Rol: Bemanning Nemesis
Naam: Adalaide "Adah" Vaeda. Iedereen noemt haar gewoon Adah omdat het veel korter is.
Geslacht: vrouwelijk
Leeftijd: 27. Geboren op 4 maart.
Beroep: Matroos
Innerlijk: Er is een reden waarom Adah maar gewoon matroos is zich niet hogerop weet te werken. Ze kan zich niet laten doen, heeft de neiging om een grote mond op te zetten als iemand commentaar heeft en praat meestal met een zweem van sarcasme in haar stem, ook al is haar sarcasme soms humorloos of begrijpt niemand het.
Ze weet zich goed staande te houden, maar als iets haar niet aanstaat zul je het geweten hebben. Ze kan wel commando’s opvolgen, maar is er niet bijzonder goed in. Ze doet wel wat er van haar gevraagd wordt, maar gewoon op haar tempo en soms met nogal wat geklaag erbij. Het hangt er vanaf hoeveel zin ze er wel precies in heeft.
Adah praat heel erg veel. Meestal klaagt ze, of ze geeft haar mening, of ze is gewoon wat aan het bazelen om zichzelf bezig te houden. Meestal dat laatste.
Hoewel Adah soms echt moeilijk kan doen en liever doet waar ze zin in heeft, is ze wel trouw en wanneer het echt moet, zoals bij een storm of één of ander gevecht, doe ze wel wat ze moet doen. Omdat dan ook haar leven op het spel staat. Een beetje een egoïstische reden, maar ze zou haar kapitein niet zomaar verraden. Ook al vind ze hem een ongelooflijke zak en heeft ze de neiging om een grote mond naar hem op te zetten. Ergens heeft ze toch een angst voor hem en dat is de reden dat ze hem niet zou durven verraden.
Op vlak van mannen speelt ze meestal hard to get. Ze wil zichzelf niet verliezen, maar ook doet ze niet wat ze zelf niet wil. Ook dan bijt ze heel erg van zich af en laat ze zich niet doen. Adah is dus iemand die sterk in haar eigen schoenen staat en het meest trouw blijft aan zichzelf.
Uiterlijk:Adah ziet er nogal exotisch uit met haar getinte huid. Ze is dan ook niet afkomstig uit Engeland, maar uit Zuid-Amerika. Toen ze heel erg jong was, grepen haar ouders de kans om weg te vluchten uit de kolonie in Zuid-Amerika, Brazilië, dat bezet werd door de Portugezen.
Ze heeft twee grote, kastanjebruine ogen die je veel blikken toe kunnen werpen en meestal zelfs iets verwijtend staan. Wat ook heel erg opvalt zijn haar volle zuiderse lippen, die er allesbehalve brits uitzien. Hoewel ze om haar uiterlijk samen met haar ouders heel erg uitgestoten werd in Engeland, is ze heel erg trots op haar Braziliaanse uiterlijk met haar volle lippen en dikke, zwarte, stijle haren. Haar haren zijn erg lang en meestal draagt ze ze gewoon los. Tenzij het heel erg onhandig wordt op het schip.
Haar boezem is niet bepaald groot, maar ook niet heel erg klein, hij staat een beetje verhouding met haar erg magere lichaam, dat grotendeels komt doordat ze dan ook mager is. Heel haar leven heeft ze moeten vechten voor voedsel omdat ze uitgesloten werden door de maatschappij. Op haar linkerarm heeft ze een tatoeage met een sleuteltje, die ze er zelf ingekerfd heeft en er inkt op gegooid heeft. Ze heeft nogal geluk gehad dat ze er niet meer problemen mee heeft gehad dan een helse pijn en een hele hoop bloed. Ook staat de tattoo een beetje scheef. Het sleuteltje staat voor het trouw zijn aan zichzelf, alsof ze haar eigen ziel heeft gevangen gezet in haar lichaam.
Meestal loopt ze rond in dezelfde lappen kleren, bestaande uit een paar enkellaarsjes, een strakke broek gemaakt uit heel wat lappen stof en een veel te groot hemd, die haar magerheid een beetje wil bedekken.
Verleden: Al sinds haar geboorte heeft Adah een hard leven gehad. Meteen werd ze mee overzee gesleurd door haar ouders, waar ze op het nippertje aan de dood ontsnapte, maar haar vader wel het leven liet.
Eenmaal aan land ging alles niet veel beter, maar leek het wel stukken makkelijker om te overleven dan die twee jaar op de boot. Toch was het leven aan wal niet veel beter en toen ze zo’n jaar of 18 was, stierf ook haar moeder aan één of andere vage, vieze ziekte.
Omdat ze daarna niet langer alleen wilde blijven zocht ze naar een alternatief en ook naar vrijheid. Daardoor kwam ze terecht op de boot. Ze voelt zich niet veel vrijer, maar ze kan niet klagen. Ze vindt het leven op de boot niet zo heel erg.
Daarbij heeft ze ook nog eens een haat voor Portugezen, omdat die Brazilië koloniseerden en de orginele bevolking uitbuitte. Daardoor kan ze Engels en Portugees en heeft ze een licht accent, maar omdat ze zo jong was en praktisch met de twee talen is opgegroeid, valt het maar af en toe te merken.
[ bericht aangepast op 12 okt 2013 - 16:45 ]
"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov
