Waarom kan ik niet simpelweg tegen je zeggen wat er op mijn hart ligt, en vaak door mijn gedachtengang spookt? Ik doe enkel tegen jou zo bot, misschien omdat ik je wil testen en kijken wat je erop zegt. Misschien omdat ik het even nodig heb en ergens weet dat ik het alleen bij jou kan doen. Ik zeg je van alles, maakt niet uit over wat, maar als ik zo loop te zeuren, denk ik zo nu en dan wel dat ik je belast. Als ik iets liefs wil zeggen en er gebeurd iets, wat fout bij mij valt, stop ik met alles en raak terug in de bitch-mode. I'm sorry.
+ Stop met miauwen kat. Ik krijg wat van je.
Quiet the mind, and the soul will speak.