Derrick & Jared Ryder |
Wanneer Jared haar met “dame” aansprak, kleurden haar wangen rood als een lichtgekleurde roos, die nog in bloei stond. Hij begreep echter niet waarom dit het geval was, het enige wat hij had gedaan was haar hoffelijk aangesproken. Daarentegen had de man al meerdere keren zulke reacties gekregen het moment dat hij een dame zo aansprak (wat voornamelijk was toen hij Derrick weer eens moest ophalen van de andere kant), al kwam het er niet bij hem in waarom iemand dat zou doen. Het kwam niet eens in hem op dat degene zich gevleid zou voelen door hem, het liet hem onverschillig.
Hij blikte niet eens geërgerd naar zijn wat jongere broertje toen deze wel zich zo naar hem uitte. Waarschijnlijk was hij alsnog tussen hen in gekomen, dus liep Jared de ruimte verder binnen en ging vervolgens op één van de stoelen zitten.
‘Wel aardig doen, hé. Geen geruzie in mijn huis,’ mompelde ze en haalde een hand door haar donkere haren heen. In de tussentijd gleden de kijkers van Chrissie terug naar die van Derrick, die wat bloedspetters van haar wang had gehaald. Op wat Chrissie had gezegd, had hij niets vermeldt, Jared eveneens niet – die had het immers niet kunnen horen. Dit was de tijd dat Derrick opeens vroeg of hij zich uit mocht kleden, iets wat hij deels al plagerij stelde. Het scheen alsof zij het niet door had. Hij vroeg zich of hoe zij anders zou hebben gereageerd?
‘W-wat? Uitkleden?’ herhaalde zij met een frons. Het zag er ongelofelijk schattig uit hoe zij dit vermeldde en hoe haar gezicht vertrok, waardoor de jongeman zich al voortmaakte met wat hij bedoelde. Hij sprak uit dat hij zich wilde wassen, omdat hij dan niet meer onder het zombiebloed zou zitten. Dat wilde hij namelijk wel snel kwijt raken, het stond zo erg! De verrassing was bij hem te merken toen ze het volgende zei, maar Derrick hield zich in om niets te zeggen daarop.
‘Oh.’ Het kwam er wat beteuterd uit, alsof ze hem wel degelijk naakt had willen zien, of dat hij zich in elk geval uit zou kleden zodat zij ervan kon genieten. Hij kon niet anders dan hierop zachtjes lachen, alvorens haar reactie te bestuderen terwijl Derrick zacht op zijn onderlip beet gedurende dit. ‘Eh, volg maar even.’ Het ogenblik hierop draaide ze zich al om, beende de gang door richting de badkamer en de jongeman volgde haar maar als een mak lammetje. Met zijn gedachten nog bij de beteuterde “oh”-uitspraak, grinnikte hij terwijl hij een hand door zijn korte, warrige haar haalde. Zijn kijkers dwaalden telkens af richting haar kont, want hoe vaak hij er ook naar blikte, ze had simpelweg een geweldig achterwerk. Dat hij zich nog inhield om er niet aan te zitten, dat was hem een raadsel! Misschien dat hij “per ongeluk” wat kon flikken gedurende ze naar de badkamer liepen? Derrick stak zijn hand uit, maar net toen hij aan haar kont wilde zitten, waren ze al aangekomen, waardoor hij zijn hand snel terug trok. Hopelijk had ze het niet gemerkt, kon hij enkel denken.
‘Hier is de badkamer. Schone handdoeken liggen in de kast, washandjes ook. Veel plezier ermee.’ Wanneer zij wegliep, had hij de neiging om te vragen; “Krijg ik geen kus van je?” Maar ook dat hield hij in. Totdat hem in zijn gedachtegang kwam dat ze nu natuurlijk bij zijn broer zou zitten. Een onverklaarbaar gevoel kwam nogmaals naar de oppervlakte, waardoor hij de aandacht wilde – nee, eerder eiste – en wel nu! Zo besloot hij over iets drastisch over te gaan.
In de woonkamer begroette Chrissie Jared met een simpele ‘Hé’, wat hij terug beantwoordde met een kort knikje. Hij had kort bij haar boekenkast gestaan of hier nog wat intrigerende onderwerpen instonden, maar zo 123 kon hij er niets uithalen. De jonge vrouw liet zich op de zetel ploffen, en de oudere broer liep kalm jegens een fauteuil om zich hierin te laten zakken.
‘Hoe is het?’ vroeg ze daarna nog. Voor hij haar een antwoord gaf,
‘Prima gezien de omstandigheden,’ vertelde hij haar, nog altijd met een ongelofelijk serieus gezicht, wat zelfs streng genoemd kon worden. Hij leek wel één of andere leraar die nergens voor in was. Toch gingen er binnenin hem allemaal gevoelens rond, die niet wisten hoe hij ermee om moest gaan. Hoe kwam dit opeens? Was het één of ander virus, wellicht? Wat zijn dat voor wezens die zo opeens dit land (of zelfs wel op de wereld) zijn gekomen? Aan Derrick zou je deze vragen niet kunnen stellen, die dacht toch enkel dat het één of ander “coole” videogame zou kunnen zijn. ‘En hoe gaat het met u, dame?’ Zijn ogen waren iets donkerder dan die van Derrick, waardoor – toen hij zijn blik in die van haar boorde – het bijna wat beangstigend had.
‘Heb je honger? Ik kan wel wat voor je maken, als je wil.’ Zijn altijd maar doorgaande hersenspinsels stopte voor een kort moment, waardoor hij met zijn hoofd bij de les kon houden; namelijk bij wat Chrissie vermeldde. Jared zou er echter niet direct op kunnen antwoorden, aangezien er een kat hevig miauwend de woonkamer binnen kwam gerend. Met alles wat er de afgelopen uren was gebeurt, keek hij de kat er niet vreemd op aan. Gelukkig had het beestje niets, niets voor het oog vatbaar in elk geval. En voor een luttele seconde was het gezicht van de man zelfs vertederd; hij hield van katten. Al was dat allicht niet op hem aan te merken, met zijn altijd serieuze – bijna emotieloze – aanzicht. De vrouw had de kat opgetild en drukte hem tegen zich aan, om met zachte stem troostende woordjes toe te werpen.
‘Maak je geen zorgen, ik was mijn handen wel voor ik kook.’
‘Dat deert niet; ik heb geen trek, dame. Het enige wat ik wel graag wil, is wat drinken – water,’ Hij slikte eens, maar het hielp niet. ‘Mijn keel is droog en het is een redelijk vervelend gevoel.’
Goed, iets drastisch. Geen naaktloperij, echter. Ten minste, niet helemaal, maar wel halfnaakt, aangezien hij zich al van zijn al zijn kleding gestript had. Eveneens zijn boxer, wat hij allemaal in de wasmand gooide. Dit gaf hem ook de kans om nog een keer die blos op haar wangen te laten zien, wat dan door hem zou komen en niet door zijn broer. Dat zou Jared eens leren! Ondanks dat het hem niets leek te deren.
Met enkel een handdoek rond zijn middel, liep hij naar de woonkamer, waar Chrissie en Jared zaten. Voordat hij de kamer betrad kreeg hij een ongemakkelijk gevoel, verdrietig zelfs, aangezien hij bedacht hoe hun het zouden hebben. Toch had hij verder niets om zich zo te voelen, want kijk naar hem, hij was geweldig met zijn lichaam! Dat mocht dan ook wel als hij indruk wilde maken en hij al die dagen naar de sportschool ging, was het in elk geval niet voor niets. Het lichtgetinte kleurtje van zijn huid benadrukte die sixpack alleen maar. Dus terwijl hij zichzelf hieraan herinnerde, betrad hij breed grijnzend de kamer waarin de andere zaten. Direct toen zijn broer hem zag, zuchtte hij diep en wreef hij met zijn hand over zijn gezicht heen. Het kon hem niets schelen; het ging toch om wat Chrissie zou doen of denken. Alsof hij met zijn broer onder de douche wilde staan? Dacht het dus mooi even niet, hé!
‘Chrissie, lekker ding,’ kwam er ondeugend uit zijn mond, meer als een kind in een snoepwinkel, terwijl hij de kat op de schoot van zijn broer zette. ‘Ik heb je nodig.’ Geen gemaar en er was ook geen tussenwoord toe te voegen, want hij nam haar al mee door haar wat omhoog te trekken en vervolgens aan de hand mee te nemen richting de badkamer.
‘Ga maar, dame, ik let wel op Woppie. Dan pak ik ook direct wat te eten voor hem,’ vermeldde Jared nog aan haar terwijl ze al zowat weg waren. Jared vond het niet erg, hij vond katten lief en aaide zo de kat alvorens deze mee te nemen en op zoek te gaan voor wat water en eten. Zo kon hij direct wat water voor zichzelf pakken.
Het moment dat ze de badkamer betraden, liet hij haar los en legde zijn handen op haar heupen neer, zodat ze nu tegen een muur aanstond. Hierbij kon hij niets anders denken dan, “Eindelijk! Ik had me in moeten houden, maar nu eens zien of ze dit kan weerstaan…” Er gleed een speelse glimlach op zijn lippen toen hij Chrissie bekeek en expres zijn duim en wijsvinger de handdoek liet omklemmen. Zijn andere hand lag net naast haar hoofd, tegen de muur waartegen zij stond.
‘Daarnet leek het wel alsof je mij wel degelijk naakt wilde zien,’ gniffel Derrick lichtelijk speels. ‘Wat staat daarvoor in de plaats?’ Grijnsde hij uitdagend, het was dan ook duidelijk dat hij haar uitdaagde om iets te doen of zeggen op dezelfde manier dat hij het had gedaan. Expres ging hij nog wat dichter tegen haar aanstaan, maar keek haar de gehele tijd aan. ‘Zo’n mooi lichaam, dat moet je delen.’ Fluisterde hij aanlokkelijk, alvorens zijn hand die hij bij de handdoek hield over haar heup naar boven heen te laten glijden.
Quiet the mind, and the soul will speak.
