Mutiny schreef:
Adrienna Woods || District 6
Ik lag op mijn
bed. Als je het überhaupt al een bed kon noemen, want het had meer weg van een schip. Maar toch was het een bed. Een tweepersoonsbed om precies te zijn. Éen: het was te groot voor mij alleen. Twéé: Ik had niemand om de nacht mee door te brengen of de liefde te bedrijven, waar dit bed echt uitstekend goed voor zou kunnen dienen. Als ik had gewonnen zou ik samen met mijn vriend hiernaartoe terug gaan. Dat zou echt de beste ervaring ooit zijn. Ik stapte uit mijn 'schip' en liep naar het
balkon. Op het balkon stond een reuze nep plaatje. er was gewoon een levensechte muur gebouwd met dit uitzicht erop. Zeker om de viezigheden van de Capitoolse buitensteden te verdoezelen. Ik besloot om een tochtje naar de wc te wagen. Tijdens het wandelen naar de wc kwam ik een vrouw tegen. Ze stelde zichzelf voor als Claudia Flickerman. Ze zei: 'A wat fijn om je te zien, liefje!' Ik mompelde een korte begroeting. Claudia vertelde me dat ze de dochter en opvolger was van Claudius. Claudius was gestopt door ouderdom en ziekte. Fijn om zulke ellendige mensen ziek te zien. Ja, dat mocht ik vinden. Niemand in het capitool is ooit aardig geweest. Het zijn stuk voor stuk geldminnende lafaards. En ook in namen verzinnen waren de Capitoolbewoners niet zulke sterke mensen. Claudia vervolgde met dat ze overmorgen met de interviews beginnen. Ik moest de beste jurk aandoen die mijn stylisten me konden aantrekken. 'Nee,' zei ik ineens. 'NEE!' herhaalde ik nog een keer. 'Ten eerste moet ik al meedoen met jullie achterlijke spel, en nu nog een jurk aan ook?' Dood konden ze me nog niet eens in een jurk krijgen. Ik verachtte jurken. Met een jurk was je een veels te makkelijke mannelijke prooi. 'Ik doe een broek, shirt en misschien een sieraad om. Meer kun je vergeten,' gaf ik haar duidelijk mee. Claudia schrok van mijn heftige reactie. 'Liefje, maa-' Ik onderbrak haar. 'Niks te 'maar-en' en ik weet al dat ik mijn sponsors dan kan vergeten.' Sponsors interesseerde me niet. Je kon ze misschien nodig hebben, maar als ik iets heb geleerd is dat zeker dat je toch altijd alles alleen zou moeten doen. Claudia knikte naar me en zei: 'Ik spreek je, Woods.' Ik gunde haar geen blik en liep naar de wc. Eenmaal op de wc barstte ik in tranen uit en een hoop scheldwoorden kwamen uit mijn mond. Ik had het echt helemaal gehad hier. Alles hier was stom. Nogal logisch. Eenmaal op mijn kamer pakte ik de dvd van de vorige hongerspelen. Ik keek naar hoe de mensen uit mijn district vermoordt werden door de beroeps uit district één en twee. Dit jaar zal dat anders zijn. Ik wilde ze een poepie laten ruiken. Ook keek ik naar de winnaar van de spelen. Ruela een meisje met knalblauwe ogen en een spierwitte huid en helemaal niet sterk. Ik lachte. Wie niet sterk is moet slim zijn. En slim was ik. Sterk niet. Maar onderschat nooit een vrouw met de passie om te strijden voor wat haar lief is. Ik zette de tv uit en ging ik bed liggen. 'May the odds be ever in ONLY MY favour' Met die arrogante gedachte, viel ik in een diepe slaap. Klaar voor de strijd. Of nouja. Eerst het interview. *
[LANG]
Leuk stuk maar zou je - gezien het nu een hele lap tekst is - de prologen even duidelijker maken:
'Meer kun je vergeten,' gaf ik haar duidelijk mee. Claudia schrok van mijn heftige reactie.
'Liefje, maa-' ik onderbrak haar.
'Niks te 'maar-en' en ik weet al dat ik mijn sponsors dan kan vergeten.' Claudia knikte naar mij,
'Ik spreek je, Woods,' Zei ze.
Dat leest wat fijner, zeg maar netzoals in boeken
-
Ik heb naar je karakterbeschrijving gekeken van Chance en zo antwoord gegeven zoals het in haar beschrijving staat als het niet goed is pas ik het aan! Lunalovesit
Nick Guiliotte || Mentor district 8 || Boete
Nick zuchtte, nam een slok van zijn whiskey en keek de vier tributen strak aan.
'Andrew, jij bent goed met?'
'Stokvechten, kan ik redelijk goed dat de-,'
'Genoeg, zwaardvechten dus. Pak een zwaard en ga daar staan.' Nick wees op een stip die op de vloer stond.
'Anna?' Nick haalde zijn wenkbrauw op, dit meisje zou nog geen dag overleven 'Probeer jij je maar te richten op iets...' Nick zweeg even, hij dacht na. 'iets, als vallen maken.' Ze knikte, Nick keek naar Chance en Castel. 'En voor jullie twee, wat kun jij goed Chance?' Ze speelde met haar haren terwijl ze nadacht.
'Ik kan goed met een dolk omgaan en een bijl,'
'Bijl, dat klinkt goed en verder nog punten want je lijkt lenig is dat ook zo.' Chance knikte en maakte een spagaat. 'Oke, daar kun je ook wat mee. Verder op in zaal zijn klimwanden, probeer daar eens wat met een dolk.' Nick nam een slok van zijn whiskey. 'En voor jou Castel?'
'Ik kan goed overleven, vuurmaken, vallen en ik kan goed overweg met een speer.'
'Oke, oke. Dan kun jij samen gaan trainen met Andrew. Speer tegen zwaard, ben benieuwd.' Castel keek Nick aan. 'Is er iets?'
'Waarom moeten we tegen elkaar vechten? Dat zullen we toch ook niet in het echt doen...' Nick lachte, arm schaap dacht hij.
'Oefening baart kunst meneer Underwood.'
[ bericht aangepast op 21 dec 2013 - 15:43 ]