Nou, mijn kat kwam zonet door het luikje en ik zag al gelijk dat er iets mis was. Hij liep erg wankel en hij kroop naar een hoekje en ging daar liggen. Hij ademde met de seconde moeilijker en hij liep te kwijlen. Ik was gelijk bezorgd en ik ging bij hem zitten en hem aaien. Mijn vader belde ondertussen mijn moeder zodat die op mijn zusjes kon passen en wij naar de dierenarts konden. Mijn kat, Percy, liep ondertussen heel wankel naar een ander plekje. Hij ademde echt heel zwakjes en ik was ontzettend bang om hem kwijt te raken. Ik was bang dat hij dood zou gaan. Ik was behoorlijk overstuur en zat ook te huilen (Ik ben gewoon zo gehecht aan Percy dat ik niet meer zonder hem kan.) Mijn moeder moest op de fiets naar huis komen dus mijn vader belde ondertussen de dierenarts, en die werkte dus niet s'nachts. Fijn. Mijn vader belde een andere dierenarts en die werkte gelukkig wel s'nachts. Maar wij moesten nog wachten op mijn moeder en ik was nog steeds bang dat Percy dood zou gaan.
Na ongeveer een kwartiertje kwam mijn moeder thuis en gingen wij snel naar de dierenarts. Mijn kat ademde nog steeds heel moeilijk. Toen we daar waren moesten we ook nog een tijdje wachten en ik probeerde Percy een beetje gerust te stellen door hem zachtjes te aaien. Zijn oog pupillen gingen ook een beetje om hoog dus ik schudde steeds zachtjes aan het kooitje zodat ze weer op hun plek gingen. Toen kwam de dierenarts en hij onderzocht Percy. Hij zei dat Percy was aangereden maar hij had gelukkig niks gebroken. Hij was alleen een beetje raar in zijn kop. Nou, Percy werd in een kooitje gelegd om te rusten (naast een kat die precies het zelfde had gehad) en we mogen hem morgen ophalen. 9 van de 10 keer komt het goed.
Nu ben ik echt ontzettend opgelucht! Ik was echt bang dat ik Percy kwijt zou raken.
Om het topic nuttig te houden: heeft één van jullie ook zoiets meegemaakt? Dat je bang was je huisdier (of een mens) kwijt te raken?
[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 23:33 ]
What do we say to the god of death? ''Not today.''