Bae Wen In de gangen/woonkamer
Terwijl ik door het huis loop probeer ik me mijn droom te herinneren, maar daar komt niet veel van terecht: Zodra ik eraan denk besluipt een koud gevoel me en lijkt alles zwart te worden, zoals gewoonlijk als ik weer eens nachtmerries heb gehad. Ik loop zo nog een tijdje in gedachten verzonken door de gangen terwijl ik speel met het knoopje van mijn colbert. Als mijn gedachten na een tijdje te veel bij de droom beginnen te komen besluit ik dat het tijd wordt om mensen te gaan zoeken of zo, ik heb afleiding nodig. Zouden er al mensen wakker zijn? Ik heb nog steeds geen idee van de tijd. Na voor mijn gevoel nog 10 minuten door de gangen gedwaald te hebben loop ik dan toch maar richting de woonkamer, hopend dat er al mensen wakker zijn. Mijn rode haar is nog steeds nat en hangt slap voor mijn gezicht, dus als ik het opzij probeer te duwen valt het gewoon weer terug.
Voor de deur van de woonkamer blijf ik even aarzelend staan. Wíl ik wel onder de mensen zijn? Ik bedoel... zo'n groot succes is het niet, de combinatie van mij met mensen. Ik bijt op mijn lip en denk kort na, waarna ik besluit om het toch maar te doen. Ik ben hier gekomen om mijn angsten te overwinnen dus dat moet ik dan maar doen ook. Ik doe de deur open en zie 2 meisjes die thee zitten te drinken, en nog een meisje bij de kachel. Een van de theedrinkende meisjes staat op en zegt iets over haar haar opnieuw doen, waarna ze de kamer uit loopt.
Aarzelend blijf ik in de deur staan, ik weet niet zo goed wat ik moet doen. "Kom op, Bae... ga er gewoon bij zitten, het zijn maar mensen..." zegt een stemmetje in mijn hoofd, waarna ik knik. Misschien is het ook wel zo en stel ik me gewoon aan, zo erg kunnen ze me toch niet haten? Ze kennen me toch niet, dus ze hebben nog geen reden om gemeen te doen. "Nog niet..." zegt het stemmetje dan, en ik zucht zachtjes, waarna ik naar een van de banken loop, waar het andere meisje haar thee neerzet. (Mabel) Ik wijs op een stuk van de bank naast haar. "Ehh..." zeg ik zachtjes. "Goeiemorgen... zit daar iemand?" Oké, ik heb het gezegd. Zo. Was dat nou zo moeilijk? Ik kijk het meisje vragend aan, terwijl ik voel dat mijn hoofd rood wordt. Dat slaat nergens op, waarom zou ik blozen omdat ik iemand vraag of ik mag gaan zitten? Ik bijt op mijn lip en voel de blos wegtrekken, maar ik schaam me kapot.
[sorry, I'm soooooooooooooooo bored.]
And right from that moment, you took my breath away.