Problem kid vs Military boy topic 1. - Speeltopics

Een aantal meiden met behoorlijk wat problemen worden naar een militair kamp gestuurd, hun ouders zitten met hun handen in het haar en zien dit als laatste middel om hun dochter te redden.
Het kamp wordt geleid door een super strenge sergeant, buiten het feit dat hij super streng is kan hij behoorlijk agressief worden wanneer hij boos is en laat hierbij een ander niet ongeschonden.
De meiden worden getraind door de jongens van de militaire opleiding, hun doel is er zo snel mogelijk met welk middel dan ook er voor zorgen dat de meiden hun problemen overwinnen en weer normaal zullen gaan functioneren.
Maar wat gebeurd er als ze verliefd worden op elkaar..?
Of als de problemen van de meiden juist erger worden?
Of wanneer de militaire jongens zich tegen de sergeant keren?

Regels:
- Graag spelers die vaak online zijn en dus ook vaak reageren, niet dat het snel dood loopt (:
- Maximaal twee rollen per persoon. Wil je een sergeant spelen mag je 3 rollen.
- Er is een minimum van 2 regels per post. (dit lijkt me makkelijk te halen)
- Naamsveranderingen en afwezigheden graag doorgeven.
- Reserveringen blijven 48 uur staan.
- Geen perfect players, iedereen heeft zijn fouten en gebreken. Mary Sues en Gary Stus worden niet goedgekeurd
- Alleen je eigen karakters besturen
- 16+ is toegestaan
- liefst evenveel jongens als meisjes



Meisjes: (vol)
- Alexandra Hillary George - Malino
- Darcelle Diann Smith - Aquari
- Moon Luna Wolfe - Wolfheart
- Natascha April Coleman - lilangel
- Armilla Lilly Hindi - VintageStyle
- Ariana Angel Braun - Scairp
- Shou Kurusu - Dasskin
- Jolie Ayla Stevens - xkimx124


Jongens: (vol)
- sergeant: John Mitchell - Llamarmy
- Austin Matthew James - MonkeySwag
- Sam Ryan Miller - lilangel
- Maxwell 'Max' George Schneider - Llamarmy
- gereserveerd voor PurrLou
- Drew Jared Mason - MonkeySwag
- Jason Maze Moreno Belladonna - Dasskin
- Michael Ethan Collins - Fleeko
-


er kunnen altijd nog meer bij komen maar ik wil wel graag evenveel jongens als meisjes.

Naam:
Leeftijd: (tussen de 16 en 22 jaar)
Geslacht:
Uiterlijk: (liefst met foto)
Innerlijk:
Extra:

(hoop dat jullie het leuk vinden (: tips zijn altijd welkom!)

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Dasskin schreef:
[Moi Fluffy Topics]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

(mijn topics)

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Aha... Klopt mijn post dan zo ongeveer?]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[@MonkeySwag Hij is niet aangepast.

Mijn tweede post komt zo]

Sergeant Mitchell
Ik stond bij de poort te wachten op de nieuwelingen. Ik had speciaal mijn nette uniform aan gedaan met alle lintjes en rangen netjes opgespeld. Ik gaf er zelf vrij weinig om, om het zo uit te dragen, maar als ontvangst werd het van me verwacht, ookal had ik hier liever in mijn normale kloffie gestaan. Ik stond netjes mijn mijn handen op mijn rug te wachten bij de poort. Dit keer ging het vreemd genoeg om een groep meiden. Die had ik hier nog nooit gehad, maar ze moesten neit denken dat ik ook maar een tel rustig aan met ze zou doen. De jongens moesten bikkelen en zij dus even hard. Ik maakte er geen onderscheid tussen. Ik veegde een van mijn wapperende krullen uit mijn ogen en achter mijn oor voor ik mijn pet nog eens goed op zette. Ik liet mijn ogen glijden over de klok bovenop het gebouw. 10.00 uur. Ze waren te laat, en als ik ergens een hekel aan had waren het wel laatkomers.

---

Bowties were never Cooler

[Ik ga nu even een nieuwe post schrijven]

---

Spoiler alert: you will save yourself

Drew Jared Mason

Ik doe mijn pak rustig aan. De nieuwkomers zijn dus weer laat, handig. Ik hoor kabaal uit een kamer komen. Zuchtend loop ik er naartoe. Twee jongens zitten te vechten. Ik spring er tussen in en haal ze uit elkaar. 'Er wordt hier niet gevochten, regel 5. Ga naar jullie kamer en maak je klaar. Er komen vandaag nieuwelingen.' Zeg ik, en de jongens staan op en kijken elkaar nog even boos aan. De een loopt weg, maar de ander blijft staan. Ik kijk hem aan. 'Ik gaf een bevel.' 'Ik negeerde het.' Ik zucht. Het is Jared, een jongen die na drie jaar nog steeds onhandelbaar is. 'Jared, de sergeant gaat hiervan horen. Van het vechten en ook van het negeren van een bevel. Ik weet niet hoe lang ik je nog kan beschermen terwijl je anderen in elkaar slaat, begrepen?' Jared kijkt naar de grond. 'Oke Drew, ik zal mijn best doen. Ik wil echt niet terug naar het weeshuis.' Zegt hij, en ik loop weg. Ik ken Jared nog van vroeger, maar ik kan hem niet voortrekken. Ik loop naar de sergeant. 'Sergeant, Jared Daemon heeft gevochten en mijn bevel genegeerd. Welke straf moet deze jongen ondergaan?' Vraag ik aan de sergeant.

Austin Matthew James

Ik moet vandaag hard werken. Meestal moet ik zorgen voor de kinderen die nog net niet weg mogen, zorgen dat ze zo blijven. Die zijn nu net weg en er komen vandaag nieuwelingen. Blijkbaar wil de sergeant me inzetten voor de nieuwelingen. Dat kan ik niet, ik kan niet mensen handelen die onhandelbaar zijn. Deze stage nam ik aan omdat dat moest voor school, maar eigenlijk wil ik het helemaal niet. Nou ja, het is minder erg dan een vriend van mij. Hij moet bediende zijn van een kind dat de hele dag zeurt. Een andere mag gewoon stage lopen in een fabriek waar snoep gemaakt wordt. Daar schept hij dan ook echt over op. De hele dag. Ik pak mijn gitaar en speel wat. Ik kijk op mijn horloge. Ik ben te laat! Dit gaat de sergeant niet leuk vinden! Ik trek snel mijn uniform aan en ren naar de ontvangsthal.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 10:16 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

|| Shou Ennleit Kasumi Kurusu ||

Ruzie, dat was het eerste woord dat in me opkwam toen mijn ouders zeiden dat ik naar een of ander kamp moest. Wat dachten ze wel niet? En nu, nu zat ik in de auto. Gelukkig had ik wel mobiel internet, anders was ik voor geen goud die auto in gegaan. oke, voor goud wel maar voor iets anders niet hoor! De klok op mijn telefoon gaf de tijd 10.00 aan. Te laat dus, mooi zo laat ze maar lekker wachten hoor, i didn't give a fuck. Terwijl mijn ouders druk aan het praten waren en mijn broertje met zijn telefoon bezig was keek ik naar buiten, jeez het leek wel niemandsland hier. Maar, nogsteeds mobiel internet en zolang ik dat had was het goed. De auto stopte voor een poort, Damn nu al? Ik zette mijn pet op en stapte rustig uit de auto. Er stond iemand, in pak op ons te wachten. Ik moet zeggen, He looks nice. Terwijl er een kleine grijns ontstond op mijn gezicht, haalde mijn ouders de koffer uit de achterbak. iets wat ik dus niet zou doen. Mijn regel: Ik doe niks andere doen het voor mij. ik ga mijn handen niet vies maken. Ik had tenslotte net mijn nagels laten doen! Mijn ouders roepen naar me dat ik me voor moet stellen. Met een uiterst slome pas loop ik naar de man toe. "Hoi." simpel maar veelzeggend. Gelijk krijg ik commentaar van mijn ouders dat ik me netjes voor moet stellen. Waarna ze gelijk een boze blik en een grote mond krijgen. "Jullie zijn niet mijn ouders om me terecht te wijzen hoor." Met een snuif draai ik me terug naar de man. "Shou, Shou Kurusu. Ookwel Syo genaamd." Met een glimlach steek ik mijn hand uit. als er op datzelfde moment een ander iemand aankomt. Mijn ogen keuren hem gelijk en vinden hem gelijk een goede keuze. De jongen zegt iets over gevochten. Gevochten? Sounds Awesome.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 12:15 ]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Sam Ryan Miller

Gapend draai ik me nog een keer om tot mijn blik valt op mijn wekker 'shit!' roep ik wanneer ik zie dat het al 10 uur is. Meteen schiet ik uit bed en trek ik in een record tempo mijn kleren aan, hopelijk was ik niet de laatste bij het ontvangst van de nieuwelingen, dat zou de sergeant me niet in dank afnemen. Ik schiet snel in mijn schoenen, een blik in de spiegel verteld me dat mijn haar super warrig zit maar daar zal ik me later wel druk over maken. Ik loop snel mijn kamer uit door het gebouw heen naar buiten. Snel loop ik naar de poort waar ik netjes naast de sergeant ga staan.


Natascha April Coleman

Ik zucht diep en sla mijn armen elkaar 'Mam ik ga niet naar dat achterlijke kamp!' roep ik wanneer de auto tot stil stand komt. 'Geen gezeur Natascha ik weet niet meer wat ik met je moet, je broer niet dus je gaat'. 'Moet ik je er soms uitslepen?' zegt mijn broer terwijl hij me met een grijns aan kijkt. 'Je doet je best maar' zeg ik nog altijd boos. Dit had ik beter niet kunnen zeggen, voor ik het door heb heeft hij mijn autodeur open en trekt hij me uit de auto. 'Nate!!' gil ik protesterend terwijl ik hem hard op zijn rug sla en in zijn buik trap wat bij hem een pijnlijke kreun ontlokt waarna hij me over zijn schouder gooit. Ik waag nog een poging om los te komen maar het is hopeloos en aangezien hij mijn broer is wil ik hem niet teveel pijn doen. Algauw heeft hij mijn koffer uit de auto gehaald en gooit hij hem op de grond. 'Nate zet me neer!'. schreeuw ik boos. 'En riskeren dat je er vandoor gaat muis? dacht ik niet'. Een grom ontsnapt uit mijn mond als hij me muis noemt en ik geef hem een harde klap tegen zijn hoofd'. 'ik zal wel blijven goed?'. plotseling sta ik op de grond en kijkt Nate me streng aan. 'Gedraag je'. Zegt hij grijnzend 'of beter gezegd probeer je te gedragen' zegt hij waarna hij zijn armen om me heen slaat voor een knuffel waarna ik hem hardhandig wegduw. 'veel plezier zusje van me' zegt hij grijnzend terwijl hij terug loopt naar de auto en ze wegrijden. Ik draai me om naar de andere mensen die er al zijn maar besluit niks te zeggen in plaats daarvan laat ik me op de grond zakken naast mijn koffer en staar ik voor me uit.

---

When you're broken and you're shatterd love will save you from disaster.

Michael Ethan Collins

Ik kreun even ,mijn wakker was al gegaan ,maar ik raakte bijna niet uit mijn bed. Die 500 push ups ,hebben me echt spierpijn bezorgd ,nu weet ik het ook wel. Niet aan de alcohol komen.Ik fris me even op en daarna doe ik zo vlug als ik kan mijn uniform en schoenen aan.
Gelukkig was ik nog net optijd aangekomen ,want zin in nog meer gedril had ik niet.
Ik ga even met een hand door mijn haar en wacht dan ,niet veel later waren er al 2 meisjes aangekomen ,de ene leek te koppig om recht te blijven staan,de andere had het lef om tegen de sergeant te praten ,zonder toestemming.
Ik weet dat we probleem kinderen op het betere pad moeten helpen ,maar ik weet nu al zeker dat ze niet gauw dingen zullen uitsteken als ze de verschillende soorten straffen ontdekken. Van push ups ,tot toiletten schoonmaken ,dat nog ergere dingen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Darcelle Diann Smith.
Met knallende ruzie zat ik in de auto naar een kamp, omdat ze me niet meer 'onder handen' kondem nemen. Ik was zogenaamd hét probleem in huis, ja dag. "Darcelle, verdomme! Doe normaal, ik rijd auto," schreeuwde mijn stiefmoeder kwaad nadat ik haar een trap had gegeven en daarom onze auto in de berm belandde. "Oh ja? Ik noem dit geen auto rijden hoor," grijnsde ik en haalde mijn lange, bleke vingers door mijn maroon gekleurde haalr. "Jezus, Darcelle, ben je wel goed in je hoofd?! Het had heel anders kunnen aflopen!" Schreeuwde mijn vader toen boos. Verveeld haalde ik mijn schouders op en stopte mijn oortjes in waarna ik mijn geluid op honderd procent zette. Mijn hoofd leunde tegen het raam en ik keek naar buiten. Natuurlijk was ik het probleem, hun maken mij boos, dan kunnen ze dit wel verwachten. Als hun fatsoenlijk tegn mij doen, doe ik dat terug. Maar nee.
De auto kwam weer in beweging en mijn stiefmoeder reed naar het kamp waar ik heen gestuurd werd voor mijn 'problemen'.
Een kwartier later later kwamen we aan en deed ik mijn oordopjes uit. Ik opende het portier en pakte mijn bagage uit de kofferbak. Zonder gedag te zeggen liep ik het terrein op en keek om me heen

[Slecht stukje, sorry ]

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 15:54 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Alexandra Hillary George

"Het kan gewoon niet meer. Dit al de zoveelste keer deze maand. Op deze school kunnen we geen leerlingen houden die een gevaar is voor de andere." zei de directeur. Ik zat er maar nonchalant en ongeïnteresseerd bij. So what, als ik iemand in elkaar sla hebben ze het aan zichzelf te danken.. 'Was het zo ernstig?' vraagt mijn pleegvader verbaasd. Hij wist dat ik wat mensen in elkaar had geslagen, maar ik zeg het eerlijk. Deze keer was het wel erger, vooral omdat er in de eerste vijf minuten niemand was die me tegen hield. ''James heeft zijn ribben gebroken, zijn arm gebroken, zijn been gekneusd, twee blauwe ogen een gebroken kaak en hij mist een paar tanden." zei me directeur en ik hoorde de adem van mijn pleegouders gewoon stokken..
En dat was het moment dat ze het niet meer aankonden. Ze waren het helemaal zat en besloten om me dan maar naar een of andere militaire school te sturen. Ik heb niks meer tegen ze gezegd toen ik het hoorde, dus al twee weken lang niet. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik zet mijn cap weer op. Ik kijk uit het raampje van de Ferarri en zie dat we langzaam stoppen. Mijn ogen glijden over het gebouw en ik frons. En hier moest ik een paar jaar doorbrengen. God, dit is erg... 'We zijn er.. Gedraag je deze keer asje...' voor mijn pleegvader verder kon praten was ik al uitgestapt. Ik hijs mijn Birkin tas over mijn schouder en open de kofferbak. Ik haal mijn grote, witte koffer eruit en loop naar het veldje. Verveeld zet ik mijn koffer neer en ga erop zitten. Ik haal mijn sigaretten uit mijn zak en vis uit het pakje ook mijn diamanten aansteker. Uit mijn andere zak haal ik mijn Iphone 5 en ik begin verveeld te smsen. Ja, ik wacht af hoor. Je denkt toch zeker niet dat ik zelf mijn koffer ga dragen?

---

El Diablo.

Sergeant Mitchell
Ik draaide mijn hoofd scherp bij de woorden van Drew. Hij heeft vanavond corvee en ik controleer of alles schoon is. Blijf nu maar hier, de nieuwelingen kunnen ieder moment verschijnen." Bij die woorden verscheen de eerste. Direct had ik de neiging haar bij de lurven te grijpen. "Sergeant Mitchell en zo dien ik ook aangesproken te worden, jonge dame."Mijn toon was streng en vol overwicht. Ik wilde respect en dat zou ik krijgen ook. Ik zag de andere meiden aankomen terwijl de jongens ook aan kwamen druppelen. Gister had ik ze strenger dan normaal aangepakt, maar dat betekende niet dat ze nu laat mochten komen. Ik verzon er wel wat op. Toen ik een meisje een pak sigaretten en een telefoon zag pakken zette ik een stevige pas ik naar haar toe. Voor haar houd ik halt en ik haal de sigaretten uit haar ene hand en de telefoon uit haar andere. "Geen mobieltjes op het terrein en er wordt ook niet gerookt." Ik draaide me naar de rest. "Dat geld voor iedereen. Er wordt niet gerookt, gedronken of aan drugs gedaan hier. Ook worden alle mobieltjes en andere apparaten ingeleverd. Als bij verdere inspecties er een gevonden wordt volgen er sancties." Ik stopte beide voorwerpen in mijn binnenzak en liep terug naar de poort.

Max Schneider
Ik schrok op toen de klok 10 sloeg. Ik was al vroeg wakker geweest, maar ik was veels te druk bezig geweest met een liedje schrijven. "Shit" vloekte ik zacht binnens monds. Ik vloog mijn kisten aan en deed ze stevig vast. ik ging snel nog even met mijn handen door mijn warrige zwarte krullen voor ik naar buiten vloog in mijn witte hemd en camo broek. Echt representatief was ik niet, maar het was beter dan echt te laat komen. ik wilde namelijk niet weten wat de sergeant dan zou doen. Buiten zag ik al een groep van ons en een groep meiden staan en zitten. De sergeant was duidelijk een preek aan het geven. Ik vond het wel erg vroeg, de vorige groep had dat toch wel uitgesteld tot na het koffers naar binnen sjouwen, maar goed. Ik ging naast Michael staan. "Wat heb ik gemist?" fluister ik hem toe. Ik hoopte neit te veel, want ik wilde echt niet de wc's boenen ofzo.

---

Bowties were never Cooler

Michael Ethan Collins

Ik zag hoe Sergeant Mitchell begon tegen het ene meisje en daarna ,de sigaretten en mobieltje van het andere meisje afpakte.
"Geen mobieltjes op het terrein en er wordt ook niet gerookt." ze hij streng en draaide zich naar de rest van ons"Dat geld voor iedereen. Er wordt niet gerookt, gedronken of aan drugs gedaan hier. Ook worden alle mobieltjes en andere apparaten ingeleverd. Als bij verdere inspecties er een gevonden wordt volgen er sancties." eindigde hij zijn preek ,waarna hij de spullen in zijn binnenzak stak en terug aan de poort ging staan.
Sancties ,ja daar weet ik jammer genoeg veel ,te veel van af en mijn rug voelt het ook nog steeds.
Max ,die blijkbaar zoals de meeste van ons ook te laat was ,liep naar me toe en ging naast me staan.
"Wat heb ik gemist?" fluisterde hij naar me.
"Niet zo heel veel,er zijn al een paar meiden en ze hebben meteen al sergeant Mitchell op zijn normale humeur ontmoet."fluister ik naar hem.
Tja de sergeant kon nog veel erger zijn dan dit ,dat is zeker.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Max Schneider
Ik luisterde naar Michael. Ik knikte. Ik wist hoe erg hij kon zijn, maar soms was hij echt ook wel erg chill. Soms hadden we wel kampvuur avonden hier op de academie, of training op het strand. Ik snapte wel dat hij streng was zo'n eerste dag. Deze meisjes zagen er nou niet echt uit als gehoorzame recruten, zoals wij meestal waren. Ik keek naar hem, die een vol uniform aan had. Ik had vanochtend alleen een hemd en een broek aan gedaan in de veronderstelling dat ik nog wel tijd had om mijn uniform uit de kast te vissen, niet dus. Ik was weer eens opgezogen in de muziek en nu stond ik hier half aangekleed. Het enige was wel dat ik gister mijn schoenen had gepoetst, dus daar kon ik ten minste geen straf voor krijgen. Ik veegde nog eens mijn zwarte krullen uit mijn ogen en keek naar de meisjes. Ik had zo het gevoel dat die het hier nog heel zwaar zouden krijgen, zeker als de sergeant zo zou blijven. Al zou dat voor ons jongens ook betekenen dat we op onze strepen moeten passen. "Weet jij wat we gaan doen vandaag?" vroeg ik aan hem, nogsteeds fluisterend. Kletsmajoren had de sergeant het ook niet op. Ik snapte een ding alleen niet dat ze zo veel spullen bij zich hadden. Ik was hier gekomen met een half volle plunjebaal, een ukelele en een gitaar. Het enige wat je hier droeg waren toch uniforms, meestal gewoon je camokleren die je hier kreeg, en het maakte toch niet uit hoe je eruit zag want je werd toch wel vies.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 23:10 ]

---

Bowties were never Cooler

(Kamer indeling?)

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,