Do what I say, or... || One Direction - Topic 5 - Speeltopics

Fans kunnen rare dingen doen, en soms gaan ze te ver, dat is niet onbekend. Maar wat nou als ze écht te ver gaan. Als ze je gaan bedreigen. Schakel je de politie in? Dan maken ze waar waarmee ze gedreigd hebben. Vertel je het aan iemand? Dan is het het einde van die persoon. Probeer je het te negeren... Dan wordt het je eigen dood.

Vijf gestoorde fans hebben een plan bedacht om de aandacht van One Direction te krijgen. Het probleem is dat ze echt tot alles in staat zijn. Hun plan gaat als volgt: Ze ontvoeren het gezin van alle leden van One Direction. Daarna maken ze een mooie video, met beelden waarin ze uitleggen wat de spelregels zijn, en die zijn simpel. Ze moeten gewoon doen wat hun wordt opgedragen, en dan gebeurt hun familie niets. Als dat niet het geval is... Dan gaat de jongste als eerste.

Regels:
#Minstens vijf regels per post. Anders dan kan niemand het meer volgen. Je krijgt 2 waarschuwingen
# OOC in het praattopic
#Niet zomaar een tijdsprong maken, dit is niet te overzien voor anderen
#Liever geen topics meer aanmaken zonder mijn toestemming, hier wordt het voor mij erg onoverzichtelijk door.

De kamer

Rollen:
One Direction:
Louis Tomlinson: Atalay
Niall Horan: MinimuisBeta
Zayn Malik: xZiall
Harry Styles: IrishNialler
Liam Payne: Kendizzzzle

De ontvoerders:
- Ryanne Lucy McGurr || Pirouette - bedreigt Zayn Malik
- Joél Lucas Lockwood || HaIcyon - Bedreigt Harry Styles
- Tyler Joël Valentino || Kayal - Bedreigt Niall Horan
- Jacelyn Aimee Everald || Daddario - Bedreigt Louis Tomlinson
- Rhine Jessica Mason || xZiall - Bedreigt Liam Payne

Vrienden en familie:
Zusje Niall || Lysan Ashlyn Rose Horan ||IrishNialler
Zusje Niall || June Felice Eve Horan ||HaIcyon
Zusje Louis || Megan Jade Tomlinson ||HaIcyon
Zusje Louis || Lauren Alexia Tomlinson ||HaIcyon
Zusje Liam || Kyra Rose Payne ||Kayal
Vriendin Harry || Georgia Madison Jaspers ||xZiall
Broertje Harry || Jack Matthew Styles ||xZiall
Zusje Zayn || Daenerys Sansa Malik ||HelloSweety
Vriendin Zayn || Lina Vermear ||MinimuisBeta

(maximaal 5 per lid)

Als er een streep door staat zijn ze dood

Extra rollen:
Zusje Tyler || Celene Jill Valentino ||HaIcyon
Zusje Jace || Emilie Jailene Everald ||Daddario
Normale vriendin Tyler || Clary Danielle Flynn ||xZiall

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 20:09 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Liam James Payne.

'Ja meneer Payne,' Zei ze plagend terug. Ze glimlachte terug. 'Zal ik rijden? Dan hoef ik niet de hele tijd dingen uit te leggen,' Stelde ze voor. 'Oké.' Zei ik, en een paar seconden liep ze naar me toe. 'Stap maar uit, ik ben de chauffeur,' Grapte ze. 'Ja, ik stap al uit kapitein.' Grapte ik nu, en stapte uit, en stapte vervolgens aan de andere kant van de auto in. 'Dus is het ver naar je huis?' Vroeg ik. Het was raar aangezien we nu al meer dan twee maanden iets hebben met elkaar, en ik ben nog nooit bij haar thuis geweest, maar daar kwam nu dus verandering in.

How far is far

Tyler Joël Valentino

'Ja, dat zeg je wel, maar Tyler, ik dacht dat je het onderhand wel door hebt gekregen dat wij het zien als je liegt. Blijkbaar niet dus' zegt Joél uitdagend en ik vernauw mijn ogen. Gaat hij het serieus zo spelen.. Dat kan ik zelfs beter. 'Dat heb ik gedaan. Ik heb met een pistool tegen je hoofd aan geslagen. Het was de enigste manier om je hier te krijgen, want vrijwillig zou je toch nooit gaan. Daarbij, als ik het niet zou doen zouden een van je vrienden het wel gedaan hebben. En omdat je waarschijnlijk toch zo kwaad op me wordt en me gaat haten en weet ik veel wat nog meer, ga ik deze kamer en het ziekenhuis nu verlaten' zegt Cele en ze verlaat de kamer. Ik leg mijn hoofd in het kussen en vloek binnensmonds. "Je hebt je eigen zusje weggejaagd, wij kunnen namelijk ook zelf weggaan als je niet dankbaar bent." Zei Jace en ik rol mijn ogen. Waarom zou ik dankbaar zijn als ik iets duidelijk niet wil hebben.. 'Ze heeft gelijk. Er was geen andere manier, je was zoals je altijd bent. Een koppige idioot' zegt Joél waarna hij Jace vol op haar mond zoent. Ik vernauw mijn ogen en voel mijn bloed koken als Jace hem nog terug zoent ook. En dat noemen zich vrienden, serieus? Zelfs die nepvrienden op school waren beter dan deze gevallen. 'Echt, jullie mogen doodvallen.' mompel ik en ik sta op uit bed. Het boeit me niks dat ik eigenlijk niet weg zou mogen, alsof ik hier voor mijn lol zit met een paar fakers.. Ik gooi de deur zo hard achter me dicht dat je het sowieso twee verdiepingen omhoog nog kan horen en loop de gang uit. Al snel komt er een dokter aan, die me wil tegenhouden met mijn gezeik. Ik pak hem bij zijn kraag en duw hem tegen de muur. 'Luister, het boeit me geen fuck wat jij te zeggen hebt want ik voel me prima.' sis ik en loop dan verder. Ik loop het ziekenhuis uit en loop met grote stappen naar het centrum. Onderweg duw ik iedereen opzij met mijn schouder en blijf zacht schelden. Echt, van mij part vallen ze allemaal dood. I don't care...

El Diablo.

Joél Lucas Lockwood

Tyler legt zijnhoofd in het kussen en vloekt binnensmonds als Cele haar woord heeft gedaan. 'Je hebt je eigen zusje weggejaagd, wij kunnen namelijk ook zelf weggaan als je niet dankbaar bent' zei Jace en hij rolt met zijn ogen. Als ik Jace kus, kust ze me vol terug. Ze bijt op mijn lip en ik grijns even. Ik zie in mijn gedachtes hoe Tyler steeds kwader wordt. Ik zie in mijn ooghoeken hoe Tyler zijn ogen steeds verder vernauwt. 'Echt, jullie mogen doodvallen.' mompelt Tyler en hij staat op uit bed. Hij gooit de deur zo hard achter zicht dicht dat je het sowieso twee verdiepingen omhoog nog kan horen. Ik zucht even. Tyler kan voor mijn part nu ook doodvallen. Ik bedoel, als hij straks doodvalt van door zijn ziekte ga ik die avond een feestje houden. F*cking aso dat ie is. 'Voor mijn part mag je ook doodvallen Tyler' schreeuw ik hem nog achterna. Waarschijnlijk hoort ie het niet eens. Ik kijk Jace aan en sta dan abrupt op waardoor Jace op de grond valt. Die klootzak is ons ook echt nooit dankbaar voor de dingen die we voor hem doen. Zoals bij dat gevecht. Als hij niet zonodig aan dat gevecht moest beginnen, had ik nooit die schotwonden bij mijn hart opgelopen. Ik loop de kamer uit en laat Jace eenzaam achter in de kamer. Het boeit me op dit moment niet als ze ergens een verwonding heeft opgelopen. Mijn enigste doel nu is Tyler opzoeken en hem neerslaan totdat hij bijna dood is. Ik ren het ziekenhuis uit en zie Tyler al snel. Ik pak mijn mes en val hem van achter aan. Ik steek mijn mes in zijn rug en geef hem dan rake klappen in zijn gezicht, waardoor het bloed van zijn gezicht stroomt. Voordat Tyler mij kan aanvallen steek ook nog mijn mes diep in zijn goede been. 'Je bent een ongelooflijke aso, Tyler Joël Valentino' sis ik tegen hem en dan loop ik weg. Tyler kan nu toch niet meer veel.

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 22:30 ]

That is a perfect copy of reality.

Tyler Joël Valentino

Ik voel me in elkaar zakken als ik opeens een scherpe pijn door mijn rug voel gaan, verdomme. Dan voel ik de klappen in mijn gezicht en ik weet genoeg. 'Je bent een ongelooflijke aso, Tyler Joël Valentino' sist hij nadat hij het mes in mijn been had gestoken. Oh verdomme, als ik dit overleef vermoord ik hem. Natuurlijk loopt die lafaard weg. Hij is niks, dat moest ik weten. Een bang jochie dat alleen maar kan winnen als hij van achter aanvalt. Ik slik even en sluit mijn ogen kort. een paar regendruppels die op mijn gezicht vallen zijn het laatste wat ik mee maak.....

Ik open mijn ogen kort en hoor gelijk zachte, arabische muziek op de achtergrond. Ik wrijf over mijn hoofd heen en open mijn ogen om de zacht belichte kamer rond te kijken. De kamer was bekend voor mij en het gezicht aan de bank tegenover me ook. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik duw mezelf iets omhoog. De pijn in mijn rug negerend. 'Sinds wanneer ben jij terug in Engeland?' zeg ik en kijk Faysal aan. De enige goede vriend die ik heb, ontmoet in de sportschool destijds. 'Twee maanden.. Ik had verwacht dat jij allang naar Spanje was gerend Valentino.' grijnst hij en ik grinnik. 'Was het maar zo, dan had ik die shit nu niet gehad..' mompel ik. 'Ja, over dat man.. Wat is er gebeurt, het ene moment rij je rustig en het andere moment zie je een vriend op straat aan het doodbloeden..' zegt hij. Ik zucht en schud mijn hoofd. Waarna ik toch begin te vertellen...

El Diablo.

Jacelyn Aimee Everald

'Echt, jullie mogen doodvallen.' Wauw, wat een goede vriend. Joél keek me aan en stond toen abrupt op waardoor hij me liet vallen. "Idioot." Mompelde ik en krabbelde omhoog. Hij was naar buiten gerend om Tyler aan te pakken, van mij part mocht het best. Ik ging op het bed liggen en keek naar het witte plafond boven me. Saai, maar dit was de enige waar ik me rustig door voelde. Mijn ademhaling werd regelmatiger en ik sloeg mijn benen over de bedrand heen zodat ik weer rechtop zat. Ik zuchtte diep en liep de deur uit, uit het ziekenhuis. Joél kwam ik ook weer tegen. "Tyler? Vermoord? Iets aangedaan? Wees gerust, ik ben niet in mijn gemene stemming. Verrassend genoeg ben ik rustig." Zei ik met een lichte glimlach rond mijn lippen. Dit was net als die keer bij Rhine, toen was ik veel te rustig, maar hier maakte het mij niet zoveel uit sinds het Ty's eigen schuld was.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Praattopic 11

That is a perfect copy of reality.

Joél Lucas Lockwood

Ik zucht eventjes als ik regendruppels voel. Al snel hoor ik de bekende stem van Jace achter me. 'Tyler? Vermoord? Iets aangedaan? Wees gerust, ik ben niet in mijn gemene stemming. Verrassend genoeg ben ik rustig' zei ze met een lichte glimlach rond haar lippen. Ik zucht even en draai me dan om. 'Ik heb hem verwond' zeg ik zuchtend tegen haar. Ik trek haar mee de bossen en als we dan eindelijk op een beschutte plek aankomen zucht ik nog een keer diep. Ik trek Jace mee omlaag en ik voel en hoor dat het harder gaat regenen. 'Hé Jace, is het niet handiger als we die gevangenen niet gewoon vrijlaten en eerst onze eigen leven weer op de rails krijgen? Ons leven is een en al een zooitje en ik word waarschijnlijk toch binnen de kortste keren opgepakt voor de moordpoging op Tyler op een publieke plaats. Daarbij stuurt Tyler binnen de korste keren ook zijn vrienden op me af. Dat ga ik toch niet redden' zeg ik tegen haar. 'Ik bedoel, heb je gezien tijdens dat gevecht gezien hoe ze vochten, ze zijn absoluut niet de slechtste. Als jij nou gewoon naar Tyler gaat. Dan krijg je misschien nog vergiffenis. Hij vindt je toch leuk en hij verdiend je meer als ik. Ook al is hij een enorme zak.' ga ik verder. Ik sta op. 'Jace, ik meen het. Zoek Tyler op en laat mij mijn eigen f*cked up leven weer tot een rijtje brengen. Ik ben toch hopeloos voor jullie. Ik steek mijn eigen vrienden neer. Ik ben het niet waard om hier te zijn voor jullie' zeg ik tegen hun. Dan ren ik weg, ik weet dat er in de buurt een ravijn is, misschien kan ik daar vanaf springen? Ik ren richting de ravijn en als ik daar voor sta voel ik de wind en de regen tegen me gezicht aankomen. Kom op Joél. Spring dan. Je verdiend het niet om te leven. Jace verdiend je niet. Hailey verdiend je niet. Saphire verdiend je niet. Deze wereld verdiend je niet. Je had dood moeten gaan tijdens dat gevecht. Joél, spring. Godverdomme spring! Ik voel een traan langs mijn wang glijden en ik stap naar de rand. Ik voel dat ik al wankel. Jace moet nu wel heel snel komen om mij nog te redden. Ze zal het toch wel niet halen, dus hier is het moment waarop ik sterf. Op een van de wanhopigste momenten van hele leven.

| Nu komt Jace er aan, ik laat Joél echt niet doodgaan hoor. |

[ bericht aangepast op 8 dec 2013 - 23:36 ]

That is a perfect copy of reality.

Jacelyn Aimee Everald

'Ik heb hem verwond' Ik zuchtte diep. Hij trok me mee de bossen in naar een beschutte plek en trok me omlaag. "Hé Jace, is het niet handiger als we die gevangenen niet gewoon vrijlaten en eerst onze eigen leven weer op de rails krijgen? Ons leven is een en al een zooitje en ik word waarschijnlijk toch binnen de kortste keren opgepakt voor de moordpoging op Tyler op een publieke plaats. Daarbij stuurt Tyler binnen de korste keren ook zijn vrienden op me af. Dat ga ik toch niet redden' zeg ik tegen haar. 'Ik bedoel, heb je gezien tijdens dat gevecht gezien hoe ze vochten, ze zijn absoluut niet de slechtste. Als jij nou gewoon naar Tyler gaat. Dan krijg je misschien nog vergiffenis. Hij vindt je toch leuk en hij verdiend je meer als ik. Ook al is hij een enorme zak.' Ik schudde langzaam mijn hoofd en beet op mijn lip. "Je weet dat ik geen verdomd klein meisje ben. Ik kan heus voor mezelf zorgen en nee, ik ga niet naar Tyler toe om vergiffenis vragen. Het was immers zijn eigen schuld. Het kan me niets schelen dat hij zijn vrienden op ons gaat af sturen, tenminste op jou. Dan ga ik ze overtuigen dat het jouw schuld niet was." Zei ik en keek hem aan. 'Jace, ik meen het. Zoek Tyler op en laat mij mijn eigen f*cked up leven weer tot een rijtje brengen. Ik ben toch hopeloos voor jullie. Ik steek mijn eigen vrienden neer. Ik ben het niet waard om hier te zijn voor jullie' Joél rende weg en ik wist niet hoe snel ik op moest staan en achter hem aan moest rennen. Straks ging hij nog zelfmoord plegen en dat kon ik niet over mijn hart krijgen. Ik stopte even bij een ravijn, hij stond aan de rand en ik zag dat hij twijfelde om te gaan springen of juist niet. Ik rende naar hem toe en pakte zijn arm vast om hem naar me om te draaien. "Doe dat nooit meer alsjeblieft." Zei ik zacht en voelde hoe de regen mijn gezicht nat maakte. Ik drukte mijn lippen op de zijne en zuchtte diep van opluchting.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Joél Lucas Lockwood

Ik hoorde Jace's rennende voetstappen op me afkomen en daarna een hand die mijn arm vastpakte en me omdraaide. 'Doe dat nooit meer alsjeblieft' zei Jace zacht en voelde hoe de regen mijn gezicht nat maakte. Ze drukte haar lippen op de mijne en zuchtte diep van opluchting. Ik draai mijn hoofd weg als ze me een kus wil geven en laat haar los. 'Jace, alsjeblieft. Ik verdien je niet. Ik ben jou het niet waard. Ik heb bijna mijn beste vrienden vermoord. Ik heb het recht niet om te leven. Ik trek me los uit Jace haar grip. Het is voor iedereen beter als je dood bent. Niemand houdt van je. Je bent een loser. Een vriend-vermoordende loser. Spring Joél. Spring! Iedereen zijn/haar leven zal naar jou dood beter zijn. Ik stap weer naar het randje, maar voordat ik kan springen, brokkelt het stuk waarop ik sta af. Ik val naar beneden, maar tot Jace's geluk ligt er een vier meter onder me een stuk steen waar ik op val. Ik kruip wat verder naar binnen zodat Jace me niet meer ziet. 'Jace!' Schreeuw ik nog naar boven. Ik verga van de pijn en ik weet dat mijn wond weer is open gegaan. Als de wereld niet wil dat ik doodga door te springen, gebeurd het wel zo. Je hebt geluk Joél Lockwood. Alleen geldt dat geluk niet voor lang. Spring van dit blok af. Spring godverdomme! Ik negeer het. De regen wordt erger en er komt zelfs onweer bij. Ik blijf stil op mijn rug liggen. Het doet teveel pijn om te bewegen.

That is a perfect copy of reality.

Rhine Jessica Mason

'Ja, ik stap al uit kapitein,' zegt Liam. Ik glimlach en ga zitten op de bestuurdersstoel. 'Dus is het ver naar je huis?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, hooguit tien minuutjes.' Ik start de auto en rij naar mijn huis. Daar gaat mijn telefoon af. Een berichtje van Clary. Wie is Clary ook al weer? O ja, een vriendin van Tyler. 'Sorry, ik moet naar de lo- het huis waar we de gevangenen houden,' zeg ik. Ik had me bijna versproken. 'Sorry Li, maar het is even nodig,' voeg ik eraan toe, en ik kus hem even. 'Tot morgen of misschien vanmiddag of vanavond nog,' zeg ik, en ik stap de auto uit. Ik loop naar mijn eigen auto, waar mijn pistool en mes in liggen. Mijn mes heb ik eigenlijk altijd bij me, maar als ik op bezoek ben bij Liam neem ik liever geen wapens mee. Ik kijk of Liam me volgt, nee, hij volgt me niet, dus rij ik snel naar de loods. Daar zie ik Clary in haar eentje. 'Waar is de rest?' Vraag ik. Ze kijkt me verward aan. 'Die zijn naar Tyler, het gaat niet goed met hem en hij is nu volgens mij in het ziekenhuis. 'Ga daar dan maar heen. Ik kan het hier wel alleen af.'

Clary Danielle Flynn

Ik glimlach dankbaar naar Rhine en stap in mijn auto. Nu moet ik naar Tyler toe. Ik rij naar het ziekenhuis en vraag naar Tyler Valentino. Ik word doorverwezen. Ik zie Tyler nergens. Met een zucht loop ik naar de balie. 'Tyler is daar niet,' zucht ik, en ik loop naar de wachtkamer. Daar stuur ik een berichtje naar iedereen. Waar is Ty? Stuur ik in paniek. Hopelijk is er niets ergs aan de hand!

[ bericht aangepast op 9 dec 2013 - 11:11 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Tyler Joël Valentino

Faysal kijkt me met open mond aan, alsof ik net een massamoord heb gepleegd ofzo... 'Damn... Dat is niet niks.' zegt hij en ik schud mijn hoofd. 'Wat denk jij dan, Sinds ik een jaar geleden terug naar Engeland kwam heb ik niks anders dan dit soort shit gehad..' zeg ik. 'Niks meer dan een hoopje gevechten, fakers en wonden bij elkaar.' mompel ik. Het blijft even stil, 'Wat ga je nu doen dan?' vraagt hij na een paar minuten aan me. Ik haal mijn schouders op. 'Terug naar Spanje, voor een tijdje in elk geval. Hoeven die twee ook geen kamer te zoeken om hun shizzle uit te voeren.' zeg ik en ik sta op. 'Breng jij me even? Jij hebt de auto hier.' grijns ik en hij grinnikt.
Binnen een halfuur ben ik bij de loods en ik stap uit. Ietswat mank loop ik naar de deur, ondertussen ben ik die beenwonden aan het vervloeken. Ik gooi de deur open die met een klap tegen de muur komt. 'Pak jij mijn tas even? Staat op mijn bed..' zeg ik en ik loop ondertussen naar boven. Ik open de deur naar de ontvoerders die ook met een harde klap open gaat. 'Thunder, hier.' sis ik en de hond komt al snel aangelopen. Ik ben in mijn sadistische bui, wie het slachtoffer zou worden is de vraag....

El Diablo.

Lysan Horan

"Fijn dat het beter gaat. Ik ben inderdaad erg blij met mijn krukken en Zayn is heel blij met Sam. Gelukkig hebben ze die niet opnieuw ontvoert. Ondanks dat zijn moeder hier is, is dit geen plek voor een baby." ik knik begrijpend. Ze wou ook het beste voor Sam. Ze leek ook aardig opgeluht dat ik het had laten weg halen. Het lijkt erop dat het niet zo goed gaat met Tyler,' uk kbik en kijk hen bezorgd aan. 'Jack je hebt pijn wacht ik ga water regelen" ik ren naar de deur. Ik begin erop te bonzen " Zeg mag ik hier wat water voor de iedereen roep ik

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jack Matthew Styles

'Jack, je hebt pijn. Wacht, ik ga water regelen,' zegt Lysan, en ze rent naar de deur. Ze begint erop te bonzen. 'Zeg mag ik hier wat water voor iedereen!' roept ze. 'Lysan, het gaat wel! Kom maar gewoon terug! Zometeen doen je nog iets!' zeg ik in paniek. Ik wil niet dat Lysan nog meer wonden krijgt. 'Lysan! Kom gewoon teug! Het is gewoon dat mijn medicijnen nu uitgewerkt zijn. Ik moet even wennen aan de pijn, maar ik was toch al bijna klaar met die medicijnen dus het komt wel weer goed. Het heeft gewoon tijd nodig,' lieg ik vlekkeloos. Ik moest snel even iets verzinnen. Volgens mij zeiden ze wel iets over dat als ik geen medicijnen meer krijg ik even moet wennen. Maar ik was nog lang niet van de medicijnen af. Helaas. Ik span mijn spieren aan om niet te laten zien hoeveel pijn ik heb. Want ik weet dat als er mensen pijn hebben. Lysan wil helpen. En als Lysan wil helpen, dan denkt ze niet na. En dat moeten we niet hebben.

Spoiler alert: you will save yourself

Lysan Horann
'Lysan, het gaat wel! Kom maar gewoon terug! Zometeen doen je nog iets!' zegt Jack iets wat paniekerig. Alsof TYler nu ineens wel zou komen omdat ik roep om eten, dan was hij vast al wel eerder gekomen. 'Lysan! Kom gewoon teug! Het is gewoon dat mijn medicijnen nu uitgewerkt zijn. Ik moet even wennen aan de pijn, maar ik was toch al bijna klaar met die medicijnen dus het komt wel weer goed. Het heeft gewoon tijd nodig,' Ik zucht 'dan niet, maar ik heb zelf dorst' glimlach ik. 'En je moet niet liegen, dat zie je aan je ogen' zeg ik. 'Heeeey! kunnen we wat eten en drinken krijgen of wat. Als je ons hier langer wilt houden moet je ons niet laten verhongeren, dan heb je er niets aan'

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Jack Matthew Styles

'Dan niet, maar ik heb zelf dorst,' ik wil zeggen dat ze gewoon even moet wachten, maar zeg toch niets.'En je moet niet liegen, dat zie ik aan je ogen,' zegt ze.'Heeeey! Kunnen we wat eten en drinken krijgen of wat. Als je ons hier langer wilt houden moet je ons niet laten verhongeren, dan heb je er niets aan.' Ik kan er niets aan doen dat ik moet lachen. Het is niet echt grappig, maar ik moet er wel om lachen. 'Ja, oke. Ik ga hier bijna dood van de pijn. Maakt niet uit hoor. Ik red het wel alleen,' zeg ik sarcastisch. Ik heb het op iets anders gezet. Heel veel pijn hebben zodat ze hierheen komt. Ik overdrijf alles een beetje en hoop maar dat het werkt. Ik knijp mijn ogen samen en mijn mond in een rare vorm om te laten zien hoeveel pijn ik heb.

Spoiler alert: you will save yourself