WildSprinkle schreef:
(...)
Ik dacht dat dat alleen was voor school resultaten enzo.
Maar vertel meer erover aub 
Oké, maar dat wordt wel een pittig lang verhaal.
In de tweede kreeg ik voor het eerst echte problemen. Ik had black-outs en soms zelfs hyperventilatie-aanvallen. Ook bij toetsen. Toen is er dus door mijn mentor (zonder testen of zo) faalangst geconstateerd. Hij heeft mij toen geholpen zekerder te worden omtrent mijn toetsen, door mij te laten zien dat ik het wel kon en als het even niet ging het geen ramp was. Dat werkte en daarom heb ik toen geen training gehad.
In de vierde kreeg ik weer ontzettende last. Thuis ging het niet lekker en aangezien ik de jongste ben, was ik vaak de dupe van iedereen zijn chagrijnige buien. Ik mocht niks zeggen, want alles was toch fout. Toen ik tijdens het dansen dus begon te hyperventileren, heeft een vriend van mij mij geholpen. Een paar dagen later had ik weer last, omdat ik er met mijn "vriendengroep" over probeerde praten en ik gelijk een aanstelster genoemd werd, etc. Omdat die vriend die mij geholpen had, niet in die vriendengroep zat, had ik hem dus gebeld. Hij heeft mij toen naar onze mentor uit de eerste gebracht, aangezien onze mentrix (ook vertrouwenspersoon) er niet was en ik de andere vertrouwenspersoon niet kende. Hij heeft mij toen tijdelijk geholpen.
Dat zelfde jaar barste ik uiteindelijk weer in huilen uit voor de neus van een leraar en die heeft mij naar mijn mentrix gebracht en toen heb ik dus een heel aantal gesprekken gehad met haar en een maatschappelijk werker persoontje. Dat jaar heb ik toen redelijk goed afgesloten. Alles wat in de vierde gebeurde, had echter helemaal geen invloed meer op mijn cijfers. Ik wist immers hoe ik mij voor een toets moest gedragen.
Pas in de vijfde, heb ik om faalangsttraining gevraagd. Ik zat gewoon nog steeds niet lekker in mijn fel en merkte dat ik weer problemen kreeg met mijn toetsen, omdat we overladen werden met werk. Ik moest dus eerst van die testen doen en daar kwam uit dat ik zeer veel last had van faalangst (er kwam zeg maar overal het ergst uit :') . Toen we met de trainingen begonnen, kwam de lerares er al snel achter dat ik sociale faalangst had. Zij heeft toen, hoewel mijn cijfers altijd gewoon goed genoeg zijn geweest, geholpen. Weliswaar met wat moeite, want ze had nog nooit een geval zoals ik gehad, maar het heeft wel heel goed geholpen. Ik heb bijna nooit meer dat ik moet hyperventileren en als ik er last van heb, krijg ik het steeds beter onder controle. Ik wist mij zelfs tijdens een presentatie voor de klas te herstellen na een black-out, door simpelweg een oefening te doen. (irrealistische gedachten omzetten. Dat moet ik zeg maar standaard doen en hoe sneller mij dat lukt, hoe beter mijn reacties zijn)
Happy Birthday my Potter!
