Avalerion -RPG, speeltopic 4- - Speeltopics

Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.

Alerion
Ilerion


Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.




Verhaallijn: (grijs is al geweest c: )

De onderzoekers besluiten (worden overtuigd?) dat het een goed idee is met de hybriden naar buiten te gaan om te zien welk effect de frisse lucht, verschillende plaatsen etc. op hen hebben.
Een paar hybriden weten te ontsnappen, maar zijn al snel teruggevonden. De rest wordt snel teruggebracht naar het centrum. Elliott en Stevie-Ann hebben seks. Rosper vindt ze en brengt ze terug.

Tijdsprong van 9 maanden

Stevie-Ann bevalt van een kindje en weet zichzelf op de een of andere manier in haar badkamer te verdrinken, alsof ze niet anders kan, gedwongen. De onderzoekers vinden de baby niet interessant en een van de hybriden (misschien Lucy, omdat die Stevie-Ann’s zielsverwant is? Iemand anders mag ook.) neemt de zorg voor het kleine wezentje op zich. Stevie doet Rosper aan zijn verleden denken en hij draait door om haar dood.
Wat de onderzoekers echter wel interessant is, is wat Stevie-Ann gedaan heeft. Ze beginnen een afschuwelijk onderzoek om de relatie tussen nageslacht en sterfte te onderzoeken (hier kan nog veel creativiteit in geprut worden, qua hoe het onderzoek eruit ziet. Als het maar gruwelijk is.).

Vanwege deze gruwelijke behandeling beginnen de hybriden een opstand. Dit is waar Avalerion in beeld komt (al kwam de dood van het eerder genoemde meisje natuurlijk ook door haar). Avalerion bestookt al een tijdlang iemand met opdrachten (Ik stel Elliott of Daniel voor, maar als iemand anders volunteert?) en tijdens de opstand neemt zij kort bezit van diens lichaam. Dit heeft tot gevolg dat deze persoon iemand ongezien afslacht (onderzoeker of bewaker lijkt mij het meest logisch, maar als daar niemand bij is die dood mag kan een hybride ook wel).

Door het besef wat hij/zij gedaan heeft draait hij/zij door en begint meer mensen uit te moorden. Een aantal hybriden schaart zich achter deze persoon, een ander deel gaat ertegen in de aanval. Er ontstaat een heuse oorlog, waarin uiteindelijk iedereen een kant gekozen heeft.

Een van de twee groepen weet door middel van gaven uit te breken. (Ik stel voor dat dit de groep is waar Alex toe behoort. Als we zorgen dat hij in een van de kamers van de onderzoekers kan komen (door anderen hun vechtgaven) kan hij uit het raam kijken en samen met een hybride die in staat is vanbuiten de deur te openen naar buiten teleporteren. Zo kan de rest dan ook naar buiten.)

De andere groep hybriden zitten nog een tijd onder extra strenge bewaking vast, maar weet uiteindelijk ook te ontsnappen.

Ontsnapperds uitstapje: Elliott, Stevie-Ann, Cloe, Myrcella.


Regels:



Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.

De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's (Natsune's vorige gebruikersnaam) advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".
De hybriden krijgen geen schoenen, en lopen dus op blote voeten.


Rol: (Hybride/onderzoeker/bewaking)
Naam:
Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
Geslacht:
Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
Innerlijk:
Gave: -indien Hybride-
Extra:


Rollen tot nu toe:

Hybriden:
Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -

Relaties met anderen: Paisley's zielsverwant, ingewikkelde relatie met Myrcella, vindt Eladore wel oké, sluit practisch iedereen buiten (mentaal).

Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion - Rollenstory -

Relaties met anderen: Raffaël's vriendje, bevriend met Lavina, vindt iedereen op het eerste gezicht aardig, pas wanneer je het tegendeel bewijst heb je Alex tegen je (wat ook niet zo'n heel groot probleem is, overigens).

Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning - Rollenstory

Relaties met anderen: Lucy's broer, voelde zich door Avalerion erg aangetrokken tot Stevie-Ann en is de vader van haar kindje, vond Lavina ooit geloof ik wel leuk (niet overdreven, of dat er daadwerkelijk iets mee gebeurde), vindt Alex vermoedelijk weird omdat deze op hem crushte, voor Raffaël.

Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Xionn - Rollenstory -

Relaties met anderen: Alex' vriendje, ongeveer bevriend met Lavina, maar dit kan omslaan in rivaliteit.

Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Xionn - Rollenstory -

Relaties met anderen: Is opgevoed door de onderzoekers en heeft met de andere hybriden weinig contact omdat hij slecht in staat lijkt te zijn tot sociale interactie.

Galain Herpïon - 19 - Weer beïnvloeden - LordoftheAir - Rollenstory -

Relaties met anderen: broer van Lydia.

Andrew Forrest - 18 - Alles in menselijk vermogen in een keer kunnen/maken - jasonreina - Rollenstory -

Relaties met anderen: bevriend met Lucy.

Cain - 17 - Perfect zicht in het donker - Lunair - Rollenstory -

Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Burglar - Rollenstory -

Relaties met anderen: Bevriend met Alex en Raffaël, verliefd op Alex.

Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness - Rollenstory -

Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn

Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -

Relaties met anderen: ...lijken er niet te zijn.

Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness - Rollenstory -

Relaties met anderen: tweelingzus van Eladore, voelt zich aangetrokken tot Nathan (het is tot nu toe best wel een haat/liefde-relatie).

Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion - Rollenstory - Zielsverwant -

Relaties met anderen: kijkt op tegen professor Rosper en ziet hem als een soort vaderfiguur, Lucy's zielsverant, moeder van Elliott's kind.

Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning - Rollenstory - Zielsverwant -

Relaties met anderen: zusje van Elliott, zielsverwant van Stevie-Ann, bevriend met Andrew.

Lydia Herpïon - 16 - Mensen in slaap zingen - Susye - Rollenstory -

Relaties met anderen: zusje van Galaïn.

Eladore Quaralena Baratheon - 24 - Mensen blij maken - Pwettyness - Rollenstory -

Relaties met anderen: tweelingzus van Myrcella, sort of bevriend met Nathan (voor zover hij daartoe in staat is).

Onderzoekers:
Dean Edward Collin Rosper - 27 - Burglar - Rollenstory -

Relaties met anderen: ziet in Stevie-Ann zijn verloren zusje en behandelt haar ook zo, kan aardig met andere onderzoekers opschieten.

Emile William Jack Starlek - 30 - annickemiek - Rollenstory - Stand-by -

Relaties met anderen: kan aardig met andere onderzoekers opschieten. Heeft stiekem een oogje op Valesca, dacht ik.

Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion - Rollenstory -

Relaties met anderen: kan met andere onderzoekers opschieten, heeft nauwelijks emoties en is hierom ook niet echt in staat tot het aanleggen van diepzinnige relaties.

Beveiliging:
Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir - Rollenstory -

Relaties met anderen: is bevriend met medebewaker Ponne.

Mensen die niet meer reageren en dus overgenomen of gedood kunnen worden:
Als jij de bedenker van een van deze rollen bent, maar er wel mee door wilt moet je het vooral zeggen. Dan spijt het me dat ik je er te vroeg tussen gezet heb.
Josephine Eve "Josy" Valo - Hybride - 19 - Hatsumomo - Rollenstory
Caine Douglas Wayne - Onderzoeker - 32 - Miserere - Rollenstory
Deana Collins - Onderzoeker - 24 - Cesaria - Rollenstory
Daniel Michael Gabriel DiRosilia - Hybride - 20 - Incedunt - Rollenstory
Nicole Lauraine Harvard - Bewaker - 31 - BromoneaPulp - Rollenstory
Hieronymos Yaromir Hertz - Onderzoeker - 78 - BromoneaPulp - Rollenstory
Guinevere Maeve "Gwynn" Warren - Hybride - 13 - Cesaria - Rollenstory
Connor Marten McGary - Hybride - 21 - Creaturi - Rollenstory
Jake Douglas Jonshon - 15 - Van uiterlijk veranderen - XbrownieX - Rollenstory
Andrew Landon James - Hybride - 16 - Weet wat anderen van hem denken - xAlways - Rollenstory
Hadley Maverie Pastor - Hybride - 17 - Nog geen gave ingevuld - Goldwing - Rollenstory
Maere Rose Lostock - Hybride - 16 - Telekinese - Traitor - Rollenstory
Paisley Marybell Couvler - 17 - Mensen aanvallen met hun eigen onzekerheden door haar blik - Interaction - Rollenstory - Zielsverwant

Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

De rollenstory
Story met alle posts

Vorige linkjes c:

[ bericht aangepast op 30 maart 2014 - 16:19 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Eerst langzaam, maar dan steeds sneller, tot de vloer verandert in een hoop sponsachtige rommel, waarschijnlijk boeken en andere papieren resten.
Ik bedenk dat dat geen shakespeare boeken meer worden voor mijn zusje de aankomende tijd.

[NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!!
Niet Shakespeare!

]

[ bericht aangepast op 15 jan 2014 - 17:00 ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

{Hahaha. Shakespeare is een held. Maargoed, ik zal meer kunnen schrijven als mijn toetsweek voorbij is!}

---

Tijd voor koffie.

[Whoo!
*toetsweekknuffel*
*vindt het moeilijk dat voor zich te zien*
Welke vakken moet je nog?]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[ jaja, de Shakespeare boeken zijn verpest !!! Allemaal !!! Ramp ! haha]

[It is. p; ]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Lavina Tara Carré
Lydia doesn't hear a single word I say. She doesn't respond to a single gesture or poke.
This is hopeless. I silently look around the room, but the vision is downright depressing. Raff and Alex and everybody around them have just dropped down, deadlike. It frightens me a little, and quickly I glance at Lydia. In rapture she hips away: unaccesable. While deciding what to do now, I slowly walk to the door, next to me, until I step on something extremely soft, as a contrast of this hard, solid floor. Confused I look down. Rosper.
Carefully I poke him with my foot, but he doesn't respond- not even a little. His glasses are crooked on his head. He's down on his stomach, his head turned sideways. I feel a cringe of euphoria. My mind is distinctively set on what I -we- were thinking about the last few months. I start running across the hallway, though silently and careful. The Rosper's door isn't even closed, a subtle crack of darkness is to be seen coming from his room. With no hestitation, but not without any fear, I push myself through the little crack. "Stevie? Stevie-Ann?" I whisper as loud as I dare. "Where are you?!" I search of the floor, take a little peek insid of his bathroom (clean and polished) but only after that notice the bump in his bed. "Stevie-Ann?" I ask, downright confused. How would someone coldblooded as 'professor' Rosper let a 'monster' sleep in his bed? For a minute I'm astonished. Then it hits me. He's a dirty bastard. I step over my disgust, and walk over to my bed. I shake the pile around for a bit. "Stevie, wake up! We're leaving!" She groans a little. It feels weird to speak, when I can't even hear what I'm saying. Not good weird. Beign deaf is worse than claustrophobia. "Stevie-Ann, Rosper's gone, he's done for! Come on!" I pull the blankets of of her, but then walk backeards fast and shaky. She's thin, sick thin. She looks like... Like... a Bird.
"Stevie..." I forget to lower my voice. Suddenly I realise the stingy situation we're in. I quickly lift her up, and I'm amazed of how light she is. "Stevie-Ann, I'm going to get us out of here, and then we're going to rescue the others. Rosper's done for, lets go." I quickly walk out of the room, with Stevie-Ann in my arms, not realising this is exactly what Rosper did, nine months ago.

---

Tijd voor koffie.

{Sorry, only had inspiration this way :p}

---

Tijd voor koffie.

Stevie-Ann Carter

While lying on my bed, propped up on one side, trying to make the pregnancy pains go away, I hear someone walking into the room. I feel safe with the feeling of that person being Rosper. That in combination with the fuzz in my head makes that I don’t hear that these sound nothing like his footsteps. They’re lighter, much lighter, and they sound more elegant. Also, they sound a bit as if that person doesn’t want to be heard. I only notice it’s not him when she starts to talk.
‘Stevie-Ann. Rosper’s gone. He’s done for! Come on!’
I think it’s Lavina, but what is she saying? What does it mean? Dean is dead? Dying? Where is he? I have to find him! But this body…. Maybe she can help.
‘Wh-what? Lavi-n-n-a. T-take me to h-im.’ My voice shudders. It’s like when you’re crying and the words just don’t want to come out as a whole. However, it’s too soon for crying. There is no realisation yet. Just confusion. Right now it’s just weakness.
Right when she roughly pulls the covers of me, which makes me start rolling of of the bed, another golf of pain attacks me. My eyes widen, and I stare at her in undisguised anxiety. ‘Stevie…’
She catches me right before I hit the floor, and I want to tell her not to hurt me, but an horrifying scream comes out instead. It hurts so much. My body, fragile, my stomach, full with that baby, or would it be a bird? It’s taking up all my energy. Except the energy that allows me to scream. I feel some more feathers popping out of my skin when the birdlike sound leaves my lips, that have also become more and more hard, like a beak.
I don’t hear much of what she’s saying. My head is droning and my body is filled with pain.
‘….rescue the others. Rosper’s…’
I don’t want to hear it and I scream again. I want her to take me to him, but she doesn’t seem to understand. She seems to think of his death as a good thing, and she doesn’t realize how much she’s hurting me with her words and her movements. I feel - know - I’ll have to give birth any moment and she’s ruining it all. She’s got to put me back in that bed and bring Rosper back, she’s got to!
I’m panicking. I’m trying to push her of me, but there’s no strength left in my muscles. I even try to use my crumbled, tiny wings to escape, but they can’t even lift me an inch.
I scream again. I scream for help, tears flowing over my face, making all the feathers stick together, and then I feel… I think my water broke, just like some of my bones feel like they’re about to.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Hylophagous schreef:
[Peter -en dat geldt ook voor Jason en wie-ever er nog op iemand anders wacht-. Je kunt je ook gewoon uit de situatie lostrekken en iets anders gaan doen. Ik ben zelf vaak gestopt in RPG's, omdat ik het idee had dat mijn personages vastzaten, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[ OmG soeey, door siruaties was ik Quizlet vergeten... ik zal vanaaf posten, wat hebben Myc,Eres n dinges gemist?]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Pwettyness schreef:
[ OmG soeey, door siruaties was ik Quizlet vergeten... ik zal vanaaf posten, wat hebben Myc,Eres n dinges gemist?]

[Geen idee. Ik zou zeggen: check de story.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

// ik zet ze wel gwn ergens

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

¤ Mycrella en Eladore Baratheon ¤

Met een diepe zucht komen beide meiden het centrum lichamelijk onderzoek uit. Mycrella was een week geleden al wakker geworden, maar niemand had er wat van gezegd. Ze was stil, zei bijna niets en haar gave was stil gevallen leek het wel. Duisternis trok haar aan, en ze vermeed elke contact met een licht schakelaar. Eladore was bezorgd om haar zus, maar probeerde er zo min mogelijk over na te denken. Ela pakt de hand van haar zus, die er geen enkele reactie op geeft maar gewoon leeg voor zich uit kijkt. Ela trekt haar voorzichtig mee. En aangezien ze al die tijd bij haar zus had gezeten, met dank aan Nathan natuurlijk, was haar socialisatie was achteruit gegaan. Dus, had ze besloten om in ieder geval Nathan te zoeken. Mycrella, liep mee, maar zei geen woord.

Haar ogen opende zich langzaam, het felle licht deed pijn aan haar ogen en ze wou ervan weg gaan, maar bewegen kon ze niet. Ze wou gillen, maar kon geen geluid uit brengen. Ze wou slaan en schoppen naar de mensen die aan haar bed stonden, maar ze zat vast. Ze zag alleen maar silhouetten. Waar was ze? Ohja.. In het centrum. Ze probeerde verwoed van het bed af te komen. De touwen om haar polsen begonnen te scheuren, haar polsen verbanden, lieten kapotte stukken huid achter, hetzelfde gebeurde bij de rest van de touwen. Ze was zo ver weg van hen, in een hoekje, het hoekje waar de lamp kapot was. Ze ademde snel, maar er waren geen geluiden. "Laat me met rust!" probeerde ze te schreeuwen, maar het was liplezen of je verstond haar niet. Ze schreeuwde toen de mensen dichterbij kwamen, trapte naar ze, sloeg, maar het was vijf minuten en toen lag ze alweer vast op het bed. Het had een week geduurd, onderzoeken. Ze waren bijna allemaal pijnlijk. Maar het was al wel opgevallen dat alle littekens van voor dit nog, weg waren. Ook als ze een inwendig onderzoek deden, of een naald die in haar arm zat eruit was, sloten de wonden zich vanzelf. Wat wel vastgesteld was, was dat ze haar oude gave niet meer had. Tijdens onderzoeken hadden ze het haar laten proberen, maar er was niks uitgekomen. Het zelfs vreemdere was dat haar interne organen waren gestopt, haar hart pompte geen bloed meer door haar aderen, maar er waren activiteiten in haar hersenen. Een tekort aan zuurstof zou bedenken dat haar hersenen zouden afsterven, maar ze gingen gewoon door. Dus aan het einde van de week, mocht ze gaan. Ze zag haar zusje, degene die ze geprobeerd had te beschermen, maar erin faalde.

Mycrella keek rond, zag Nathan en liep naar hem toe, haar lippen vormde zijn naam, maar er kwam geen geluid uit. Myc zag er voor haar doen nog gezond uit, maar was ijskoud.

// de schuingedrukte tekst is in myc's hoofd.

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[Okay. I was determined to write back. But I don't really understand the concept. Like... Did her gift change? Because making her undead would change the storyline a lot, and would confuse me alot, but maybe the scientists did something with her genes that made her gift change into not being able to die.

Wat is het? ö
Doe alsjeblieft het laatste, anders klopt nergens meer iets van. In de beginpost staat zelfs hoe het met hybriden en sterven gaat.

Dan zal ik terug schrijven.]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

[ MyrCrella leeft nog, alleen is Haar gaVe Half weggeVaagd, dus eigenlijk kan ze dan niks. Hierdoor zal ze dus sterVen. Dit komt mede door de onderzoekers ja ]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.