Alvast ter verduidelijking: dit is een rewrite. Ik ongeveer 2 jaar geleden begonnen aan dit verhaal, maar was toen gestopt wegens tijd gebrek. Om een één of andere reden had ik verhaal verwijdert, maar ik vond het verhaallijn nog steeds zo leuk dat ik na een half jaar spijt had. Nu besluit ik dus om het verhaal weer opnieuw te gaan schrijven. Het is natuurlijk een tikkeltje anders dan het vorige, maar voor de lezers die dit verhaal ooit hebben gevold, zal het vast heel bekend voor komen na maten ik wat verder in het verhaal ben. Het begin lijkt dus totaal niet op zijn voorganger.
Ook heb ik gemerkt dat toen ik het verhaal had verwijdert, veel mensen op Quizlet ineens een verhaallijn hadden dat bijna het zelfde was als die van mij. Gelukkig was ik nog niet zover en heb ik het verhaal nooit volledig verteld, dus blijven die verhaallijnen toch een tikkeltje anders dan die van mij.
Ik weet ook dat de One Direction verhalen nu een echte hype zijn, maar deze verhaallijn zit al zo lang vast in mijn hoofd en moet nu echt volledig geschreven worden. Mijn eerste poging is helaas niet gelukt, maar ik zal er echt voor zorgen dat mijn tweede een succes wordt!
I can hardly tell which smile says, "I’m here for you" and which says, "I’m going to enjoy screwing you over."
Who was to be trusted? Who was a friend? Who was an enemy? I no longer knew.
Empty words hung in the cool wind, blown away in it’s breeze. Sitting with the dead, who was to say I wasn’t next?
"Friends" wielded blades behind their backs waiting to strike me down. So I’ll ask again, who was to be trusted?
At any time, anyone can stab me in the back. Scary right? So true, and it’s terrifying.
The only person who knows everything about you and there’s no chance of them screwing you over is yourself.
While others contemplate sharing your secrets to destroy you, you stay loyal to yourself.
You’re all you have. Once that knife pierces your skin, you become your own savior.
No one else it to be trusted after that. No one.
'Why do nice people choose the wrong people to love?'
'Because we accept the love we think we deserve.'
'Can we make them know they deserve more?'
'We can try.'
'Why do I and everyone I love pick people who treat us like we're nothing?'
'Cause we accept the love we think we deserve.'
'They already warned me for this, but I refused to listen. They told me the past would repeat it's self if I would make the wrong decision. And here I am now, broken and shattered, because I refused to listen. Now i'm stuck in my own mistake, hurt and betrayed, by the one I used to claim I trust.'
Wanneer Audrey dan eindelijk 16 wordt, krijg ze plots een onbekende brief binnen van een school genaamd Hogwarts. Zo blijkt dat Audrey dus een volbloed heks is. Maar hoe is dat mogelijk? Haar beide ouders zijn dreuzels.
Audrey komt er achter dat Heleen & Avan Mccloud niet haar echte ouders zijn, maar haar peetouders. Haar echte ouders zijn Lacy & Daniel Winchester.
Toen Audrey nog maar heel klein was zijn haar biologische ouders vermoord door Death Eaters. Dit, omdat haar moeder geen gewone heks was. Nee, haar moeder bezat krachten die zelfs voor een heks buitengewoon waren.
Audrey heeft deze krachten geërfd en dit moet strikt geheim blijven. Deze krachten bezitten zoveel macht dat wanneer ze in de verkeerde handen terecht komen, er vreselijke dingen kunnen gebeuren.
Lord Voldemort is dan ook de laatste persoon op deze wereld die dit te weten mag komen. Audrey haar werkelijke identiteit mag dan ook in geen enkel geval boven water komen, zelfs niet voor het ministerie, en haar moeder heeft er ook alles aan gedaan om dit zo te houden.
©
Silvanaa
• Personages behoren tot J.K Rowling
• Kan afwijken van het originele verhaallijn
• Dit is een rewrite!
[ bericht aangepast op 24 okt 2013 - 23:43 ]
"We accept the love we think we deserve."
