[RPG] My Secret • One Direction • Topic 1. - Speeltopics

MY SECRET.

What if there were happening odd things?
What if there was someone who only cares about you?
What if that person can be only seen by you?
What if that person wasn't human?
What if there was always an angel to protect you, be with you and love you?

You have a new assignment.

Who is it?
Harry Styles.
Louis Tomlinson.
Niall Horan.
Zayn Malik.
Liam Payne.

[ bericht aangepast op 15 aug 2013 - 9:50 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Louis William Tomlinson
Harry, de pers en fans hielden me gedachtes bezig terwijl ik soms een slok uit mijn bierflesje neem. De drank zorgde ervoor dat ik even rustig werd en niet mijn kamer sloopte uit angst voor de berichten op internet. De alcohol gleed door mijn keel en bezorgde een fijn gevoel in me lijf, een gevoel van kracht en genot. Ik verslik me als er plots een meisje in de kamer staat. Ik verschiet en deins achteruit, natuurlijk was het weer een grap van Niall en nee, daar had ik nu zéker geen behoefte aan. "Grappig Niall.. Heel leuk"mompel ik nog licht verbaasd over de plotse verschijning. Snel neem ik nog een paar slokken van het genotsdrankje om te hopen dat ik dit allemaal verveeld heb, dit kon toch zeker niet. "En wie ben jij ?"

Rosemay Louise Lockheart
Mijn witte hakken tikte op de vloer met iedere stap die ik zette terwijl ik zacht een deuntje neuriede. Ik dwaalde langzaam weer terug in mijn eigen wereldje aangezien ik me probeerde te bedenken hoe dit zou lopen. Of beter gezegd..Hoe ik dit aan de jongen ging uitleggen. Ik kon moeilijk gelijk zeggen waar het op stond, want dat zou best vreemd klinken. Zelfs voor mij en ik was zelf juist het vreemde. Alleen heel lang had ik niet om na te denken, want mijn blik bleef hangen bij de persoon die ik moest hebben en tevens ook wat mompelde. 'Sorry Louis, ik moet je teleurstellen. Niall, heeft hier niets mee te maken.' zei ik met een lichte glimlach terwijl ik heel even stilstond, om hem vervolgens aan te kijken. Daarna liep ik langzaam zijn kant op en hield halt voor zijn neus. 'Ik ben Rosemay, maar de meeste noemen me Rose of May. Het is net wat je fijner vind, want heel soms valt mijn tweede naam ook nog. Wat trouwens Louise is.' antwoordde ik waarna ik heel even nadacht. Ik moest echt minder verhalen erom heen vertellen. 'Alleen dat is niet het belangrijkste, want dat ben jij. Daarom ben ik hier ook, al zal dat heel vreemd klinken. Niet dat het nu om jou draait, maar de reden dat ik hier ben.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louiz William TOmlinson
Ik beet op de binnenkant van mijn wang toen ze wat begon te vertellen. "Maar..hoe.. Je verscheen ineens"stamel ik en haal een hand door mijn haar. Langzaam kom ik wat overeind en ga in kleermakerszit op bed zitten met de fles alcohol op mijn schoot. "Waarom draait het om mij? Ik heb niemand nodig, ik heb geen aandacht nodig"mok ik en zet de fles opnieuw aan mijn lippen om er wat van te drinken. Ik laa mezelf neervallen op bed en sla de dekens over me heen. "Laat me met rust!'

[ bericht aangepast op 10 aug 2013 - 23:06 ]

Rosemay Louise Lockheart
Ik nam plaats naam de jongen die beter bekend was als Louis en keek hem aan. Het was toch het moment van de waarheid, maar ik had geen idee hoe ik het ging aanpakken. 'Als engel zijnde is dit nu eenmaal een normale binnenkomst. Voor mensen is het juist normaal om via de deur binnen te komen en wij doen het zo.' Gelijk nadat het woord 'engel' mijn mond verlaten had, keek ik de kamer rond. Ik moest iets hebben om te bewijzen dat ik niet op mijn achterhoofd was gevallen en onzin uitkraamde. Uiteindelijk wist ik dat ik stom bezig was, want de simpelste manier had ik in mijn vingers. Ik knipte met mijn vingers waarna ik naar de muur voor ons wees. Langzaam begon het beeld zich al te spelen zoals het nu was. 'Dit is de reden waarom het om jou draait.' begon ik waarna ik nogmaals in mijn vingers knipte. Het beeld veranderde naar precies het tegenovergestelde. Een vrolijke jongen onder de mensen en die zijn beste vriend weer aandurfde te kijken. Gewoon omdat zijn woorden eindelijk tot iedereen waren doorgedrongen. Geen activiteit werd meer vastgelegd en als dat wel het geval was, dan werd er niet te ver op in gegaan en niet op de manier zoals het nu was. 'Je hebt aandacht nodig, Louis. Alleen niet de aandacht die je nu hebt, net als de personen die je leven tot dit hebben gemaakt. Daarom ben ik hier en ik laat je ook niet met rust.' Mijn hand legde ik op de jongen zijn schouder, nadat hij de dekens alweer over zich heen had geslagen. 'Ik wil en kan ervoor zogen dat het word zoals vroeger.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Mijn blik wend zich naar de muur af waar een film zich afspeelt. Het zag er normaal uit maar daarna was het weer zoals vroeger. Vrolijk en gezellig. "Ga gewoon weg net zoals je hier gekomen bent" zeg ik en kijk haar aan. "Ik ben klaar met alles en heb al helemaal geen behoefte aan een engel die me wilt helpen" zeg ik tenslotte en neem een slok bier. Het spul was heerlijk maar natuurlijk was het ooit op en dat was nu het geval. Zuchtend zet ik de fles onder het bed en kijk weer naar Rosemay. "Er is niks mis met me dus je hoeft me helemaal niet te helpen"

(Cairde --> Faisean (Mode in het iers)

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Rosemay Louise Lockheart
Ik schudde mijn hoofd waarna ik nogmaals in mijn vingers knipte waardoor het beeld weer verdween. 'Ik kan niet weg, want ik heb een opdracht gekregen. Deze moet ik uitvoeren en deze wil ik ook uitvoeren.' zei ik terwijl mijn blik nog steeds op hem gericht was. 'Wat heb je te verliezen? Ik weet gewoon dat je er niet klaar mee bent. Je bent alleen klaar met alles wat je nu doormaakt en dat kan je alleen stoppen door mij je te laten helpen. Louis, we willen allemaal de vrolijke druktemaker terug.' zei ik naar de waarheid. Ik haalde een paar snoepjes tevoorschijn en hield er een aantal voor de jongen zijn neus met een vragend blik. Alleen al snel legde ik deze neer, om zijn arm vast te pakken. 'Weet je zeker dat er niets mis is? Als er niets mis was, was het toch heel anders dan nu. Dus nogmaals: Wat heb je te verliezen? Je kan het op z'n minst proberen en als het niet werkt, mag je me altijd nog wegsturen.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Ik zucht even als ze verteld dat ze niet weg kan voor ik geholpen ben. "Tja..wat heb ik te verliezen"mompel ik terwijl ik mijn blik afwend. "Ik heb geen probleem okay?!" Zeg ik nu wat geïrriteerd e sta op. "En als je zo goed weet dat ik een probleem heb, wat is mijn probleem dan?' Vraag ik nogsteeds geïrriteerd.

Rosemay Louise Lockheart
Ik kreeg een hele kleine glimlach op mijn gezicht toen ik het gemompel van Louis hoorde. Ik hoopte dat dit toch een teken was dat hij hierin mee zou gaan, want anders hadden we beide een probleem, ook al zei hij dat er geen problemen waren. Beide wisten we namelijk we beter door verschillende redenen. Ik haalde mijn schouders op bij zijn woorden waarna ik iets beter ging zitten. De irritatie negeerde ik, want was daar ondertussen wel aangewend. 'Jouw probleem, of wat het volgens jou dan ook is, is de pers. Nou ja, meer de berichten die ze verspreiden. Dat is het gene wat ervoor gezorgd heb dat jij in een diepe depressie bent beland, want de woorden die jouw mond verlaten dringen niet door bij de mensen. Ze maken je leven tot een hel door de dingen die ze schrijven over jou en Harry. De verhalen waar een eigen draai aan word gegeven. Dat is maar een klein iets, want ik weet waar het toe heeft geleid, Louis. Ik wil niet dat je nog verder wegzinkt in dit hele gebeuren.' Ik stond op en zette langzaam een paar passen zijn richting op. 'Je hoeft je voor mij niet anders voor te doen, want ik begrijp je toch wel. Daarbij zullen je woorden en daden veilig zijn bij mij, zolang de mijne ook geheim zullen blijven bij jou. '

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson
Langzaam knikte ik even bij haar woorden en friemel aan mijn bretels als ze alle dingen verteld waar ik zo'n beetje last van heb. Ongelovig staar ik haar even aan en bijt op mijn lip. "Oke... Ik zal niks vertellen"zeg ik tenslotte en haal een hand over mijn haar, denkend of dit wel de goede keuze is geweest...

-@OldHeaven, het minimum is 5 regels (op de telefoon zo'n 125 woorden). Zou je je hier aan kunnen proberen te houden?-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Rosemay Louise Lockheart
De ongelovige blik en het gefriemel aan zijn bretels liet me weten dat ik het deze keer bij het goede eind had. Niet dat ik daar aan twijfelende, want wij hadden het meestal toch wel goed. Net als dat ik wist dat Louis er nog steeds niet helemaal overtuigd was. 'Kom op, we gaan het beste ervan maken. Ik weet zeker dat je er geen spijt van krijgt en dat je de goede keuze hebt genomen. En je weet dat engelen altijd gelijk hebben.' zei ik waarna ik hem een kleine glimlach toewierp. Dat laatste was meer als grapje bedoeld, maar ergens zat er ook een kern van waarheid in. 'En dankjewel, want zodra iemand anders over mijn bestaan te weten komt, komen we beide in de problemen terecht.' voegde ik er nog aan toe. Ik stak mijn armen naar de jongen uit. 'Mag ik nu dan een knuffel?' vroeg ik met grote ogen, maar zodra de woorden tot me doordrongen, liet ik mijn armen alweer zakken. 'Sorry, dat was niet echt iets waar je op zat te wachten. Het is alleen dat ik nu eenmaal van de knuffel--- Weet je wat, vergeet gewoon mijn woorden.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jailee Brooke Melian

Ik grijnsde naar de man aan het bureau. ''Liam Payne word jouw opdracht. Zorg dat hij gelukkig word'' de man keek me waarschuwend aan. Ik grinnikte en knikte. ''Je kan gaan'' Hij knipte met zijn vingers waardoor ik in een kamer kwam. Het eerste wat ik deed was naar de foto's toe lopen. ''Liam Payne'' mompelde ik. Ik zou graag willen weten wat zijn probleem was aangezien hij hier gewoon heel vrolijk stond met 4 andere jongens. Ik zette de foto zachtjes terug en liep naar de volgende foto. Ik bekeek hem even goed. ''Zijn moeder'' mompelde ik. Ik was nog steeds heel nieuwsgierig wat zijn probleem zou zijn. Ik liep weer verder naar de volgende foto. Niets begrijpend keek ik die aan. Waren deze jongens vrienden voor het leven? Er hingen ook nog wat posters met hun op zijn muur. Zuchtend draai ik me om. Ik moest op het beste hopen.

[ bericht aangepast op 11 aug 2013 - 11:23 ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Harry Edward Styles

"Het zal even kunnen duren. Ik kan dit soort dingen, maar ik kan mensen niet zomaar van iemand laten houden. Maar ik ga er voor zorgen. Uiteindelijk zal dit slechts een weergave van de toekomst zijn." vertelde ze en ik knikte heel zachtjes. Op mijn andere vraag knikte ze en ,maakte aanstalten om me een knuffel te geven , als een lappen pop ,sloeg ik losjes mijn armen om haar heen. "D-Dank je."fluisterde ik zacht in haar oor ,waarna ik haar dan loslaat. "Nou ,ik ga me maar eens omkleden."zeg ik dan ,mijn gebroken stem van daarnet klonk weer een beetje zelf zekerder. Ik liep naar mijn kleren kast en haalde een setje verse kleren uit. Ik vroeg me af of ik de enige was ,die hulp ging krijgen . Ik wilde dat mijn vrienden ook weer gelukkig zouden worden ,dat Louis ,wie ooit mijn beste vriend was ,en voor mij dat nog steeds is ,me niet altijd zou lopen ontwijken. Een zucht verliet mijn lippen ,waarna ik de badkamer inga ,me omkleed en me wat opfris ,proberend de wallen onder mijn ogen weg te krijgen,als het me na een aantal pogingen ,niet echt lukt ,besluit ik het op te geven en ga ik de badkamer uit.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Anae Yara Clouds.
Hij sloeg zijn armen zachtjes om me heen. "D-Dank je." fluisterde hij, en hij maakte zich los. "Nou, ik ga me maar eens omkleden." Het deed me glimlachen toen ik hoorde dat hij nu al wat zelfverzekerder klonk. Ik ging weer op het bed zitten, en hij verdween de badkamer in. Een paar minuten later komt hij de badkamer uit, en ik zie dat hij heeft geprobeerd de wallen onder zijn ogen weg te krijgen. Ik streek met het topje van mijn rechterwijsvinger over de paars-blauwe vlekken, en hield hem een spiegel voor. Daarna glimlachte ik weer, en legde de spiegel weg. "Voordat we gaan moet ik je nog een paar dingen vertellen. Tenzij jij me aanraakt, kan niemand me zien. Ook mag niemand, zelfs je beste vrienden niet, weten dat ik besta." Ik keek hem recht aan. "Als iemand er achter komt, wordt ik teruggestuurd en laten ze je zonder pardon achter." Een zwak glimlachje speelde om mijn lippen. "Oke. Tijd om jouw wereld te veranderen. Waar gaan we naartoe?"

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.