RPG - Het Epische Verhaal 3 - Speeltopics

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier
Speeltopic 1, 2
Overlegtopic 1

Personages

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 19:52 ]

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik denk niet dat hij nu veel met mij of Moon bezig is, nu hij zo ziek is,' zei Megan. 'Het zou beter voor hem zijn als dat hem even koud liet, nu. Zijn gezondheid is belangrijker!'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Mori drukte op de deurbel en wachtte ongeduldig tot iemand - Aenea of haar ouders - open zou doen.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Dan begrijp ik al helemaal niet wat je probleem is,' zei Noha.

~ ~

'Ik wil naar Hermes,' jammerde Quinn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hermes komt nog wel,' zei Ardaneus lichtelijk geïrriteerd.
'Hij komt vast met Sykes mee.'
Hij liet haar los en liep in zijn eentje verder het café in, op zoek naar een tafeltje.

Megan haalde haar schouders op. 'Ik weet niet,' antwoordde ze ontwijkend.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

‘Ardaneus, oude vriend!’ riep Epialthes door het vertrek toen hij zijn vroegere maat in de gaten kreeg.

-

Aenea was al de hele dag in de war. Het had haar moeite gekost om Ignatius’ dood te accepteren en nu had ze hem weer gezien, hoewel hij niet dezelfde was als degene die naast haar in de bus had gezeten. Niet degene met wie ze zoveel uren had doorgebracht sinds van hun tronen waren gestoten. Ze wist nu niet goed meer wie deze Ignatius was, wat hij van haar vond – of hij überhaupt wel iets van haar vond – of dat hij haar graag naar haar graf zag vertrekken. Ze onderdrukte een zucht toen de bel ging. Haar spullen had ze al gepakt, wetende dat ze haar weldra ook zouden ophalen en ontsnappen eraan zinloos zou zien. Toen ze echter opendeed, zag ze Mori staan. Ze kende het meisje niet echt, maar had wel haar naam weten te onthouden.
‘Hé,’ reageerde ze enigszins uit het veld geslagen.

Every villain is a hero in his own mind.

'Je wil hem zien geef maar toe.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hoi! Ga je mee naar het café?'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Aenea keek haar overdonderd aan. 'Eh - wat is daar te doen?'

Every villain is a hero in his own mind.

'Natuurlijk wil ik hem zien,' zei Megan, die een beetje bloosde.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

(Gezellig iedereen komt naar het café)

Debbie zag dat er iemand binnen kwam die direct naar Epilathes en Ignatius liep. Ze wist niet echt of ze hem gedag moest zeggen gezien hij in gesprek met hen raakte.

'Ga er dan heen!' Noha kwam overeind. 'Hij vindt het vast fijn om je te zien, zelfs al wil hij er even niet over na denken of hij voor jou moet kiezen. Hij houdt hoe dan ook van je.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik heb van iemand gehoord dat iemand anders zei dat haar vriend haar had verteld dat er klasgenoten van ons zijn,' zei Mori. 'Dus het leek me wel gezellig.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Ja, ja,' zei Ardaneus, 'oude kameraad.'
Hij wist niet wat hij precies van Epialthes dacht. Aan de ene kant hadden ze vaak samengewerkt, elkaar geholpen. Maar ook had Epialthes de liefde van zijn leven van hem afgepakt.
'Wat doe je hier?'

Aenea besloot maar mee te gaan. Afwachten totdat de dokters haar kwamen halen was ook niet zo vermakelijk.
‘Oké dan,’ zuchtte ze en ze pakte haar jas van de kapstok en liep achter Mori aan.

-

‘Ik wilde er even tussenuit. Dat oorlogsgedoe begon me een beetje de keel uit te hangen en ’t is vermakelijk om te zien hoe al die geweldige heersers zich nu met messen en vorken moeten wapenen.’ Hij knikte even naar Ignatius, die de vaat aan het afdrogen was.

-

Moon was naar de lobby gegaan. Het was nog een beetje vroeg om te gaan slapen, hoewel Luuk er wel voor had gekozen de nachtrust te zoeken. Ze begreep het wel, want hij had de afgelopen dagen veel indrukken moeten verwerken. Ze zakte in een bank neer en staarde een tijdje door het raam. Nu ze weer alleen was, zakte ze in herinneringen weg. Aan haar ouders. Haar zusjes. Haar vrienden. Aan iedereen die van deze aardbodem verdwenen was. Of zouden ze nog leven, nu ze terug in de tijd was? De aarde hoorde immers verwoest te zijn rond deze tijd. Stond dat hen straks te wachten? Of ging het leven nu door? Gingen haar vrienden naar school toe, zich af vragend waar Moon was gebleven? Of was de herinnering aan haar uitgewist?
Het waren vragen waar ze waarschijnlijk nooit een antwoord op zou krijgen. Ze werd vast gehouden in een hotel en was niet bij machte om naar Frankrijk te reizen om haar familie op te zoeken.

Every villain is a hero in his own mind.