Letterlijk.’
Het meisje stond alleen in de trainingszaal. Het was doodstil en haar instinct zei dat de stilte elk moment doorbroken kon worden. Nerveus voor wat er komende was, frunnikte ze wat met haar donkerbruine haar.
Haar instinct had gelijk, want op dat moment werd er een jongen binnen gevoerd. Hij spartelde wild tegen, totdat hij een klap kreeg en hij ineen kromp.
De jongen was een stuk ouder en daarmee ook veel langer en gespierder. Hij had donkerblond haar dat net iets over zijn ogen viel, waardoor ze niet kon zien welke kleur ze waren.
Deze jongen werd gevolgd door een man, die ook wel bekend stond als de hoofdtrainer. Hij was niet bijzonder lang, maar zo breed dat hij met één blik iedereen al kon tegenhouden. Behalve in de oorlog dan.
De man greep haar ruw bij de polsen en trok haar naar hem toe. Haar oceaanblauwe ogen stonden groot en angstig. Haar hart bonkte als een bezetene in haar keel.
‘Omdat dit je eerste keer is dat je in slaap bent gevallen tijdens je wacht, zie ik het door de vingers. Nouja, deels dan.’ De man keek het kind woest aan en liet haar polsen los. Hij drukte een klein handpistool in haar handen, waar ze bang naar keek.
‘Je weet wat je te doen staat.’ Langzaam schudde ze haar hoofd. Ze wist zeker wat het betekende als je in slaap was gevallen tijdens je wacht. Dan bracht je de anderen in gevaar, dus werd je geëxecuteerd.
‘Doe het, of wil je de rollen omdraaien?’ Tranen welden op in haar ogen. Niet huilen. Geen zwakte tonen. Ze keek op en zag dat de jongen aan een paal was vastgebonden. Zijn handen op zijn rug en een stuk tape voor zijn mond.
Met trillende handen hief ze het zware object en legde ze haar vingers op de trekker. Dit had ze vaker gedaan, veel vaker, maar nog nooit met een levend object.
‘SCHIET!’ schreeuwde de man. Het meisje sloot haar ogen. Ze kon het niet. Ze kon het niet. Des te langer ze nadacht over wat ze moest doen, des te angstiger ze werd.
Ze hoorde voetstappen in haar richting komen en meteen ging ze klaarstaan om te schieten. De angst voor de man was dan toch overheersend over de angst voor de daad.
Ze haalde de trekker over en een enorme knal klonk. Het vreselijke geluid ging door merg en been en de rillingen schoten over haar rug. Haar ogen had ze uit reflex dichtgeknepen. Langzaam rolde er een traan uit haar gesloten ogen.
Toen ze zich realiseerde wat ze gedaan had, liet ze het pistool uit haar hand vallen. Het geluid van het metaal op de grond klonk door de trainingszaal. Haar ogen schoten open, toen ze een hand op haar schouder voelde.
‘Ogen open houden! In een oorlog kan je het niet permitteren om met gesloten ogen rond te schieten!’ De woorden drongen niet tot haar door, want het enige wat ze zag was de jongen. Hij was dood. Bloed van hem droop uit zijn wond, die net boven zijn hart zat.
De man verdween uit de kamer en het meisje liet zich op de grond zakken. Zacht begon ze te snikken. Een gedood en nog vele te gaan..
Spiral
straks -kwartier ofzo- zal ik een keus maken.
