[RPG] My Secret • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

MY SECRET.

What if there were happening odd things?
What if there was someone who only cares about you?
What if that person can be only seen by you?
What if that person wasn't human?
What if there was always an angel to protect you, be with you and love you?

You have a new assignment.

Who is it?
Harry Styles.
Louis Tomlinson.
Niall Horan.
Zayn Malik.
Liam Payne.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 9:50 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Rosemay Louise Lockheart
'Letterlijk en figuurlijk. Wat ben ik blij dat je dat ook vind.' zei ik en schoot opnieuw in de lach. 'Heel stiekem heb ik jou gewoon in de gaten gehouden vanaf boven. Dan neem je de goede dingen vanzelf over.' Ik draaide me zo dat ik dwars op het bed lag en mijn hoofd op Louis zijn schoot kon leggen. Ik staarde naar het plafond terwijl Louis met zijn telefoon bezig was. Uiteindelijk keek ik toch opzij toen ik merkte dat het niet goed was. De jongen zijn reactie op wat hij las, liet mijn hart breken en gelijk weer overeind komen. Ik kon er nog steeds heel slecht tegen om iemand zo te zien. Ik liet me weer gewoon naast hem vallen en sloeg mijn armen om hem heen. Vervolgens trok ik hem dichter tegen me aan en schudde mijn hoofd. 'Je hoeft geen sorry te zeggen, Lou. Ik snap je reactie, want ik zou er ook niet tegen kunnen, maar dat is ook de reden dat ik hier ben. Ik ga zorgen dat dit verleden tijd is en je weer zo vrolijk bent als net.' zei ik zacht. 'Ik ben jouw kleine engeltje vanaf vandaag.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

(Beanies -> WishingLarry)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Ik voel haar hoofd eerst even op me buik rusten maar daarna har armen om me heen. "Ik haat ze.. ze verpesten gewoon me leven"fluister ik en veeg een traan weg. Sterk zijn Lou zeg ik zacht tegen mezelf en kijk naar Rosemay. "Dankje"zeg ik zacht en trek haar in een knuffel. "Alvast bedankt voor alles." De tranen werden er meer maar ik probeerde ze te stoppen en sterk te zijn. Ik mocht veen zwakte tonen, ik moet doorzetten. Voorzichtig laat ik haar los en laat mijn hoofd tegen haar bovenarm rusten. "Ze schrijven artikelen over Larry, Quizzen, stellingen, alles om maar te laten geloven dat het echt is"

Rosemay Lockheart
Mijn greep verstrakte iets terwijl ik luisterde naar de jongen. Degene wie zijn leven werd verpest door dingen die niet waar waren, maar volgens iedereen wel waar moesten zijn. Ze stampte het er bij iedereen in, maar zagen niet hoe het ging met de mensen waar het overging. 'Ik weet het, Lou, ik weet het.' fluisterde ik zachtjes terwijl mijn hand door zijn haar ging. Ik kon er niet tegen om hem zo gebroken te zien. En dan moest je nagaan dat ik dit al een lange tijd deed of hier nog geen uur binnen was. Ik schudde opnieuw mijn hoofd. 'Geen dank. Ik help je graag en dat zeg ik niet, omdat het mijn werk is. Ik zeg het omdat je lief bent en je dit niet verdiend.' zei ik net zo zacht waarna ik zijn knuffel in ontvangst nam. Heel langzaam wiegde ik hem heen en weer in de hoop dat het hem iets zou kalmeren. 'Ik doe het met alle liefde.' Ik kon niet wachten tot mijn taak voltooid was. Niet zodat ik hier weg kon. Nee, integendeel, maar gewoon om weer een lach op Louis zijn gezicht te zien. Niemand verdiende dit. Langzaam liet ik hem ook weer los en veegde de tranen weg. 'Het zal heel snel voorbij zijn. Het zal dan niet meer zijn dan het verleden, want dan zal jij gehoord worden. Dan weet iedereen dat het niet echt is. Maar je moet nog heel even sterk blijven.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Met een zwakke glimlach keek ik haar met betraande ogen aan. Vanbinnen voelde ik me koud en verwoest. Mijn bretels waren verkleurd door de natte tranen en ook op mijn shirt zaten wat vlekken. Verdoofd staar ik voor me uit en denk na over alles van de afgelopen dagen, donkere en stille dagen alleen in mijn kamer, hopend dat iedereen me zou vergeten. Het zin om te leven was weg, verbroken en beschadigd. Plots stond ik op en liep naar de kast. Uit de eerste la haal ik mijn zakmes en begin als een bezetene op mijn polsen te krassen, in de hoop vanzelf dood te bloeden. Natuurlijk wist ik dat ik aan het doordraaien was en dat ik moest stoppen maar dat was gewoon niet mogelijk. Ik moest weg van deze planeet en snel.

Rosemay Lockheart
Er moest iets zijn wat de gedachten van Louis moest verzetten. Het moest gewoon, want anders ging het echt nog is een keer verkeerd aflopen en dat kon gewoon niet. Het was een leuke iemand, maar gewoon kapot gemaakt door de media. Kapot gemaakt omdat hij een beste vriend had en dat moest schijnbaar gelijk meer zijn. Er werd ook gelijk niet meer geluisterd, want iedereen trok zijn eigen conclusie waardoor zoiets als de waarheid niet meer bestond. Verbaasd volgde ik met mijn blik de jongen die plots opstond en naar de kast liep. Pas toen zijn actie tot me doordrong, knipte ik in mijn vingers en kneep mijn ogen iets samen. Binnen een aantal seconde had ik met zakmes in mijn handen. Daarna stond ik dan ook op, om langzaam zijn kant op te lopen. 'Wat probeer je te bereiken hiermee?' vroeg ik en hield het mes omhoog. 'De mensen die van je houden een hoop verdriet doen? De media hun gelijk geven? Mij verdriet doen? Lou, je moet laten zien dat je sterker bent. Dat je hier tegen kunt vechten. Ja, het is lastig, maar ik weet dat je het kunt, want je het mensen die van je houden. Je hebt mij en je bent sterk.' begon ik terwijl ik mijn ene hand tegen zijn borstkas legde en met de andere zijn arm vastpakte. Daarna keek ik iets op, want ondanks ik op hakken liet, was ik nog ruim een kop kleiner. 'Richt je op de belangrijkste mensen. En ik ga nu te werk. Te beginnen met je arm en te laten zien wat voor moois te nog te wachten staat.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Edward Styles

"Anae. Als je wilt dat je vrienden me ontmoeten, dat mag gerust. Maar dan ben ik geen engel, en is mijn naam Yara. Dat is namelijk mijn tweede naam, zie je? Dan kunnen we ook normaal met elkaar praten en zo, in het cafe. Je moet me dan alleen wel continu aanraken." zei ze ,net alsof ze mijn gedachten kon lezen en ik knikte even. Ik zag haar lichtjes rood ,komen ,vast door het feit ,als ik ze aan de jongens wilde voorstellen ,dat ik haar de hele tijd vast moest hebben.
. "Een simpele aanraking is genoeg. Met schouders tegenelkaar aanlopen, hand vasthouden, weet ik het."ze ze ,licht stotterend. "Het is oké ,ik zal je nog niet meteen voorstellen aan hun ,want de laatste tijd ,lijken ze ook niet meer zo vrolijk."zeg ik zacht."Kom we gaan iets drinken."zeg ik dan ,terwijl ik mijn jas pak en haar dan even aankijk. "Kun je eigenlijk wel dingen eten of drinken?"vroeg ik haar dan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Anae Yara Clouds.
"Het is oke, ik zal je nog niet meteen voorstellen aan hun, want de laatste tijd lijken ze ook niet meer zo vrolijk." Ik knikte begripvol. "Kom, we gaan wat drinken." Hij pakte zijn jas, en door met mijn vingers te knippen had ik al snel een lange, witte jas aan, met een bijpassende beanie. Hij keek me even aan. "Kun je eigenlijk wel dingen eten of drinken?" Ik knikte. "Ik kan het wel, maar heb het niet nodig. Voor als er een keer iets gebeurt: Ademen is voor mij ook niet nodig, al kan ik het wel en doe ik het vaker om menselijk te lijken en ik heb geen hartslag." Ik glimlachte naar hem. "Waar is de Starbucks eigenlijk? Ik heb al zo lang geen Frappuchino gehad." Ik beet op mijn lip en opende de deur.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Edward Styles

Anea knikte even en met een simpele vingerknip had ze een witte jas aan en een bijpassende beanie. Op mijn vraag knikte ze weer. "Ik kan het wel, maar heb het niet nodig. Voor als er een keer iets gebeurt: Ademen is voor mij ook niet nodig, al kan ik het wel en doe ik het vaker om menselijk te lijken en ik heb geen hartslag." zei ze en ik knikte even ,best wel handig. "Waar is de Starbucks eigenlijk? Ik heb al zo lang geen Frappuchino gehad." vroeg ze me dan eerst glimlachend en daarna beet ze op haar lip. "Hier het hoekje om ,dus het beste is dat we te voet gaan."zeg ik dan ,waarna ik mijn jas aandoe en met haar mee mijn kamer uitga ,ik sluit de deur .Daarna ga ik met haar het hotel uit ,richting Starbucks ,de hele tijd ,probeer ik lichamelijk contact met haar de vermijden."Hoelang ben je eigenlijk al een engel?"vroeg ik haar zachtjes .

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Anae Yara Clouds.
"Hier het hoekje om, dus het is het beste als we te voet gaan." zei hij, en hij deed zijn jas aan. Samen liepen we het hotel uit richting de Starbucks, terwijl we lichamelijk contact vermeden. "Hoe lang ben je eigenlijk al een engel?" vroeg hij me zacht. "Zeventien jaar." Antwoordde ik. "Nog niet zo lang dus. Maar omdat ik stierf op die leeftijd, houd ik voor altijd dit uiterlijk. De meesten kunnen dat kiezen als ze in een natuurlijke dood sterven, maar ik..." Mijn stem haperde, en ik praatte niet verder. Ik vond het heel lastig om over mijn dood te praten, en er waren dan ook maar heel weinig die wisten hoe ik was gestorven. Zwijgend liepen we de Starbucks binnen, en ik stond stilletjes naast Harry, terwijl ik wachtte tot hij ging bestellen. Ik veegde de tranen weg die onbewust waren gaan rollen door er over te praten, en keek het cafe rond.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Edward Styles

"Zeventien jaar." antwoorde ze en ik knikte even zacht. "Nog niet zo lang dus. Maar omdat ik stierf op die leeftijd, houd ik voor altijd dit uiterlijk. De meesten kunnen dat kiezen als ze in een natuurlijke dood sterven, maar ik...",haar stem haperde en ze leek niet verder te willen ,praten wat ik wel begreep ,het was vast niet makkelijk voor haar. Zwijgend liepen we de Starbucks binnen en ik liep naar de toonbank om te bestellen . Ik bestelde een latte en een frapuchino. De dame achter de toonbank herkende me meteen ,maar gelukkig zweeg ze ,ze vond het vast raar dat ik 2 koffies bestelde ,want ze keek wie er bij me hoorde ,maar uiteindelijk vond ze niemand. Nadat ik de drankjes had gekregen keek ik naar Anae ,we kunnen maar beter ergens anders heen gaan ,voordat iemand me herkend. "fluister ik zacht tegen haar.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Anae Yara Clouds.
Ik knikte, en wilde hem aan zijn pols meetrekken naar buiten. Centimeters van zijn hand verwijderd besefte ik dat ik erom moest denken. Ik gebaarde naar hem dat hij mee naar buiten moest gaan, en ik pakte de Frappuchino van hem aan. Eenmaal buiten pakte ik hem snel bij zijn pols en trok hem een steeg in. Ik keek hem in zijn ogen. "Ik wil het je vertellen, Harry." Ik pakte zijn hand. "Ik wil dat je weet waarom ik dit doe." Ik slikte, enbegon met mijn verhaal. "Vanaf dat ik verhuisd was op mijn zestiende ging ik naar een nieuwe school, het Richmond College. Door de populairsten waren groepjes opgedeeld. Je had de cheerleaders, de sporters, de normalo's en de freaks. Omdat ik nieuw was, werd ik verschikkelijk gepest, vooral omdat ik er zo anders uitzag dan de rest. We waren in America, waar de meeste mensen donker haar hadden en vrij gezet waren. Ik was mager, blond, en sommigen vonden me knap. Daarom pestten de cheerleaders me, zodat ik niet populair werd. Het werd steeds erger, en ik pleegde zelfmoord." De tranen rolden over mijn wangen, en ik keek hem aan. "Ik gun het niemand, Harry. Ik wil niet dat iemand ooit dezelfde fout begaat als ik. Na mijn dood kon ik zien hoe het ging. Alle pesters hadden spijt. Mijn ouders waren er kapot van. Iedereen was op mijn herdenking. Ik wil niet dat jij mijn fout begaat, Harry." Met betraande ogen keek ik hem aan.

-I love drama.-

[ bericht aangepast op 12 aug 2013 - 15:12 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis William Tomlinson
Verbaasd keek ik naar mijn lege handen waar zich net nog een zakmes in bevond. "What the.."mompel ik en draai me om naar haar. "Wie zou mij missen? Me ouders hebben me zusjes, me zusjes hebben elkaar en de jongens ook dus wordt ik vanzelf vergeten & is het probleem ook over" zeg ik en bijt op mijn lip. "Er is niks mis met mijn arm "zeg ik stug terwijl ik mijn mouw omlaag trek, hoe kwam ze aan die onzin. "En waarom zou ik jou teleurstellen?'

Rosemay Lockheart
Zijn verbaasde blik was met niet ontgaan en met een simpele beweging was het zakmes helemaal verdwenen. Ik wilde niet dat deze straks alsnog in handen had, want dat was niet de bedoeling. 'Louis, iedereen die jouw in zijn hart besloten heeft. Stuk voor stuk zullen ze je missen en daar kan ik heel goedover meepraten. Je ouders kunnen niets beginnen zonder je, je zusjes zijn hun grote voorbeeld kwijt en de jongens..De jongens zijn een van hun beste vrienden kwijt. Een broer zullen ze kwijt zijn. Je word niet vergeten en het probleem is dan pas net begonnen.' zei ik en trok mijn wenkbrauw op. 'Lou, je weet dat je voor mij je niet anders hoeft voor te doen, hé? Ik doorzie je.' Zijn arm liet ik los en legde mijn hand bij zijn andere. 'Waarom je mij teleurstelt dan? Omdat ik je ten eerste al in mijn hart heb gesloten, want je bent vanaf dit moment ook een deel van mijn leven. En daarbij wil ik niet dat je mij achterna gaat.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer