Oké, ik was zo vrolijk. En nu ben ik weer helemaal pissed off. Ik ben dus dit jaar in plaats van Nederlands Kampioen derde van Nederland geworden. Nou, mijn 'moeder' was echt heel boos. Want ik was niet hoog genoeg geëindigt. Komop, het is van heel Nederland, dit jaar een nog hoger niveau en i ben freaking ZIEK. Ik mocht geen wedstrijden meer rijden. Nu heb ik vandaag en gisteren wel gereden. Maar het zou mijn laatste wedstrijd worden. (Daar was ik niet blij over, maar daar heb ik me overheen gezet.) En nu heeft ze ineens bedacht dat mijn paard weg moet. Mijn paard is mijn alles als het ware, echt. Maar dat k*twijf wilt hem verkopen. Ik betaal hem ZELF. Echt, het is nou niet het meest veilige paard ooit. maar hij is geweldig, en het is mijn enige 'vriend' op dit moment. Omdat ik verder gewoon niemand heb. Ik betaal alles zelf, doe alles zelf, zelfs in mijn rolstoel doe ik alles om hem te kunnen houden, en het lukt me. Ik kan gewoon niet oznder hem. Dat is mijn verjaardagscadeau: Mijn paard gaat weg.
Serieus, ik heb alles moeten opgeven voor dat hele ziekzijn gebeuren. Ik heb geen toekomst buiten het paardrijden meer, en zelfs dat moet ik opgeven.
IK BEN GEWOON ZO BOOS.
Reality's overrated.