Blake Field Fantasy High School | RPG - Speeltopics

Ooit was de wereld vol met verschillende soorten wezens, er zijn altijd al magiërs en andere varianten geweest en dit geld ook voor stuurders. De mensen hebben er echter nooit mee te maken gehad omdat de stuurders te veel op normale mensen lijken. De stuurders hebben zich eeuwenlang verborgen gehouden voor de mens door een eigen stad op aarde te creeëren, alleen de andere mythische wezens wisten hiervan. Omdat er alleen maar stuurders in de stad woonden heeft nooit iemand de stad over kunnen nemen. Maar na een groot gevecht waren er nog maar een honderdtal aan stuurders over, ze besloten zich te verspreiden over de wereld, en hun stuurdersidentiteit te laten varen. De stad ligt dus nog ergens in de bossen. Er zijn ondertussen al honderden generaties aan stuurders geweest, maar er is niemand geweest die de stad ooit nog heeft teruggevonden, aangezien deze alleen zichtbaar is voor stuurders die dingen onzichtbaar kunnen maken of helder kunnen zien. De stuurders denken echter dat de stad in de buurt van Blake Field High ligt. Er zijn al honderden stuurders naar op zoek geweest, maar niemand is ooit levend teruggekomen van deze queeste, en heeft dus het verhaal door kunnen vertellen. Het is dan ook geen geheim dat de stuurders de hoop op de oude stad sinds een paar jaar hebben laten varen. Er zijn weer veel jonge stuurders, en dit heeft een groot voordeel, want hiermee kunnen de oude stuurders een bevolking creeëren die net zo groot was als de oude, en met deze bevolking een nieuwe stad maken, waar ze weer in vrede kunnen leven.

Er zijn verschillende personages in de school:
Het Schoolhoofd, Araelia Nods, Leven en Emotie.
De Conciërge, Marvin Conrad, Verschijnselen en Levitatie.
De Bibliothecaresse, Larenta Bardou, Muziek en Geluid.
De Bibliothecaris, Louis Fenri, Helderwaarnemend.
Leraar Krachten, Taylor Barakat, Verschijnselen en Levitatie.
Leraar Verdediging, Duncan Anderson, Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling.
Leraar Aanvallen, Davis Brown, Vuur en Warmte.

---

Regels:
- Géén one-liners.
- Geen perfecte personages.
- Houd het realistisch, voor zover dat kan in een fantasy-RPG, haha.
- Off-topic in quotes.
- Meld het als je langere tijd offline bent (hele dagen).

---

Leerlingen:

Lucht en Wind

Aarde en Flora

Patch Dave Di Lorenzo - Winterwolves

Water en IJs

Vuur en Warmte

Ricardo Drake Aiden Haglesbury - x Destine

Muziek en Geluid

June Alison Morrinson - Sourire
Mo Montrose - Cheesburger

Leven en Emotie

Verschijnselen en Levitatie

Angela "Angel" Raven Moore - Winterwolves

Energie en Tijd

Zurie Pricilla Wilde - Rider

Helderwaarnemend

Tyler Jay Valentino - Malino

Beeld en Gedachte

Chloedette "Chloe" Libby Morgan - AppleBottom
Alyson Rose Valentino - Malino

Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling

Aimée Yara Bennett - Erestor

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 12:05 ]

June Alison Morrinson.

Ik keek naar het vuursturen. Het was geweldig! Hij had het zo goed onder controle. Echt magisch. Ik kon er wel uren naar blijven kijken. Vroeger ging ik ook vaak naar goochelshows. Ik wist wel dat het hartstikke oplichters waren, maar die vingervlugheid, prachtig. ´Wauw!´ zei ik en ik klapte in mijn handen. ´Je bent echt super goed!´ zei ik en ik glimlachte. ´Daar hou ik je aan Haglesbury´ zei ik lachend. Ik knikte. ´Oke, zie je bij het diner.´ zei ik glimlachend. Ik moest mijn tijd nog maar eens zien te vullen aangezien ik al klaar was met uitpakken en na het eten zou douchen.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Mijn topics. ]

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

Ik hoorde hoe iemand mij inhaalde en naast mij kwam lopen, wat mij lichtelijk verbaasde. De meeste mensen vonden mij nou niet bepaald aardig en vermeden mij. Ik was dan ook niet iemand die haar mening voor zich hield en tja, dan kwam ik nog wel eens over als een "bitch". Ik zou het liever eerlijk en oprecht noemen -ik was hierdoor immers geen schijnheilige truttebel- maar sommige lichtgeraakte zielen konden de waarheid helaas niet aan. De jongen die naast mij kwam lopen, wilde ik dan ook bijna als dapper bestempelen. Ik kwam echter tot de conclusie dat ik hem nog nooit gezien had, wat betekende dat hij haast wel nieuw moest zijn.
'Hey, ik ben Mo.' Voor ik antwoord gaf, knipte ik met mijn vingers en stopte zo even de tijd. Dit was mij tot nu toe altijd makkelijker afgegaan dan vooruit of achteruit spoelen, hoewel het zwaar was het lang, tien minuten of zo, vol te houden. Ik had nu dus wel meer dan genoeg tijd om de jongen even te bekijken. Hij was hier overduidelijk nog nooit geweest. Al zou ik mijn drie jaren terugspoelen, nooit zou ik zijn gezicht tegenkomen. Ook zijn naam kwam mij niet bekend voor. Hij had meerdere muziekinstrumenten bij zich, wat zijn bagage een stuk zwaarder maakte dan die van de gemiddelde nieuwe student. Ik gokte dus op muziek en geluid, maar je kon het nooit met zekerheid zeggen.
Ik knipte weer met mijn vingers en zwaaide even met mijn hand voor zijn ogen. 'Ben je er weer?' vroeg ik hem, maar ging verder zonder op antwoord te wachten. Dit gedeelte van mijn krachten had ik na drie jaar echt wel onder controle en dus was hij er weer helemaal bij. 'Je bent nieuw, ik ken je in ieder geval niet. Wat zijn je krachten? Muziek en geluid?' Ik hield mijn hoofd ietwat schuin en keek hem aan. Toen bedacht ik mij dat ik mijn naam nog niet gezegd had. 'Ik ben trouwens Zurie.'

---

Happy Birthday my Potter!

Tyler Jay Valentino

Ze glimlacht terug, maar ik zie duidelijk dat het nep is. Ik kan dat makkelijk zien, maar ik zeg er maar niks over. 'Het gaat wel.' zegt ze waarna ze op haar lip bijt. 'Wat voor krachten heb jij?' vraagt ze. 'Helderwaarnemend' zeg ik en en krab even in mijn nek. Mijn hand glijd kort over mijn shirt met V-hals waardoor je mijn spieren nog wat beter ziet. 'En jij Moore? Ik heb je wel eens zien lopen, maar ik ken je niet echt.' lach ik...

---

El Diablo.

Mo montrose
Ze zwaaide met haar hand voor mijn ogen. 'Ben je er weer?' Het duurde even maar er begon een lampje te branden. Ze had een van haar kachten gebruikt. Ik vernauwde mijn ogen even, wat voor krachten had ze. Wie weet wat ze wel niet met me gedaan had. Ze ging verder met praten voor ik er helemaal uit was of ze iets slechts had gedaan of niet. 'Je bent nieuw, ik ken je in ieder geval niet. Wat zijn je krachten? Muziek en geluid?' Ze hield haar hoofd ietwat schuin na deze woordenreeks. Ik vroeg me af of ze gedachtes kon lezen, ze wist mijn kracht in een keer. Hoewel ik betwijfelde of iemand met een andere kracht zoveel instrumenten bij had. 'Ik ben trouwens Zurie', zei ze. Misschien was het het makkelijkste als ik haar gewoon vroeg welke kracht ze had in plaats van er over na te blijven denken. 'Aangenaam', glimlachte ik. 'Ik ben inderdaad nieuw en mijn krachten zijn inderdaad muziek en geluid en die van jou?'

---

The big big bang The reason I'm alive

Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

'Aangenaam,' kwam er uit zijn mond, terwijl hij er nog bij glimlachte ook. Ik fronste even en bekeek de jongen nogmaals, dit keer zonder de tijd te stoppen. 'Ik ben inderdaad nieuw en mijn krachten zijn inderdaad muziek en geluid en die van jou?' Ik grijnsde en gaf mijzelf in mijn verbeelding een schouderklopje, aangezien ik beide punten juist had geraden. Hoewel ik natuurlijk wel de tijd had gehad om goed te bestuderen en na te denken, maar alsnog. Het was niet dat ik zijn gedachten of emoties kon lezen of zo en dus vond ik het nog wel goed van mijzelf dat ik het goed had geraden.
'Tijd en energie,' antwoordde ik hem uiteindelijk, aangezien hij naar mijn idee het antwoord wel waardig was. Bovendien wist ik ook de zijne en het was dan wel zo eerlijk, als hij de mijne ook wist. 'Ik stop wel vaker de tijd om dingen beter te bekijken of iets in die richting. Maar maak je geen zorgen, ik doe er verder geen enge dingen mee.' Aangezien hij het vast wel kon hebben, voor zover ik het tot nu toe kon inschatten, voegde ik daar nog 'Je moet je pas zorgen gaan maken, wanneer je je wat slapjes of futloos voelt,' aan toe en besloot mijn zin met een knipoog.

---

Happy Birthday my Potter!

June Alison Morinson.

Ik liep mijn kamer uit de gang op. Misschien waren hier wel mensen waarmee ik kon praten, ik had echt geen zin om me te vervelen. Na even gelopen te hebben zag ik Tyler en Angela staan. Tyler was de oudere broer van Alyson. En Angela kende ik niet echt. Ik kende Tyler alleen omdat Alyson in het zelfde jaar zit als mij. Hij is nu volgens mij oudere jaar. 'Hey' zei ik toen ik bij ze ging staan. Ik wist niet of dit wel zo'n goed idee was, aangezien Tyler soms nog wel arrogant kan zijn. Maar ach, misschien was hij wel veranderd. In mijn eerste jaar hier op school, viel ik als een blok voor. You know. Het jonge meisje die een crush heeft op een jongen die twee jaar hoger zit. Maar goed, zoals verwacht zag hij me niet staan. Letterlijk en figuurlijk. Wie valt er dan ook op een meisje dat twee jaar lager zit? In de tweede nam het wel wat af en begon ik me zelfs te irriteren aan hem. Hij weet dat hij sexy en knap is, ja, ik geef het toe. Hij mag er best wezen, net zoals de meeste jongens hier op school. Maar, het punt is, is dat hij het weet en dat is echt irritant, dan doet hij volgens hem iets heel sexy's maar soms, zet hij zichzelf echt voor schut. Ik keek even snel de gang rond. Op zoek naar Alyson. Ik zal het Tyler zo wel vragen.

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 10:13 ]

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Mo Montrose
Zurie grijnsde, waarschijnlijk omdat ze goed had gegokt wat mijn krachten waren. Heel even was het stil. ''Tijd en energie', zei ze. 'Ik stop wel vaker de tijd om dingen beter te bekijken of iets in die richting. Maar maak je geen zorgen, ik doe er verder geen enge dingen mee'. Toen viel het kwartje pas, ze had net de tijd gestopt! Vandaar dat ze dat vroeg. 'Je moet je pas zorgen gaan maken, wanneer je je wat slapjes of futloos voelt'. Mijn ogen vernauwde zich daar weer bij. Wat voor engs was ze nu weer van plan. Toen er een knipoog achteraan kwam besloot ik het niet al te serieus te nemen. Ik moest daar echt mee ophouden, bij alles wat iemand zei twijfelen aan hoe ze het bedoelde. Ik kon het me zelf niet kwalijk nemen, op mijn ouders na kende ik niemand die speciale krachten had en ik wist dus ook niet precies hoe elke kracht werkte. Nou ja, het zou allemaal wel loslopen. 'Vertel eens, heb jij enig idee waar ik naar toe moet, mijn gitaar lijkt met de seconde zwaarder te worden', zei ik.

---

The big big bang The reason I'm alive

Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

Zijn ogen vernauwden zich tot kleine spleetjes vol wantrouwen, maar hij leek toch te besluiten dat ik het niet slecht bedoelde. Ik vroeg mij af hoeveel hij kon hebben voor hij helemaal zou doordraaien en zichzelf in zijn kamer op zou sluiten uit angst voor wat er met hem kon gebeuren op deze school, maar ik besloot het maar niet uit te testen. Ik was bot en direct, niet door en door slecht. En op het moment viel er niets bots te zeggen, dus was ik nog redelijk aardig. Op het gebruiken van mijn krachten zonder te melden wat ik deed na dan, maar kom op, dat deed iedereen hier toch zeker wel eens?
'Vertel eens, heb jij enig idee waar ik naartoe moet, mijn gitaar lijkt met de seconde zwaarder te worden,' vroeg hij en aangezien ik toch al voor mijn doen vriendelijk was tegen deze nieuweling, kon ik dat net zo goed nog wel even blijven doen. Natuurlijk niet al te vriendelijk, want dat was saai. Bovendien was het best wel opvallend dat bijna geen enkel nieuw persoon wist waar hij of zij precies heen moest. Had niemand hier dan een bovennatuurlijk richtingsgevoel of zo?
'Nieuwelingen ook altijd met hun probleempjes als niet weten waar ze heen moeten,' mompelde ik dan ook. 'Maar ja, ik kan je wel helpen. Heb je een kamernummer of zo gekregen? Anders moeten we eerst langs de conciërge. Je bent wel gewaarschuwd. Hij kan verschijnselen en levitatie. Soms echt niet grappig.'

---

Happy Birthday my Potter!

Mo montrose
'Nieuwelingen ook altijd met hun probleempjes als niet weten waar ze heen moeten', mompelde ze. Ik rolde met mijn ogen, wat kon ik daar nou aan doen. Een zucht verliet mijn mond, ik had geen idee of ik haar aardig vond of niet. Maar ja, ik kan je wel helpen. Heb je een kamernummer of zo gekregen? Anders moeten we eerst langs de conciërge. Je bent wel gewaarschuwd. Hij kan verschijnselen en levitatie. Soms echt niet grappig'. Ze was dus wel aardig genoeg om me te helpen, dat was in elk geval iets. 'Op naar die conciërge dan maar en als ik vragen mag, waar is die?' Als hij niet ineens voor me neus verschijn voegde ik er in gedachte aan toe. Niet erg logies trouwens, hij wist immers vast niet dat ik hem nodig had.

---

The big big bang The reason I'm alive

Aimée Yara Bennett
Langzaam komt de auto tot stilstand. Ik kijk uit op het bospad die naar de school leidt. Ik volg mijn moeder haar voorbeeld door de auto uit te stappen. Mijn ogen speuren de omgeving af op zoek naar bekenden, dat zou de wandeling toch wat gezelliger maken. Tot mijn teleurstelling is er niemand te bekennen. De koffers staan ondertussen al naast de auto, mijn moeder staat erbij. Het is nooit leuk om afscheid te moeten nemen, zeker niet als het voor een lange periode is. Met uitgestrekte armen loop ik naar haar toe voor een omhelzing. 'Pas goed op jezelf.' Spreekt ze me toe. Glimlachend zet ik weer een stap naar achter zodat ze in de auto kan stappen. 'Altijd.' De motor wordt opgestart en zwaaiend kijk ik de auto na. Zuchtend pak ik de twee koffers, waarvan er één gelukkig een rolkoffer is, en begin te lopen. Na enkele minuten zie ik twee gedaantes in de verte verschijnen. Een jongen en meisje als ik het goed zie. Ik stop met lopen voor extra concentratie. Ik heb immers de laatste tijd niets met mijn kracht gedaan. Mijn ogen gaan dicht en ik adem diep in. Geconcentreerd maak ik mezelf en koffers onzichtbaar. Even later open ik mijn ogen alweer om verder te lopen. Ik probeer wat minder geluid te maken, maar kan niet voorkomen dat er af en toe wat takjes onder mijn voeten breken. Steeds dichter nader ik het tweetal, die het niet over bijzondere dingen hebben. Het meisje ken ik bij naam, Zurie, verder niet. De jongen heb ik hier nog niet gezien. Ik heb het lef niet om erlangs te lopen, bang om betrapt te worden. Op een aantal meter afstand volg ik het gesprek.

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 10:43 ]

---

“My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

Drake
Ik pakte mijn tas en koffer op en liep naar de gang, waar ik op zoek ging naar mijn kamer, nummer 107. Aangekomen bij de deur stootte ik die open en liep ik mijn kamer binnen. Aan de muur hingen de foto's van mijn oom en mij die we de afgelopen zomers hadden gemaakt. Ik legde mijn weekeindtas op mijn bed en zette mijn rolkoffer tegen mijn tas aan. Daarna schoof ik de gordijnen dicht en ging ik in meditatiehouding op de vloer zitten. "Eerst maar weer eens wat proberen.." zei ik zachtjess tegen mezelf, waarna ik mijn ogen sloot en me concentreerde op mijn lichaamstemperatuur.

Angela "Angel" Raven Moore ll Verschijnselen en Levitatie

'Helderwaarnemend' Zegt hij en hij krabt even in zijn nek. Zijn hand glijd kort over zijn shirt met V-hals waardoor je zijn spieren nog wat beter kunt zien. Maar ik besteed er mijn aandacht niet aan.
Omdat hij helderwaarnemend is kan hij meer opmerken dan andere mensen. Ik moet dus uitkijken bij hem.
'En jij Moore? Ik heb je wel eens zien lopen, maar ik ken je niet echt.' Lacht hij. Ik trek een wenkbrauw op, een beetje verbaasd dat hij mijn achternaam kent.
'Verschijnselen en Levitatie. En ik heet Angela, Moore is mijn achternaam.' Ik denk dat hij wel weet dat Moore mijn achternaam is.
'Ik ken jou anders ook niet echt.' Zeg ik tegen hem. Waarschijnlijk praat ik nu meer dan ik in maanden heb gedaan.

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

'Op naar die conciërge dan maar en als ik vragen mag, waar is die?' Ik grinnikte zachtjes om zijn vraag. De conciërge, Marvin Conrad, had eigenlijk een redelijk druk bestaan, maar hem vinden was nooit echt een probleem geweest. Vooral niet na drie jaar lang trainen. Het was een energieke man en dus voor mij vaak te vinden, voor hij te zien was. Ik vond het namelijk een stuk makkelijker om de energie op te sporen, dan om die ook daadwerkelijk te sturen. Het uitzuigen van iemands energie en deze voor jezelf gebruiken, was niet bepaald iets waar ik heel goed in was.
'Hij is meestal wel goed te vinden hoor. Het is een energiek persoon, dus dat moet wel goed komen. Energie is moeilijk te verbergen,' vertelde ik Mo en ik liet mijn hand even door de lucht naast hem gaan. 'Ik merk dat de tassen zwaar zijn, omdat ik voel dat je energie niveau lager wordt. Het is niet dat ik een soort energie bron kan zien of zo. Meer dat ik het aanvoel. Dus ik merk mensen vaak eerder op dan dat ik ze zie. Hoewel ik wel heel veel menselijke energie van je af voel komen,' zei ik en toen ik dat laatste opmerkte, verscheen er een verbaasde uitdrukking op mijn gezicht. Het was haast of hij het dubbele van een gemiddeld mens had. Alsof er nog iemand in de buurt moest staan, maar er was verder niemand.
Ik haalde mijn schouders op en liep verder. 'In ieder geval kunnen we hem dus vast wel vinden. Hij vertelt het kamernummer en voilà, ik kan je naar je kamer brengen.'

---

Happy Birthday my Potter!

Tyler Jay Valentino

Ze trekt een wenkbrauw op, vast verbaasd dat ik haar achternaam ken. 'Verschijnselen en Levitatie. En ik heet Angela, Moore is mijn achternaam.' zegt ze en ik knik. 'Weet ik toch.' grinnik ik. 'Ik ken jou anders ook niet echt.' vervolgt ze en ik moet kort lachen. 'Tyler, Tyler Valentino.' stel ik mezelf voor. '5e jaar, over 5 dagen 19 jaar wat wil je nog meer weten?' lach ik. 'Hey' hoor ik opeens en ik kijk naast me. June.. Leuke meid hoor, maargoed.. 'Hey babe.' grijns ik.

---

El Diablo.