Weer op dat punt beland... mijn masker hoog maar van binnen ben ik kapot. Huilen tot ik geen tranen heb terwijl ik niet weet waarom. Niemand zit het en gelukkig maar. ik wil niet zwak zijn, ik wil niet de gene zijn die altijd iets heeft. terwijl ik dit wel ben helaas, ondanks alle positiviteit die ik steeds weer creeer in mijn leven gaat er zoveel mis. ik wil niet meer huilen, ik wil mij blij en gelukkig voelen en niet zo ellendig als ik mij nu voel.
ik wil niet meer boos worden op kleine dingen, ik wil niet zoveel emotie voelen ik wil gewoon normaal zijn. zoveel mensen rond mij en toch zo alleen...
Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.