• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




    Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

    De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
    Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

    Tijdsprong van 9 maanden


    Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
    Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

    Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

    Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

    Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

    De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.


    Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


    Regels:

    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geen Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...



    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
    De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


    Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory
    Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

    Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: broer van Lydia.

    Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -
    Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

    Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.


    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -
    Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

    Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -
    Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

    Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -
    Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).


    Onderzoekers:
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -
    Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

    Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -
    Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.


    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -
    Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.


    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -
    Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.



    Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
    Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
    Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
    Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
    Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
    Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
    Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
    Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
    Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
    Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
    Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
    Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
    Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant



    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Story met alle posts

    Vorige linkjes c:

    [ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Nathan James Gibson

    Afwezig loop ik de eetzaal uit, op weg naar mijn kamer. Mijn gedachten zwerven traag rond, glijden door kamers en hallen, strelen gezichten van mensen die ik ooit liefhad. Ik vraag me af of zij er nog zijn, en of er nu, op dit moment, wel iemand is die ik liefheb, écht liefheb. Ik durf er niet over na te denken.
    Mijn gedachten glijden automatisch naar Paisley. We praten niet veel de laatste tijd. Wanneer ik aan haar denk voel ik voornamelijk pijn. Meer pijn dan liefde, en een soort verlangen. Lichamelijk, natuurlijk, ik heb immers al heel lang geen meisje meer in mijn bed gehad, maar meer nog geestelijk. Het doet me denken aan het gevoel dat ik als kind de dag voor mijn verjaardag altijd had. Wanneer je constant aan morgen denkt, er zo naar uitkijkt, maar het ongrijpbaar is en je nog zo lang moet wachten. Het verschil is dat ik nu niet weet hoe lang het nog zal duren voor ik haar terug heb, óf ik haar ooit echt wel terug zal krijgen, of deze onrust ooit zal verdwijnen.
    ‘Verdomme.’ Het woord glijdt bijna onhoorbaar over mijn lippen.
    Het grootste probleem is nog dat ik weet dat het aan mij ligt. Ik ben degene die muren bouwde en haar erbuiten sloot. Ik weet dat ik niet zou mogen klagen, en doe dat dan ook niet hardop, maar ik kan het gewoon niet. Ik wil haar terug en tegelijkertijd ook niet. Elke keer dat ik haar zie hoor ik het geluid van de schaar die door de lucht vliegt. Elke keer dat ze spreekt glijdt hij dwars door haar kleine, dunne lichaam heen, en elke keer dat ik haar kus verdrinken mijn gedachten, en later ikzelf, in haar bloed, waarna ik me uit de voeten maak en uren voor me uit lig te staren op mijn bed.
    Zij en haar zelfmoord kleven aan elkaar vast. Ik kan niet meer in haar buurt verkeren zonder dat het me stukmaakt, zonder dat ik daarna huilend over sta te geven in mijn badkamer, maar ik wíl het zo graag. Ik wil het allemaal zo graag terug. Soms overweeg ik zelf een schaar op te pakken, en recht voor haar ogen….
    Nee. Dat kan ik niet. Nog niet. Ik ben nog niet zo verwelkt.

    Ik zie ze wel, maar mijn brein verwerkt het gewoon niet. Ik ben zo diep in gedachten verzonken dat ik vergeet iets te zeggen, opzij te lopen, mijn gezichtsuitdrukking te wijzigen wanneer ik de twee meisjes zie. Wit haar. Dezelfde gezichten. Ik weet pas dat ik niet dubbel zie wanneer slechts een van de twee haar mond opent. Er komt geen geluid uit, en het dringt pas tot me door wie ze zijn wanneer ik tegen haar aanloop.
    ‘Uh.. Oh. Hallo. Sorry….. Myrcella. Eladore.’
    Mijn stem klinkt schor, maar breekt niet. Onder mijn ogen is het zo paars als de irissen van de meisjes, maar er zijn geen tranen. Mijn maag zit vol stenen, maar mijn rug is recht. En ik… Ik kan wel schreeuwen, maar mijn mond is slechts een vlakke streep.
    Het is me nooit opgevallen hoe moeilijk denken eigenlijk is, en hoeveel moeilijker praten, maar een sarcastische glimlach vult mijn gezicht uit “respect” voor mezelf, wanneer het me dan toch lukt. Hoewel… Lukt….
    ‘Je was dood.’
    Dat klonk misschien een beetje raar.
    ‘…maar ik zie dat nu alles goed met je gaat.’
    Alles?
    ‘Ik moest er maar weer eens vandoor.’
    Ik kan het niet helpen. Mijn ogen glijden over haar lichaam alsof ik ze zelf niet in de hand heb. De rest van mijn lijf reageert, maar in mijn geest gaat alles fout. Beelden vliegen over en door elkaar, slaan tegen mijn schedel, leggen mijn ogen in de knoop, en meer nog… mijn maag. Zij ook? Of…
    Snel sprint ik de gang uit, en voor ik het weet hang ik weer boven het vergeelde steen van mijn toilet.
    ‘Verdomme.’

    [You can follow him if you want. He's ready to accidentally emotionally open up to someone.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Hallo persoon dat dit leest en niet meedoet, of wel meedoet maar zijn berichtjes niet bekijkt.
    Ik heb zojuist alle deelnemers dit gestuurd:

    Hey guys, c:
    Als een laatste reanimatiepoging (er reageert zo nu en dan nog iemand en diegenen en een paar van mijn vrienden hebben er nog geen genoeg van, dus ik denk dat we nog niet dood zijn, maar meer like… in coma liggen en af en toe een teken van leven geven) wil ik graag vragen of jullie in Avalerion (RPG) óf kunnen posten, óf je officieel af kunnen melden.
    Die laatste groep zal ik dan in het rijtje “kan overgenomen of gedood worden” zetten, en op zoek gaan naar anderen die ze over willen nemen of rollen aan willen maken.
    Ook bedenk ik waarschijnlijk iets voor degenen die in dat rijtje staat, iets voor in de storyline, als in… een reden dat ze verdwijnen.
    Oh, en degenen die binnen een week niet aangeven te willen blijven komen er ook in te staan, ik kan niet eeuwig wachten.
    Alvast bedankt, en ik mis jullie! C: <3
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=157526&page=last&message=175


    en wilde dus even duidelijk maken dat nieuwe mensen erg welkom zijn. Doe vooral mee! C:
    *knuffs*]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Kan iedereen even checken of dat spoilerknopje achter zijn personage klopt? c:
    Bij sommige wist ik het niet goed meer.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {de spoiler klopt, en ik ga zo snel mogelijk een stukje schrijven. Ik weet niet of vriendinnen van mij het leuk zouden vinden om mee te doen maar als ze het leuk zouden vinden mogen ze dan mee doe? Misschien komt er dan wat meer leven in, doordat er nieuwen mensen zijn. Ik weet niet of het helpt maar we moet uit die coma, het klinkt zo erg net als half dood gaan. :) }

    {Boop boop. Ik ben er nog. Ik schrijf snel.}


    Tijd voor koffie.

    Susye schreef:
    {de spoiler klopt, en ik ga zo snel mogelijk een stukje schrijven. Ik weet niet of vriendinnen van mij het leuk zouden vinden om mee te doen maar als ze het leuk zouden vinden mogen ze dan mee doe? Misschien komt er dan wat meer leven in, doordat er nieuwen mensen zijn. Ik weet niet of het helpt maar we moet uit die coma, het klinkt zo erg net als half dood gaan. :) }


    [Natuurlijk mogen ze dan meedoen. XD
    Ik ben juist desperately op zoek naar mensen. ;p ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Hoe gaat het met jullie allemaal? ö]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {ik ga het ze vragen. met mij gaat het goed maar ik had het wel druk met anderen dingen, zoals school.Ik ga snel proberen te schrijven.}

    Susye schreef:
    {ik ga het ze vragen. met mij gaat het goed maar ik had het wel druk met anderen dingen, zoals school.Ik ga snel proberen te schrijven.}


    [Wij allemaal, vrees ik, maar fijn om te horen dat het goed met je gaat. En ik kijk ernaar uit. c: ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Mycrella.

    Afwezig glijden mijn ogen over de grond, ik had geen zin om mee te gaan met Ella. Ik voelde me nog steeds ziek en wist dat ik dit niet lang vol ging houden. Mijn ogen zien schoenen in beeld komen, maar ik reageer er niet op als iemand tegen me aan loopt, omhoog kijken is het enige wat ik doe. Nathan, de jongen die ik pijn gedaan had. Schiet er door mijn hoofd. Ik zeg niks, ik reageer niet, stap niet opzij. Het enige dat ik doe is hem aankijken.
    Maar als hij weer weg loopt ruk ik mijn hand los van Ella, die nietsvermoedende eigenlijk gewoon weer doorloop, fijn zo'n zus. Ik loop achter hem aan, hij zag er niet goed uit, slecht zelfs. Ik wacht even met doorlopen als ik hem boven de gootsteen in zijn kamer zie staan.
    Voorzichtig zet ik een paar passen naar hem toe en ga zacht over zijn rug, zodat hij misschien een beetje gerustgesteld word.
    Mijn ogen scande hem voorzichtig, bang dat ik iets verkeerd deed.
    Mijn ogen kijken enkel naar hem, ik zeg niks, ik kijk. Meer deed ik de afgelopen weken ook niet. Als hij klaar is haal ik de haren uit zijn gezicht en pers een klein glimlachje op mijn gezicht, mijn ogen vragen aan hem of alles goed gaat. Ikzelf was hardstikke wit, mijn ogen keken nogal leeg en hadden niet de treiterige grijns erin. Mijn ooit eens rode volle lippen waren nu lichtroze, koud en een stukje van elkaar, om adem te halen.
    Een klein glimlachje was alles wat ik hem schonk, normaal zou ik wel iets gezegd hebben, maar er zou geen geluid over mijn lippen komen, dus was het nutteloos.


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [ik leef ook nog ! ik ken helaas niemand die mee zou kunnen doen, de meeste hebben het op het moment nogal druk... hopelijk kennen jullie wel mensen (die het niet veel te druk hebben), anders zijn we met zo weinig!]

    [ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 18:34 ]

    {Ik leef nog, maar ik zal na mijn vakantie pas kunnen schrijven. Tot die tijd ben ik afwezig. Fijne vakantie iedereen!


    Tijd voor koffie.

    {mijn topics}


    welkome to my garden of fantasy

    Lavina Tara Carré
    "Oké Stevie, wacht nee, blijf liggen, ik," De paniek slaat me om mijn keel en neemt mijn hoofd over. Snel ren ik, zo hard als ik durf met de fragiele Stevie-Ann in mijn armen, terug naar het bed. "Ik ga hulp halen, oké?" Zeg ik, maar ze verstaat me waarschijnlijk toch niet. Het boeit niet. Alles verloopt in een slow-motion film, al lijkt het juist ook weer versnelt. Ik ren naar de gang en hoor het gezang van Lydia. Onmiddelijk voel ik hoe mijn ogen dicht willen vallen en ik knal tegen de muur aan. Ik knip met mijn vingers naast mijn oren; de kattenoren. Ze zijn weg. Jachtig haal ik adem en ik sleur mezelf voort naar de slaapkamers. Ik mag nu niet out gaan. Niet nu. Moeizaam zet ik een been voor het andere, maar moet moeite doen om niet flauw te vallen. De stem van Lydia galmt overal door me heen, mijn hoofd lijkt niet meer van mij te zijn. Iedere gedachte kost moeite, lijkt onmogelijk om los te zien van het gezang. Ik circel rondjes in mijn hoofd. Ik knal tegen de deurpost aan van de isoleercellen. Na het aankomen voor de deur van de slaapkamers, ben ik een rondje gelopen, edoch, ik ben nu buiten bereik van de zoete stem van Lydia. Ik haal diep adem, mijn ogen voelen iets minder zwaar, maar alsnog vermoeid.
    Ik struikel door naar de slaapkamers, hobbel naar het geluid van stemmen. Wat was er nu ook alweer zo dringend. Lydia maakte mij sloom. Mijn gedachten moeten eerst terugkeren. Er was iets.. Met Stevie... Juist. Ik ren naar de badkamers- Ik duikel eerst weer tegen de deurpost aan, mijn coördinatie is nog niet helemaal honderd procent, maar kom dan halsoverkop binnen. Nathan en Myrcella. "Juist." Zeg ik hijgend, terwijl ik naar de wasbak stuntel. Hun blikken zijn serieus, en even raak ik uit mijn paniek. Ik herinner me de moeilijkheden tussen elkaar. Het blijft stil en ik kijk ze verwilderd aan- Waarna zij ook naar mij kijken. Ze passen, dat sowieso. Ik zie de houding, maar alsnog. Ik sluit even mijn ogen, hips heen en weer. "Ik heb hier geen tijd voor," zeg ik hardop, een gefrustreerde uitroep. Ik slaak een korte gepijnigde kreet, geef Myrcella een kus op haar wang, geef Nathan een kus op zijn wang. "Jullie houden van elkaar! Boeien dat het moeilijk is." Ik duw hun hoofden naar elkaar toe (Ik hoor een korte klonk, iets te hard) en neem geen tijd om hun reacties te bekijken. "Afknijpen nu. Stevie is aan het bevallen!" Ik hips nog een paar keer heen en weer en ren dan ongeduldig naar de hal, mezelf afvragend wat ik nu net in hemelsnaam gedaan heb.

    [ bericht aangepast op 19 maart 2014 - 21:05 ]


    Tijd voor koffie.

    // Ik denk dat je zou kunnen zeggen redelijk. Ze zijn op dit moment erg stil. Tenminste Myce dan. //


    Yeah, and people in hell want Slurpees.