• Crashed on hell


    Verhaal:
    Jullie zijn op weg met vlucht 746 van wellington international airport in Nieuw-Zeeland richting Albany international airport in de staat New York. Plots is er turbulentie, er wordt gevraagd om de gordels aan te doen. Onverwacht komen jullie in een luchtzakking terecht. Eén van de motoren valt uit en de piloot vraagt om kalm te blijven, terwijl hij het vliegtuig veilig gaat proberen te landen. Maar dan plots ontploft de 2e moter. Het vliegtuig begint aan een ontstopbare val naar de grond en de staart van het vliegtuig breekt af. Het voorstuk valt op het strand van een onbewoond eiland, terwijl de staart helemaal de andere kant in de zee terecht komt, op enkele honderden meters van het strand.
    Hier begint dan de RPG. Jullie zoeken naar geliefden, vrienden, broers of zussen waarmee jullie op het vliegtuig zaten of helpen mensen. De mensen uit het staartgedeelte zijn sowieso in het water gevallen, de mensen uit het voorstuk kunnen zowel op het strand als in het water terechtkomen, of zelfs tot in de jungle geslingerd worden, waar je zelf liever begint.


    regels:
    -Je kiest zelf hoeveel personages, maar zorg dan wel dat je het kan bijhouden. Want hoe meer personages, hoe moeilijker het wordt als je even een dagje niet online kan komen of zo
    -duidelijk je naam en het stuk van het vliegtuig waarin je gecrasht bent bovenaan je tekst zetten.
    -Wanneer je out character gaat dan tussen haakjes, of *, of op een andere manier duidelijk af te scheiden van je tekst
    -Deze RPG maak ik samen met LogitG27. We zullen af en toe eens de dag laten eindigen en dan gedurende de nacht enkele dingen laten gebeuren. Wat er gebeurt? Dat is nog geheim, om het spannend te houden! ^^
    -Gelieve in het begin nog zoveel mogelijk op het strand te blijven en dan pas de jungle te gaan ontdekken. In het begin wachten jullie namelijk nog op redding, later in de RPG zal blijken dat alle pogingen tot contact maken met de buitenwereld falen.
    -Iedereen heeft een reden om op reis te gaan, dus jullie moeten wel een beetje een achtergrond te hebben. Gewoon een plezierreisje, voor je werk, familiebezoek,…
    -Er zijn duistere wezens in de jungle. In het begin zien jullie die NIET. Jullie mogen wel schrijven over vage schaduwen, fluisteringen, enge geluiden, maar nog niet over hoe het monster eruit zou zien. Later zullen wij een beschrijving van de monsters erop zetten, zodat jullie weten wat er jullie te wachten staat.
    -Er zijn wilde dieren op het eiland, dus of je daar een aanvaring mee krijgt beslis je zelf
    -Langere teksten zijn leuker en vlotter om te lezen, dus liefst geen oneliners.
    -Als je aan de RPG begint, dan niet om de volgende dag weer te stoppen. Het zou leuk zijn als iedereen het een beetje volhoudt.


    Voorstuk:
    - Felicia Chloe Curtis Huaso
    - Felicé Eve Gonzales LostMagic
    - Scarlett Bennett Irvine tijdelijk inactief
    - Aishlinn ''Linn'' Jay Quinn Butera
    - Mark Curtis LogitG27
    - Finn David Gonzales LostMagic
    - Dannick "Dan" Christopher Bradley Roar
    - Laurent Jared Dupont xAlways

    Staartgedeelte:
    - Alice Dupont Chocolata
    - Amelia Melody Daisiree Williams ginnypond
    - Emmett Robin Bradley Roar
    - Joseph Mason Dupont xAlways

    ER ZIJN NOG ALTIJD MEER DAN GENOEG PLAATSEN VRIJ. Mensen die interesse hebben kunnen zich in het rollentopic inschrijven. :)

    Voor vragen kan je zowel bij mij als bij LogitG27 terecht! :)

    [ bericht aangepast op 18 sep 2013 - 18:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Butera schreef:
    ( Iemand voor mij personage? )

    {Je kan naar Mark en Felicia toe :)}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Ik krijg haar mobiel in m'n handen geduwt. Even versuft kijk ik ernaar.. Perfect! Onze redding! "één.. één.. twee.." mompel ik luidop terwijl ik het invoer.. Ik druk op het groene telefoontje en hou de mobiel bij mn oor.. "Shit.." zeg ik dan, als ik het 3 tonige piepje hoor dat er geen bereik is.. "Ik zal eens.. Thuis proberen te bereiken.." mompel ik dan en zoek in de contactenlijst naar thuis.. Weeral het stomme 3 tonige piepje.. "Geen bereik schat.. Misschien moeten we het ergens anders proberen?" Zeg ik tegen haar en kijk haar aan.. Ik probeer niet te laten zien dat ik.. zowat flip van de stress van dit stomme gebeuren..


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    "Ergens anders?" reageer ik meteen. "Je wilt toch niet de jungle in?" Misschien wil hij door de jungle om een hogere plaats te vinden. Maar het lijkt met niet zo'n goed idee om het strand te verlaten. Hier hebben we de kans om gered te worden, hier kunnen we ook niet zo gemakkelijk verdwaald lopen of opgegeten worden door een of ander wild dier. Zoekend kijk ik even om me heen en zie langs onze linkerkant in de verte wat rotsen die boven het strand en het water uit steken.
    "Misschien daar?" wijs ik dan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Alice Dupon || Staartgedeelte

    Langzaam, heel langzaam gingen mijn ogen open. Joseph staarde mij aan.
    Ik schrok en slaakte een hoog gilletje, waardoor ook hij schrok.
    'Sorry,' zei ik vlug. 'Waar ben ik eigenlijk, Joseph?' Joseph keek bezorgd en schudde toen zijn hoofd.
    'Op het eiland, Alice. Je was bijna verdronken in het water...'
    Plotseling kwamen mijn herinneringen terug. Ik besefte nu pas dat ik kletsnat was en dat mijn longen terug hevig aan het ademen waren. Wat was ik blij dat ik nog leefde.
    'Waar zijn mama en papa naartoe? En Laurent?!' wilde ik weten. Aan zijn gezicht te zien, was er geen goed nieuws.
    'Joseph, je bedoelt toch niet-'
    'Oh, Alice! Mama en papa... Ik heb ze gezien. D-dood. Laurent heb ik nog niet gezien...'
    Ineens was mijn hart in ijs veranderd en werd ik overweldigd door gevoelens. Heftige gevoelens.
    Mijn wereld stortte als een kaartenhuis ineen. Mijn ouders... Ze waren er niet meer. Nooit meer.
    Ik was een wees geworden
    .

    [Willen jullie alsjeblieft zeggen wat jullie ervan vinden? Ben ik verschrikkelijk slecht, of valt het wel mee? :$]

    [ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 21:21 ]


    I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

    Mark Curtis - Voorstuk

    "Nee nee nee.. We gaan niet die jungle in, ik wil niet eens weten wat daar is.." antwoord ik op haar en knik als ze naar de rotsen wijst. "Ja.. Misschien dat het daar wel werkt.." zeg ik dan knikkend. Langzaam sta ik op, haar handje vasthoudend en trek haar ook overeind. "Laten we hopen dat het werkt en dat er snel hulp komt.." zeg ik en begin te lopen, met haar hand in hand. Nog steeds zie ik overal mensen.. Als er geen hulp komt moeten we vroeg of laat toch samen de nacht doorkomen..

    [Mensies, feel free om elkaar ook op te zoeken. Als iedereen blijft wachten op elkaar om naar elkaar toe te komen schiet t ook niet op. Ook ik en Felicia zijn vrij om tegenaan te praten etc (: ]


    It's high noon.

    Chocolata schreef:
    Alice Dupon || Staartgedeelte

    Langzaam, heel langzaam gingen mijn ogen open. Joseph staarde mij aan.
    Ik schrok en slaakte een hoog gilletje, waardoor ook hij schrok.
    'Sorry,' zei ik vlug. 'Waar ben ik eigenlijk, Joseph?' Joseph keek bezorgd en schudde toen zijn hoofd.
    'Op het eiland, Alice. Je was bijna verdronken in het water...'
    Plotseling kwamen mijn herinneringen terug. Ik besefte nu pas dat ik kletsnat was en dat mijn longen terug hevig aan het ademen waren. Wat was ik blij dat ik nog leefde.
    'Waar zijn mama en papa naartoe? En Laurent?!' wilde ik weten. Aan zijn gezicht te zien, was er geen goed nieuws.
    'Joseph, je bedoelt toch niet-'
    'Oh, Alice! Mama en papa... Ik heb ze gezien. D-dood. Laurent heb ik nog niet gezien...'
    Ineens was mijn hart in ijs veranderd en werd ik overweldigd door gevoelens. Heftige gevoelens.
    Mijn wereld stortte als een kaartenhuis ineen. Mijn ouders... Ze waren er niet meer. Nooit meer.
    Ik was een wees geworden
    .

    [Willen jullie alsjeblieft zeggen wat jullie ervan vinden? Ben ik verschrikkelijk slecht, of valt het wel mee? :$]

    {het schrijven vind ik zeer goed, alleen jij werkt samen met xAlways toch?
    Nja, bij een RPG typ je niet voor een ander personage
    tenzij ik erover gelezen heb, heb ik haar personage, Joseph die dingen niet zien zeggen. Snap je?
    Je kan een ander zijn personage niet besturen
    Maar voor de rest vind ik het echt super :)}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik laat me overeind trekken en loop naast hem verder. Plots herinner ik me het waterflesje dat ik de hele tijd al vast heb.
    "Heb jij geen dorst?" vraag ik bezorgd en steek het flesje uit naar Mark. Ik kijk naar de rots die langzaamaan dichterbij komt en ik hoop vurig dat we daar bereik hebben. Ik wil hoop. Ik wil redding.
    Ik wil weer veilig thuis zijn, samen met Mark.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Chocolata schreef:
    Alice Dupon || Staartgedeelte

    Langzaam, heel langzaam gingen mijn ogen open. Joseph staarde mij aan.
    Ik schrok en slaakte een hoog gilletje, waardoor ook hij schrok.
    'Sorry,' zei ik vlug. 'Waar ben ik eigenlijk, Joseph?' Joseph keek bezorgd en schudde toen zijn hoofd.
    'Op het eiland, Alice. Je was bijna verdronken in het water...'
    Plotseling kwamen mijn herinneringen terug. Ik besefte nu pas dat ik kletsnat was en dat mijn longen terug hevig aan het ademen waren. Wat was ik blij dat ik nog leefde.
    'Waar zijn mama en papa naartoe? En Laurent?!' wilde ik weten. Aan zijn gezicht te zien, was er geen goed nieuws.
    'Joseph, je bedoelt toch niet-'
    'Oh, Alice! Mama en papa... Ik heb ze gezien. D-dood. Laurent heb ik nog niet gezien...'
    Ineens was mijn hart in ijs veranderd en werd ik overweldigd door gevoelens. Heftige gevoelens.
    Mijn wereld stortte als een kaartenhuis ineen. Mijn ouders... Ze waren er niet meer. Nooit meer.
    Ik was een wees geworden
    .

    [Willen jullie alsjeblieft zeggen wat jullie ervan vinden? Ben ik verschrikkelijk slecht, of valt het wel mee? :$]


    [Je bent verschrikkelijk slecht door te vragen wat wij er van vinden]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    [Sorry, ik was bij mijn broer en die woont een heel end weg, morgen reageer ik]


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Huaso schreef:
    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik laat me overeind trekken en loop naast hem verder. Plots herinner ik me het waterflesje dat ik de hele tijd al vast heb.
    "Heb jij geen dorst?" vraag ik bezorgd en steek het flesje uit naar Mark. Ik kijk naar de rots die langzaamaan dichterbij komt en ik hoop vurig dat we daar bereik hebben. Ik wil hoop. Ik wil redding.
    Ik wil weer veilig thuis zijn, samen met Mark.


    Mark Curtis - Voorstuk

    Samen met Felicia loop ik verder over het strand richting de rots. "Heb jij geen dorst?" vraagt ze dan. "Nee hoor schat, het is voor jou, ik drink wel als de redding hier is. Komt goed, geen zorgen.." probeer ik haar gerust te stellen als antwoord.. Ik duw het flesje voorzichtig terug richting haar zodat ik niet te ruw overkom.
    Opzich heb ik best dorst, maar dat is nu even niet zo belangrijk, het belangrijkste is nu om Felicia veilig te houden, en veilig thuis te krijgen.. Om de zoveel meter pak ik haar mobieltje om te kijken of er al streepjes bijkomen voor bereik, maar helaas nog zonder succes..


    It's high noon.

    Roar schreef:
    (...)

    [Je bent verschrikkelijk slecht door te vragen wat wij er van vinden]

    {Dat vind ik wel een best gemene opmerking
    Ze is nieuw, dit is haar eerste RPG, dus vind ik het maar normaal dat ze een beetje feedback vraagt, niet?}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Roar schreef:
    (...)

    [Je bent verschrikkelijk slecht door te vragen wat wij er van vinden]


    [God, Brooke, misschien dat je het sarcastisch bedoelde, maar dit klinkt heel bot. Op het internet kun je niet makkelijk weten hoe iemand iets bedoelt, dus vandaar dat ik ook zeg dat ik misschien sarcastisch bedoeld kan zijn, maar ze vraagt alleen maar om een mening. En ja, je geeft je mening en dat mag ook best, maar ook aardiger verwoorden mag best.]


    I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik wil hem net vragen hoe hij zo overtuigd kan zijn dat die redding hier zo snel zal zijn, maar ik hou mijn mond. We hebben de hoop allemaal nodig nu. En ik weet hoe gevoelig Mark is voor stresssituaties. Ik kan zijn hoop niet wegnemen. Bovendien heb ik die hoop zelf nog. Een vliegtuig verdwijnt niet zomaar.
    Ik blijf dicht naast hem lopen, terwijl hij om de zoveel meter kijkt of we al bereik hebben.
    Ergens heb ik een licht vermoeden dat er niet echt een zendmast in de buurt staat, maar ook dat zeg ik niet. Hoop is belangrijk, zeker op een moment als dit. En wie weet? Misschien krijgen we wel wat te pakken.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    {Als iemand nog een personage zoekt om tegen te praten, kunnen ze wel bij Felicia en Mark terecht :)}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Het blijft best stil tussen Felicia en mij nu.. Maar we zijn nog samen, en wat valt er te zeggen? Nog steeds geen bereik.. Ik check ook wel heel vaak.. Gelukkig heeft maar mobiel een goeie accu die wel een paar dagen mee kan, maar er is geen elektriciteit als ie leeg is.. Ik kijk zoekend om me heen soms, kijkend of Felicia nog bij me is, en of er andere mensen op ons afkomen om mee te gaan naar de rots.. Misschien heeft iemand anders een sterker mobieltje met een betere ontvanger.
    "Lijkt wel of er geen eind aan komt.." zeg ik tegen Felicia terwijl we blijven lopen, die rots is verder weg dan ik dacht..


    It's high noon.