• Een doodnormale dag slaat ineens om, de jongens van One Direction hebben net een dagje rust als ze ineens met misschien wel ruw geweld van hun plaats worden geplukt, in afgesloten busjes worden ze naar een waar trainingskamp gebracht. Daar aangekomen blijken de jongens niet de enigen te zijn. Ook vijf meisjes zijn naar deze geheime locatie gebracht. Bij hun geboorte zijn deze tien personen geselecteerd om de wereld te helpen. One Direction was niet zomaar toeval, het was een dekmantel. Deze tien jonge mensen hebben de toekomst om Spion te worden, nee, niet alleen Spion. Een ware Superheld. Ze hebben allemaal een speciale bevoegdheid, al gaat deze bevoegdheid te koste van een ander punt, waar ze dus gebrekkig aan zijn.
    Waarom tien jongens en tien meisjes? De meisjes zijn ieder aan een jongen gekoppeld, voor de buitenwereld moeten ze zich voordoen als gelukkige stelletjes en in hun echte leven zullen ze moeten trainen en vechten voor hun leven en die van anderen. Een leven als beroemdheid, je eigen privé leven, het probleem dat je een stelletje moet vormen met iemand die je totaal niet mag, of misschien wel smoorverliefd op bent. En dan óók nog het leven van een superheld? Onmogelijk. Maar toch, ze hebben geen keus. Want het lijkt erop dat zij niet alleen aan het trainen zijn, maar ook de duivelse kant van deze wereld zijn plannen heeft.


    De rollen:
    De jongens:

    - Louis William Tomlinson. +'Vliegen' -Slim en lenig. (Memorias.)
    - Zayn Javadd Malik. (Gereserveerd door: Liked.)
    - Liam James Payne. +Supersterk. -Snelheid (Kendizzzzle.) Leider.
    - Niall James Horan. +Kameleon. -Slim. (1DMEGAFAN.)
    - Harry Edward Styles. +Gehoor en zicht. -Overgevoeligheid. (Dobreva.)

    De meiden:
    - Roselynn "Rose" Nim Garcia. +Supersnelheid. -Zintuigen en overgevoeligheid. (Fabella.) Leider.
    - Jacelyn Evalanté Deveraux. +Hypnotisatie. -Snelheid. (Daddario.)
    - Santana Fedelia Martinez. +Kopiëren van Gaven. -Zicht, stressen. (Phantasie.)
    - Alaska Groeneveld. +Superlenig. -Kracht, epilepsie. (Reign.)
    - Nymilia "Nym" McLean. +Het opwekken van hallucinaties. -Kracht. (Phyre.)

    Overige. (Familieleden, vrienden, vijanden, exen etc.):
    - Ex vriendin Harry. (Gereserveerd door: wentelteef.)
    - Broertje van Louis: Luke Benjamin Tomlinson. +Silveren tong. (KiliOfDuri.) Vijand.
    - (Gereserveerd door Birdo.) Vijand.

    De regels:
    - Geen oneliners. Minimaal 150 woorden, iedereen heeft wel eens een slechte dag, maar gelieve komt dit niet al te vaak voor.
    - Geen perfecte personages!
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het in een andere kleur of tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
    - Meld het alsjeblieft als je voor langere tijd niet kunt reageren. Twee weken niet reageren zonder reden is zonder pardon eruit.
    - Alleen Fabella maakt nieuwe topics.
    - Geen ruzie, alleen in het RPG is dat toegestaan.
    - 16+ mag.
    - Hoewel bromance's geweldig zijn liever geen bromance's in deze RPG. Daar heb je andere RPG's voor. Al is het wel mogelijk dat er een (seksueel) verleden is tussen de de jongens (of misschien de meisjes). Of iets wat al heeft gespeeld. Ook een mogelijkheid tussen de jongens-meisjes.


    Het pak:

    Alle superhelden hebben het zelfde pak. (Deze is ook te zien in de beginpost, bij de 'cover'.) Al zitten er wel kleine verschillen in.
    x Alle pakken zijn precies op maat gemaakt.
    x De pakken zijn aangepast op je superkracht. Sommigen krachten hebben nou eenmaal iets extra's nodig, omdat het pak anders in de weg zou zitten / snel kapot zou gaan. Het is juist de bedoeling dat ze je helpen, daarom zijn ze, hoewel ze erg licht zijn, ook niet makkelijk te verwoesten.
    x De kleur van het pak is verschillend per persoon. Het is toepasselijk bij het innerlijk van je karakter.
    x Het pak hoeven ze alleen te dragen tijdens de zogenoemde 'missies' en als het om een andere reden moet.

    Het kamp:

    Het kamp is een enorme, volmaakte, cirkel. Verdeeld in vijf delen. Met in precies het midden een vijfhoekig trainingscentrum. Om dit trainingscentrum is een cirkel 'niemandsland'. Hier worden de gezamenlijke buitentrainingen gehouden. Er is onder andere een zwembad en hindernisbaan.
    Het trainingscentrum en hoofdgebouw staat precies in het midden en is vijfhoekig. Er zijn hier ook vijf, zwaar bewaakte ingangen. Waar zeker wel meer als een sleutel voor nodig is om binnen te komen. De 'kelder' is de wapenopslag, hier komt in principe bijna niemand, behalve de bewakers en die genen die het gezegd word daarheen te gaan. Het is verboden gebied. De begane grond is het enorme trainingscentrum. Zie dit voor je als in de film Catching Fire, er is hier van alles te doen. Vechten, je survival skills trainen. Het is ook toegestaan tegen elkaar te oefenen. Daarbij zijn er meerdere trainers. Op de eerste verdieping zijn heel veel kamers die niet toegankelijk zijn voor de superhelden. Eén van die ruimtes is de ruimte waar ze naar toe gebracht worden en uitleg krijgen. Hier kunnen ze nog wel eens vaker na toe moeten.
    Aangekomen bij de stukken die voor de koppels verdeeld zijn kom je aan precies gelijke stukken over. Deze zijn gescheiden door een dun stroompje water. Je kan aan de andere kant komen als je wilt, het is meer als een aanduiding. Het landschap, is net als overal, bebergd, bossig en moeilijk. Het klimaat is verschillend, maar niet anders van het Engelse. Het is immers gewoon een verlate plek in de wildernis. Het kan zijn dat er gevaarlijke dieren aanwezig zijn in je stuk land. Deze worden af en toe binnen gelaten als extra training, of komen gewoon. De koppels hebben per koppel een eigen blokhut. Wat er voor - als die misschien langs komen - wandelaars als een gezellig hutje uitziet is niet wat het op het eerste gezicht lijkt. Ja. Er is een openhaard, tweepersoonsbed en kleine sauna, maar achter de gezelligheid schuilt ook weer een hypermodern trainingsdoel. Bijvoorbeeld als je de kledingkast opzij schuift kom je bij een kleine ruimte met mogelijkheid op oefeningen. Ook liggen er wapens verstopt voor het geval dat.


    Koppels:
    Liam en Rose ~ Leiders.
    Louis en Nym.
    Harry en Santana.
    Niall en Alaska.
    Zayn en Jace.


    Het begin:
    De jongens hebben een dagje rust als ze, net als de meiden, ineens van het één op het andere moment weg worden geplukt, de bank, hun bed, de straat, misschien wel vanonder de douche. Bij de locatie aangekomen blijken ze niet de enigen te zijn. De jongens, die dachten dat ze elkaar door en door kenden komen er achter dat ze allemaal een zelfde geheim delen. Niemand wist het van elkaar, wat tot nog best een shock kan leiden. De leider, niemand minder dan Ed Sheeran, verteld hun wat er aan de hand is, deelt hen in -in koppels. En geeft ze allemaal een kleine, bungalow, met daarin de meest moderne snufjes verstopt. Ze krijgen precies een week de tijd om zich voor te bereiden, te leren vechten, hun gekoppelde en natuurlijk: Hun gebrek hebben ze allemaal al hun hele leven gehad, maar de superkracht, komt bij sommigen nu pas te goede of zijn bij anderen weer net begonnen. In ieder geval, vanaf nu zijn de bevoegdheden echt actief, evenals de zwaktes, die nu ook op scherp staan. En dat kan nog wel eens uit de hand lopen.
    De vijanden zijn ondertussen bezig met het bedenken van hun masterplan.

    [ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 19:15 ]


    Reality's overrated.

    Liam James Payne:

    "Je doet alsof ik het weet," Zei Rose verontwaardigt. "Wat ik weet mag ik je niet vertellen, maar gezien mijn vermoedens, ach wat. Zolang je beloofd je kop te houden zal ik het vertellen, voor deze ene keer." Zei ze en ze haalde haar schouders op. 'Ik beloof mijn kop te houden.' Zei ik, ik wou het graag weten. "Hebben jullie misschien ooit bericht gehad van de autoriteiten? Heb je misschien familie met een vrij bijzondere baan, waarmee ik dus spion bedoel? Ik weet niet hoe ik dit uit ga leggen, maar goed." Zei ze. 'Eh.. niet dat ik weet.' Zei ik. "Jullie kennen elkaar?" Vroeg ze, omdat ik Niall herkende. 'Ja, hij is een van mijn beste vrienden, en we zitten samen in een band, met nog drie andere jongens, die waarschijnlijk binnenkort ook deze bus ingegooid worden.' Zei ik. Ik hoopte niet dat ze Niall pijn hadden gedaan.

    [Ik vind het goed als ze zo aankomen bij het trainsingscentrum, want ander word het inderdaad wel saai]


    How far is far

    Harry Styles

    Ik loop net naar buiten om mijn dagelijkse rondje door de buurt te lopen, als ik het idee krijg dat ik word bespied. Snel schud ik het van me af, ik en de laatste tijd gewoon nogal paranoïde. Ik zucht en rek me dan nog eens uit, een half uur geleden had ik pas het lef mijn nest uit te kruipen en de koude dag aan te zien. Na een tijdje lopen hoor ik wel degelijk iemand die achter me loopt, maar ik besluit het te negeren. Ik versnel mijn pas en dat doet degene achter me blijkbaar ook. Met ruk draai ik me om.
    'Wat krijgen we...' kan ik nog uitbrengen voordat ik een gigantische klap tegen mijn hoofd krijg en het bewustzijn verlies. Als ik wakker word komt het doordat ik met een klap in een busje word gegooid. Ik kreun even van de pijn en probeer mijn ogen aan het donker te laten wennen, wat vrij snel lukt.
    'Liam?' Ik steek mijn hand uit op het op de schouder van de jongen naast me te leggen, er is hier ook nog een meisje, maar haar ken ik niet. Ik probeer overeind te gaan zitten, mar zak al vrij snel weer onderuit omdat ik me nog steeds een beetje licht voel in mijn hoofd.
    'Wat is hier in godsnaam gaande?'


    Because I love him, do I need another reason?

    Liam James Payne:

    En alweer stopte het busje, en er werd weer iemand naar binnen geflikkerd, voor de verandering... Er werd een jongen naar binnen gegooid, die ik als Harry ken. Had ik toch gelijk, dacht ik. 'Liam?' Vroeg Harry, en hij legde zijn hand op mijn schouder. 'Ja, harry?' Vroeg ik toen. Hij probeerde overeind te gaan zitten, maar dat lukte niet echt, want gelijk gleed hij weer onderuit. 'Wat is hier in godsnaam gaande?' Vroeg hij. 'Ik heb ook geen idee, Rose, het meisje dat daar zit, probeert het me net uit te leggen, maar ik snap er nog steeds niets van.' Zei ik, en ik probeerde hem omhoog te helpen. Nu moesten we alleen nog maar Zayn en Louis verzamelen, en dan waren we compleet. Het was net zo'n verzamel spel, van zo'n spelletjes site. Ik hoop dat we snel uit het busje mogen, want het werd nu al aardig vol, en waarschijnlijk moesten Louis en Zayn er ook nog bij gepropt worden.


    How far is far

    Alaska Groeneveld

    Na een laatste paar hulpeloze tegenspartelingen wordt ik een voertuig ingegooid. De zwarte zak die over mijn hoofd werd getrokken hebben mijn ontvoerders helaas laten zitten en door de tegenspartelingen van daarnet hebben ze ook mijn handen achter mijn rug gebonden. Goed gedaan, Alaska. Je hebt het alleen maar moeilijker voor jezelf gemaakt. Toch blijft Jonas' levenloze lichaam door mijn gedachten spoken. Ik heb geen idee wie deze mensen zijn en ondanks ik atheïstisch ben, bid ik toch voor zijn leven.
    Er waren verscheidene stemmen te horen in het busje - zowel mannelijk als vrouwelijk -, dus blijkbaar was ik niet de enige die ontvoerd was of wat het dan ook mocht zijn. Gefrustreerd dat ik niets kon zien probeerde ik met mijn hoofd te schudden om de zak eraf te krijgen, een actie waarvan ik al snel besefte dat die immens stom en hopeloos was. Fijn, er zat niets anders op dan de freak in mezelf naar boven te laten komen.
    Ik hief mijn vastgebonden handen en armen omhoog, waarbij ik mijn gewrichten al kon horen kraken. Het deed echter niet pijn. Het feit dat ik mijn ledematen in allerlei bochten kon wringen, was één of andere vreemde genetische aandoening waarmee ik was geboren. Eenmaal ik ze helemaal boven mijn hoofd had kunnen uitstrekken plooide ik ze naar binnen, zodat mijn vingertoppen een stukje stof konden vastnemen. Met een ruk trok ik de zak van mijn hoofd en nam mijn lotgenoten één voor één in me op. Er zitten al twee meisjes en drie jongens. Het zijn vooral die drie jongens die me raar laten opkijken. Als ik de media mag geloven dan zit ik nu in hetzelfde busje als boyband One Direction. Ik draai mijn armen nog verder over totdat mijn handen uiteindelijk in mijn schoot liggen.
    "What the fuck is hier aan de hand?"


    I was raised to be charming, not sincere. -- prince charming

    Harry Styles

    'Ik heb ook geen idee, Rose, het meisje dat daar zit, probeert het me net uit te leggen, maar ik snap er nog steeds niets van.' zei hij, en probeert me daarna overeind te helpen maar ik val gelijk weer om. Mijn evenwicht zit me ook niet mee vandaag. Ik kijk naar het meisje waar Liam het over had, maar laat mijn blik dan weer naar de jongen glijden. Ik spot Niall nu ook en besef dat dit geen toeval is maar opzet. Oké, ze hebben het grootste deel van One Direction te pakken, maar hoe zat het met dat meisje? Opeens stop het busje met een ruk en er word iemand naar binnen gegooid, nog een meisje. 'What the fuck is hier aan de hand?' zegt ze, en ik haal mijn schouders op.
    'Geen idee, welkom bij de club,' zeg ik, iets snauwender dan bedoeld maar ik heb zo'n hoofdpijn dat ik nu ontzettend snel geïrriteerd word. Ik kijk in de richting waar de voorkant van het busje zit en aan de zijkant merk ik ook een flinke deuk op. Voorin hoor ik gepraat. Ik frons even en kijk dan Liam weer aan.
    'Weet jij iets over een trainingscentrum?' vraag ik dan verward. Dan besef ik me dat ik waarschijnlijk de enige ben die dat kon horen, aangezien de wanden van dik staal waren.

    [ bericht aangepast op 28 nov 2013 - 17:54 ]


    Because I love him, do I need another reason?

    Nymilia "Nym" McLean.

    Mijn vader en ik hebben het er laatst nog over gehad, over alles. Ergens in de verte hoor ik stemmen als ik bijkom, wat redelijk snel gebeurd. 'Weet jij iets over een trainingscentrum?' Hoor ik, nietwetend of het naar mij is bedoeld. 'Weten jullie dan niks?' Vraag ik verward. Ik zit toch in het goede busje, right? Ik wrijf pijnlijk over mijn schouder en kijk de groep rond. Een paar meisjes, een paar jongens, precies zoals mijn vader het zei. Maar ben ik er al klaar voor om echt te gaan trainen. Ik weet het sinds mijn tiende, al té lang als je het mij vraagt, en nu gebeurt het eindelijk.

    Liam James Payne:

    Harry zakte weer onderuit, en besefte dat dit geen zin had. Het busje stopte ineens weer, en er werd weer iemand naar binnen gegooid, een meisje dit keer. 'What the fuck is hier aan de hand?' Vroeg ze. 'Geen idee, welkom bij de club,' Snauwde Harry. 'Inderdaad, ik heb ook nog geen idee, en welkom op de busparty.' Zei ik sarcastisch. Harry fronste even, en keek me daarna weer aan. 'Weet jij iets over een trainingscentrum?' Vroeg hij nogal verward aan me. 'Ehm... nee, hoe kom je nou ineens op een trainingscentrum?' Zei ik nogal verbaasd. 'En als ze ons naar een triainingscentrum brengen, waarvoor dan?' Zei ik nu in de war. Ik snapte er nu echt niets meer van, ik wou duidelijkheid. Ik overwoog zelfs even om me met mijn kracht een gat in de bus te maken, maar dan ben ik waarschijnlijk nog verder van huis. 'Weten jullie dan niks?' Vroeg het andere meisje verward. 'Wat moeten we weten dan?' Vroeg ik nog steeds verward.

    [ bericht aangepast op 28 nov 2013 - 18:15 ]


    How far is far

    Niall Horan:

    Ik zat op een bankje in de bus en keek nog steeds om me heen. Af en toe stopte het busje en werden er nieuwe mensen ingegooid. Er werd ook een meisje ingegooid en ze zei: ''What the fuck is hier aan de hand? Ik antwoorde: ''dat wil ik ook wel weten zei ik sarcastisch en ik richtte me op de 1Ders en de andere meisjes. We hebben toch niks verkeerd gedaan? en waarom ook meisjes? ik ken hun niet eens antwoorde ik in mijn hoofd. Hoe dan ook, ik moest hier weg komen. ''Harry? enig idee, hoe we hier uitkomen? vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op maar dat ik kan ik bijna niet zien door het wazige licht van een klein lampje dat aan het dak van busje hangt. De mensen die ons meenemen heb ik ook niet gezien, dus alles is fout, nu dacht ik wanhopig. Misschien moeten we om hulp roepen? vroeg ik me hardop af. Ik keek de groep rond maar niemand antwoorde. Harry was snauwerig, Liam was ook niet blij nu, ik was wanhopig en de andere 1Ders en meiden waren hetzelfde.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Roselynn "Rose" Nim Garcia. || +Supersnelheid -Zintuigen en overgevoeligheid || Levenslange ervaring || Superkracht is nog niet actief.

    De opvolgende dingen volg ik niet helemaal, maar om alweer te vragen of er duidelijker gesproken kan worden?
    "Trainingscentrum? Hoe kweet je dat?" vraag ik verward en haal gefrustreerd een hand door mijn haar, waarna ik met mijn vuist op de grond knal, wat een ander pijn zal doen voel ik amper. Dat het andere meisje schijnbaar - ik weet het niet zeker, mijn gehoor is echt slecht - weet wat er gaat gebeuren beurt me op. "Probeer jij het ze anders uit te leggen?" stel ik haar voor. "Het is niet mijn sterkste punt en om eerlijk te zijn volg ik jullie voor geen meter en nee, ik ben niet dom." Het laatste klinkt scherp.
    Wat later klinkt er dan een scherp, piepend geluid, het is niet heel hard en ook weer niet verschrikkelijk scherp, maar genoeg voor mij om in elkaar te kruipen en een pijnlijke kreet te slaken. Als de deuren dan ook nog compleet open worden gedaan knijp ik mijn ogen stijf dicht in de hoop dezen van de pijn te redden, al prikt het verschrikkelijk. Allemaal worden we bij onze armen gepakt en mee geduwd naar een kamer. Mijn ogen moeten moeite doen om te schakelen en als dat eindelijk gelukt is zit ik al op een stoel. Liam in een stoel naast me en achter ons acht anderen. Als de persoon voor ons zich omdraait grom ik boos en vervloek de redhead aka mijn baas.

    [ bericht aangepast op 30 nov 2013 - 14:05 ]


    Reality's overrated.

    Harry Styles

    'Weten jullie dan niks?' zegt een ander meisje verward. Ik schud mijn hoofd en kijk weer naar Liam. 'Ehm... nee, hoe kom je nou ineens op een trainingscentrum?' zegt hij verbaasd. 'En als ze ons naar een trainingscentrum brengen, waarvoor dan?' Ik word rood.
    'Oh, nee laat maar,' mompel ik dan. 'Trainingscentrum? Hoe weet je dat?' vraagt het andere meisje, die blijkbaar Rose heet, maar ik negeer haar maar even. Rose stelt aan het andere meisje voor het uit te leggen, aangezien het lijk dat zij er meer van weet. Opeens klinkt er een scherp en piepend geluid, ik druk mijn handen tegen mijn oren en piep pijnlijk. De deuren worden nu open gedaan, ja hoor, ook nog een klap voor mijn ogen. Ik kruip zo snel als ik kan weg van het licht maar ik word vastgegrepen en naar buiten gesleurd. We worden meegenomen naar een kamer waar ik niet veel van meekrijg omdat ik mijn ogen dicht heb geknepen en nog steeds gekweld piep. Ik word neergezet op een stoel en doe voorzichtig mijn ogen open zodat ze aan het licht kunnen wennen. Voor ons staat iemand die ik maar al te goed ken.
    'Ed? What the fuck is hier aan de hand,' sis ik naar hem en ik sta op het punt hem naar de keel te vliegen. Hij is dan wel mijn vriend, maar nu was ik door deze actie moordlustig geworden.


    Because I love him, do I need another reason?

    Liam James Payne:

    "Trainingscentrum? Hoe weet je dat?" Vroeg Rose en ze slaat gefrustreerd met aar vuist op de grond. Als ik dat met al mijn kracht gedaan had, zat er waarschijnlijk geen vloer meer in het busje, wat me eigenlijk best bang maakte.'Wacht, weet jij van een trainingscentrum af?' Vroeg ik. "Probeer jij het ze anders uit te leggen?" Stelde Rose aan het andere meisje voor. "Het is niet mijn sterkste punt en om eerlijk te zijn volg ik jullie voor geen meter en nee, ik ben niet dom." Zei Rose. Harry werd rood door mijn vraag over hoe hij dat over het trainingscentrum wist. 'Oh, nee laat maar,' mompelde Harry daarna. Wat later klinkt er een piepend geluid, waardoor Rose in elkaar kroop, en een pijnlijke kreet liet horen. Iets later werden de deuren van het busje opengedaan, en worden we allemaal bij onze armen gepakt, en mee gesleurd naar een kamer. Het voelde alsof ik verdoofd was, want ik kon niets doen. Ze plaatsten ons op een stoel. Ik en Rose zaten voor aan, en de rest zat achter ons. 'Wat heeft dit te betekenen?' Vroeg ik verward. De persoon voor ons draide zich om, en tot mijn verbazing zag ik dat het niemand minder was dan Ed Sheeran. Wat? Nu snap ik er echt niets meer van.. 'Ed? What the fuck is hier aan de hand,' Siste Harry naar Ed die nu blijkbaar ook door had dat Ed voor ons stond.

    [ bericht aangepast op 28 nov 2013 - 21:26 ]


    How far is far

    Luke Benjamin Tomlinson
    Louis kwam niet opdagen. Sukkel. We gingen alsnog naar de dierentuin. Ik zuchtte en zat mokkend achterin de auto. Daar tekende en schreef ik stilletjes in mijn noteblock. Echt, ik deed die jongen nog eens wat. Eenmaal bij de dierentuin parkeerde mijn moeder en al snel waren we binnen. Ik sneakte snel weg en kroop ergens onder een boom naast het wolvenverblijf. Ik keek naar de prachtige dieren en kreeg een idee. Wat nou als ik een aantal dieren uit de dierentuin loszette. Niet perse gevaarlijke, ik wilde geen dode dieren, gewoon de kamelen, giraffes, zebra's, herten, kangaroes, struisvogels, olifanten, gorilla's etc. Alles wat maar geen vlees at. Ik keek weer naar de wolven en stal zonder dat de man het wist de plattegrond uit de kontzak van een voorbijganger. Ik begon met behulp van de plattegrond een plan uit te schetsen. Ja, dit werd een mooi plan. Gewoon paniek zaaien en zelf niet in de problemen komen. Ik moest misschien nog wel mijn hand zien te leggen op een sleutelbos, maar dat moest vast met een vlotte babbel en vlotte vingertjes te regelen zijn. Dan stonden een keer mijn acties op de voorpagina van de krant in plaats van die van die verduvelde broer van me, die zelfs een te grote ster was om iets met het gezin te gaan doen. Aso.

    [Nee, Luke heeft het neit zo op zijn broer... Stiekem wel, maar dat zit heel heel heel erg diep]


    Bowties were never Cooler

    [KiliOfDurin -> HelloSweety]


    Bowties were never Cooler

    Louis William Tomlinson.
    Het ene moment lag ik nog in mijn bed, me verschrikt bedenkend dat ik me weer eens had verslapen en nu sowieso te laat bij mijn ouderlijk huis kwam, aangezien ik vandaag iets met mijn ouders en broertje zou doen.
    Het andere moment was ik die gedachten alweer kwijt, doordat ik ruw uit mijn bed werd getrokken en verward om me heen keek. Maar ook dat verward rondkijken was niet van lange duur, want mijn beeld werd zwart doordat er een lap stof voor mijn ogen werd gebonden. Waarna ik meegesleurd werd, de kamer uit, de trap af, het huis uit. Ik begon meteen te schreeuwen, maar al snel schoof er een hand met leren handschoen voor mijn mond, die mij het zwijgen oplegde. Ik beet in degene zijn hand en begon om me heen te trappen en te slaan, toen mijn armen nog harder vast werden gepakt en zo ver omhoog gedrukt werd dat ze mijn arm omdraaide en ik een pijnlijke kreet slaakte. Dit was het moment dat ik besefte dat ik beter kalm kon blijven, anders zouden deze ontvoerders me waarschijnlijk alleen nog maar meer pijn doen, wie het ook zijn mogen. Ik voelde dat we naar buiten gingen. Ik hoorde een schuifdeur open gaan en werd op één of ander met stof beklede zitting gegooid. Ik besefte mij dat het een busje moest zijn toen ik een motor hoorde starten en ik merkte dat we wegreden.
    Bovendien was ik niet de enige blijkbaar, aangezien ik meerdere stemmen hoorde klinken. Ik hoorde iets over een trainingscentrum, maar kon geen touw aan het gesprek vastknopen aangezien ik midden in hun gesprek hier in het busje erbij was gegooid en het dus niet helemaal volgde.
    'Waar ben ik? Waar gaan we heen? Wie zijn jullie?' vroeg ik angstig.


    "Family don’t end in blood”

    Roselynn "Rose" Nim Garcia. || +Supersnelheid -Zintuigen en overgevoeligheid || Levenslange ervaring || Superkracht is nog niet actief.

    Liam en een andere jongen met krullen beginnen te spreken en Harry noemt Mr Sheeran zelfs 'Ed'. Ik had geen idee dat hij zo heet, of hij moet hem verwarren met een ander, dat zal vast wel, gezien ik niet het idee heb dat de krullenbol ooit heeft getraind.
    Kwaad begin ik te vloeken. "Wat was er mis met het vorige trainingskamp? En waarom zijn deze lozers hier?" Mijn vuisten zijn boos gebald en verontwaardigd kijk ik Mr Sheeran aan.
    De man ik kwestie lacht alle woorden enkel weg, niet alleen die van mij, maar ook die van Liam en Harry. Hij heft zijn handen en baant ons tot stilte. Mijn armen sla ik koppig over elkaar en ik weiger hem aan te kijken als hij met ons allen even oogcontact zoekt. "Jullie zijn hier voor jullie toekomst, een toekomst die al heel lang duidelijk is, jullie worden spion." Hij legt uit wat dit inhoud en verveeld tik ik met mijn nagels tegen de stoel, waardoor één van de bewakers me een geïrriteerde blik toe werpt, het doet me grijnzen. Wat Mr Sheeran verteld volg ik eerlijk gezegd niet, hij staat zo dat ik zijn gezicht niet kan zien en liplezen een onmogelijke optie word. Het duurt even voor hij dit door heeft, maar dan draait hij zich weer duidelijk richting ons om en begint behalve dat ook nog eens anders te praten, alsof we kleine kinderen zijn, met klemtonen op de woorden. Maar eigenlijk is dat de enige manier waarop ik iemand echt kan verstaan. Dus ik ben allang gestopt me daar aan te ergeren. "Als jullie besluiten dat jullie liever iets anders doen met jullie leven, prima, de deur is daar." Met een handgebaar wappert hij naar de deur. Hij wacht een tijdje. Ik snuif, wat voor angsthaas zou je moeten zijn. "Maar oh ja, omdat jullie te veel weten zal je dan wel ter plekke geëxecuteerd worden. Jullie keuze." Weer valt hij even stil, dan verteld hij dat we koppels moeten vormen. En mijn ogen sperren zich open.
    "No way!" roep ik uit.
    Mr Sheeran negeert me en dreunt de volgende woorden op, alsof ze ingestudeerd zijn. "Jullie zijn gekoppeld naar jullie kracht, jullie zwakten." - Dat laat even verbaasd mijn wenkbrauwen fronsen. Kracht? Zwakten? Natuurlijk heeft iedereen die, maar hij zegt het alsof het iets speciaals is. - "Naar jullie innerlijk, zodat jullie elkaar kunnen helpen, beter kunnen maken. Elkaar aanvullen. Nou is het opzet maatjes te creëren, maar have fun zolang het nog kan!" Een kinderlijke twinkeling verschijnt in zijn ogen en hij klapt in zijn handen, hij lijkt nog jonger zo. Daarna gaat hij weer serieus verder. "Maar goed, ook over het algemeen zal teamwork erg belangrijk zijn. Willen jullie overleven." Dromerig staart hij voor zich uit. "De koppels dus, Louis en Nym, Harry en Santana, Niall en Alaska, Zayn en Jace en om niet te vergeten, Liam en Rose. Die daarbij ook de leiders van jullie team zullen worden. Voor ik het vergeet, misschien hebben jullie het al opgemerkt, maar allemaal hebben jullie een speciale kracht, tenminste één van jullie heeft deze nog niet ondervonden." Zijn blik gaat even naar mij. "Dit is omdat de kracht zelf voor jezelf levensbedreigend zal kunnen zijn. Anderen hebben alvast een... voorproefje, ja, zo ga ik het noemen, gehad. Maar jammer genoeg moet ik jullie hierbij ook vertellen dat behalve je slechte punten in je innerlijk jullie allemaal ook nog een buitennatuurlijke zwakte hebben. Deze is bij jullie allen al jullie hele leven actief, maar zal zomenteen, als jullie bevoegdheden ten pas zullen komen, nog zwaarder worden." Hij draait zich om, richting de tien onheilspellende buizen.
    De bewakers grijpen ons weer vast en als ik hem een klap wil verkopen reageert Mr Sheeran met een paar woorden. Hij is nog steeds richting de buizen gedraaid, dus ik vraag me af hoe hij het doorhad, alsof hij gedachten kan lezen, daarbij is het raar snel. "Ik zal je maar niet verzetten, of je wilt opnieuw verdoofd worden."
    Dat was het dus waarom ik niet terug kon vechten en het zo abnormaal snel leek te gaan, ik was verdoofd. Dat is niet eerlijk. Stelletje-
    Mr Sheeran onderbreekt mijn gedachten, ondertussen zijn we al allemaal in een buis opgesloten. Wat hij zegt kan ik niet horen. Met een buis ertussen is mijn gehoor veels te slecht. Een stof, die zou moeten ruiken, maar ik dus niet ruik, dwarrelt door de buis en de machine? begint te vibreren. Ik sla met mijn handen tegen de wanden aan. Voel mijn hoofd licht worden. Scheld Mr Sheeran uit voor alles wat er in me opkomt. Tot het opeens zwart word en ik door mijn benen zak.

    [Ed zegt dat ze even buiten westen zullen zijn.

    Sorry, ik ben ziek, ik kan amper rechtop gaan zitten zonder van m'n stokje te gaan. Dus ik gisteren amper op Q. geweest. Waardoor ik nu dus zesendertig berichten kan gaan bijlezen. Van één dag alleen al. Ik reageer dus niet zo snel, maar ik zal m'n best doen.]


    Reality's overrated.