Ik zit nu in de mediatheek op school en het is dus de keuze óf zon in je ogen óf zon op je scherm. Dus dan maar zon op het scherm, maar ook dat is niet super ideaal en stuff. Oh, guys, Patholoog is terug en heeft de stiefmoeder van Sneeuwwitje meegenomen.
Zie <
Jaaa, ik ga echt niet mijn best doen om te kijken op dit scherm. Ik kan blindtypen, dus ik vind het goed zo. Als jullie spelfouten zien.. nou ja, laat ze maar staan. 
John Hunter Bell
Toen ze het verhaal vertelde werden mijn ogen groot. Hunter had me echt beschermd. Hij was dan een grote klootzak, hij wilde me blijkbaar wel gelukkig hebben. Ik haalde een hand door mijn haren en schudde mijn hoofd. "Ik krijg nooit iets mee van Hunter's belevingswereld, behalve als hij mij iets wil laten zien. Ik merk het alleen als ze samen of alleen ben. Hij zit er wel eigenlijk altijd onder volgend mij." Ik keek naar Dena. Ik was haar echt heel dankbaar voor het tegenhouden van Hunter, maar ik wilde ook zien hoe het nu met Pete ging. Vooral omdat hij blijkbaar ruzie had gehad met Laurinda. "Heel erg bedankt. Voor alles." zei ik voor ik haar een knuffel gaf. "Weet je eigenlijk waar Pete is? Je bent echt een schat, maar ik wil me graag verontschuldigen. Ik had Hunter moeten onderdrukken." Ik zuchtte en liet haar weer los. Ik wilde echt mijn vriendje gaan zoeken. Hij verdiende zoveel beter dan ik hem kon geven, maar nu we toch samen waren wilde ik de beste mij zijn die ik kon zijn.
Jeremy Devone
Ethan vertelde me dat hij hoopte dat het beter zou gaan en ik knik. Ik zag zijn reactie na mijn vraag en keek hem aan, hij leek wat te schrikken van mijn vraag. Zou er dan echt iets zijn tussen die twee?
Hij vertelde dat het allemaal wel mee viel omdat ze closer was met Tyler. "Dus mijn broertje heeft jou meisje afgepakt?" grinnik ik zachtjes. Het was wel weer iets typisch voor Tyler eigenlijk... "Maar geen zorgen, Tyler is niet van de vaste relaties, maar van de in en uitjes" glimlach ik in de hoop hem wat gerust te stellen. Dat ik barslecht was met meisjes betekende niet dat ik iemand anders het niet gunde.
James Yaser
Autsj, net de vraag die dat ik wilde dat ze niet zou vragen. Wat zou ik nu moeten vertellen? Ik wist het niet. Ik zou proberen zo eerlijk mogelijk te blijven.
"Ik had een beetje ruzie met Abby, dus Abigail is terug naar haar kamer gegaan en ik ben daar voor de deur blijven zitten. Loki kon dit niet hebben en begon mij in elkaar te slaan. Wat ik een beetje onzin vond, dus verdedigde ik me, wat vrij normaal is. Toen brak hij m'n enkel, waar u nog naar moet kijken, en ik zijn neus. Toen ben ik terug gegaan naar mijn kamer. Ik werd toen zo kwaad dat ik een rode vlek voor m'n ogen kreeg en niet meer wist wat ik deed. Toen ben ik blijkbaar terug naar hun kamer gegaan en heb dat gedaan wat u heeft gezien. Dat was het dan, meer niet." Ik zei alles zo kortbondig als het kon. Ik maakte het alleen maar een beetje minder erg, hopend dat ze me niet alsnog weg zou sturen.
Gregory McEwan[/b
Verbaasd trok ik een wenkbrauw op na de uitleg van Rose.
"Zich aan het amuseren in het bos, hmmm, zou best kunnen..." zei ik, terwijl ik haar aankeek, we waren nu bijna bij de klif aangekomen, zodra we er waren ging ik naar de rand, ik moest zekerheid hebben, ik keek naar beneden en zag alleen maar sneeuw, niets verdacht, dat was al een hele opluchting, waarschijnlijk zouden het/de meisje(s) er met wat onderkoeling vanaf komen, tenzij een wild dier hen had gevonden...
Brr ik mocht er niet aan denken, ik zag die kinderen als mijn familie.
Goed bezig, je familie WEER kwijtraken
Ik liep terug naar Rose, en keek haar even aan.
"Niks te zien beneden, en ik vind dit niet eng, ik ben alleen ongerust, weet je wel, da's een heel verschil." mompelde ik toen, waarna mijn blik weer speurend naar het bos gleed.
'Pete is naar boven gelopen. Als hij niet op een van de slaapkamers is, weet ik het ook niet. Misschien kom je hem onderweg ook nog wel ergens tegen,' beantwoordde ik zijn vraag. Ik moest het even laten inwerken wat ik net gezien had. Het was niet precies iets wat er iedere dag gebeurde hier, maar dan nogmaals, misschien wel omdat ik hier in een gekkenhuis zat. 'Hee John,' zei ik, voordat hij weg was. 'Gefeliciteerd.' Ik was echt blij voor hem. Híj had tenminste zijn liefde gevonden. En ik? Ik zat met Hunter die alleen maar geil was. 'Oh John,' zei ik weer een beetje later. 'Als je hulp nodig hebt met iets, laat het maar weten.'
Ethan Brooks
Meisje maakten me ongemakkelijk. Zou ik gay zijn? Nee, vast niet. Dan was ik er nu al achter. Misschien was het gewoon puur biologisch dat ze me ongemakkelijk maakten. 'Ik ben niet op haar,' hield ik vol. 'Echt niet.' Toen liet ik mijn stem zachter worden. Niet iedereen hoefde deze conversatie mee te luisteren, ook al zaten we in de woonkamer. 'Ze maakt me eerder ongemakkelijk. Ik bedoel, ik kan het wel goed met haar vinden, maar soms zijn het zo'n schaamtelijke situaties en zij vindt het echt heel normaal,' zei ik hem. Ik hoopte dat Jeremy mij er een beetje mee kon helpen. 'Ik weet niet,' voegde ik er aan toe. Het was niet echt te bewoorden.
Anna Sharp
Zonder iets op te schrijven had ik zitten luisteren. James' hele lichaamsuitdrukking maakte me duidelijk dat er iets mis was. Hij had een crimineel verleden. De autoriteiten hadden hem in eerste instantie in een afkickkliniek gezet en toen onder behandeling van een psychiater en toen.. Enfin, uiteindelijk was hij hier terecht gekomen, maar het punt was wel dat hij als crimineel geen rode waas voor zijn ogen kreeg. Anders had hij een heel ander probleem. Maar het feit dat hij mij zeer brutaal op zijn enkel wees, wilde zeggen dat hij toch nog lef had, iets wat mensen met een rode waas niet hadden. 'Mooi, en nu het echte verhaal,' zei ik.
Rose Black
'Nee, daar zijn ze ook niet,' mompelde ik en liep alweer verder toen meneer McEwan nog aan de klif stond. Er was een graspol recent ontijst door een voetstap aan de andere kant van de weg. De temperatuur was wel degelijk onder nul, dus het zou in de laatste paar uren geweest moeten zijn. Verder op zag ik dat er sneeuw van een boom was gevallen alsof vogels daar verschrikt opvlogen. 'Meneer, ik ben deze kant op,' zei ik en liep die richting op. Als je logisch nadacht, kon je wel degelijk weten welke kant iemand op was gegaan.
Au, en nu doen mijn ogen alsnog pijn van het pitsen ermee door die stomme zon. Ik wil schnee!
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt
)
