{RPG} Game of Gods [Topic 1] - Speeltopics

Wat doen de goden als ze zich vervelen? Misschien spelen ze een spelletje kaart? Of gaan ze golfen? Nee. Als goden zich vervelen, dan houden ze zich bezig met jou. Ja, jij. Op een dag komt er een boodschapper bij jou. “Jij bent uitverkoren!” Maar voel je maar niet te speciaal, want het is heus niet prettig. Meteen wordt je weg geflitst en komt ergens in een uitgestrekt bos terecht. Je hebt geen idee waar je bent of waarom. Dan plots wordt er wat omgeroepen. Je hebt geen idee waar de zware, donderende stem vandaan komt.
“Jouw taak is om te overleven. Jij bent uitverkoren door de goden. Stel ons niet teleur en win dit.”…

Het is zover. De goden hebben jou uitgekozen om voor hun te vechten. Je bent in een bos vol mythische wezens gedropt en jouw doel is zo lang mogelijk te overleven. Vele mythische monsters zullen proberen je te vermoorden. Wie het langst de monsters op afstand kan houden zonder te sterven, wint. Eens om de zoveel tijd zullen de goden jullie een voorwerp cadeau geven. De eerste dag zijn dat wat vuurstenen. Waar je die dingen vindt, wordt aangeduid op een kaart. Ook zal je eerst een opdracht moeten uitvoeren voor je het voorwerp krijgt. Je zal een raadsel moeten oplossen, een puzzel moeten maken, een test moeten doorstaan,…
Het voorwerp zal je helpen met overleven. Het kan zowel voedsel als wapens zijn of iets anders dat je kan helpen te overleven.
Elke god heeft maximum 2 mensen onder zijn hoede. 1 keer kan hij zijn spelers helpen. Elk op hun eigen speciale manier.

Kronos:
1 Alice Scarlett Rox GwenxVeer
2 Terrell 'Hunter' Stevens RabidKiller

Gaia:
3 Rose Moorland Silenzio
4 Brandon Andrew Norrington RabidKiller

Oranos:
5 Josie Penelope Shepherd Foxes
6

Odin:
7 Alexandra Chanel Black LostMagic
8

Loki:
9 Paigelyn “Paige” Ohndrea Auryon Luminis
10

Thor:
11 Angelina 'Angie' Bennet Huaso
12

Zeus:
13
14 Lucas Josh Booth LostMagic

Poseidon:
15 Feline Carroll Huaso
16 Jonathan Julian Gyles Faelan

Hades:
17 Gereserveerd Alchemist
18 Rhys Yarrick Skotadi Delahaye

Ra:
19
20 Marcus Goldsword LogitG27

Set:
21 Catherine Sydney Dacre BarnOwl
22 Nathan Sem Levine Valkyrja

Isis:
23 Annie Mannering Roar
24 Matt Yves Rox GwenxVeer


Regels:
-De mensen die worden uitgekozen door de goden waar: ‘kwaadaardig’ bij staat, hebben ook een gemene kant en zijn niet de gemakkelijkste. Zij durven het ook wel eens vuil spelen.
-Jullie vermoorden elkaar niet onderling. Er mag gevochten worden, maar we laten elkaars personages leven, tenzij er expliciet om gevraagd wordt.
-max. 2 personages per persoon
-Wanneer je out-character gaat, gebruik dan haakjes, *, of iets anders om dat duidelijk aan te geven.
-om de zoveel tijd plaatsen we een kaart, waarop aangeduid staat waar er cadeau’s gevonden worden, wij zullen dan ook uitleggen wat je als opdracht erbij moet doen. Dat kan gewoon tegen een bepaald monster vechten zijn, of een puzzel of raadsel oplossen. Bij dat laatste zal je dan het antwoord in privé-bericht naar mij of LogitG27 moeten sturen voor je het voorwerp mag nemen. Wij houden bij wie welk voorwerp heeft.
De voorwerpen worden voor de spelers aangeduid met een grote lichtzuil die plots verschijnt. Wanneer ze dan richting het licht lopen, zullen ze daar het voorwerp vinden, waar ze eerst de opdracht moeten uitvoeren voor ze eraan kunnen.
-Deze RPG leid ik dus samen met LogitG27, voor vragen kan je ook bij hem terecht.
-Per god is er 1 jongen en 1 meisjesspeler
-De personages zijn tussen de 18 en 24 jaar oud.
-De personages merken zelf niet wie hun god is. Alleen als ze gered worden (wat dus maar 1 KEER kan), hebben ze dus een redding afhankelijk van hun god. Alleen zo kunnen ze onderling verschil merken.
-De monsters hebben verschillende types. Type 1 is het makkelijkste te verslaan. Type 2 is al wat moeilijker en type 3 is heel moeilijk. MAAR. Het blijven allemaal mythische wezens. Dus type 1 is natuurlijk ook niet met maar 1 zwaai van een zwaard verslagen. Ook type 1 is best moeilijk en het kan dus een tijdje duren voor je ze vermoord hebt.

Monsters Type 1 (easy):
-De Manticore

-De Chimera

-De Sphinx

-De Wadjet

-De Fenris Wolf


Monsters Type 2 (medium):
-De Centauren

-De Minotauren

-De Anubite

-De Petsuchos

-De Noorse Giants

-De trol


Monsters type 3 (hard):
-De Hydra

-De Cycloop

-De Schorpioen-mens

-De Scarabee

-De Einherjar

-De Nidhogg

Op de bovenste kaart (echt helemaal bovenaan de post) zie je nummers, voor de naam van je personage is ook een getal, personage nummer 7 wordt dan gedropt op de plaats waar nummer 7 op de kaart staat

In de tweede opdracht zullen jullie een verhaal moeten schrijven. Aangezien jullie voor een rpg ingeschreven zijn, lijkt me dat geen probleem. Je verhaal moet minimaal 450 woorden lang zijn. Het hoeft dus niet te lang te duren om zoiets te typen.
Verder zal het afhangen wat je krijgt aan hoe goed je verhaal is. We hebben verschillende opdrachten voor het schrijven van een verhaal, omdat we hopen dat zo iedereen zijn interesse er wel een beetje tussen zit
Hier zijn de opdrachten:
1. Schrijf een tekst over jezelf. Je hobby’s, school, dromen, interesses,…
2. Verzin je eigen land en leg ons uit hoe het eruit ziet. Hoe het wordt bestuurd, hoe de mensen zijn,…
3. Vertel het verhaal van een mythologische held. Bv. Hercules, Achilles, Hector,…
4. als je zelf een inspiratie hebt voor iets en dat graag als opdracht zou ingeven, geef ons dat dan op voorhand door en dan zullen wij jou melden of dat mogelijk is of niet.
Verder zijn we niet echt streng. Dus als je gewoon je best hebt gedaan, zien we dat wel en krijg je veel en goede voorwerpen
Wanneer jullie gedaan hebben met jullie verhaal, sturen jullie het door naar mij of LogitG27, daarna zullen wij doorsturen wat jullie kunnen gaan halen.
Opnieuw hoef je gewoon in de lichtzuil te gaan staan om je voorwerp(en) op te halen. Hieronder is de kaart met waar de lichtstralen nu zijn.

opnieuw rechtermuisknop op de kaart en openen in nieuw tabblad om het groter te zien

[ bericht aangepast op 22 okt 2013 - 18:12 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

{Wat ben ik nou weer voor sukkel... Ik haalde nummer 16 en 18 door elkaar, waardoor ik dahct dat mijn personage op een andere plek was. Oeps... Maar even aanpassen in mijn post..}

---

Stenenlikker

Feline Carroll

Plots hoor ik luid geritsel. Ik draai me om en zie een grote schaduw op me afkomen. Nee! Niet weer!
Zodra de schaduw bijna bij me is, begin ik te gillen. Doodmoe, angstig en totaal op van emoties laat ik me vallen op de grond. Ik zak neer op mijn knieën en verberg mijn handen in mijn gezicht. Als ik dan toch dood moet, wil ik liever niet zien wat me opeet. Ik denk aan mijn veilige warme bed en doe alsof ik daar een vredig einde krijg. Gewoon pijnloos in mijn vertrouwde plaats. Daar concentreer ik me op, terwijl ik wacht tot het monster me verscheurt. Tranen lopen over mijn wangen. Dat ik me erop voorbereid, wil niet zeggen dat ik er klaar voor ben. Ik wil nog niet dood!

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Delone schreef:
{Wat ben ik nou weer voor sukkel... Ik haalde nummer 16 en 18 door elkaar, waardoor ik dahct dat mijn personage op een andere plek was. Oeps... Maar even aanpassen in mijn post..}

Da's niet erg, we kicken je daarvoor niet uit de RPG hoor, fouten maken mag, en je verbetert het nu, dus niks aan t handje ^^
have some kaas

---

It's high noon.

Jonathan gyler
Als ik een stem achter hoor, draai ik me bruisk om. Met krachtige passen loop ik naar de meid achter me toe en pak haar bij haar kraag vast. "Vertel jij het maar dearie. Ik weet niet waar ik ben noch wat mijn doel is. Ik weet alleen dat mijn wapens weg zijn, maar dat ik niet zal aarzelen om het met mijn HANDEN te doen," sis ik gemeen mijn neus tegen de hare. "Dus kies: werk mee of sterf," zeg ik nog en laat haar kraag los. Ik haal mijn hand door mijn haar. "Nu."

[ bericht aangepast op 20 sep 2013 - 20:51 ]

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque

LogitG27 schreef:
(...)

Da's niet erg, we kicken je daarvoor niet uit de RPG hoor, fouten maken mag, en je verbetert het nu, dus niks aan t handje ^^
have some kaas

{Haha, dat had ik ook weer niet verwacht :')
Maar ik moet nu wel flink onderzoek doen naar wie er allemaal in mijn buurt zit.}

---

Stenenlikker

Angie Bennet

Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk hem vuil aan.
"Allereerst heb ik liever dat je mijn persoonlijke ruimte respecteert." zeg ik op normale toon. Ik laat me echt niet op jutten door zo iemand. "En dan mag je me uitleggen wat je bedoelt. Meewerken met wat? Doe jij ook mee met dit gestoorde spel? Heb jij me hier gebracht?"
Ik kijk hem even aan en schud dan mijn hoofd. "En dearie? Echt waar?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Huaso schreef:
Feline Carroll

Plots hoor ik luid geritsel. Ik draai me om en zie een grote schaduw op me afkomen. Nee! Niet weer!
Zodra de schaduw bijna bij me is, begin ik te gillen. Doodmoe, angstig en totaal op van emoties laat ik me vallen op de grond. Ik zak neer op mijn knieën en verberg mijn handen in mijn gezicht. Als ik dan toch dood moet, wil ik liever niet zien wat me opeet. Ik denk aan mijn veilige warme bed en doe alsof ik daar een vredig einde krijg. Gewoon pijnloos in mijn vertrouwde plaats. Daar concentreer ik me op, terwijl ik wacht tot het monster me verscheurt. Tranen lopen over mijn wangen. Dat ik me erop voorbereid, wil niet zeggen dat ik er klaar voor ben. Ik wil nog niet dood!

Marcus Goldsword

Plots zie ik een meisje. Er komt geen woord uit mn mond, maar misschien is zij wel mn redding! Ik wankel door de bosjes en loop op haar af zonder wat te zeggen. Er komt toch nog geen woord uit. Plots draait ze zich om en begint ze te gillen, ik schrik er ook van! Even deins ik terug en loop dan naar haar toe om haar gerust te stellen, misschien is ze net aangevallen door iemand ofzo en is ze helemaal van slag..! Ze valt op haar knieën met haar handen voor haar gezicht, huilend, luid.
Dit was ook weer niet mijn bedoeling! "Heeey.. meisje, sorry..! Ik wilde je niet laten schrikken..! Ik.. ik ben verdwaald.. Sorry. ik had wat moeten zeggen voor ik je benaderde.." zeg ik zacht nog van de pijn in mn rug.. Heel langzaam zak ik door mn knieën naast haar.. Zou.. zou ik mn hand op haar schouder leggen om te troosten? Ik heb niet echt ervaring met meisjes..
Dan besluit ik het toch te doen en leg zacht mn hand op haar schouder, hopend haar wat gerust te stellen..

---

It's high noon.

Feline Carroll

Ik luister naar de geruststellende stem van een jongen. Verwonderd stop ik met huilen en laat langzaam mijn handen zakken. Zou het kunnen? Echt gewoon nog iemand die hier in dit bos vast zit?
Wanneer ik iets op mijn schouder voel, schiet ik overeind en kijk de jongen plots recht in zijn ogen aan. In zijn.. mooie ogen. Verward staar ik hem aan en wrijf dan snel de tranen van mijn wangen. Oh, god, ik zie er vast niet uit.
"S-sorry... Ik dacht..." Ik kijk naar zijn hand die op mijn schouder ligt en terug in zijn prachtige ogen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Roos Moorland.

Na ruim een kwartier lopen is de lichtzuil erg dichtbij en ik kan zien hoe fel het schijnt. Vanaf mijn beschutte plekje tussen de bomen zie ik dat de lichtzuil zich op een open plek bevind. Daar kan ik zo vanuit het niets aangevallen kunnen worden. Ik wacht bij de rand van het bos, waar ik de lichtzuil perfect kan zien. Er is niemand op de open plek maar misschien verschuild hij of zij zich wel tussen de bomen, zoals ik.
Ik raap een klein licht steentje van de grond en kijk naar de lichtzuil, die ongeveer aan de andere kant van de open plek is. Met al mijn kracht gooi ik de steen over de plek, zoals bij softbal, en de steen scheert met een noodgang door de lucht en verdwijnt uiteindelijk in de lichtzuil. Is hij er in opgenomen? Of gewoon door heen gevlogen en aan de andere kant er weer uit gevlogen.
Ik adem in door mijn neus en strijk een pluk haar van mijn voorhoofd weg. Ik gesp het leren armbandje met spikes van mijn linker pols en de verschillende ringen van mijn beide handen. Als ik echt wil winnen is dit overbodig. Nadat ik er een kus op gedrukt heb, loop een van de grootste bomen naast mij, leg mijn sieraden onder aan de stem en strooi er rood en bruine blaadjes overheen.
Ik neem een positie aan de rand van het bos aan, waaruit ik snel kan sprinten. Ik tel af in mijn hoofd en speur nog eens de rand van het bos af.
3.
2.
1.
Met alle macht die ik kan ren ik recht over de open plek richting de zuil. Misschien is het niet slim om midden over het terrein te rennen, maar het is de snelste manier om te kijken wat deze lichtzuil inhoud.
Plotseling hoor ik zware, harde voetstappen. Nee, geen voetstappen. Het is niet menselijk. Bonkende poten, van een zwaar wezen. In een reflex werp ik mijzelf naar de grond, te midden van de open plek. Ik bedank mijzelf dat ik een broek met camouflage print heb aangedaan vandaag. Ik maak mijzelf zo klein mogelijk en kijk tussen mijn wimpers door naar het geluid. En ik kan mijn ogen niet geloven.
Een Sphinx.
Dat kan niet. Dat kan níet! Sphinxen bestaan helemaal niet. Ik wil gillen maar houd mij in. Het wezen hoort of ziet mij niet. Het loopt langs de rand van het bos en ik bid naar wie of wat dan ook boven ons bevind, dat het weg gaat. Ik haal een diepe tuig adem als het wezen, zwaar bonkend, het bos weer inloopt. Als het volledig uit zicht is sta ik weer op en loop, nog steeds wat verbouwereerd, naar de lichtzuil.
Als er al een Sphinx hier is, wat moet er dan nog meer rondlopen. Er loopt een rilling over mijn ruggengraat als ik er aan denk. Met elke stap die ik dichter bij de lichtzuil kom, hoe meer ik het onnodig vind. Waarom ben ik hier ook alweer heen gelopen? Ik zie niemand die mij kan helpen. Zou de lichtzuil pijn doen, verbranden of iets dergelijks? Ik pak een blaadje van de grond en steek deze in het licht. Er gebeurt niks, het is zelfs niet warm. Ik ga wat dichter bij het licht staan en ik merk twee kleine voorwerpen op de grond op. Ik buk en grijp het vast. Dit is geen goed moment om het te bekijken, stel dat er nog een monster kom. Ik ren naar de bomen en haal daar de voorwerpen tevoorschijn.

---

'Powers are divided into Four; the world is guided by one'

Terrell 'Hunter' Stevens

Ik liep een eindje verder het bos door, niet echt wetend waar ik heen zou moeten gaan. Er was hier helemaal niemand te zien, buiten bomen, bomen, en nog eens van die verdomde bomen. Waarom was ik hier eigenlijk? Hoe was ik hier terecht gekomen? Ik liep een eind door terwijl ik heen en weer bleef kijken of ik een teken van leven kon bespeuren. Opeens hoorde ik diezelfde stem als daarnet terug. "Maak me trots, Terrell. Je bent hier om een doel te bereiken, dus zorg er ook voor dat je wint." zei hij en daarna zweeg hij terug. "Wat is dat nu weer, man?! Zeg me godverdomme waar ik zit! Waag het niet om je nog langer voor me te verstoppen, lafaard!" schreeuwde ik kwaad om me heen, niet echt wetend naar wie ik nu net moest schreeuwen. Er was niemand te zien, niemand die reageerde. Gefrustreerd zocht ik in mijn zakken om een sigaret op te steken, maar verbijsterd voelde ik dat vertrouwde vierkante pakje niet meer in mijn binnenzak zitten. Waar was het? Ik had het toch niet thuis gelaten... Ik doorzocht de rest van mijn zakken, hopend dat ik het ergens anders had gestoken, maar tot mijn grote teleurstelling leverde die zoektocht niets op. Kwaad schopte ik wat takken opzij en liep binnensmonds vloekend verder het bos door.

Brandon Andrew Norrington

Ik liep twijfelachtig rond, kijkend of ik iets of iemand kon vinden die me verder kon helpen. In de nabije buurt was er niet veel te beleven, dus lang op dezelfde plaats blijven had echt geen zin. Toen ik een in een glimp iets felblauw leek op te merken, draaide ik mijn hoofd er terug naar en zette een paar stappen in die richting. Wat was dat daar? Hoe dichter ik kwam, hoe eerder ik zag dat het een soort lichtgevende paal was... Het had wel iets weg van een reusachtige schijnwerper. Misschien was daar wel iets dat me wat meer duidelijkheid kon geven. Je kwam nu eenmaal niet gemakkelijk zo'n felblauw licht tegen in een godvergeten bos, dacht ik sarcastisch. Ik haalde even een hand door mijn haar en besloot maar om de boel te gaan uitzoeken.

---

Tell me, my friend. Have you ever danced with the devil in the pale moonlight?

Huaso schreef:
Feline Carroll

Ik luister naar de geruststellende stem van een jongen. Verwonderd stop ik met huilen en laat langzaam mijn handen zakken. Zou het kunnen? Echt gewoon nog iemand die hier in dit bos vast zit?
Wanneer ik iets op mijn schouder voel, schiet ik overeind en kijk de jongen plots recht in zijn ogen aan. In zijn.. mooie ogen. Verward staar ik hem aan en wrijf dan snel de tranen van mijn wangen. Oh, god, ik zie er vast niet uit.
"S-sorry... Ik dacht..." Ik kijk naar zijn hand die op mijn schouder ligt en terug in zijn prachtige ogen.

Marcus Goldsword

Als ik mijn hand op haar schouder leg schiet ze overeind. Logische reactie, misschien is ze dus wel aangevallen. Ik kijk haar terug aan en raak mijn woorden even kwijt door haar ogen.. Wauw. Ze veegt haar tranen weg en blijft me aankijken. Dan stottert ze dat zijn spijt heeft. Mijn hand ligt nog op haar schouder en ik kijk haar terug aan.. Een paar seconde voor ik besef dat ik wat moet zeggen en doen.. Mn hand vliegt van haar schouder en ik blijf kijken. "Nee.. nee, ik sorry.. Ik had je niet zo moeten besluipen.. Gaat.. gaat het? Is er iets gebeurd?" mompel ik verward. Wat moet ik doen of zeggen? Ik heb haar de stuipen op het lijf gejaagd.. Ik voel mn rug weer en kijk even pijnlijk.. Ik zet er een hand op mn rug en blijf haar nog steeds aankijken.. "Nee, echt, sorry.. Dit was niet mijn bedoeling.. Gaat het?" probeer ik dan nog eens..

---

It's high noon.

Feline Carroll

"Ja, het gaat wel. Ik had ook zo niet moeten schrikken, maar.. Ja, ik.. Er was een monster of.. denk ik. Ik hoorde iets, er was een grote schaduw, en grommen.. Ik ben weggerend." stotter ik nog steeds een beetje. Ik kijk toe hoe zijn gezicht naar pijnlijk veranderd en vraag me geschrokken af of ik iets verkeerd gedaan heb. Dan zie ik hoe hij zijn hand op zijn rug zet en snap dat het niet door mij komt.
"Gaat het wel?" vraag ik bezorgd, terwijl ik rechtop ga staan. Ik kijk de jongen recht aan, terwijl ik mijn hand naar hem uitsteek om hem ook overeind te helpen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Marcus Goldsword

Ik kijk haar aan als ze verteld waarvoor ze wegrende.. Een monster? Heh.. Fantasierijk meisje, maar liever een monster dan een merel die je uit een boom jaagt.. "Monster.. Monsters bestaan niet, geen zorgen.. Het kon een wolf zijn, of een beer. Da's natuurlijk ook erg, maar monsters bestaan niet.." probeer ik haar gerust te stellen, wat keihard faalt.. Waarom begin je dan ook over een beer en en wolf, stomme sukkel! Zeg ik tegen mezelf in mn hoofd. "Sorry.." mompel ik en zie dat ze dan opstaat.
Dan vraagt ze of het gaat.. "Ja.. ja het gaat.. gewoon.. wat last van mn rug.." glimlach ik als een boer met kiespijn.. Dan helpt ze me overeind en ik neem haar hand vast.. Wauw.. wat een zacht handje! Met een pijnlijk geluidje sta ik ook op.. "Bedankt..!" glimlach ik wat meer echt en blijf haar recht aankijken. Nog steeds heb ik haar hand vast.. Wat ben ik toch klungelig met meisjes.. Snel laat ik haar hand los en kijk even rond omdat ik me voel gloeien.. Rood word ik nooit echt maar je weet maar nooit.. "Uhm.. Hier ben je.. veilig.. denkik.." mompel ik snel en kijk haar weer aan..

---

It's high noon.

Feline Carroll

Ik frons mijn voorhoofd en knik dan. Oh ja, gewoon een beer of een wolf... Ah hij bedoelt het goed, dus ik laat het vallen en glimlach gewoon nog een beetje trillerig naar hem. Ik kijk hem terug aan zodra hij recht gaat staan en daarbij mijn hand als steun gebruikt. Zijn hand is zo warm!
Nog een tijdje houdt hij mijn hand vast, maar ik besef het nauwelijks. Of ik besef het wel, maar niet dat het zo lang duurt. Wanneer hij mijn hand dan loslaat, voel ik me eigenlijk een beetje teleurgesteld.
"Oei, ik.. ik kan misschien helpen." stel ik zachtjes voor. "Ik kan hem misschien wel.. los krijgen..." bloos ik een beetje. Wanneer hij zegt dat ik hier wel veilig ben, zeg ik zacht "Oh.."
Het klinkt alsof hij van plan is alweer weg te gaan, maar dat wil ik niet... Ik wil niet weer alleen zijn. Ik kan niet alleen zijn. Daar ben ik echt de verkeerde persoon voor.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jonathan Julian Gyles || Poseidon

"Allereerst heb ik liever dat je mijn persoonlijke ruimte respecteert." zegt ze gewoon, alsof we niet van de ene plaats naar de andere gepoeft zijn. "En dan mag je me uitleggen wat je bedoelt. Meewerken met wat? Doe jij ook mee met dit gestoorde spel? Heb jij me hier gebracht?" vraagt ze dan. Ik zucht en rol expressief met mijn grote, blauwe ogen en trek mijn wenkbrauwen op. "Meewerken zoals in ik beveel je en jij doet het. En nee op wonderbaarlijke wijze kom ik hier terecht en hoe zou ik hier ooit geraken? Oh en ik geef geen fuck om persoonlijke ruimte. Wen er maar alvast aan," ik zweeg even voor ik verder ging. "Dearie." Ik kijk haar staalhard aan, om te zien hoe ze zou omgaan met oogcontact en mijn 1 meter 86.

---

Sidera nostra contrahent solem lunamque