Dark Paradise. || Speeltopic O1. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 12:10 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ignacio Bray Quinn (Jerome Diallo Celain)

Ik liet mijn ogen even glijden lang haar lichaam en bij haar gezicht bleef ik mijn blik vasthouden. Voordat ik ook nog maar iets had kunnen zeggen duwde ze het geld bij mij in de handen. Ik knikte naar haar en streelde met mijn duim over haar wangen. ''Heb je dorst'' mompel ik. Niet dat ik haar dan drinken zou geven want daarvoor moest ze genoeg geld in het laatje brengen. Ik duwde mijn sigaret in haar gezicht als teken dat ze er een hijs van moest nemen. Als ze het niet nam wist ze de consequenties. Waarschuwend keek ik haar aan. ''Doe je mond open'' sis ik. Ik hield er niet van als mijn bezittingen niet naar me luisterde. Dan konde ze geen fijne dag verwachten. Zuchtend liep ik naar de kast en pakte daar een setje uit. ''Trek dit aan'' mompel ik terwijl ik een hijs neem van mijn sigaret. ''Die kleren die je aan hebt zijn verschrikkelijk'' Ik keek haar even aan. Ze zijn echt verschrikkelijk voor een meisje zoals haar. ''Als je klaar bent kom je naar beneden'' Ik wacht niet op een antwoord en maak de deur open om hem met een harde zet weer dicht te maken. Geiriteerd loop ik de trappen af en ga met een plof op de bank zitten.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Maleysa Valeria Cipriano.
Ik schudde mijn hoofd langzaam toen hij over drinken begon. In mijn kamer had ik altijd wel genoeg flesjes om me van de hongernood af te helpen. Voornamelijk limonade: puur water smaakte me in de meeste gevallen totaal niet.
Mijn ogen vergroten echter als hij zijn brandende sigaret voor mijn lippen houd. Langzaam wijken mijn lippen van elkaar, en neem ik gedwongen een trek van de sigaret. De smerige rook die mijn mond vult zorgt er echter al snel voor dat mijn gezicht vertrekt. Ik ben dan ook blij als hij mijn kamer in loopt om iets anders te gaan doen. Met een lange zucht - om er zeker van te zijn dat ik geen rook meer in mijn longen heb - blaas ik mijn mond leeg. Uit mijn zak haal ik vluchtig een mentos om de smaak van mijn tong te verbannen.
Ik weet dat hij niets heeft met mijn sweaters. Hij is gewend dat zijn meisjes er altijd toegankelijk uitzien. Mijn maag draait zich om bij het woord.
Het setje in kwestie dat hij op mijn bed heeft achtergelaten maakt dat ik mijn lippen fel op elkaar pers. Dat kan hij toch niet menen? Een tijdlang zweeft er een diepe frons tussen mijn ogen. Uiteindelijk besluit ik dat het me niet uitmaakt wat hij me aandoet: er is een mogelijkheid waaronder ik me ooit zo zal vertonen.
Dus graaf ik opnieuw in mijn kast tot ik iets anders tegen kom. Het is wellicht niet hoerig genoeg, maar ik wil mezelf dan ook absoluut geen hoer noemen. Het klinkt walgelijk.
Met kleine passen laat ik mezelf van de trap zakken, waarna ik in de deuropening van de woonkamer blijf staan. In de open keuken staan enkele, andere meisjes. Ze eten, praten. En ik ben nooit één van hen.

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 12:29 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ignacio Bray Quinn (Jerome Diallo Celain)

Ik knikte even naar de meiden aan de eettafel en gaf Angel een knuffel. Angel kookte voor alle meiden in dit huis en was ooit mijn vriendin geweest. We zien elkaar nu gewoon als vrienden. ik nam 2 borden van haar aan en zette eentje naast mij. Maleysa ging daar zitten had ik net besloten. Grijnzend keek ik naar de trap toen ik voetstappen hoorde. Het was Maleysa en ze had het setje dat ik haar had gegeven niet aan. ''Cipriano. Boven. Nu.'' sis ik. Ik wacht niet op een antwoord en duw haar de trap op richting haar kamer. ''Waarom heb je dat setje niet aan?'' Ik wijs naar het setje dat op dezelfde positie zit van net. Ik hield niet van meisjes die me niet gehoorzaamden. En allemaal wisten ze dondersgoed wat er zou gebeuren als je niet naar Row Angel of mij luisterde. Ik heb niks voor niks een martelkamer gemaakt. ''Trek het aan'' beveel ik haar. Ik grijns naar haar. ''Waar ik bij ben'' knik ik. Ze moest er geen problemen van maken. Ik had er al vaker naakt gezien. Vaker dan zij denkt. Ik grinnik even en wuif het dan ook meteen weg. Doordringend kijk ik haar aan. Zuchtend sta ik op. ''Kleed je aan ik sta voor de deur'' mompel ik terwijl ik de deur hardhandig dichtgooi.

(Ik moet even naar de winkel)

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 12:39 ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

(Sorry ik lees nu pas de regel dat er 2 mensen tussen je moeten staan..)

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

| Kan gebeuren. Ik wacht wel gewoon tot er twee/drie komen voor ik reageer. :] |

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ivy James
Zodra ik mijn kamer ingelopen ben gooi ik de deur achter mij dicht en draai ik die op slot. Het mag hier dan wel redelijk veilig zijn, de mannen hier hebben nog nooit gehoord van kloppen en hoewel ik me zeker niet schaam voor mijn lichaam, hoeven ze wat mij betreft niet binnen te komen terwijl ik me aan het omkleden ben.
Ik laat mijn handdoek vallen en loop vervolgens naar mijn kast toe, waar ik een zwarte panty uittrek en die aan doe. Het is buiten warm genoeg dat je geen jas aan hoeft, maar voor mij nog niet warm genoeg om met blote benen rond te lopen. Over mijn panty trek ik een rood rokje aan met daar boven een simpele witte top. Mijn leren jasje trek ik voor de zekerheid toch maar aan, omdat je nooit zeker kan weten of het uiteindelijk nog gaat regenen.
Nadat ik mijn pumps ook heb aangetrokken doe ik nog een laagje mascara op, waarna ik klaar ben om te gaan. Het enige wat ik nog nodig heb van Azarov is een briefje met zijn handtekening op, dan hoef ik niet te betalen om de club in te komen. Het zou wat zijn als ik geld zou moeten betalen, om geld op te halen. Ik vermoed dat hij in de woonkamer zit en wanneer ik in de woonkamer aankom blijkt het dat mijn vermoedens kloppen. Hij ziet me staan en lijkt gelijk te snappen wat ik nodig heb, aangezien hij een papiertje en een pen te voor schijnt haalt. Hij schrijft er iets op en enkele seconden later geeft hij mij het briefje aan, terwijl hij zegt: 'Anthony gaat met je mee.' Mijn wenkbrauwen gaan iets omhoog. 'Waarom?' flap ik er uit. Er moet wel vaker iemand mee, maar nooit wanneer ik naar de stripclub ga. 'Omdat ik het wil,' antwoord Azarov simpel, op een toon die laat merken dat hier over niet te discussiëren valt. Ik onderdruk een geïrriteerde zucht en draai me zonder nog iets te zeggen om. 'Hij wacht al bij de auto!' roept Azarov me nog na, terwijl ik het appartement uit loop.
Enkele minuten later sta ik beneden, waar Anthony inderdaad staat te wachten. Hij leunt verveelt tegen één van Azarov's auto's aan en zucht als hij mij ziet. 'Dat werd tijd. Jullie vrouwen doen er altijd een eeuwigheid over om je klaar te maken.'
'Jullie mannen doen het gewoon niet omdat het voor jullie toch geen nut heeft,' kaats ik terug. Ik zie dat Anthony met zijn ogen rolt, maar voor de rest reageert hij er niet op.
Zo'n tien minuten later parkeert hij de auto vlakbij de stripclub. Hij wilt uitstappen, maar ik houd hem tegen. 'Ga maar gewoon iets voor jezelf doen, ik red me heus wel.' Het is ontzettend onverstandig om tegen Azarov's bevelen in te gaan, maar geld ophalen met Anthony erbij gaat zeker weten niet echt werken. Anthony kijkt me iets aarzelend aan. 'Kom op, het is maar een stripclub, er gebeurd heus niks en ik heb een pistool in mijn tas zitten voor het geval er wel iets gebeurd. Als we er beide niks over zeggen, dan komt Azarov er niet achter. Ik blij, Azarov blij, en jij kan ook blij zijn als je deze tijd gebruikt om naar een één of andere hoer te gaan.' Dat laatste lijkt hem aan zijn gezichtsuitdrukking te zien wel te bevallen. 'Oké dan,' stem hij er mee in. 'Bel me zodra je klaar bent, dan kom ik je ophalen.' Ik knik, stap de auto uit en loop richting de ingang van de club, waar ik word tegen gehouden door een bewaker. 'Je moet wel betalen als je naar binnen wilt, juffie.' Ik rol met mijn ogen, vis het briefje van Azarov uit mijn tas en geef die aan de bewaker. Hij leest het briefje en knikt. 'Loop maar verder,' zegt hij wanneer hij het briefje heeft terug gegeven.
Het is al redelijk druk in de club, al valt het waarschijnlijk ontzettend mee met de avondshows. Ik wurm me tussen een paar vrouwen door om bij de bar te komen. De vrouwen die ik aan de kant drukte kijken me wat nijdig aan, maar ik reageer er niet op. 'Dominic!' roep ik naar één van de barmannen. Ik kom hier natuurlijk wel vaker om geld te halen en ken een aantal mensen dan ook bij naam. 'Weet jij waar Isaac is?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Dominic Newman

Het loopt al snel, het is vandaag wat drukker dan de normale middag shows. Maar erg druk heb ik het niet, ondanks dat er wat dames rond de bar staan, sta ik eigenlijk een beetje niks te doen. Ik run de bar in mijn eentje, zoals altijd. Heel soms als het echt heel druk is komt een van de serveerders mij helpen, maar dat gebeurt haast nooit. "Dominic" hoor ik iemand roepen. "Weet jij waar Isaac is?" Ik kijk op en zie Ivy staan. Ik grijns even en mijn ogen fonkelen geamuseerd. Ik loop erheen. "Ivy, schat hoe is het met je?" Vraag ik. "Je hebt mazzel. Het is rustig" voeg ik er aan toe. "Ik heb Isaac nog niet gezien vandaag. Misschien is hij achter maar dat moet je dan even kijken. " beantwoord ik haar vraag. Ik haal wat glazen van de bar. Zodra de eerste show begint gaan bijne alle dames van de bar weg en is het helemaal rustig hier.

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 13:07 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Maleysa Valeria Cipriano.
Ik slik het opkomende gal in, waarna ik Ignacio kort met grote ogen aankijk. ‘‘Omdat het amper iets verhuld.’’ Prevel ik uiteindelijk zacht op zijn eerste vraag. Het tweede dat hij me gebied, doet me echter niet zo veel. Als ik alle mannen moet optellen die me al naakt hebben gezien, zijn de priemende ogen van Ignacio niets. Ik denk niet dat het iets is waar ik ooit aan zal kunnen wennen. Anders dan de meeste meisjes in dit huis heb ik nog hoop dat ik ooit gered zal worden. Het is iets dat een meisje me ooit bijgebracht heeft. Levi, heet ze, geloof ik. Ik heb niet lang met haar gezeten - we waren beiden op een tussenstop voor we verder verhandeld zouden worden. Het is de enige, echte vriendin die ik hier ooit gehad heb. En door haar heb ik nog altijd ideeën over het leven buiten Dark Paradise.
Zwijgend, bijtend op mijn onderlip pak ik het setje vast. De stof is rekbaar en zacht, merk ik al meteen op. Ik kan me niet herinneren dat ik het ooit heb gedragen. Mijn kast bestaat uit enkele sweaters, shorts, normale jeans en topjes. Er hangen enkele jurken in, maar die zijn meer voor het uitgaan.
Met tegenzin laat ik mijn kledingstukken één voor een op de grond glijden - tot ik in mijn ondergoed en bh sta - waarna ik het veel te korte jurkje om mijn lichaam trek en begin vast te maken. Nu mijn lokken redelijk gedroogd zijn, pluk ik ze uit de vlecht die ik al die tijd heb ingehad zodat ze enigszins wat bedekken.
Met mijn armen over elkaar geslagen kijk ik Ignacio vervolgens weer aan. Het pakje is hoogstens oncomfortabel en ik weet zeker dat ik er een vestje overheen zal trekken gezien hij alles behalve warmte bied. Hetgeen dat me echter het meeste ergert, is het feit dat de onderkant amper over mijn billen reikt.
Het moet van een heel klein meisje geweest zijn, want ik ben alles behalve groot en zelfs dan moet ik er moeite voor doen om de stof naar beneden te trekken. Hooguit vreselijk.
Met tegenzin open ik vervolgens de slaapkamerdeur opnieuw. Mijn ogen op de grond gericht.

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 14:34 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

Rachelle Xavièra Montéro

Ik ving een blik op van meneer Sheppard, ondanks zijn rustige, zelfbeheersende houding kon je soms, heel soms een blik van hem opvingen. Een blik waarbij je zag dat hij zijn zaken heel goed in de hand had, maar zichzelf niet. Dat hij niet helemaal in orde was en dan bedoelde ik niet als in een mentale stoornis, maar meer als in iemand die gebroken was. Iemand die veel had meegemaakt. Meneer Sheppard was één en al mysterie, maar ondanks dat hij zichzelf misschien moeilijk staande kon houden en ik niet meer dan zijn naam, leeftijd, functie en het feit dat hij een goede, zeer goede runner was van een exclusieve loungebar was, wist, voelde ik me altijd wel op mijn gemak.
Ik kon het niet laten om even een bezorgde glimp in mijn ogen te hebben.
Nadat ik me had verontschuldigt over mijn starende gedrag leek hij het echter erg amusant te vinden. Zijn lippen krulde omhoog en ook ik lachte er zachtjes om. ‘Je nieuwe styliste wacht in je kleedkamer op je, haar naam is Ella – ze is overgeplaatst uit een andere club, maar ik heb goede referenties van haar te horen gekregen. Wat die verzoekjes betreft, evenals Ella ligt er een lijst in je kleedkamer – daarnaast komen er hoogstwaarschijnlijk de vaste klanten van de woensdag, waardoor ik weet dat je daarop in kan spelen.’ Geeft hij me in één keer antwoord. Ik knik als teken dat ik alles heb begrepen.
Wanneer ik hem net wil bedanken komt Charlie in ons midden. Ik rol even over mijn ogen, hij was niet echt één van mijn geliefde collega's waar ik het zo goed over weg mee kon vinden. Ik was vaak wat harder naar hem toe, ondanks dat hij een hogere functie had. 'Meneer Sheppard, meneer Sheppard.' zijn irritante vrij hoge stem galmde door de drukke ruimte en ik zuchtte. Hij haalde een papierklem van onder zijn arm en schoof die onder meneer Sheppards neus. Hij leek echter weinig interesse te tonen en krabbelde zijn handtekening eronder. Ik keek even verbaasd en Charlie verdween weer, ik kon nog een minachtende blik ontvangen en ik rolde met mijn ogen. Ik keek weer naar meneer Sheppard en ik grinnikte om ook zijn geïrriteerde blik.
‘Het spijt me,’ verontschuldigt hij zich dan en ik lach. 'U hoeft zich niet te verontschuldigen, dat zou hij moeten doen.' merk ik dan op.
‘Ik ben blij dat ik jou heb kunnen laten blijven, Rachelle – jij zal me nooit teleur stellen. En weet je, je werkt hier nu al een tijdje – noem me William.’ Ik glimlach, het betekende veel voor me. Dat iemand het toch waardeert. 'Dankuwel en zal ik doen.' glimlach ik naar William, dat zal even wennen na drie vaste jaren. Ondanks dat we maar een jaartje verschillen zei ik toch uit beleefdheid en respect toch maar u, het is en blijft je baas eh.

[ bericht aangepast op 23 aug 2013 - 0:27 ]

The duty of youth, is to challenge corruption.

Ivy James
Dominic merkt me op en loopt naar me toe met fonkelende ogen. 'Ivy, schat hoe is het met je?' vraagt hij. Ik grinnik kort. 'Oh, met mij gaat het goed hoor, schat,' antwoord ik, het laatste woord iets spottend, maar ook plagerig. Hoe het met hem gaat vraag ik niet. Hij is nogal een vrouwenverslinder en hij bevindt zich in een club vol met vrouwen, dan kan je eigenlijk zelf wel verzinnen hoe het gaat en als het niet zou gaan, dan zou hij dat alsnog niet hier zeggen.
'Je hebt mazzel. Het is rustig.'
'Helaas is dat pech voor jou, niet? Zo heb je minder vrouwelijk vlees om naar te kijken,' zeg ik met een zachte lach.
'Ik heb Isaac nog niet gezien vandaag. Misschien is hij achter maar dat moet je dan even kijken,' antwoordt hij nog op mijn vraag, terwijl hij enkele glazen van de bar haalt. 'Dankjewel.' Ik glimlach charmant naar hem. 'Misschien kom ik zo nog wel een drankje halen.' Na deze woorden loop ik weg, richting de kleedkamer, waarbij ik er op let dat geen enkele van de dames me ziet. Er zitten zeker een paar gekken tussen die de kleedkamers zouden stalken, als ze zouden weten waar die zich zouden bevinden.
Zonder te kloppen loop ik de kleedkamer in. Enkele van de jongemannen kijken me verschrikt aan en degene daarvan die naakt zijn bedekken met hun handen gelijk hun edele delen, wat erg amuserend is. Er zitten ook een paar tussen die er juist mee pronken. Eentje trekt zelf zijn boxer naar beneden en gaat zich uitgebreid omkleden. Aan die laatsten besteed ik echter totaal geen aandacht, ook al voel ik me niet ongemakkelijk in de aanwezigheid van naakte mannen.
Mijn blik valt al snel op Isaac, die me verbaasd aankijkt. Ik zet een glimlach op mijn gezicht op mijn gezicht en loop naar hem toe. 'Goed om je weer te zien,' zeg ik gemeend. Van al "mijn" jongens, is Isaac mijn favoriet en bij hem voel ik me er vaak zelfs schuldig over dat ik hem in dit wereldje geleid heb. Isaac glimlacht breed naar me. 'Ik ben ook blij jou te zien.' Deze woorden later me schuldig voelen omdat ik hier eigenlijk niet voor hem gekomen ben, maar voor het geld. Misschien zou ik hem vaker gewoon op moeten zoeken. 'Ik ben hier om geld op te halen,' zeg ik op een iets verontschuldigende en gedempte toon, niet iedereen hier hoeft het te horen. Isaac kijkt iets teleurgesteld en haalt zijn portemonnee uit zijn kluisje, waar hij een stapel geld uithaalt en die aan mij geeft. Ik tel het geld en kom tot de conclusie dat het te veel is, waarop ik een deel terug geef aan Isaac. 'Dit is genoeg,' meld ik hem. Hij schudt zijn hoofd en drukt het geld terug in mijn handen. 'Nee, dit is wat je krijgt van me.' Er verschijnt een frons op mijn gezicht. Zijn fooi mag hij zelf houden en van zijn loon moet hij een bepaald percentage aan mij geven, en dit is meer dan hij moet geven. 'Nee, dat is het niet: het is te veel.' Isaac schudt zijn hoofd. 'Ik heb loonsverhoging gekregen, dus je krijgt nu meer geld van me.' Onderzoekend kijk ik hem aan en ik kom tot de conclusie dat hij wel moet liegen. 'Nee, dat heb je niet, dat zouden ze aan mij verteld hebben. Lieg niet tegen me, Isaac.'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Noah Alec Pareiro

Er komen steeds meer jongens binnen en ik ben ondertussen al bijna klaar. Het enige wat ik nog doe is mijn lichaam oliën met een speciale olie waardoor mijn lichaam gaat glanzen en mezelf aankleden. Ik ben druk bezig met mezelf insmeren met die olie als ik ineens een bekend gezicht binnen zie lopen. Ivy James, hier kent iedereen haar reputatie. We hebben hier wel vaker 'haar' jongens en dan komt ze geld halen. De laatste, voor Isaac, was weggelopen en enkele weken later dood terug gevonden. Veel geruchten doen zich de ronde over haar baas, maar ze hebben niemand opgepakt en gezegd dat het zelfmoord was. Erg tragisch eigenlijk, maar ik kende hem niet goed.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik behoorlijk blij ben dat ik hier vrijwillig zit en altijd vrijwillig gezeten heb. Het lijkt me enorm stressvol om ook nog een deel van je salaris af te moeten geven aan anderen of zelfs nog andere verplichtingen te hebben. Mijn geld is gewoon van mij en ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil. Als ik wil stoppen hiermee, dan stop ik gewoon. Ik zie soms dat mensen mishandeld worden, of erger. Zoals het geval met die jongen voor Isaac en helaas is dat geen zeldzaam geval. Ze plegen echt zelfmoord of worden vermoord om andere redenen. De politie onderzoekt het allang niet meer echt en ik ben blij dat die kans voor mij zoveel kleiner is.
Ik ga gewoon door met mezelf insmeren, tot ik hun gedempte gesprek half begin op te merken. Ik draai me om en werp een blik op hen. Hun gezichten staan anders, ze lijken verhit en ze smoezelen. James lijkt het niet met Isaac eens te zijn en ik besluit me erin te mengen. Mijn lichaam is toch al klaar, maar ik ben nog niet aangekleed. De olie zet ik weg en ik stap op ze af. Gelijk ga ik tussen Isaac en het meisje staan, mijn hand tegen de kluisjes aan en een grijns op mijn gezicht. "Ah James, ben je weer op je ronde om weerloze jongens lastig te komen vallen?" vraag ik op een spottende toon aan haar. "Misschien moet je eens een meer eervolle baan gaan zoeken." Het is misschien gemeen en mijn baan zal ook wel niet al te eervol zijn, maar ik verpest tenminste niet de levens van anderen. Ik houd er ook geen rekening mee dat zij ook een baas heeft.

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 21:58 ]

Your make-up is terrible

[ bericht aangepast op 22 aug 2013 - 23:12 ]

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Ivy James
Isaac probeert me ontsteld aan te kijken wanneer ik tegen hem heb gezegd dat hij niet moet liegen, maar dat lukt hem niet erg goed. 'Ik lieg niet tegen je!' beweert hij toch. 'Ik heb echt loonsverhoging gekregen, hier.' Met die woorden drukt hij het geld weer in mijn handen en hoewel ik hem erg mag, begin ik nu toch een beetje geïrriteerd te raken. Moet hij nou echt zo moeilijk doen, in de kleedkamer nota bene? Ik wil het geld weer terug drukken in zijn handen, maar voordat ik de kans daarvoor krijgt stapt er iemand tussen ons in. 'Ah James, ben je weer op je ronde om weerloze jongens lastig te komen vallen?' vraagt één van de strippers, Noah, op een spottende toon aan mij, terwijl er een grijns op zijn gezicht staat. Geweldig. Nog meer gedoe. 'Misschien moet je eens een meer eervolle baan gaan zoeken.' Zijn woorden komen redelijk hard aan, ik laat het echter niet merken. Zijn baan is niet erg eervol, maar ik weet maar al te goed dat die van mij nog minder eervol is. Als ik een andere baan in dit wereldje zou kunnen doen, eentje waar ik niet expres jongens voor zou hoeven te verleiden en ze verliefd op me te laten worden, dan zou ik die baan aannemen, mits die beter zou zijn dan deze baan, want hoe je het wend of keert, dit is duizenden keren beter dan mijn brood te moeten verdienen als een hoer, een beroep dat veel meisjes hier beoefenen. Dan ga ik toch zonder twijfel voor wat ik nu doe. In dit wereldje moet je voor jezelf kiezen, anders overleef je het niet.
Ik werp Noah een iets dodelijke blik toe. 'Niet dat je het wat aangaat, maar ik probeer meneer hier juist een deel van zijn geld terug te geven,' meld ik hem, waarna ik hem wegduw met mijn ellebogen, negerend dat hij naakt is. Nu prop ik het geld wel weer terug in Isaac's handen en duw ik zijn handen terug. 'Isaac, doe niet zo dom en houd dat. Je hoeft het niet te geven dus je doet het ook niet,' zeg ik. 'Ma-' begint hij. Ik zucht zacht. 'Geen maar, Isaac, dat is van helemaal van jou, houd het. Als je het toch geeft, dan zorg ik er wel op een andere manier voor dat je het weer terug krijgt dus het heeft totaal geen zin om het te doen.' Isaac stopt eindelijk het geld terug in zijn portemonnee, maar aan zijn gezicht kan ik aflezen dat hij nog niet klaar is met proberen. Jezus, wat heeft hij? Hopelijk is het niks en is het gewoon iets als slaap te kort.
Mijn blik glijdt weer naar Noah, die nog steeds bij ons staan, en in plaats van hem te negeren, neem ik nu zijn lichaam goed in me op. Moet hij maar niet naakt rond lopen met een geolied lichaam. Waarschijnlijk vindt hij het toch alleen maar leuk als mensen naar hem kijken. Na zijn lichaam gebestudeerd te hebben richt ik mijn 'vergeet-me-nietjes-blauwe' ogen op zijn schattige en tegelijkertijd mannelijke gezicht. 'Je zou wat kleren aan moeten doen. Met de lengte van jouw jongeheer zou ik in ieder geval niet naakt rondlopen. Het is niet echt iets waar je mee kan pronken,' meld ik hem kalmpjes.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

dubbelpost

[ bericht aangepast op 25 aug 2013 - 0:24 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

| Links naar de overige topics zijn toegevoegd aan de beginpost en in het praattopic. |

Feel the fire, but do not succumb to it.