The Orphanage ~ RPG [schrijftopic] - Speeltopics

“Perhaps there are those who are able to go about their lives unfettered by such concerns.
But for those like us, our fate is to face the world as orphans,
chasing through long years the shadows of vanished parents.
There is nothing for it but to try and see through our missions to the end,
as best we can,
for until we do so,
we will be permitted no calm.”

Een groep jongeren, allen zijn wezen. Hun ouders hebben hun achtergelaten of zijn zelf overleden voordat het kind naar dit weeshuis werd gebracht. Natuurlijk kent ieder elkaar al, zijn misschien zelfs vrienden ondanks de moeilijkheden, of misschien wel in een relatie. Alleen wanneer het weeshuis wordt overgekocht door nieuwe eigenaren beginnen er vreemde dingen te gebeuren. Genen worden aangewakkerd, mensen veranderen en niets is meer wat het lijkt.

Meisjes:
- Miranda Diana Lockwood door: Child
- Santana Fedelia Martinez door: IrishBoss
- Zama Nemo Charles door: Composure
- Niamh Faith Summers door: SnowHeart
- Skye Olivia Jackson door: Kendizzzzle

Jongens:
- Allan Michael Jones door: BlueTweety
- Matthew Jefferson door: heyitsfleur
- Keith Dean Stevens door: BlackDust aka moi
- Ace Antonio Morgan Gian door: Maximesa
- Jonathan Lucas Drew Harrison door: Inermis

karakters staan op: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157910&page=1

Rules:
- minimaal 175 woorden per stuk, als je dit te vaak niet haalt lig je uit de RPG.
- meldt het wanneer je schrijft, door elkaar heen schrijven is niet handig.
- wees aardig tegen elkaar, geen ruzie dus.
- wees realistisch tijdens het schrijven. (er mogen dan rare dingen gebeuren, maar er hoeft niet plots een atoombom te vallen)
- alleen ik maak nieuwe forums aan.
- vragen? stel ze anders aan mij.
- remember love is not eternal. (;
- ze zijn niet rijk, dus ik verwacht geen iPhone en die dingen
- bestuur alleen je eigen personage. (vermoord elkaar niet plots)
- je moet ABN schrijven.
- 16+ is toegestaan, maar houdt het binnen de perken.
- veranderingen aan je personage moet je doorgeven.
- vertel het ook wanneer je niet meer mee kan doen
- geen foto's boven je stukjes plaatsen, dat wordt irritant.
- ze wonen in een engelstalig land, maar we spreken gewoon Nederlands.
- het begint ongeveer twee maanden voordat het weeshuis wordt overgenomen, niemand weet hier nog van af.
- het begint in december, zelfde datum als vandaag en shizzle.
- desalniettemin I hope we have fun.

[ bericht aangepast op 10 dec 2013 - 18:10 ]

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

ik heb de regels wat aangepast, en misschien verder in het verhaal pas ik ze wel verder aan. Maar ik zal het dan alsnog wel melden. Maar hey, fissa.
(ik zal ook een praattopic aanmaken)

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

[Waar beginnen we? Mijn topics trouwens]

26 - 02 - '16

Child schreef:
[Waar beginnen we? Mijn topics trouwens]

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

[ We hebben ook nu een praattopic! http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157986 ]

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

BlackDust schreef:
(...)

eeeehm, nu?

26 - 02 - '16

(Mijn topics)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Roos godsamme alleen jij zet een GIF van honden in de description hahahahahaha ily

"Fetch me something gay."

Child schreef:
(...)

[Ik bedoel op welke plek enz]

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

[ IK SCHRIJF trouwens]

(dit meende ik in het praattopic te plaatsen alleen leek het me eerst handig om dat hier te doen, *facepalm*)

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 19:11 ]

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

[ ik schrijf na Roos. yo. ]

"Fetch me something gay."

Keith Dean Stevens:
Het is een rustige dag voor een zaterdag in het Whymondham and Localities weeshuis. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik het fijn vond dat het zo rustig was. De meesten liggen nog te slapen, nog de laatste minuten halend voordat Anderson en Lilianne, onze begeleiders hen allen zou wakker maken. Het was een normaal iets voor ons, alleen kan ik het niet laten om te grinniken bij de gedachte dat ik zoals gewoonlijk een uur eerder dan alle anderen opsta. Het was mijn biologische klok die me niet anders liet doen.
Ik zie dat Anderson me benaderd om me vervolgens te passeren richting de slaapvertrekken. We geven elkaar amper een knikje, alsof we beiden niet meer waard zijn. Ik heb Anderson nooit gemogen, Lilianne had me daarentegen vanaf dat ik 12 werd ongelooflijk vertroeteld.
Ik maak mijn weg naar de keukens en merk dat er nog iemand van mijn leeftijd al wakker is. Ze is zelfs al bezig met haar huishoudklus voor vandaag. Afwassen, dit moet 's ochtends en 's avonds worden gedaan. Jammer eigenlijk, maar het weeshuis kan geen hulpen betalen.
"Goedemorgen," zeg ik kort waarna ik de keukens inloop. Nou ja, keukens, het keukentje. Er kunnen niet meer dan vier mensen in, wat normaal gesproken wel genoeg is voor iedereen die er in bezig moet.
Een luid gekletter volgt en een bord valt op de grond. "Oh shit," zegt Nemo kort wanneer ze zich voorover buigt om de stukken van de grond te rapen.
Ik schud alleen mijn hoofd maar en help haar met opruimen. "Ik weet dat ik vrij aantrekkelijk ben Nemo, maar dat is nog geen reden om alles te laten vallen om vervolgens achter me aan te gaan." Mijn handen pakken het laatste stuk bord op van de grond en geef het aan haar. Ik onderdruk een lach waarna ik weer overeind ga staan.
Ook zij komt overeind en duwt een lichtblond stuk haar achter haar oor. "Ach hou je mond toch." Ze geeft me een stomp en werpt daarna de stukken in de prullenbak.
"Wat, geen goedemorgen meer?"
"Goedemorgen Keith. Nu, rot op, ik moet verder." Ze duwt me aan de kant en stopt haar handen weer in het sop voor het afwassen.
"Ik zie je bij het ontbijt! Ik hoop alleen dat de anderen een goed humeur hebben." Dit laatste mompel ik alleen tegen mezelf terwijl ik een appel pak. Ik bijt erin en ga richting de eetkamer.
Twee jonkies zitten al klaar, nog in hun nachtjapon, ik moet ervan glimlachen. Ze zijn nog maar acht en toch zijn ze zo luid en alleen. Ik neem zelf ook plaats aan de andere kant van de tafel en verdiep me in mijn appel. Wat zelfs voor mij raar klinkt.
"Morgen," zegt iemand tegen mij. Ik kijk op en zie verbazingwekkend genoeg Jonathan staan. Normaal zegt hij niet veel tegen mij, maar ik geef me er aan over. Het is tenslotte nog maar ochtend.
"Morning Jon." Ik wend mijn gezicht weer af en neem nog een hap van mijn appel terwijl Jonathan een stoel naast me pakt.

"After time adrift among open stars, along tides of light and through shoals of dust, I will return to where I began."

Zama 'Nemo' Charles.
Na de zoveelste nachtmerrie ben ik maar mijn bed uitgegaan. De vloer is ijskoud aan mijn voeten, maar sokken pakken kost me teveel moeite.
Als ik richting de keuken loop om dan maar iets nuttigs te gaan doen kom ik Lilianne tegen. Ze kijkt me kort aan, knikt dan en mompelt ''Goedemorgen.''
Ik begroet haar, ze is een van de weinige mensen waar ik geen hekel aan schijn te hebben, en schiet de keuken in.
Een stapel borden staat op me te wachten en met tegenzin laat ik de gootsteen vollopen met heet water en giet er zeepsop bij.
Terwijl het water loopt kijk ik naar mijn reflectie in het raam en neurie zachtjes de melodie van een liedje dat ik zelf schreef. Ik zie er moe uit, zoals altijd na een zware nacht, en er zitten vegen eyeliner onder mijn ogen.
Met mijn handen in het net iets te hete water was ik bord voor bord af, om ze daarna af te drogen. Mijn handen verrimpelen langzaam en het neuriën dat ik eerst deed wordt vervangen door zacht zingen.
"Goedemorgen." Mijn hart slaat even over van de schrik, maar daarna ga ik rustig door met waar ik mee bezig was, zonder te verblikken of verblozen.
Een beetje afgeleid glijdt er een bord uit mijn handen, op de grond. Het witte ding valt in vijf stukken, en ik kan het niet laten om te vloeken.
Als ik me buk om het bord op te pakken merk ik dat Keith hetzelfde doet om me te helpen. "Ik weet dat ik vrij aantrekkelijk ben Nemo, maar dat is nog geen reden om alles te laten vallen om vervolgens achter me aan te gaan." Ik zucht, en pak de laatste scherf uit zijn handen. Ik ga rechtop staan, een beetje ongemakkelijk een lok haar achter mijn oor strijkend. "Ach hou je mond toch." Ik geef hem een stomp tegen zijn schouder, waarschijnlijk pijnlijker voor mij dan voor hem, en Ik gooi de bundel in de prullenbak. Natuurlijk is hij aantrekkelijk, ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet zo is, maar ik ben niet geïnteresseerd. Misschien na een aantal drankjes.
"Wat, geen goedemorgen meer?" "Goedemorgen Keith. Nu, rot op, ik moet verder." Ik geef hem een duw en ga verder met afwassen.
"Ik zie je bij het ontbijt!" Roept hij iets te vrolijk, vol van zelfvertrouwen.
"Eikel." Mompel ik als hij voorbij is. Zodra alle borden afgewassen zijn en ik ze in de kast heb gezet loop ik naar de eettafel. Die wordt bezet door twee of drie jonkies, Jonathan en Keith. Ik ga tegenover Jonathan zitten en vouw mijn handen in elkaar, om mijn hoofd er daarna op te laten leunen en mijn ogen te sluiten. Ik ben moe, veel te moe, maar dat krijg je als je amper slaapt.
Mijn nachten zijn gevuld met nachtmerries. Niet over monsters of moordenaars, maar flashbacks. Ik zie mijn moeder, ik zie mijn vader - ik ga er ten minste vanuit dat het mijn vader is, ik heb geen idee hoe hij eruit ziet - en alle mannen in mijn moeder's leven. Elke keer is zo'n droom vervolgd door wakker schrikken, badend in het angstzweet.
Soms zijn ze minder angstaanjagend, en zijn ze enkel verdrietig. Dan zijn ze vol van liefde, en vriendschap. Dingen die ik nooit heb gekend, en die ik nooit zal kennen.
Ik schrik op uit mijn dagdroom en open mijn ogen als de stoel naast me weg wordt geschoven en er iemand op gaat zitten.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 20:02 ]

"Fetch me something gay."

Ace Antonio Morgan Gian
Te lui om ook maar iets anders aan te trekken dan mijn pyjamabroek stamp ik de trap af. Het was veel te vroeg, dat was het altijd. Na het ontbijt kon ik misschien vervroegd siësta houden, of ik kon zoals iedere ochtend zoveel koppen koffie naar binnen werken dat mijn slaap vanzelf weg zou ebben. Ik kom de eetkamer binnen en mompel een goedemorgen, wat alleen meer als een chagrijnig gekreun klinkt. Ik schuif de stoel naast Zama naar achteren en zak er op mijn "galantst" op neer. 'Morgen Nemo,' zeg ik met een scheve grijns als Zama opschrikt uit een dagdroom. 'Iedereen lekker geslapen? Want ik ben nog niet klaar.' Ik kijk de tafel rond om te zoeken naar de pot koffie die al op tafel hoort te staan. Ik begon te kreunen. 'Waar is mijn ko-offie?' vroeg ik op een zeurderig, kreunende toon.

[ bericht aangepast op 7 dec 2013 - 20:45 ]

Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. - Jefferson (ouat)

(Mijn topics)

We've lived in the shadows for far too long.

[MT]

How far is far