Hoe denken jullie over zelfmedelijden? - Overige promoten

Hey, ik kom even jullie mening vragen, over zelfmedelijden. Sinds ik me de afgelopen tijd verdomd goed voel, besloot ik er iets mee te doen. Ik heb dus een SA geschreven over zelfmedelijden, al begint het een beetje op een column te lijken. Daar staan mijn gedachtes in over zelfmedelijden en aandacht vragen door op te scheppen over wat voor een kutleven je hebt :'3

Voila

Ik was in ieder geval benieuwd of dat er mensen zijn die het met me eens zijn, of dat ik er iemand mee heb laten nadenken of verder heb kunnen helpen. Gezien ik er mijn advies heb neergezet over hoe iemand zichzelf gelukkig zou kunnen maken. Het is trouwens wel in het enges, gezien ik er bezig ben met het verbeteren van mijn Engelse SA's vond ik dit een mooie kans :33

Buiten dat wilde ik nog iets anders aan jullie vragen:
Hoe denken jullie over zelfmedelijden en mensen die opscheppen over hoe ellendig hun leven is/was? Doen jullie het zelf wel eens of hebben jullie het wel eens gedaan?

Edit: Het grote punt wat ik hierop bekritiseer is het mensen overtuigen dat jíj het - het zwaarst hebt. Het voorbeeld van je school/werkrooster is slechts een voorbeeld om aan te geven hoe daagelijks het inmiddels is. Maar ik heb het dus over het opscheppen over je "zielige" leven en er trots op gaan. Aangezien ik meer overtuigd ben van het oprechte opscheppen, trots vertellen waar je goed in bent. Om je verleden te gebruiken als excuus terwijl het dat niet is, of iemand met een oprechte kutdag de grond in te stampen door te zeggen dat jij het veel erger hebt/had en hem/haar het gevoel te geven dat hij/zij zich aanstelt en dat soort shizzle, dat is mijn voornaamste onderwerp, het is alleen niet zo duidelijk

[ bericht aangepast op 23 sep 2013 - 21:10 ]

---

Let it come and let it be

self-pity isn't like me.

---

"There’s no such thing as miracles, only the inevitable and the accidental – and what we do. I’ve always believed that.

Arigatou schreef:
self-pity isn't like me.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Veni schreef:
(NightVale schreef:
Erm, ik heb het begin gelezen maar ik ben het niet met je eens. Soms moeten mensen gewoon hun 'klagen' over hun gevoelens. Ik doe het zo vaak, though I call it 'ranting'. Het is jammer dat mensen het meteen zo negatief zien. Het is beter om er over te klagen, dan om alle slechte gevoelens binnen in te houden. ^^)

+ Persoonlijk word ik ook een beetje gek van het 'altijd positief zijn'-gedoe.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Een vriendin van me heeft dit heel erg... het is alsof ze ermee probeert op te scheppen van 'kijk hoe erg ik het heb' terwijl ze het andere moment weer helemaal omdraait en zegt 'oh ik voel me zo geweldig'. Pittig irritant, als je het mij vraagt. Bovendien lijkt ze er altijd een wedstrijd van te maken; wiens leven is het zwaarst?
Ikzelf probeer zelfmedelijden altijd te vermijden, niet dat ik het per se een slecht iets vind, maar omdat ik er zelf gewoon een negatieve sfeer mee creëer waar ik niet graag in wil zitten.

tubbietoost schreef:
ik heb een hekel aan mensen me veel zelfmedelijden,, vooral als het nergens over gaat...
een keer ruzie met ouders en meteen zielig doen,,,
Stel dat je te horen krijgt dat je je hele leven niet meer kan lopen.. dan mag je wel FF zelfmedelijden hebben....maar die mensen accepteren het vaak en gaan verder

oh wow dat contrast is wat overdreven. Ik hààt het als mensen zeggen 'mensen in Afrika hebben het erger, hou je bek.' (maar die first world problems zijn inderdaad wel wat... nja.. overdreven geklaag.)
Over het algemeen ben ik van mening dat iedereen moet klagen, dan is het ten minste uit je systeem, maar dat je niet moet overdrijven. Ik vind dat over het algemeen ook té snel word gezegd dat mensen moeten stoppen klagen. En wat ik dan het meest haat is als er mensen over mentale problemen bezig zijn, en er dan iemand bijkomt van 'mensen verhongeren in Afrika dus zo erg is je probleem niet' of 'omg ik had gisteren ruzie met mijn ouders, da's erger'.

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Draculea schreef:
Een vriendin van me heeft dit heel erg... het is alsof ze ermee probeert op te scheppen van 'kijk hoe erg ik het heb' terwijl ze het andere moment weer helemaal omdraait en zegt 'oh ik voel me zo geweldig'. Pittig irritant, als je het mij vraagt. Bovendien lijkt ze er altijd een wedstrijd van te maken; wiens leven is het zwaarst?
Ikzelf probeer zelfmedelijden altijd te vermijden, niet dat ik het per se een slecht iets vind, maar omdat ik er zelf gewoon een negatieve sfeer mee creëer waar ik niet graag in wil zitten.

Ik ken dat, op Tumblr leeft dat heel erg bij de fucked up mensen. 'Hey ik ben depressief' 'omg, ik ben depressief en heb angsten' 'oh maar ik heb het erger, want ik heb dat, en sociale angst, en fobie, en ocd, en adhd, en dit en dat en omg'. Om daarna een foto te posten van hoe perfect het leven niet is.

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Ik denk dat je wel zelfmedelijden mag hebben en is volgens mij ook wel menselijk, maar ik heb een grondige hekel aan mensen die heel zielig gaan doen en gaan vertellen hoe zielig hun leven wel niet is met alleen maar de bedoeling dat mensen medelijden met hun gaan krijgen. Ik kan er helemaal niet mee om en helaas heb ik dat zelf in het verleden ook gedaan. :')

---

Take me to wonderland

Zelfmedelijden is meestal niet erg, het is niet erg om soms een beetje rot voor jezelf voelen is ook niet erg. Wat wel vervelend is, als je jezelf smoort in je zelfmedelijden, daar word jij, en mensen om je heen niet beter van. Opscheppen over hoe ellendig je leven was, vind ik wel erg, maar het gebeurt overal.

---

Tijd voor koffie.