Gedachtenmuur. - Stamcafé

Hi.

Een aantal jaar geleden (ik weet niet meer hoelang), ben ik van het paard gevallen. Ik kan me niks van de val herinneren, alleen de enge verhalen die de kinderen erover vertelden. Door de val had ik mijn pols gebroken en een hersenschudding.
En ook had ik last van geheugenverlies. De dokter vertelde me dat ik dagen rust moest nemen en dat mijn geheugen als goed is wel weer terug zou komen. Ik heb niet helemaal geluisterd (ik ben erg slecht in rust nemen), en ik was heel bang dat ik voor altijd last zou hebben van een slecht geheugen. Daardoor (en een film die me inspireerde), heb ik toen op mijn kamer een gedachtenmuur gemaakt.

Ik had notities gekocht en alles opgeschreven wat ik nog wist. Alles wat belangrijk was. Zoals mijn overleden broer, zijn verjaardag, zijn graf, mijn huisdieren, belangrijke data's en dingen die ik letterlijk op dat moment dacht (zoals: "Waarom doet ze het niet een keer zelf?" ). Omdat ik bang was dat ik dat op een dag ook allemaal zou vergeten.
Maar ondertussen ben ik al vier keer verhuisd. Elke keer weer, pakte ik mijn gedachtenmuur op. Omdat dit mij rust gaf en ik het fijn vond om mijn gedachten op te kunnen schrijven. Ik houd ook een dagboek bij, elke dag, maar dit was anders.. Ik heb het in een huis aan de binnenkant van mijn kledingkast geplakt, omdat ik daar geen muur had (alleen dak).
Nu ben ik weer verhuisd. En ik ben van plan om nu weer een gedachtenmuur te maken. Maar dan vanaf 2014. Ik geloof dat het een gewoonte is geworden..
Ik schrijf altijd alle belangrijke dingen die ik heb meegemaakt, of dromen die ik heb gehad, wel op op papier/dagboek of laptop. Maar zo'n notitie met mijn gedachten op dát moment, of andere belangrijke dingen.. Ik weet niet, het is fijn om te schrijven.

Hebben jullie ook zoiets? Dat jullie ergens je gedachten moeten opschrijven? Of zo'n muur/meubelstuk?
En hebben jullie wel eens een hersenschudding gehad? Of geheugenverlies?

Mijn geheugen is btw nooit meer helemaal teruggekomen. Soms hoor ik verhalen van familieleden of vrienden en dan denk ik; serieus? Wanneer zijn we daar geweest? Of wanneer is dat gebeurd? .. Dus heel veel leuke (maar ook heel veel klote) dingen, kan ik me niet meer herinneren..

[ bericht aangepast op 20 dec 2013 - 21:02 ]

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Oh jeetje wat heftig! Wel een super tof idee, misschien moet ik ook zoiets gaan doen. En dan met postitieve dingen :'') Zelf heb ik een hersenschudding gehad, maar mijn geheugen was altijd al slecht. En gelukkig heeft dat het niet erger gemaakt.

-

Dat is inderdaad best wel heel heftig.. En wat een goed idee van je toch, lijkt mij best wel gaaf toch - zodat je alles weer kan ophalen, herrineringen.

Everything is illuminated by the light of our past.

misschien wel een heel goed idee...

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Wow, heftig!
Ik heb ook zoiets. Ik koop elk jaar een glazen pot, waar ik briefjes in stop van alle leuke dingen die ik meemaak dat jaar. Aan het einde van het jaar lees ik alle briefjes terug en herinner me alle fijne momenten weer. (:

| Reality is for people that lack imagination |

O mijn hemel, wat moet je een enorme klap hebben gemaakt wil je met een cap op nog een hersenschudding en geheugenverlies oplopen! :o Jeetje, wat een heftig verhaal, maar je hebt er wel een bijzondere manier van gvoelens en gedachtes uiten aan overgehouden; niet dat het daarmee goed is dat je het ongeluk hebt gehad, maar het is ten minste iets positiefs.
Ik heb wel eens een hersenschudding gehad, ja, twee keer zelfs, maar niet heel zwaar en ik herinnerde mij alles nog, gelukkig. Ik heb wel vaak beginsels gemaakt van dagboeken, maar mijzelf te veel regels opgesteld en het er toen van laten afhangen en toen het niet meer 'perfect' was, ermee gestopt. Ik ben daarin wat vreemd. Momenteel heb ik op Tumblr een afgeschermd blog waar ik quotes posts, teksten posts en plaatjes post of reblog die mij op die zekere dag inspireren.

"A weed is simply a flower that somebody has decided is in the wrong place." Sister Monica Joan, Call the Midwife

Yayde schreef:
Wow, heftig!
Ik heb ook zoiets. Ik koop elk jaar een glazen pot, waar ik briefjes in stop van alle leuke dingen die ik meemaak dat jaar. Aan het einde van het jaar lees ik alle briefjes terug en herinner me alle fijne momenten weer. (:

Everything is illuminated by the light of our past.

Schrijf je al die dingen dan echt op de muur? Dat is wel speciaal.
Ik zelf zou wel een dagboek bij, waar ik soms maanden niet in schrijf en dan weer héél veel in een korte tijd. Dat hangt er dus een beetje van af of ik de behoefte voel om te schrijven of niet.

Is er een kans dat je geheugen nog helemaal terugkomt? In dat geval hoop ik dat het nog gebeurt. En herinner je je alleen dingen van voor het ongeval niet meer goed of ook van daarna?

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.