Just A Dark Forest.. // One Direction // 01 - Speeltopics

Wat als je moeder zegt dat je op kamp moet..
Wat als er geen begeleiding mee gaat..
Wat als je met een jongen of een meisje in èèn tent moet..
Wat als je op een gegeven moment verder van de groep weg moet met je partner..
Wat als het bos overdags mooi is en 's nachts eng en donker..
Wat als er 's nachts rare dingen gebeuren..

Rules;
-One Direction bestaat niet
-Sowieso 3 regels.
-Niemand is perfect.
-Niemand is beter dan de ander, iedereen staat gelijk.
-Iedereen is sowieso voor 1 ding bang.. (Komt later in het verhaal aan toepassing)
-Blijf actief reageren, als je een tijdje afwezig bent meld het eerst even.
-Als je offtopic gaat berichten tussen haakjes: [.........]
-16+ mag maar hou het netjes .

Jongens;
1. Niall Horan || 24121993
2. Harry Styles || Hersheys
3. Liam Payne || Dempsey
4. Louis Tomlinson || 24121993
5. Zayn Malik || Cheeseburger

Meisjes
1. Lauren Ariana Williams || iPayphone
2. Alyson Rose Valentino || Malino
3. Maddison Fay Rylance || BlueHeaven
4. Anna Rose Prime || Hazzakins
5. Yasmin Amelia Jones || Depay

De brief:

Hallo,
Welkom bij ons kamp. Helaas kan er dit maal geen begeleider(s) mee. Ivb angst voor het bos.
Als je in het bos bent kan je niet meer terug. Je zou moeten overleven.

Tip; Neem sowieso vèèl eten en drinken mee. Er is geen supermarkt in de buurt, de begeleider zou voor het eten zorgen maar
Aangezien deze dit maal er niet is moeten jullie zelf voor eten etc. zorgen.

Je zou echt moeten overleven. Er kunnen rare dingen gebeuren in het bos.. Meer zeggen wij niet.

Dan hier de tenten indeling;
Alyson Valentino en Zayn Malik in tent blauw.
Lauren Williams en Niall Horan in tent groen.
Yasmin Jones en Louis Tomlinson in tent rood.
Maddison Rylance en Harry Styles in tent geel
Anna Prime en Liam Payne in tent paars.

Bij elk tentje staan wchokjes met een toilet erin (neem zelf toiletpapier mee)
Bij het kampvuur voor elk tentje staan ook kookgelegenheiden op gas.
Derest zal je zelf moeten uitvinden.


Mvg, Meneer McCurdy
Ps. Je angsten zullen niet veilig zijn...

-
Je begint dat je bij het kamp aankomt.

[ bericht aangepast op 3 juni 2013 - 22:51 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Harry Styles.
Na een paar minuten op de grond te hebben gelegen, besloot ik toch maar om in de tent te gaan liggen. Ik ritste 'm open en kroop naar binnen, om me daar languit op het rechtse matras te laten vallen. Wat natuurlijk weer te klein voor me was, heel fijn. Ik sloot opnieuw mijn ogen en genoot van de rust, die algauw verstoord werd door een 'ook hallo'. Waarna ik mijn ogen open, maar niemand zie, diegene is dus waarschijnlijk alweer naar buiten gelopen. Ik schud kort mijn hoofd, om mijn ogen maar weer te sluiten. Ik sliep toch liever. 'Blijf je daar de hele dag liggen?' Hoorde ik dan toch. Ik opende een oog en keek het meisje aan. 'Als het aan mij ligt wel, ja. En wie mag deze dame dan wel wezen?' Grijnzend leunde ik op mijn ellebogen om het meisje te bekijken. Niet slecht, als ik met haar in een tent zou mogen liggen... Waar ik wel vanuit ging aangezien haar koffers hier stonden, tenminste ik dacht dat het haar koffers zijn.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Maddison Fay Rylance
Ik kijk nog steeds grijnzend naar de jongen en na een tijdje opent hij dan toch een oog en kijkt me aan. 'Als het aan mij ligt wel, ja. En wie mag deze dame dan wel wezen?' hoor ik hem dan grijnzend zeggen terwijl hij op zijn ellebogen leunt en me aankijkt of ja, eerder bekijkt. Maar ik negeer het maar en schud mijn hoofd. 'Maddison, Maddison Fay Rylance. En ik neem aan dat jij Harry bent?' vraag ik dan twijfelend aan de jongen die nog steeds in de tent ligt. Als ik dan kijk naar het matras waar hij op ligt zie ik dat die te klein is en grinnik even, dat probleem zal ik wel niet hebben, zo groot ben ik niet. Ik kijk hem weer aan en bijt zacht op mijn onderlip.

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Harry Styles.
Ik duw mezelf recht overeind en haal kort een hand door mijn krullen, waarna ik uitgekeken ben op het meisje. Het is niet netjes om te lang te staren. Ik grinnik zachtjes en kijk haar opnieuw aan. 'Maddison, Maddison Fay Rylance. En ik neem aan dat jij Harry bent?' Ik knik langzaam, voordat ik de tent uit kruip, want die tent is natuurlijk ook veel te klein voor mij. Eenmaal uit de tent ga ik recht staan en steek netjes mijn hand naar haar uit. 'Dat klopt, Harry Styles, aangenaam kennis te maken.' Een grijns verschijnt rond mijn lippen, ik pak haar hand vast om daar een kusje op te drukken en vervolgens naast haar op de boomstronk te gaan zitten. 'En wat brengt jou op dit fantastische kamp?' Een grinnik verlaat mijn mond en ik kijk haar schuin aan.

---

stay safe because I like being alive at the same time as you

Maddison Fay Rylance
Hij duwt zichzelf uiteindelijk overeind en haalt zijn ogen van me af, waarna hij m daarna weer aankijkt en ik grinnik ook even. Hij knikt dan als ik vraag of hij Harry is en hij kruipt uit de veel te kleine tent en gaat recht staan zodra hij weer buiten staat. I moet nu op kijken om hem aan te kijken en bijt even zacht op mijn onderlip. Hij steekt nu zijn hand uit en ik verwacht dat hij mijn hand wil schudden, maar inplaats daarvan pakt hij grijnzend mijn hand vast om daar een kusje op te drukken en ik bloos licht en grinnik even. 'Dat klopt, Harry Styles, aangenaam kennis te maken.' zegt hij en knik even trek mijn hand dan weer terug waarna hij plaats neemt op de boomstronk naast me. 'Ook aangenaam, het lijkt er dus op dat wij dan kamer- uhm, tentgenootjes zijn.' zeg ik grinnikend en lach even. 'En wat brengt jou op dit fantastische kamp?' hoor ik hem dan vragen terwijl een grinnik zijn mond verlaat en hij me schijn aankijkt. Ik kijk even naar voren en haal mijn schouders op en kijk Harry dan weer aan. 'Mijn ouders hebben me hiernaartoe gestuurd, ze zeiden iets van dat ik volwassener en zelfstandiger moet worden of zoiets, eerlijk gezegd, ik weet het niet precies, ik heb niet echt geluisterd.' zeg ik dan, het laatste toch wel lachend. 'En jij, je lijkt me ook niet echt bepaald een type voor hier.' zeg ik grijnzend en kijk hem nieuwsgierig aan.

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Yasmin Jones
Hij grijnsde en keek met pretoogjes opzij. Zijn ogen waren mooi, viel me nu pas op. Een paar kleine twinkeltjes leek ik te ontdekken in zijn enthousiasme. 'Dan kan jij dansen op de muziek of tenminste op de zang.' zei hij vrolijk. Ik knikte en grijnsde even terug naar hem. Ik stond op en veegde de aarde van mijn kleding af. Ik zuchtte en liep de tent in. Twee matrasjes lagen op de grond, ze zagen er niet heel comfortabel en groot uit, maar ach, het kon er wel mee door. Ik ging voorzichtig op het rechtse matras liggen, het lag het dichtste bij mijn koffer en zag er het fijnste uit. Ik lag op mijn rug en staarde naar het 'plafond' van de tent. 'Superman! Dit ligt veel beter dan die harde grond buiten.' riep ik naar Louis. Ik ging weer rechtop zitten en griste uit mijn koffer een simpele blauwe Abercrombie and Fitch hoodie die ik vervolgens over mijn hoofd trok. Ik ging weer terug liggen op het matras en keek even naar Louis, buiten de tent.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Louis Tomlinson
Zij knikte en grijnsde even terug naar me. Daarna stond ze op en veegde de aarde van haar kleding af, om vervolgens te zuchten en de tent in te lopen. Ik draaide me om en keek zo weer binnenin de tent. Ik trok kort een bedenkelijk gezicht, al bleven de twinkelingen in mijn ogen wel. Ik vroeg me af of we het echt wel vol gingen houden in die tent. Het zag er nu niet echt comfortabel. Ja, misschien voor een dagje. Mijn blik ging weer naar Yasmin en het stelde me toch gerust. Ik had het niet verkeerd getroffen met mijn 'tentgenoot.' 'Superman! Dit ligt veel beter dan die harde grond buiten.' riep ze naar me. Heel even bleef ik nog liggen, maar stond toen toch op, om mijn kleding af te vegen en de spullen de pakken. Ik liep de tent naar binnen toe en ging toen op het andere matras zitten. 'Het zit inderdaad al een stuk beter.' zei ik met een glimlach. 'Denk je dat het ons moeilijk gemaakt word? Of dat het gewoon zo blijft?' vroeg ik uit het niets en keek haar vragend aan. De brief zat nog steeds in mijn achterhoofd en was dan wel niet bang, maar toch ook niet gerustgesteld.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Anna Rose Prime

Als ik na een tijdje rondgedwaald te hebben eindelijk stemmen hoor laat ik een gilletje uit, ik loop richting de stemmen en kom uit op een open plaats, eindelijk. Ik haal een hand door mijn haar en probeer zo cool mogelijk mijn koffer neer te zetten om daarna er langs neer te ploffen, god, het begint al donker te worden. langzaam kijk ik om me heen, er staan vijf tenten, een rode, een groene, een paarse, hey, dat is mijn tent, zou die Liam jongen ar al zijn? Waarschijnlijk wel. Ik zucht zachtjes en sta weer recht, mijn koffer met me meetrekkend richting de paarse tent. Ik puf zachtjes bij elke stap en ik ben er super zeker van dat ik er zo rood als een tomaat uitzie, waarom zeggen ze eigenlijk tomaat? Waarom niet stoplicht? Of aardbei? Ik zucht en laat mezelf in het gras vallen, ein-de-lijk.

---

The artist is the kid that survived.

[ Ze zit nu toch naast Liam, gok ik? Die zit ook in het gras bij de tent.]
Liam James Payne
Eindelijk, komt er weer eens iemand aan slenteren. Nieuwsgierig ging ik iets rechter zitten om te zien wie het was. Het was een meisje en ze sleurde haar grote koffer achter zich heen. En ze kwam richting de paarse tent, waar ik nu zat. Terwijl ze steeds dichterbij kwam bestudeerde ik haar onopvallend. Ze zag er vriendelijk en vrolijk uit, misschien was ze wel heel anders. Vermoeid arriveerde ze aan de tent en plofde neer naast haar koffer, zonder mij te zien. Ongemakkelijk haalde ik mijn hand door mijn haar een zuchtte diep. Het zag er naar uit dat ik de eerste stap zou moeten zetten, ze had mij volgens mij niet gezien. Maar de nieuwsgierigheid won het. " Hey, ik ben Liam, Liam James Payne. En jij bent Anna geloof ik," begon ik blozend. Zo dat was er uit. Ik ben echt niet goed in mensen te leren kennen, maar ik wilde niet dat ze dacht dat ik een of andere creep ben.

---

•*• Lululu •*•

Yasmin Jones
Hij liep ook de tent binnen en ging op het andere matras zitten. 'Het zit inderdaad al een stuk beter.' zei hij met een schattige glimlach op zijn gezicht. 'Denk je dat het ons moeilijk gemaakt word? Of dat het gewoon zo blijft.' vroeg hij vanuit het niets en zijn gezicht keek vragend mijn kant op. Ik haalde mijn schouders op toen ik ook weer rechtop ging zitten op mijn matras. 'Dat het zo blijft is te mooi om waar te zijn Louis.' zuchtte ik. De woorden van de brief hingen in mijn gedachtes.
Je zou echt moeten overleven. Er kunnen rare dingen gebeuren in het bos.. Meer zeggen wij niet.
Een rilling trok over mijn rug terwijl ik dacht aan die woorden, ik was niet snel bang, maar toch, wat als ze me alleen, ergens in het donker achter zouden laten. 'Ze gaan het ons nog wel moeilijk maken, ik weet het zeker.' kwam er zacht uit mijn mond. Hoe jammer ik het ook vond, ik wist het zeker dat het niet zo mooi kon blijven als het nu was.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

[Yep, haha]
Anna Rose Prime

"Hey, ik ben Liam, Liam James Payne. En jij bent Anna geloof ik." Hoor ik van langs me komen, meteen schieten mijn ogen open en kijk ik op naar een jongen met korte bruine haren en een lieve glimlach, Liam dus. Ik glimlach terug naar hem en wuif eventjes. "Anna Rose Prime, aangenaam." Ik steek mijn hand uit richting Liam. Hij zag er vriendelijk uit, betrouwbaar, ik had geluk gehad dat ik met een lief uitziende jongen in de tent zou zitten en niet iemand die zichzelf veel meent, niemand een blik gunt en constant in de spiegel zit te kijken. "Goed je eindelijk te ontmoeten, Liam."

---

The artist is the kid that survived.

Liam James Payne
Het meisje schrok duidelijk van mijn paar zinnen, maar algauw glimlachtte ze en wuifde ze me even. "Anna Rose Prime, aangenaam," vertelde het meisje. Ik sloeg haar naam goed op in mijn geheugen, vooral de naam 'Rose' sprak mij aan. Ze stak haar hand even uit in mijn richting waarna ik glimlachend hetzelfde deed. Je zag duidelijk dat ik erg verlegen was bij vreemden, maar bij haar was ik het toch niet zo. "Goed je eindelijk te ontmoeten, Liam," voegde Anna er aan toe." Hetzelfde," antwoorde ik lachend." Ik ben hier al een tijdje, heb je enig idee wat we moeten doen?" vervolgde ik mijn zin nieuwsgierig. Ik vond het maar niets dat we eigenlijk aan ons lot werden over gelate, wie weet wat voor een enge dingen er in het bos zouden zitten.

---

•*• Lululu •*•

Louis Tomlinson
Ze haalde mijn schouders op en ging toen ook weer rechtop ging zitten op haar matras. 'Dat het zo blijft is te mooi om waar te zijn Louis.' zuchtte ze. Ik had het idee dat de woorden ook nog steeds door haar hoofd spookte. Iets wat niet vreemd was, want het waren ook niet zomaar dingen die je in een brief zou zetten. Ik nam het dan wel niet al te serieus, maar alsnog. Ik stond op en nam plaats naast Yasmin op het matras en trok haar in een knuffel. Ik wist niet of ze er behoefte aanhad, maar ik wel. In dat opzicht kon ik daar sowieso niet en moest dat misschien toch maar eens af gaan leren. 'Ze gaan het ons nog wel moeilijk maken, ik weet het zeker.' kwam er zacht uit haar mond. 'Het was ook te mooi en te makkelijk om het zo te laten. Net alsof we dit al voor ons plezier doen.' mompelde ik zachtjes. Niet dat ik het nog steeds zo erg vond, maar leuk was een ander verhaal.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Anna Rose Prime

"Ik ben hier al een tijdje, heb je enig idee wat we moeten doen?" Ik schud mijn hoofd. "Misschien moeten we de tent klaarmaken?" Zeg ik terwijl ik me van de grond afdruk. "Ik wil natuurlijk wel een slaapplaats hebben." Ik grinnik zachtjes en open de tent, er was best veel ruimte wat best leuk is. Ik krui p naar binnen en trek mijn koffer achter me aan, de grond was best hard, maar dat is nog niet zo erg. Zachtjes neurie ik het deuntje van een liedje waar ik de naam van vergeten ben. ik trek het matje ook nog naar binnen en rol het uit, dan volgt mijn slaapzak, knuffel en kussen, plus het extra dekentje, ik bben er zeker van dat het s'nachts heel erg koud wordt hier, dus ik ben extra voorzien met twee extra dekentjes en een warme huismantel.

---

The artist is the kid that survived.

Yasmin Jones
Hij stond op en nam plaats naast me op het matras waarna hij me in een knuffel trok. Ik sloeg mijn armen om zijn middel heen en snoof even voorzichtig zijn geur op toen ik mijn gezicht een paar seconden in zijn hals begroef. Dit was lief van hem, alsof hij aanvoelde dat ik behoefte had aan een geruststellende knuffel. Ik wist nu ook dat ik op Louis kon rekenen als ik hem nodig had. 'Het was ook te mooi en te makkelijk om het zo te laten. Net alsof we dit voor ons plezien doen.' mompelde hij zachtjes. Ik knikte en legde mijn hoofd voorzichtig op zijn schouder. Mijn vingers speelde met elkaar, iets wat ik alleen deed als ik zenuwachtig was of iets deed wat op dat moment ongemakkelijk was. 'Ik beloof je Lou, we gaan er samen iets leuks van maken, hoe zwaar het ook word. We komen hier samen doorheen.' zei ik en ik bedacht me even hoe raar het klonk, alsof we ons in een oorlog bevonden, of alsof we klaar waren de gevangenis in te gaan.

---

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Toen ze voorstelde om de tent klaar te maken liep ik achter haar de tent in. Ik liep naar mijn weekendtas en haalde ook mijn spullen eruit. Ik twijfelde even waar ik mijn matje kon nerleggen en besloot dat de enige optie naast Anna's matje was. " Vind je het erg?" vroeg ik voorzichtig terwijl ik met mijn hand naar de plek wees.
[ Sorry een korte, ik zit op mijn mobiel en type heel langzaam.]

---

•*• Lululu •*•