[RPG-Topic 2] Full Of Fantasy - Speeltopics

Vampiers:

Jennifer woods ~ AtticusM
Nathan Micheals** ~ [/q]LoveDreaming[/q]
Scarlett Sharp ~ Marijncraft

Werewolves:
Maya Angel Romaro ** ~ Wolfheart
Danger Belle Katherine Liwe** ~Dangerx

Werecats:
Rain Thunder[/pink] ~ Marijncraft
Drake Mouse ~ Ninuturu
Idrille Mila Chalant**** ~ DreamerN
Jamie Rosefield


Witch:
Vera Hepburn ~ SermenaRiver
Danny Jake Davids** ~AtticusM
Calder Alistair Gold** ~DreamerN
Lynn Withesmith** ~ Ladybugx
Er is nog maar één plaats vrij voor een Witch. Reseveren mag.

Fighters:
Aurora Trel** ~ VladiFerr

Humans:
Isaac Benoîte** ~ SermenaRiver
Jack Drake Smith** ~ VladiFerr
Kassandra Summers** ~ LoveDreaming


** Achter een naam betekend dat er een foto aanwezig is van die persoon waar je dus op kan klikken (;

Regels

~ Elkaar niet doden of zwaar verwonden zonder toestemming.
~ Elkaars personen niet besturen.
~ Alles buiten de RPG om tussen [ ], { } of ( ) zetten.

Verdere regels vallen nog te bespreken, want normaal zijn er ook nog meer

[ bericht aangepast op 31 aug 2013 - 18:23 ]

---

Credendo Vides

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ik zie dat Lynn eventjes na moet denken, maar dan begint ze met praten.
'' Ik kan je eerst iets leren op het gebied van planten, sommigen kunnen je heel goed verdedigen.''' Vertelt ze met een glimlach. Zoiets heb ik dus nog nooit gedaan, maar voor alles is een eerste keer. Ze kijkt ergens anders naar toe en ik volg haar blik dat op een eenzame brandnetel ligt.''Zelfs plantjes als deze kan je gebruiken.'' Ze wijst naar het plantje en roept dan "DEFENDE" waardoor het plantje uitgroeid tot een monster met prik-tanden. "Om zo wezen te creëren moet je denken aan je meest trieste herinnering, je moet bang en in paniek zijn als je wil dat dit wezen nog sterker moet maar deze grote is ook goed.'' Ik heb genoeg trieste herinnneringen, die wou ik juist los laten. Lynn laat het wezen rondjes rennen. ''Als zijn taak volbracht is laat je hem vrij, om hem vrij te laten moet je denken aan je lievelingsplant.'' Ze zegt op een sussende toon 'Dormi..' het wezen begint te krimpen en veranderde in een vergeet-me-nietje.
Ze kijkt naar mij ''Probeer eens." Ik kijk haar met grote ogen aan en schud mijn hoofd. ''No! Cum memoriam agimus nihil. Dedit Dolor mihi iam satis.'' (Nee! Ik doe niets met die herinneringen. Ze hebben me al genoeg leed bezorgt.) Ik zet nog een stap naar achteren. ''Ik doe alles zolang ik me maar niets hoef te herinneren.'' Ik wist wel dat je angst onder ogen moest zien, maar doe die angst ben ik me wel gaan snijden. Als ik daarmee wil gaan stoppen is het beter om niets meer te herinneren.


(Die zinnen in het Latijn zijn natuurlijk niet helemaal goed. Gebruik google translate. )

[ bericht aangepast op 13 sep 2013 - 21:43 ]

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

AtticusM schreef:
Danny Jake Davids|| Tovenaar

Ik zie dat Lynn eventjes na moet denken, maar dan begint ze met praten.
'' Ik kan je eerst iets leren op het gebied van planten, sommigen kunnen je heel goed verdedigen.''' Vertelt ze met een glimlach. Zoiets heb ik dus nog nooit gedaan, maar voor alles is een eerste keer. Ze kijkt ergens anders naar toe en ik volg haar blik dat op een eenzame brandnetel ligt.''Zelfs plantjes als deze kan je gebruiken.'' Ze wijst naar het plantje en roept dan "DEFENDE" waardoor het plantje uitgroeid tot een monster met prik-tanden. "Om zo wezen te creëren moet je denken aan je meest trieste herinnering, je moet bang en in paniek zijn als je wil dat dit wezen nog sterker moet maar deze grote is ook goed.'' Ik heb genoeg trieste herinnneringen, die wou ik juist los laten. Lynn laat het wezen rondjes rennen. ''Als zijn taak volbracht is laat je hem vrij, om hem vrij te laten moet je denken aan je lievelingsplant.'' Ze zegt op een sussende toon 'Dormi..' het wezen begint te krimpen en veranderde in een vergeet-me-nietje.
Ze kijkt naar mij ''Probeer eens." Ik kijk haar met grote ogen aan en schud mijn hoofd. ''No! Cum memoriam agimus nihil. Dedit Dolor mihi iam satis.'' (Nee! Ik doe niets met die herinneringen. Ze hebben me al genoeg leed bezorgt.) Ik zet nog een stap naar achteren. ''Ik doe alles zolang ik me maar niets hoef te herinneren.'' Ik wist wel dat je angst onder ogen moest zien, maar doe die angst ben ik me wel gaan snijden. Als ik daarmee wil gaan stoppen is het beter om niets meer te herinneren.


(Die zinnen in het Latijn zijn natuurlijk niet helemaal goed. Gebruik google translate. )

(lang leve google! )

lynn whitesmith - witch

''No! Cum memoriam agimus nihil. Dedit Dolor mihi iam satis.'' Zei Danny toen hij me met enorme ogen aankeek, hij wou blijkbaar niet. ik besefte iets en voelde me zo dom, ik gaf mezelf een mep tegen me voorhoofd. 'OH sorry! Als je geen pijnlijke herrineringen wilt kan je ook verbeelden dat het wezen geboren wordt , echt sorry! ik ben soms nogal dom.' Zei ik met spijt, 'Het is eigenlijk meer de mentale kracht die je oproept, soms kan het je eigenlijk meer pijn doen als je een herinnering neemt, de veiligste manier is je verbeeldingskracht.' Wat ben ik een idioot op dit moment, 'Nogmaals sorry als ik je mentaal pijn hebt gedaan.' mompelde ik. "We kunnen ook gras-puppies creëren" ging ik aarzelend verder, 'Ik gebruik soms gras-puppies om me te helpen als ik iets kwijt ben geraakt. Wil je weten hoe je gras-puppies oproept? ze lijken eigenlijk meer op aapjes ' Oh hemel ik begin weer te raaskallen 'Wil je dan leren om gras-puppies of te roepen? je hoeft geen pijnlijke herinneringen te hebben. ' zei ik, terwijl ik hem gerust probeerde te stellen.

---

een leven zonder falen is een leven niet geleefd.

Danny Jake Davids|| Tovenaar

Lynn slaat haarzelf tegen haar voorhoofd. ''OH sorry! Als je geen pijnlijke herrineringen wilt kan je ook verbeelden dat het wezen geboren wordt , echt sorry! ik ben soms nogal dom.''Zegt ze met spijt, ''Het is eigenlijk meer de mentale kracht die je oproept, soms kan het je eigenlijk meer pijn doen als je een herinnering neemt, de veiligste manier is je verbeeldingskracht.'' ''Nogmaals sorry als ik je mentaal pijn hebt gedaan.' mompeld ze. "We kunnen ook gras-puppies creëren" gaat ze aarzelend veder. Ik kijk haar met een schuinhoofd aan. Gras-puppies? ''Ik gebruik soms gras-puppies om me te helpen als ik iets kwijt ben geraakt. Wil je weten hoe je gras-puppies oproept? ze lijken eigenlijk meer op aapjes ' Waarom heten ze dan gras-puppies, vraag ik mezelf af. Nou ja, dit klinkt wel fijner. ''Wil je dan leren om gras-puppies of te roepen? je hoeft geen pijnlijke herinneringen te hebben. ' zegt ze.
Ik knik. ''Dat klinkt wel wat fijner, ergens ook een beetje gek, maar fijner.'' Zeg ik terwijl ik mijn boek steviger vast pak. ik heb er een hekel aan dat ik snel bang of paniekerig word als ik eraan moet denken wat ik heb meegemaakt.
''Hoe roep je ze dan op. Ik heb er eerlijk gezegt nog nooit van gehoord.''

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

AtticusM schreef:
Danny Jake Davids|| Tovenaar

Lynn slaat haarzelf tegen haar voorhoofd. ''OH sorry! Als je geen pijnlijke herrineringen wilt kan je ook verbeelden dat het wezen geboren wordt , echt sorry! ik ben soms nogal dom.''Zegt ze met spijt, ''Het is eigenlijk meer de mentale kracht die je oproept, soms kan het je eigenlijk meer pijn doen als je een herinnering neemt, de veiligste manier is je verbeeldingskracht.'' ''Nogmaals sorry als ik je mentaal pijn hebt gedaan.' mompeld ze. "We kunnen ook gras-puppies creëren" gaat ze aarzelend veder. Ik kijk haar met een schuinhoofd aan. Gras-puppies? ''Ik gebruik soms gras-puppies om me te helpen als ik iets kwijt ben geraakt. Wil je weten hoe je gras-puppies oproept? ze lijken eigenlijk meer op aapjes ' Waarom heten ze dan gras-puppies, vraag ik mezelf af. Nou ja, dit klinkt wel fijner. ''Wil je dan leren om gras-puppies of te roepen? je hoeft geen pijnlijke herinneringen te hebben. ' zegt ze.
Ik knik. ''Dat klinkt wel wat fijner, ergens ook een beetje gek, maar fijner.'' Zeg ik terwijl ik mijn boek steviger vast pak. ik heb er een hekel aan dat ik snel bang of paniekerig word als ik eraan moet denken wat ik heb meegemaakt.
''Hoe roep je ze dan op. Ik heb er eerlijk gezegt nog nooit van gehoord.''

Lynn whitesmith - witch

Danny knikt en klemde zijn boek stevig vast, wat was er nou mis met deze jongen. ''Dat klinkt wel wat fijner, ergens ook een beetje gek, maar fijner.'' zei hij, ik beken ook dat het wel een gek idee is maar die beestjes zijn opzicht wel handig. ''Hoe roep je ze dan op. Ik heb er eerlijk gezegt nog nooit van gehoord.''Ik keek hem lachend aan , " Doe een oog dicht en concentreer je op dit' Ik gaf hem een sprietje gras, ik plukte ook een sprietje voor mezelf. ' Gras-puppies zijn hele loyale wezens, alleen jammer dat ze niet al te lang op deze wereld kunnen overleven, meestal verdwijnen ze weer na een uur of twee.' Zei ik. Ik bracht een grassprietje naar me lippen en plantte een klein kusje erop 'Croissance mon petit ami.' Zei ik liefkozend. Ik beet toen het topje eraf en spuugde het op de grond. 'Nu is het jouw beurt' zei ik tegen Danny, terwijl een gras-puppy uit de grond kwam. Het kleine aapje kefte net zoals een kleine hond, zijn groene hoofd was een mengelmoes van een puppy en een aapje. Ik draaide om naar Danny 'Probeer eens, stel je gewoon voor dat je een klein wezen uit de grond wilt laten herrijzen en dan doe je het zelfde als wat ik net deed.' ik glimlachte.

---

een leven zonder falen is een leven niet geleefd.

(@Marijncraft Lovedreaming heeft mij verteld dat ze zo snel mogelijk online komt. Ze was de laatste tijd een beetje druk)

Danny Jake Davids||Tovenaar

Lynn keek me lachend aan , " Doe een oog dicht en concentreer je op dit'' ze gaf me een sprietje gras, en plukte er voor haar zelf ook een. '' Gras-puppies zijn hele loyale wezens, alleen jammer dat ze niet al te lang op deze wereld kunnen overleven, meestal verdwijnen ze weer na een uur of twee.'' Zei ze. Ze bracht een grassprietje naar haar lippen en plantte een klein kusje erop ''Croissance mon petit ami.'' Zei 'ze liefkozend. Ik herhaalde het zinnetje een aantal keer in mijn hoofd zodat ik het niet zou vergeten. Ze beet toen het topje eraf en spuugde het op de grond. ''Nu is het jouw beurt' zei ze tegen mij. Ik keek naar de grond en zag hoe de gras-puppy eruit kwam en kefte.
''Probeer eens, stel je gewoon voor dat je een klein wezen uit de grond wilt laten herrijzen en dan doe je het zelfde als wat ik net deed.'' Ik knikte. Zo moeilijk kon het toch niet zijn. Gewoon kusje op het sprietje, topje eraf buiten en een spreuk. ''Oke, ik doe het.'' Zei ik. Ik haalde even diep adem. Ik moet er niet steeds aan denken dat ik het niet kan, het lukt heust wel. Ik herhaalde alles wat Lynn deed.
''Ís het gelukt?'' Vroeg ik. Ik durfde niet eens te kijken of het gelukt was.


(Sorry was een beetje te lui om het uit te schrijven Als je wil kan ik het morgen wel uitgebreider schrijven al ik van de jaarmarkt kom.)

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

(Sorry als ik volgende week niet veel reageer ben dan druk)

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

AtticusM schreef:
(@Marijncraft Lovedreaming heeft mij verteld dat ze zo snel mogelijk online komt. Ze was de laatste tijd een beetje druk)

Danny Jake Davids||Tovenaar

Lynn keek me lachend aan , " Doe een oog dicht en concentreer je op dit'' ze gaf me een sprietje gras, en plukte er voor haar zelf ook een. '' Gras-puppies zijn hele loyale wezens, alleen jammer dat ze niet al te lang op deze wereld kunnen overleven, meestal verdwijnen ze weer na een uur of twee.'' Zei ze. Ze bracht een grassprietje naar haar lippen en plantte een klein kusje erop ''Croissance mon petit ami.'' Zei 'ze liefkozend. Ik herhaalde het zinnetje een aantal keer in mijn hoofd zodat ik het niet zou vergeten. Ze beet toen het topje eraf en spuugde het op de grond. ''Nu is het jouw beurt' zei ze tegen mij. Ik keek naar de grond en zag hoe de gras-puppy eruit kwam en kefte.
''Probeer eens, stel je gewoon voor dat je een klein wezen uit de grond wilt laten herrijzen en dan doe je het zelfde als wat ik net deed.'' Ik knikte. Zo moeilijk kon het toch niet zijn. Gewoon kusje op het sprietje, topje eraf buiten en een spreuk. ''Oke, ik doe het.'' Zei ik. Ik haalde even diep adem. Ik moet er niet steeds aan denken dat ik het niet kan, het lukt heust wel. Ik herhaalde alles wat Lynn deed.
''Ís het gelukt?'' Vroeg ik. Ik durfde niet eens te kijken of het gelukt was.


(Sorry was een beetje te lui om het uit te schrijven Als je wil kan ik het morgen wel uitgebreider schrijven al ik van de jaarmarkt kom.)

(ik kan ook niet reageren nu, k heb 5 toetsen en de meeste is maandag 0.0 het stukje komt op dinsdagavond)

---

een leven zonder falen is een leven niet geleefd.

AtticusM schreef:
(@Marijncraft Lovedreaming heeft mij verteld dat ze zo snel mogelijk online komt. Ze was de laatste tijd een beetje druk)

Danny Jake Davids||Tovenaar

Lynn keek me lachend aan , " Doe een oog dicht en concentreer je op dit'' ze gaf me een sprietje gras, en plukte er voor haar zelf ook een. '' Gras-puppies zijn hele loyale wezens, alleen jammer dat ze niet al te lang op deze wereld kunnen overleven, meestal verdwijnen ze weer na een uur of twee.'' Zei ze. Ze bracht een grassprietje naar haar lippen en plantte een klein kusje erop ''Croissance mon petit ami.'' Zei 'ze liefkozend. Ik herhaalde het zinnetje een aantal keer in mijn hoofd zodat ik het niet zou vergeten. Ze beet toen het topje eraf en spuugde het op de grond. ''Nu is het jouw beurt' zei ze tegen mij. Ik keek naar de grond en zag hoe de gras-puppy eruit kwam en kefte.
''Probeer eens, stel je gewoon voor dat je een klein wezen uit de grond wilt laten herrijzen en dan doe je het zelfde als wat ik net deed.'' Ik knikte. Zo moeilijk kon het toch niet zijn. Gewoon kusje op het sprietje, topje eraf buiten en een spreuk. ''Oke, ik doe het.'' Zei ik. Ik haalde even diep adem. Ik moet er niet steeds aan denken dat ik het niet kan, het lukt heust wel. Ik herhaalde alles wat Lynn deed.
''Ís het gelukt?'' Vroeg ik. Ik durfde niet eens te kijken of het gelukt was.


(Sorry was een beetje te lui om het uit te schrijven Als je wil kan ik het morgen wel uitgebreider schrijven al ik van de jaarmarkt kom.)

(here it is, yuup ben inspiratieloos...)

Danny herhaalde wat ik deed, hij zag er zenuwachtig uit maar ik geloof in hem. Op het moment dat hij op de grond spuugde herrees een kleine graspuppie uit de grond, het keek met verraste ogen de wereld in. Ik vond hem echt schattig, het beestje zag had een rozenknop aan zijn staart.
Dat was uniek, meestal groeiden er niets aan de staarten, alleen als je echt de geluk had en op het goede stukje grond had gespuugt. "Is het gelukt?' vroeg hij, nog steeds met zijn ogen dicht, waar zou die bang voor zijn.
Het is een lief beest. Ik glimlachte en tikte speels op zijn voorhoofd 'En Of het gelukt is!' zei ik enthousiast. 'Hij is zo schattig!' Ik keek naar de graspuppie die de wereld vol bewondering aanschouwd. "Hij is prachtig..' fluisterde ik. 'Echt mooi gedaan, echt waar..'

---

een leven zonder falen is een leven niet geleefd.

Danny Jake Davids||Tovenaar

Nogsteeds bleef ik naar de grond kijken. Het is irritant dat het altijd met dit soort dingen gebeurd, omdat ik daar nooit goed genoeg mee geoefend heb. Daar had ik natuurlijk geen tijd voor en als ik er tijd voor had moest ik op letten dat niemand het zag. Ik wou dat ik nooit bij de mensen gewoond had, dan was dit misschien makkelijker gelukt en had ik niet weggekeken. Maar nee hoor, dat moest weer anders uit pakken. ik ben er tenminste nu niet meer en hoef er hopelijk nooit meer terug te komen. Dan zou ik wel weer nieuwe spullen moeten zoeken aangezien alles nog daar is.
Lynn tikte me speels op mijn voorhoofd ''En Of het gelukt is!'' zei ze enthousiast. Ik keek verbaasd op. Het is gelukt? Dat liep anders af dan verwacht, het liep beter af.
'Hij is zo schattig!' Zei Lynn terwijl haar blikk ergens anders op was gericht. Ik volgde haar blik en zag de graspuppie. Hij was inderdaad gelukt.
"Hij is prachtig..' fluisterde ze. 'Echt mooi gedaan, echt waar.'' ''Het is echt gelukt.'' zei ik verbaasd. ''Ik dacht dat mislukt zou zijn of iets totaal anders, maar dat is het dus blijkbaar niet.'' Langzaam verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik moet er niet zo veel over na denken en dan lukt het wel. onder stress lukt het gewoon niet. Al zou ik dat ooit wel moeten leren, maar nu hoeft dat nog niet.
''Ik ben geen mislukkeling.'' Mompelde ik tegen mezelf. Ik schudde mijn hoofd en keek weer naar Lynn. ''Wat doen gras-puppies eigenlijk? Ik vind ze wel geing, maar ik vroeg me gewoon af of ze wat doen.''



Jennifer Woods|| Vampier

Ik wacht op Idrilles antwoord. Ik had er zelf nog niet overna gedacht om naar buiten te gaan. Ik weet zeker dat waarneer ik buiten ben ik me al een stuk fijner voel dan eerst. De afgelopen dag was niet zo'n pretje geweest, maar daar moet ik nu niet meer over gaan piekeren. Wat geweest is is geweest.
Al hoop ik dat ik sommigee dingen uit het verleden nog wel terug kon krijgen. Zoals mijn zusje.
Het stomme is dat ik niet eens weet hoe oud ze nu is. Op de dag dat onze ouders werden vermoord was ze opeens verdweenen en heb ik haar niet meer terug gezien.
Ik laat een zucht vrij een kijk op naar Idrille om te zien dat ze niet meer op de bank zit. Ik kijk de kamer rond en zie dat ze bij de deur staat.
Kom je? Hoor ik. Ik geef een knikje en loop naar de deur.
''Bedankt dat je me binnen liet.'' Zeg ik tegen haar. ''Ik hoop dat ik geen last voor je was, ofzo''
Je weet maar nooit. Misschien was ze wel ergens mee bezig en stoorde ik daarbij.

(Ik zet hem er nog maar een keertje bij)

[ bericht aangepast op 2 okt 2013 - 19:06 ]

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

{ Oh gosh... ik moet echt beter op gaan letten >.< }

Idrille Mila Chilant ~ Weertijger

"Bedankt dat je me binnen liet, Ik hoop dat ik geen last voor je was, ofzo." Hoorde ik Jennifer zeggen terwijl ze me passeerde in de deuropening.
Even dacht ik daar over na. Nee, ze heeft me niet gestoord, al waren mijn heksenvriendin en in hiervoor gebogen over goudstukken en andere vraagstukken, waarmee ze nu waarschijnlijk al wel naar Calder zou zijn gegaan, hij wist altijd veel van dat soort dingen.
Geen dank en nee hoor, je bent me niet tot een last. Waarna ik de deur achter me zo goed mogelijk dichttrok door mijn staart om de deurknop heen te wikkelen en te trekken, wat ik sinds een aantal keren nu geleerd had om het zo te doen. ik had geen huissleutel op zak, maar dat maakt niets uit , ik had een reserve sleutel op een veilige plaats neergelegd buiten het huis zodat ik vanzelf weer naar binnen kon als ik dat wou.
Maar daarvoor moest ik wel eerst in mensengedaante terugkomen.
Ik ging uiteindelijk naast Jennifer lopen en haalde haar al snel in door lichtjes over te gaan in en drafje, tot ik met volle langgerekte sprongen tussen de bomen heen schoot.
Veel maakte het me niet uit waar we beiden heen zouden gaan, het zou me zelfs niet heel veel uitmaken als zij opeens besloot om geheel een andere kant op te gaan en weg te gaan, dat was haar beslissing. Al was het wel fijn om samen met iemand te rennen of te praten.
Maar eigenlijk zou alleen een andere weertijger mij exact begrijpen, weerkatten begrijpen mij meestal niet goed, mijn gehele soort niet goed, kijk maar waar het mijn ouders gebracht heeft, hun lichamen terug geschonken aan de genade van de aarde, hun zielen misschien wel dwalen in dit bos of ver in de hiernamaals, wie zou het zeggen.
Ik versnelde mijn pas en even wou ik zelfs dat de vrouwelijke vampier uit mijn buurt bleef, ik wou alleen zijn.
Weg dobberend in het opkomende verdriet, of feesten in de razende gevoel van vergelding.

---

Credendo Vides

AtticusM schreef:
Danny Jake Davids||Tovenaar

Nogsteeds bleef ik naar de grond kijken. Het is irritant dat het altijd met dit soort dingen gebeurd, omdat ik daar nooit goed genoeg mee geoefend heb. Daar had ik natuurlijk geen tijd voor en als ik er tijd voor had moest ik op letten dat niemand het zag. Ik wou dat ik nooit bij de mensen gewoond had, dan was dit misschien makkelijker gelukt en had ik niet weggekeken. Maar nee hoor, dat moest weer anders uit pakken. ik ben er tenminste nu niet meer en hoef er hopelijk nooit meer terug te komen. Dan zou ik wel weer nieuwe spullen moeten zoeken aangezien alles nog daar is.
Lynn tikte me speels op mijn voorhoofd ''En Of het gelukt is!'' zei ze enthousiast. Ik keek verbaasd op. Het is gelukt? Dat liep anders af dan verwacht, het liep beter af.
'Hij is zo schattig!' Zei Lynn terwijl haar blikk ergens anders op was gericht. Ik volgde haar blik en zag de graspuppie. Hij was inderdaad gelukt.
"Hij is prachtig..' fluisterde ze. 'Echt mooi gedaan, echt waar.'' ''Het is echt gelukt.'' zei ik verbaasd. ''Ik dacht dat mislukt zou zijn of iets totaal anders, maar dat is het dus blijkbaar niet.'' Langzaam verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik moet er niet zo veel over na denken en dan lukt het wel. onder stress lukt het gewoon niet. Al zou ik dat ooit wel moeten leren, maar nu hoeft dat nog niet.
''Ik ben geen mislukkeling.'' Mompelde ik tegen mezelf. Ik schudde mijn hoofd en keek weer naar Lynn. ''Wat doen gras-puppies eigenlijk? Ik vind ze wel geing, maar ik vroeg me gewoon af of ze wat doen.''

Lynn whitesmith // Witch

''Het is echt gelukt.'' zei Danny verbaasd. ''Ik dacht dat mislukt zou zijn of iets totaal anders, maar dat is het dus blijkbaar niet.'' Langzaam verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Zelfs ik was blij voor hem, terwijl de graspuppie in het rond zat te stuiteren. "Yep, het is echt gelukt" glimlachte ik
''Ik ben geen mislukkeling." Zei hij zachtjes tegen zichzelf. 'Natuurlijk niet.' fluisterde ik langzaam terug. Danny schudde zijn hoofde en keerde naar mij toe.''Wat doen gras-puppies eigenlijk? Ik vind ze wel geing, maar ik vroeg me gewoon af of ze wat doen.'' Ik werd meteen enthousiast. ' oEH !'
Mijn hand verdween in mijn mandje en pakte toen een willekeurig besje eruit. Ik gooide het besje naar de grasspuppie 'Je kan zo veel ermee doen' glimlachte ik. 'Maar het meerdendeel gebruik ik ze vaak als zoekers, maar laat ze nooit naar eten zoeken'
Ik kon me vaak genoeg herinneren dat zo beestje ervandoor ging met de halve inhoud van mijn mandje. 'Je kan ze wel laten zoeken naar water, of verloren spullen in het algemeen.' Vertelde ik terwijl ik het beestje enthousiast voerde. ' Je moet gewoon aan hem vragen naar het verloren voorwerp.' zei ik rustig tegen Danny. 'Het is echt makkelijk, probeer maar.'

---

een leven zonder falen is een leven niet geleefd.

Jennifer Woods|| Vampier

''Geen dank en nee hoor, je bent me niet tot een last.'' Zegt Idrille. waarna ze de deur achter haar zo goed mogelijk dichttrok door haar staart om de deurknop heen te wikkelen en te trekken. Ze kwam naast me lopen en haalde me al snel in door lichtjes over te gaan in en drafje, tot ze met volle langgerekte sprongen tussen de bomen heen schoot. Ik haalde mijn schouders op. Op deze avonden ben ik liever alleen ergens dan met andere. Het maakt me niet zo veel uit of het in het bos is of bij de mensen, zolang ik maar eventjes voor me zelf heb. Het is niet dat ik toch iemand had waar ik veel contact mee had. De meeste waren andere vampiers en een paar mensen. Voor de rest ging ik niet echt met iemand om. Mensen komen en gaan. Op een dag raak je ze kwijt en vergeet je hun naam en gezicht. Zo gaat dat altijd.
Met deze gedachten begon ik veder te lopen. Als ik er zo over na dacht was ik niet echt een sociaal persoon, maar wat doe je eraan. Je bent nou eenmaal zoals je bent.
Ik zie een boom en klim er in. Ik wou gewoon even wat tijd om rustig te denken.



Danny Jake Davids|| Tovenaar

''oEH !'' Zegt Lynn enthousiast. Haar hand verdween in haar mandje en pakte toen een willekeurig besje eruit. Ze gooide het besje naar de gras-puppy. ''Je kan zo veel ermee doen'' glimlachte ze. ''Maar het merendeel gebruik ik ze vaak als zoekers, maar laat ze nooit naar eten zoeken.'' Ik ging op de grond zitten, een beetje uitgeput van de magie en de afgelopen nacht. Ik had kunnen slapen, maar dat had ik natuurlijk niet gedaan. Inplaats daarvan zat ik te piekeren en heb ik mezelf gesneden.
''Je kan ze wel laten zoeken naar water, of verloren spullen in het algemeen.'' Vertelde Lynn veder terwijl ze het beestje enthousiast voerde. ''Je moet gewoon aan hem vragen naar het verloren voorwerp. Het is echt makkelijk, probeer maar.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Nu even niet, maar ik zou het onthouden.'' Zei ik. ''Misschien kunnen we een ander keertje veder gaan, ik ben nu een beetje te uitgeput om magie te gebruiken. Ik gebruik het opzich niet zo vaak, dus wanneer ik het gebruik kan ik er nogal moe van worden.'' Zei ik met een zwak glimlachje.

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Idrille Mila Chilant

Waar ik heen ging wist ik niet, maar mijn krachtige poten lieten trillingen door de grond heen gaan terwijl ik geruisloos door het bladerdek heen flitste, waardoor bladeren als in een magisch effect achter me zachtjes wiegend weer terug naar de grond gleden op een onzichtbare luchtstroom.
De maan piekte tussen de takken van de hoge bomen weer en zorgde voor overduidelijk genoeg licht om mijn pad voor me te zien.
De tijger in mij had grotendeels de touwtjes in handen en ik voelde hoe het aan het twijfelen was over een aantal dingen.
Ik zocht vergelding, ik wou vergelding, iets wat nog niet gebeurd was sinds de dood van mijn ouders, die weerkatten kwamen er wel heel makkelijk vanaf.
Dat mocht niet gebeuren.
Maar aan de andere kant wou ik rennen, rennen tot ik ergens neer zou vallen en uitgeput kon blijven liggen tot het gevoel weer weggeëbd was.
Misschien werd het maar weer eens tijd om en deal met Calder te sluiten, ik had hem nu al een tijdje niet gezien en hij was altijd een goede vriend geweest voor een tovenaar.
Hij woont dichtbij samen met één van die vrienden van hem en zijn uil, die me altijd met diens ogen in de gaten hield alsof die tot diep in mijn ziel kon kijken, wat die waarschijnlijk ook kon, het is niet voor niets een uil van een tovenaar.
Ver vooruit op mijn pad zag ik dat het doodliep in een ondiep ravijn van ongeveer twee meter, met een snelstromende rivier als een soort val in het.
Maar ik hield me niet tegenhouden.
Met versnelde pas sprintte ik richting de richel en sprong, zette me krachtig af en strekte me in mijn geheel uit.
De overkant kwam dichterbij en even dacht ik dat ik het niet zou halen, maar al snel voelde ik de grond onder me en sprong ik soepel verder aan deze kant van de rivier.
Een plotselinge geur in mijn neus deed me echter stilstaan en mijn kop bijdraaien naar rechts.
Daar was iets, iets wat ik vaag herkende.
Mijn groene ogen verwijden zich als ik me herinner wat.
Was dit waar de tijger in mij me heen wou brengen ? Een plek die mijn gehele leven gevormd heeft tot wat het nu was. Alleen, afgezonderd van de weerkatten.
Met een langzamere pas sprong ik soepel door het struikgewas heen dat zich tussen mij en het open plekje bevond.
Alles wat nog precies hetzelfde als dat het toen geweest was, de grote eiken die zich als het ware als een cirkel om het veldje heen hadden geplaatst, de kleine bosjes bloemen die aan de rand van een miniem beekje bloeiden, wat zachtjes kabbelde met een helder stroompje water.
Het enige wat veranderd was, was dat het bloed uit de grond en het water verdwenen was en hun lichamen nu veilig opgeborgen lagen waar ze begraven waren.
Maar met mijn geesten ogen kon ik hen voor me zien, hun majestueuze verschijningen dat net zoals de mijne een tijger was geweest.
Mijn moeder was een prachtige 'golden tabby' tijger terwijl mijn vader's zwarte strepen sterk afstaken tegen de heldere oranje vacht, welke ik ook geërfd had, met de gouden glinstering van mijn moeder.
Ik liep naar de plek toe waar ik had gestaan toen ik hen gevonden had en ging daar liggen met mijn hoofd op de grond.
Het vochtige gras van de regen verwelkomde mij met open armen terwijl ik mijn ogen sloot en genoot van het zachte stromen van het beekje.
Misschien, als ik hier lang zou blijven liggen, dat ik me dan weer herenigd zou voelen met mijn ouders, dat ik via deze grond hen zou kunnen bereiken, hun stemmen weer zou kunnen horen op deze volle maan nacht, die nog maar een paar uur zou duren.
Een traan ontsnapte aan mijn gesloten oogleden en ik hoorde zelfs de drup waarmee het op een grassprietje terecht kwam.
Mijn verdriet trok me verder de grond in, verder de geschiedenis in naar die dag, tot er niets meer overbleef dan een nachtmerrie terwijl ik meegetrokken werd in een het leek een eindeloze droom die maar niet ophield.

---

Credendo Vides

Squirrelpaw schreef:
(...)
Scarlett Sharp
''Die zijn meestal het mooist,'' zucht Kassandra. ''Daarom wou ik hier ook komen, om te zien hoe het eruit zag. Je hoort hier en daar wel verhalen, maar dat is niet hetzelfde.'' Kassandra pakt een schetsboek en begint te schetsen. 'Wat doe jij hier eigenlijk? Als ik dat vragen mag,' vraagt Kassandra. Ik weet even niet wat ik zou antwoorden. Ik zou kunnen liegen en zeggen dat ik hier ook niet mag komen. Maar dat wil ik niet. Ik kon ook niet zeggen, ik woon hier want ik ben een vampier. Toch wou ik de waarheid zeggen. 'Ik woon hier,'' antwoord ik.

Kassandra Summers|| Human

''Ik woon hier.'' Antwoorde Scarlett. Ik keek van mijn schets naar haar. "Je woont hier?'' Vroeg ik haar verbaasd. ''Waarom zou je hier wonen en niet in de stad? Het is hier mooi en zo, maar in de stad is het wel wat veiliger.'' Tenzij ze natuurlijk een wezen was uit al die verhalen die mijn ouders me vertelden zodat ik hier niet naartoe ging.

(Sorry dat het zo lang duurde en sorry dat dit een mega kort stukje was.)

---

Succes is the best revenge for everything~ Ed Sheeran

Scarlett Sharp

''Je woont hier?'' vroeg Kassandra verbaast. 'Waarom zou je hier wonen, en niet in de stad? Het is hier mooi en zo, maar in de stad is het wel wat veilliger.'
Echt niet, dacht ik bij mezelf, het stikt er van de fighters, die na drie seconden al door hebben dat ik een vampier ben en dan vermoorden ze me. Maar natuurlijk zeg ik dat niet tegen haar. Ik twijfelde over wat ik ging zeggen. Ik woon hier want ik ben een vampier kon ik natuurlijk niet zeggen. Dan kon ze misschien wel fighters ophalen of zo. Oké, we kenden elkaar, maar nog niet eens een dag lang. Toch wou ik het haar vertellen, in liegen ben ik zowieso niet goed. Diep dacht ik na. ''Omdat ik...' begon ik, maar kwam niet veel verder. 'Ik ben een vampier.' De vier woorden vlogen eruit. Gelijk kreeg ik spijt. Maar uiteindelijk zou ze mijn tanden toch wel zien. Misschien geloofde ze me niet. Humans hebben altijd vreemde verhalen gehoord over 'vampieren' en 'weerwolfen' en alles. Verhalen waarin we slecht zijn. Terwijl in het echte leven we gewoon bestaan en aardig zijn. Behalve tegen de fighters natuurlijk, maar dat is hun eigen schuld. Ik wachtte op Kassandra's reactie. Ik hoopte vreselijk dat ze niet weg zou rennen en fighters halen. Maar goed, uiteindelijk zijn vampieren toch sneller dan Humans. Vooral bij volle maan.

---

May StarClan light your path.