Ik ga deze zomer veel weg. Eerst heb ik een week zeilkamp en gelijk daarna ga ik nog vier weken weg met mijn ouders naar Spanje en de Pyrineeën. "Leuk!" Denk je nu misschien, maar zo vielt het voor mij niet...
In de eerste drie weken heb ik echt ontzettend veel zin, eerst dat kamp, daarna wandelen in de bergen met een ezel en daarna een week in een luxe villa met de familie, maar daarna zijn we nog twee weken weg. (we hebben daar nog niets gepland, maar gaan gewoon kijken als we in Spanje zijn) En daar zie ik dus best erg tegenop. Ik vind namelijk drie weken weg van huis wel genoeg.
Ik snap dat ik eerst nog een week kamp hebben, dus dat mijn ouders drie weken weg willen, en ik dus vier weken weg ben, ondanks dat ik dat niet leuk vind, snap ik nog. Maar mijn ouders willen natuurlijk weer persé vier weken...
Ik heb vanalles geprobeerd, maar het heeft niet geholpen, mijn ouders zijn echt niet over te halen... Ze willen echt niet in plaats van 23 aug 18 aug thuiskomen. Ikzelf snap dit niet helemaal, aangezien we dus nog niets gepland hebben. Het ergste vond ik nog wel dat mijn moeder op het laatst een slachtofferrol aan ging nemen. "maar ik heb het hele jaar gewerkt en wil nu gewoon lekker op vakantie" (ze had best veel vrij en is ook een langere tijd een soort van licht overspannen geweest ofzo, maar toen zat ze ook thuis) en al dat soort dingen ging ze zeggen.
Nu is mijn vraag, weten jullie misschien hoe ik die laatste twee weken nog leuk kan maken? Hebben jullie misschien ideeën wat ik kan doen? Tips? Iets?
En ja, ik snap dat ik allang blij moet zijn dat ik wegga, naar Spanje nog wel, en dat ik op kamp kan, maar toch, ik heb het gevoel dat mijn ouders geen rekening met me houden, dit is namelijk al het tweede of derde jaar op rij dat we voor mij gewoon te lang weggaan en ik geef ook duidelijk aan dat ik liever wat korter, dichterbij, of zelfs een keertje gewoon helemaal niet wegwil.
I'm not crazy, I'm an airplane
