eten. Als ik ergens dol op was, was het wel snoep. Helemaal opgegaan in mijn muziek, was ik bijna vergeten dat iedereen van de klas bezig was met uitstappen. Ik stond op, ritste mijn rugzak dicht en begaf me richting de uitgang van de bus. Eenmaal buiten liep ik naar het bagagevlak van de bus waar ik mijn grote tas met tent uit haalde. Ik deed mijn rugzak op mijn rug en sjokte met mijn tas richting twee meiden die hun tent aan het opzetten waren. Ik zette mijn tas met tent er vlak bij en liet mijn rugzak van mijn schouders afglijden. Ik begon al vrij snel met het opzetten van de tent nadat ik alle spullen uit de tas met tent had gehaald.

---

26 - 02 - '16

i]Merrow [/i]--->> [b]Valkyries[/b

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

[MT]

---

How far is far

Drake Justin Parker.

Ik had totaal geen zin in dit kampeeruitje van school, maar ja, alles is beter dan thuis. Waar mijn moeder en die een of andere gast samen bezig zijn, getver. De rillingen lopen over mijn rug als ik er aan denk. Ik stopte mijn oortjes in mijn oren, en zette een willekeurig nummer op. Ondertussen keek ik een beetje uit het raam naar de omgeving, die best mooi is. Het bos is eigenlijk de enigste plek waar je vrij bent, vind ik. Ik heb wel vaker gekampeerd, zelfs een aantal keer in de achtertuin, aangezien ik toen niet anders kon, omdat mijn moeder al op bed lag, en ik de sleutel vergeten was. En als zij slaapt krijg je er met geen mogelijkheid wakker. Ik schrok even toen de bus stopte. Iedereen stapte uit, en ik volgde hun voorbeeld. Ik gooide mijn zwarte rugtas, en tent op een overig plekje neer tussen een paar anderen mensen. Ik kan net zo goed gelijk beginnen met mijn tent opzetten, en dat deed ik dus ook. Binnen enkele minuten was mijn tent opgezet, en gooide ik mijn spullen erin. Ik besefte dat ik nog steeds mijn oortjes in had. Nou ja, er praatte toch niemand tegen me, dus ik hielde ze maar in.

---

How far is far