RPG Jongerencamping x Tijdmachine - Speeltopics

Een groep jongeren vindt een tijdmachine en gaat twintig jaar terug in de tijd, om schokkende gebeurtenissen te voorkomen die hun ouders hebben meegemaakt tijdens hun zomervakanties. Op deze manier hopen ze het leed in hun families te kunnen doen verdwijnen.

Personages

[ bericht aangepast op 5 dec 2013 - 12:14 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Niet als ik het je aangeraden heb,' zei Haloony zacht. Ze trok haar schoenen en shirt uit, omdat het zo warm was en staarde naar het gras. Misschien had ze niet mee moeten gaan. Dit zou June en Brian nooit helpen.
'Ik ga even rondkijken,' zei ze, in de hoop zich alsnog nuttig te kunnen maken.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Haloony, jouw raad is belangrijk voor me. Anders zou ik het niet vragen,' zei Brian serieus. 'Ik wil het gewoon goed doen, met June.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dat weet ik wel, maar ik weet ook dat June niks goed vindt wat uit mijn mond komt, dus ik ga je geen raad geven.' Ze pakte zijn hand. 'Wees gewoon jezelf.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Volgens mij is dat bij haar soms niet genoeg,' zei Brian. 'Ik ga wel even langs zo.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Dankjewel, Ruben,' zei Faëlla en ze veegde haar bezweette voorhoofd af toen ze klaar waren. Ze ging bij Ruben in het gras zitten en keek hoe June hetzelfde deed. 'Ik denk dat ik eerst even wat anders aan ga trekken voor ik mijn tent doe.'
Ze zocht in haar tassen naar een wat zomersere outfit dan wat ze in Nederland aan had gehad en liep naar het toiletgebouw. Deze waren dezelfde als alle andere op de camping en Faëlla probeerde zich voor te stellen hoe haar moeder zich voor een gelijksoortige spiegel zou opmaken en zich zou afvragen of haar vader haar wel knap zou vinden. Tegelijk vroeg Faëlla zich hetzelfde af. Ze bekeek haar gezicht in de spiegel en vroeg zich af of er ooit iemand was die iets in haar zou zien.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Na veel gereis en beetje gedoe kwam Allison op de camping haar, haar hulphond Shadow had ze meegenomen. Ze vertrouwde volkomen op hem. Zoals altijd had Allison een zonnenbril op, gewoon omdat het heerlijk weer was. Heel rustig liep ze naar de balie toe. Ze was misschien één van de weinigen die gereseveerd had. Ze hoorde de stem van een vrouw haar toespreken. "Hallo, ik had gereseveerd op de naam Allison Cecilia Evers" zei ze. De vrouiw achter de balie begon te tikken op de toetsenbord en glimlach verscheen op Allison's mondhoeken toen ze te horen kreeg dat haar tent al gereed stond in H4.De gebruikelijk plek zoals altijd, alleen is dit keer wel iets anders, nu was ze zonder haar man op dit camping. Ze zou maar eens opzoek gaan naar Ethan, die zou haar vast wel willen helpen. Ze kende hem al best lang. Sinds zij en haar man vaste klanten zijn van dit camping.

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 10:14 ]

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

(misschien is het een idee als Allison op hetzelfde veld zit, H4, want dan komen ze makkelijker met elkaar in contact )

Every villain is a hero in his own mind.

{Okey is goed dan doe ik Allison naar H4,dat was eignlijk mijn oorspronkelijke plan ,weizig even;))

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

Myrthe legde haar spullen bij Marit neer en liep richting het internetcafé. Ze betaalde een muntje - de euro was hier gelukkig al ingevoerd, en stopte een muntje in de computer, waardoor deze aanging. Er kwam een brok in haar keel toen ze inlogde op Mosh' e-mailadres. Hij had altijd hetzelfde e-mailadres en wachtwoord gehouden. Het deed haar pijn zo aan haar vader te denken, maar misschien konden ze zorgen dat hij zou blijven leven.
Ze tikte haar moeders e-mailadres over en typte de mail over. Ze wist dat haar moeder ook nog steeds hetzelfde e-mailadres had en dat maakte het een stuk gemakkelijker. Daarna drukte ze op verzenden. Ze kende haar moeder. Die zou hierop reageren.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Grace had zich over de beschrijving van de tent gebogen. Myrthe was weggegaan, maar ze kon niet zeggen dat ze het erg vond. Ondanks dat haar gevoelens niet meer zo heftig voor haar waren, was het toch onwennig om bij haar in de buurt te zijn – laat staan met haar in een tent te slapen. Maar ze had niet in haar eentje in een tent willen leggen en dus wat Marit met dit idee gekomen: met zijn drieën in een tent. Ze had er natuurlijk niets tegenin kunnen brengen zonder haar gevoelens voor Marits zus aan het licht te brengen en dat wilde ze absoluut niet.

-

Raphael keek met een tevreden gezicht naar het tentje dat hij overeind had gezet. Hij keerde zijn gezicht even naar dat van zijn zus, maar ook zij was al klaar.
Hij liep naar haar toe en zag dat ze Jochem nog even met haar tent hielp, maar ook hij was bezig de laatst haringen in de grond te slaan.
‘Zullen we zo een ronde over de camping doen?’ stelde hij voor aan zijn zus, Jochem en een paar anderen die al klaar waren. ‘We moeten uitvinden wie Steve is.’
Hij wilde dat weten voordat zijn moeder op de camping zou arriveren, zodat hij dat jong in de gaten kon houden. De eerste dag was al de aanzet al gegeven aan Steves interesse in hun moeder en ze wilden morgen daarom geen moment van haar zijde wijken.
‘Hoe vinden we hem?’ vroeg Jochem zich hardop af, die ze natuurlijk hadden ingelicht over wat er tijdens de eerste vakantie van hun ouders was gebeurd.
Raphael had daar geen antwoord op. Eerst had Abigail voorgesteld om te doen alsof een vriendin van haar positieve verhalen over Steve had verteld, maar uiteindelijk vonden ze dat te riskant. Het was duidelijk dat er bij dat jong een steekje los zat en niemand wilde dat Abigail – of welk meisje van hen dan ook – het slachtoffer zou worden in plaats van hun moeder.

Every villain is a hero in his own mind.

Allison begon te lopen met Shadow aan zijde, ze hoorde stemmen. Stemmen van mensen, alleen herkende ze die stemmen helemaal niet! Het zouden vast nieuwelingen moeten zijn. Langzaam liep ze op die stemmen af, waarover ze aan het praten waren, had ze wel beetje gehoort. Shadow begon even te blaffen als teken dat ze nu bij degene waren. "Hallo, sorry dat ik jullie stoor! Maar ben ik de op plek H4" ze vroeg dit in het algemeen. Omdat ze zo'n gevoel had dat er meerdere mensen er waren. Allison wist wie Steve was, ze waren op zoek naar hem. Steve was de enige jongen waarvan ze echt bang voor was. Gewoon door de klank van zijn stem kon ze al meteen weten dat Steve uit een hele slechte hout is gesneden. Ze hoopte dat ze hem niet tegen zou komen in haar eentje.
Ze voelde zich altijd beschermend als haar man bij haar was, maar nu sloeg de angst haar een beetje te gemoet omdat haar man niet meer bij haar was, al wist ze Shadow zou haar ook kunnen beschermen. Langzaam deed ze haar zonnenbril af en staarde gewoon, ze keek niet recht de mensen aan in hun ogen. Haar blauwe ogen stonden gewoon open, maar die mensen zien? Nee dat kan ze niet. Voor haar bleef alles zwart.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.

'Die moet daar niet!' zei Marit toen Grace twee stokken aan elkaar wilde zetten. 'Je moet een kleinere hebben.' Ze begon tussen de stokken te zoeken naar een kleinere variant. 'Ik wou dat Myrthe hier was. Die zou deze tent zo klaar hebben.'

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Raphael blikte op en het meisje en knikte, totdat hij bemerkte dat ze niet reageerde en het tot zijn schaamte tot hem doordrong dat ze hem niet kon zien.
‘Ja, dat klopt,’ antwoordde hij.
Hij vond het knap dat een blind meisje hier alleen naartoe kwam, in het gezelschap van een blindengeleidehond en vroeg of ze hulp kon gebruiken. Steve zouden ze weldra wel zoeken.

-

'Sorry,' mompelde Graceen ze slaakte een zucht. De vorige keer had Luke de tent opgezet en had ze er geen omkijken naar gehad...

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 18:46 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Oh nee, zo bedoel ik het niet,' zei Marit snel. 'Zij is gewoon handig in die dingen.'

[ bericht aangepast op 26 nov 2013 - 18:31 ]

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Allison hoorde de stem van een jongen die tegen haar sprak. "Dank je! Je moet vast nieuw zijn op dit camping. Is het niet?" vroeg ze beleefd. Zehoorde het zachte gegrom van Shadow. "Shadow still" siste ze en ze hoorde kleine jammer geluiden uit haar hond komen. "Zit" al algauw zat haar hond en keek de mensen aan. Shadow was erg beschermend, nu helemaal. Ze moest maar eens opzoek naar haar tent, maar ze had geen idee waar het was. Ze had alleen de kleur meegekregen, maar ze had geen idee waar het was en Shadow kon ook niet zien wat voor kleur het had, hij was een hond en honden zagen alleen zwart/wit.
"Ik ben Allison trouwens" stelde ze zich voor met een lieve glimlach. "Sorry als ik vragen mag, maar ik zoek mijn tent. Jammer genoeg kan ik dus niks zien en mijn hond kan me ook daarbij niet echt helpen" grinnikte ze even. "Kan je me misschien helpen om het te vinden, de balie vrouw zij dat mijn tent een oranje kleur had" vroeg ze aan Raphael. Het liefst had ze geen hulp gevraagd, maar ze wist heel zeker, als ze het niet zou vragen bleef ze zoeken.

Standing frozen, in the life I've chosen. You wont find me, the past is all behind me. Buried in the snow.