Horror Party || Topic 1 - Speeltopics

Iets wat een gewoon gezellig verjaardagsfeestje moest worden loopt uit tot een ramp.
Het kasteel dat de jongens van One Direction hebben afgehuurd blijkt echt vervloekt te zijn.
Zij en de meiden die mee zijn gegaan zijn de enige die alles kunnen stoppen en er is geen weg meer terug. Maar de tijd dringt, want als de klok twaalf slaat is het te laat. Mensen zullen een voor een verdwijnen tot de laatste er alleen voor staat en die op de laatste avond ook verdwijnt. Zal het ze lukken om te zorgen dat deze verschrikking stopt? Kunnen ze hun ergste nachtmerrie onder ogen komen? Is de vriendschap zo sterk als ze denken dat het is?

Lijstje dat je in moet vullen :
Rol:
Naam:
Leeftijd (16-21):
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk:
Extra:
De ergste nachtmerrie/bang voor:

Rollen:
Jongens:
-Harry Edward Styles: Paynlinson -> Laat het niet blijken, maar de angst om vrienden kwijt te raken.
-Liam James Payne: OldHeaven -> Dood gaan, lepels en gepest worden/ iemand zien die gepest wordt.
-Niall James Horan: Nathness -> Claustrofobie en angst om vrienden te verliezen.
-Louis William Tomlinson: Licorne -> Oud worden, dierbaren verliezen/zien lijden, zijn allergrootste dromen kapot zien gaan.
-Zayn Jawaad Malik: Depay-> Donker en hoogtes.

Meisjes:
- Rosemay Autumn Lockheart Paynlinson -> Dat haar gedrag en gedachten een keer tot slechte dingen gaan lijden.
- Aleyna Enith Raphana Licorne -> Belonefobie, Emetofobie en faalangst.
- Catherin ‘Cat’ McDevin Rider -> Taphefobie en lichte vorm van astrafobie
- Cadwyn Delyth Treaty Abelard -> Vuur
- Jasmine Jose Parker MonkeySwag -> Kleine ruimtes, donker en haar vader
- Rhine Meredith O'Dell After -> De dood.
- Shanna Lauren Smith Aquari - Spinnen, onweer/bliksem en duisternis.


Kamerindeling:
- Jasmine & Cadwyn
- Liam & Rhine
- Louis & Harry
- Catherin & Shanna
- Niall & Rosemay
- Aleyna & Zayn





Regels:
-Géén one-liners. Probeer een stukje te schrijven dat ietsjes langer is. Er is geen minimum, maar one-liners zijn wel héél kort.
-Maximaal twee personages per persoon
-Geen perfecte personage's!
-16+ mag, maar hou het wel netjes.
-Ga niet teveel off-topic en als je wel off-topic gaat, zet het tussen haakjes; ( ), { } of [ ].
-Meld het even als je voor langere tijd niet kunt reageren.
- 2 weken niet reageren zonder afmelding, is eruit zonder sorry.
-Alleen Paynlinson en Licorne maken de nieuwe topics.
-Geen ruzie ( In de RPG mag het natuurlijk wel )
- Het is geen sneltrein! Zorg dat iedereen het een beetje kan volgen!.[/b]

Het begin:
Het is avond en iedereen is onderweg naar het kasteel. De ene misschien alleen terwijl de andere elkaar onderweg al hebben gevonden.
Eenmaal daar aangekomen, worden de koffers neergooit in de slaapkamer naar keuze.
Eigenlijk gebeurd er nog niet veel vreemds, maar als het bijna twaalf uur is veranderd alles. Niemand trekt zich er nog wat van aan, want iedereen denkt dat het de mensen zijn die helpen met het feest. Ook als de mensen verdwijnen denken ze dat het allemaal is grapje is bedoelt en gaan opzoek, maar dan komt de groep tot een schokkende ontdekking.

[ bericht aangepast op 10 juli 2013 - 12:30 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jasmine Jose Parker

'Heee Jasmine, jij ook hier? Waar ken jij de jongens van? Of ben je gewoon random uitgenodigd?' Vraagt ze nieuwsgierig. Ik glimlach. 'Ik was uitgenodigd door een vriendin die nu uiteindelijk toch niet kon. Jij dan?' Vraag ik. Anderen binden Cat bitchie, maar ik niet. Soms kan ze een beetje bot uitvallen, maar dat maakt me niet echt uit. Toen ik iemand nodig had om mijn gedachten naar iets anders te brengen waren er genoeg die daar geen zin in hadden. Zelfs vriendinnen weken achteruit, maar Cat niet. Sindsdien is ze altijd wel een vriendin geweest. Niet dat we echt van die beste vriendinnen zijn die echt alles samen doen, maar wel gewoon vriendinnen die elkaar respecteren. Dat is voor mij genoeg.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Catherin ‘Cat’ McDevin

'Ik was uitgenodigd door een vriendin die nu uiteindelijk toch niet kon,' vertelde ze. Ah, ja dat kon natuurlijk ook nog. Wel leuk dat ze dan toch gewoon nog gekomen was. In ieder geval gezellig voor mij, want dan was er in ieder geval één persoon waar ik goed mee overweg kon. 'Jij dan?' vroeg ze mij. Vrolijk klopte ik op de gitaartas op mijn rug. Muziek zorgde voor de leukste contacten.
'Wel, ik ben bevriend met Dan Richards, ken hem zeg maar van de gitaarwereld, en toen hij een keer niet kon optreden, was het zijn idee om mij in te laten vallen en liet dat nu net een concert van One Direction zijn. Dus daar ken ik de jongens van,' vertelde ik haar. Meteen was ik in een opperbest humeur, ik was gek op muziek en alles wat ermee te maken had. Het beurde mij altijd op, hoe down ik ook was.

---

Happy Birthday my Potter!

[I'm baaackk.
Jeetje, dit gaat best snel. Wat is er tot nu toe allemaal gebeurd en waar kan ik heen met Louis of Aleyna?]

---

"Family don’t end in blood”

[Je kan met ze naar Zayn. Hij zit op de trap haha.]

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Licorne schreef:
[I'm baaackk.
Jeetje, dit gaat best snel. Wat is er tot nu toe allemaal gebeurd en waar kan ik heen met Louis of Aleyna?]

( Louis werd aan het begin meegetrokken door Hazz)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Depay schreef:
[Je kan met ze naar Zayn. Hij zit op de trap haha.]

[Oke, dan komt Aleyna daar heen (: ]

---

"Family don’t end in blood”

Paynlinson schreef:
(...)

( Louis werd aan het begin meegetrokken door Hazz)

[Oja, zij zouden samen aankomen.]

---

"Family don’t end in blood”

Niall James Horan
"Zolang je maar niet denkt, dat ik nog een woord ga zeggen na deze." En met die woorden laat ze me achter. Ik draai me weer om, wat is dit? We gaan rondjes lopen ofzo? Ik volg haar en ben even verbaasd. "Nooit.." Ik kijk haar pissig aan. "Je kan je spullen vast blijven houden en vertrekken, met jou op een kamer zijn is al hard genoeg. Met jou op míjn kamer zijn is niet mogelijk." Met mijn linkerhand wijs ik haar de deur. "Bye Rose." Ik heb geen behoefte in haar gezeik. Ik win, zij verliest. Zo hoort het spel te gaan. "Ik durf te wedden dat jij voor deze indeling hebt gezorgd, maar vergeet het. Wij gaan niet op een kamer." Nog even en ik ga roepen dat ze moet opdonderen.

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Aleyna Enith Raphana.
Vrolijk loop ik het kasteel binnen. Het ziet er wel een beetje duister uit, maar ik heb wel heel veel zin in het feestje. Ik hijs de sporttas die ik bij me heb wat verder over mijn schouder en wissel van hand wat betreft mijn koffer. Ik heb nu eenmaal altijd veel spullen bij me. Terwijl ik wat in het kasteel rond loop, kijk ik zoekend om me heen om te kijken of ik al een bekende zie. En ja hoor, al snel valt mijn blik op Zayn.
'Hey, Zayniewaynie!' roep ik en versnel mijn pas. Ik laat me naast hem op een traptrede neerzakken.
'Waarom zit je hier op een trap, zo in je eentje? Wil je mij anders helpen een kamer te zoeken? Misschien kunnen we wel bij elkaar?'

Louis William Tomlinson
De hele weg naar het kasteel sleurde Harry me als een hondje mee aan me arm, omdat hij veel te ongeduldig weg.
'Loueeeh, kom nou, loop is door. Ik wil er zijn,' zeurt Harry.
Ik zuchtte diep. 'Harry, doe nu eens rustig. Kijk, daar is het kasteel al,' zei ik en wees naar het grote bouwsel voor ons.
Harry stopte direct met lopen en staarde met open mond naar het kasteel. Zelf was ik ook lichtelijk teleurgesteld. Het zag er veel minder leuk uit als ik gedacht had, veel griezeliger. Nou, dat ging nog wat worden. Ik wist in ieder geval waar ik voortaan een Halloween feest kon organiseren.
Ach ja, misschien viel het mee en was het van binnen gezelliger, dat hoopte ik dan maar. En anders zorgden we er alsnog wel dat het leuk zou worden.

---

"Family don’t end in blood”

Rosemay Lockheart
'Sorry Nialler, maar ik heb het niet voor het zeggen.' zei ik met een engelenglimlach terwijl ik me hier ondertussen ook doodergerde.
Sowieso zouden zijn woorden en blikken toch niets uithalen, want ik zou echt geen andere kamer zoeken. 'Jij gaat maar een andere kamer zoeken, want ik vertrek niet. En het is niet jouw kamer, maar onze kamer, dus je hebt er niet alleen over te spreken. Heb je er moeite mee? Dan schop ik jou de kamer uit. '
Mijn spullen zette ik in de hoek van de kamer en sloeg mijn armen over elkaar. 'Bye Nialler.'
Een zucht verliet mijn mond bij zijn volgende woorden en maakte een gebaar dat hij gek was geworden. ''Tuurlijk, ik heb er voor gezorgd dat ik met mijn ex, die ik niet uit kan staan, op een kamer kom te zitten. Daarom ook die verbaasde en chagrijnige reactie. Word even wakker, Horan, ik ben over je heen.'

Harry Styles
Een diepe zucht verliet de mond van Louis. 'Harry, doe nu eens rustig. Kijk, daar is het kasteel al.' zei hij en wees naar het grote bouwsel voor ons.
'Lou, ik wil niet eer een opberghok, omdat jij zo langzaam loopt. Jij wilt toch ook een normale kamer om te slapen? Of delen we geen kamer?' vroeg ik en keek van het kasteel terug naar Louis. 'Dat laatste doe je me niet aan, want ik wil mijn knuffelbeer wel hebben.'
Mijn reactie was misschien wat overdreven, maar ik meende het wel. Misschien kwam het toch ook wel door de aparte band die we hadden.
Ik liet de arm van de jongen los en draaide me vervolgens volledig naar hem om. Ik kon zijn gedachten zo raden. 'Ah kom op, Lou. Het word leuk, al zorgen we er persoonlijk voor.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Een diepe zucht verlaat mijn mond als ik bijna op wil staan en het kasteel wil gaan verkennen. 'Hey, Zayniewaynie!' hoor ik ineens een bekende stem roepen. 'Aleyna!' roep ik als ik haar steeds dichterbij zie komen. Ze versnelt hoor en zienbaar haar pas en laat zich naast me op een traptrede neerzakken.
'Waarom zit je hier op een trap, zo in je eentje? Wil je mij anders helpen een kamer te zoeken? Misschien kunnen we wel bij elkaar?' hoor ik haar enthousiaste stem naast me. Ik grinnik en draai me wat meer naar haar toe, zodat ik met mijn rug tegen de trapleuning achter me kan leunen. 'Wij, gaan samen op een kamer.' zei ik grijnzend toen ik haar hand pakte en haar mee overeind trok. Ik sleepte haar mee de trap op met haar bagage achter haar aan en opende de deur van de kamer die ik uitgekozen had. Er was nog één bed over, precies goed voor Aleyna dus. 'Welkom in ons paleisje.' zei ik grinnikend toen ik haar hand losliet en naar mijn eigen bed liep waar ik vervolgens op neerzakte. 'Heb je zin in het feest?'

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Niall James Horan
"Jij gaat maar een andere kamer zoeken, want ik vertrek niet. En het is niet jouw kamer, maar onze kamer, dus je hebt er niet alleen over te spreken. Heb je er moeite mee? Dan schop ik jou de kamer uit." Ik kijk haar chagerijnig aan. "Jij hebt even weinig rechten als mij, dus ik hoef niet naar jou te luisteren Miss Perfect." Als ik geen gevoelens meer voor haar had was ze dood geweest, maar het klopt. Ik heb nog gevoelens, al zijn ze ter grote van een fruitvliegje. Ze zijn er. De woorden komen dan hard aan. Zij is over me heen, maar ik niet over haar.. Dit word een lange week. Ik zucht en laat me op mijn bed vallen. Mijn hoofd verstop ik onder het kussen terwijl ik me inhoud niet te gaan schreeuwen. Ik haal hem er snel onder vandaan, geen teken van verlies geven. "Denk je nu dat ik niet over jou heen ben soms? Open je ogen Rose.." Wat ik hier mee bedoel weet ik zelf ook niet precies. Wil ik nu toegeven, of lok ik de ruzie verder uit? Oh gosh, je bent weer lekker bezig Niall..

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Rosemay Lockheart
Niall keek me chagrijnig aan. 'Je hebt even weinig rechten als mij, dus ik hoef niet naar jou te luisteren, Miss Perfect.' Ik slikte kort terwijl ik plaats nam op de rand van het andere bed. Mijn hand ging automatisch naar de armbanden rond mijn polsen, maar deed verder niet. Behalve natuurlijk weer naar Niall kijken en mijn mond opentrekken. 'Waarom zou ik dan wel naar jou moeten luisteren? Volgens mij zei je net zelf dat we evenveel rechten hadden.'
Ik kroop iets naar achteren tot ik uiteindelijk met mijn rug tegen de muur zat. Verder hield ik me stil. Stil tot de volgende lading woorden van de jongen kwam, want hij zou zich niet gewonnen geven. Daarbij werden mijn gedachten bevestigd met de woorden. "Denk je nu dat ik niet over jou heen ben soms? Open je ogen Rose.."
Ik opende mijn mond alweer, maar sloot deze al snel en mijn blik veranderde naar verward. 'Wat wil je daarmee zeggen? Natuurlijk zie ik in dat je ook over me heen bent, want dat is logisch, maar..'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall James Horan
Zal ik mezelf een hersenschudding bezorgen of zal ik wachten tot Rosemay dat voor me komt doen? "Wat wil je daarmee zeggen? Natuurlijk zie ik in dat je ook over me heen bent, want dat is logisch, maar.." Ik schud mijn hoofd en open mijn mond. Vrijwel meteen sluit ik hem. Ik ga het niet zeggen, ik heb geen zin in pijn. "Laat maar." Ik haal even diep adem en kijk haar voor het eerst weer aan. Dat ik hier weg moet is duidelijk, maar met welke reden? Zomaar weg gaan betekend dat ik haar laat winnen.. Ik kijk zoekend om me heen en merk dat we best krap zitten. Het moment dat het in me opkomt is het moment dat ik bang word. Ik laat me op mijn knieën vallen en kruip naar het midden van de kamer. Niet dat het helpt.. Ik kijk angstig om me heen en krijg moeite met ademhalen. Ik probeer het niet om te praten. Als het goed is weet ze zelf wel dat het claustrofobie is. Ik kijk naar de muren die dichter bij komen. Dit is waanzin, en niet goed. Ik slik en sluit mijn ogen. Wat het alleen maar erger maakt..

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Rosemay Lockheart
Ik keek opzij naar de blonde jongen op het andere bed. Zijn hoofd schudde hij na mijn woorden waardoor ik het helemaal niet meer begreep en als het aan hem lag, zou ik ze volgens mij ook nooit te weten komen. 'Niall, zeg gewoon wat je wil zeggen. Hoogstwaarschijnlijk maak je me daar minder boos mee dan dat je helemaal niets zegt.' zei ik bij de woorden 'Laat maar.'
Normaal kon ik zijn gedachten wel raden, want ik zou altijd wel weten hoe of wat doordat we elkaar al langer kende. Soms was het een voordeel, maar er zaten zeker ook nadelen aan vast, al was dat met alles het geval.
Het was zeker een voordeel toen hij zich op zijn knieën liet vallen en naar het midden van de kamer kroop. Eerst had ik hem verbaasd aangekeken, maar zodra tot me doordrong dat de jongen last had van claustrofobie. Dat was ook de reden dat ik opstond, om voor hem op mijn knieën gaan zitten.
Ondanks we zoveel ruzie hadden, zou ik hem toch altijd helpen en zeker op momenten als deze. Zo erg om dat niet te doen was ik nu ook weer niet.
Ik pakte zijn kin tussen twee vinger in en liet hem mij aankijken. 'Niall, open je ogen en kijk me aan.' zei ik zachtjes. 'Je bent hier niet alleen. Je staat er niet alleen voor.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer