Just A Dark Forest.. // One Direction // 01 - Speeltopics

Wat als je moeder zegt dat je op kamp moet..
Wat als er geen begeleiding mee gaat..
Wat als je met een jongen of een meisje in èèn tent moet..
Wat als je op een gegeven moment verder van de groep weg moet met je partner..
Wat als het bos overdags mooi is en 's nachts eng en donker..
Wat als er 's nachts rare dingen gebeuren..

Rules;
-One Direction bestaat niet
-Sowieso 3 regels.
-Niemand is perfect.
-Niemand is beter dan de ander, iedereen staat gelijk.
-Iedereen is sowieso voor 1 ding bang.. (Komt later in het verhaal aan toepassing)
-Blijf actief reageren, als je een tijdje afwezig bent meld het eerst even.
-Als je offtopic gaat berichten tussen haakjes: [.........]
-16+ mag maar hou het netjes .

Jongens;
1. Niall Horan || 24121993
2. Harry Styles || Hersheys
3. Liam Payne || Dempsey
4. Louis Tomlinson || 24121993
5. Zayn Malik || Cheeseburger

Meisjes
1. Lauren Ariana Williams || iPayphone
2. Alyson Rose Valentino || Malino
3. Maddison Fay Rylance || BlueHeaven
4. Anna Rose Prime || Hazzakins
5. Yasmin Amelia Jones || Depay

De brief:

Hallo,
Welkom bij ons kamp. Helaas kan er dit maal geen begeleider(s) mee. Ivb angst voor het bos.
Als je in het bos bent kan je niet meer terug. Je zou moeten overleven.

Tip; Neem sowieso vèèl eten en drinken mee. Er is geen supermarkt in de buurt, de begeleider zou voor het eten zorgen maar
Aangezien deze dit maal er niet is moeten jullie zelf voor eten etc. zorgen.

Je zou echt moeten overleven. Er kunnen rare dingen gebeuren in het bos.. Meer zeggen wij niet.

Dan hier de tenten indeling;
Alyson Valentino en Zayn Malik in tent blauw.
Lauren Williams en Niall Horan in tent groen.
Yasmin Jones en Louis Tomlinson in tent rood.
Maddison Rylance en Harry Styles in tent geel
Anna Prime en Liam Payne in tent paars.

Bij elk tentje staan wchokjes met een toilet erin (neem zelf toiletpapier mee)
Bij het kampvuur voor elk tentje staan ook kookgelegenheiden op gas.
Derest zal je zelf moeten uitvinden.


Mvg, Meneer McCurdy
Ps. Je angsten zullen niet veilig zijn...

-
Je begint dat je bij het kamp aankomt.

[ bericht aangepast op 3 juni 2013 - 22:51 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Mijn topics]

---

•*• Lululu •*•

( Mijn topics)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

| Mijn topics. |

Niall Horan.

Schaapachtig kijk ik om me heen. Ben ik de eerste? Met de brief in mijn hand kijk ik in het rond. Ik laat mijn ogen nog even over de brief glijden. De brief zorgt voor kleine rillingen op mijn rug. Geweldig. Dat was dus pure sarcasme. De reis had best lang geduurd, als eerst moest ik helemaal met de trein. Daarna met de tram en toen die rit ook klaar was met een taxi. Na de taxi moest ik nog een heel stuk lopen met mijn zware koffer. Hij zit voor de helft vol met eten en de andere helft is kleding en andere benodigdheden. Een beetje nerveus kijk ik om me heen als ik iets in de bosjes hoor. Ik schiet in de lach als het een klein vogeltje blijkt te zijn. Ik moet niet zo zenuwachtig doen. Ik duw mijn zonnebril wat verder op mijn neus en bestudeer het kleine vogeltje. Vrolijk gooi ik een klein beetje brood naar hem toe, wat hij smakend opeet.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 16:36 ]

Liam James Payne
Met mijne ene hand om het stuur en de andere rond een brief reed ik over een afgelegen weg. Het enige wat ik zag was een groot weiland aan beide kanten van me. Een kwartier geleden was ik afgeslagen van de snelweg en sindsdien was het landschap niet meer veranderd. Ik zuchtte diep en las de brief nog een keer. Het was mijn moeders idee om me in te schrijven voor de kamp. Volgens haar was dit goed om van verlegenheid af te komen en me weer eens onder de mensen te bevinden. Het enige wat ik thuis deed was gamen. Ik wilde niet, maar ze had me al ingeschreven. Ik ben een echte angsthaas en de brief sprak mij niet aan. Eigenlijk was ik doodsbang en had ik geen idee wat mij te wachten stond. In de verte zag ik een bos naderen, waarschijnlijk was het daar ergens. Kon ik niet opzettelijk verdwalen? Niemand zou mij missen. Het groene bos kwam steeds dichterbij en het duurde niet lang voordat het weiland om mij heen verdween en plaats maakte voor talloze groene bomen. Na nog zo'n tien minuten te hebben gereden parkeerde ik mijn auto ergens en stapte uit mijn auto. Ik deed de achterpak open en pakte zuchtend mijn weekendtassen die propvol zaten. Ik sprak mezelf nog eventjes toe waarna ik twijfelent begon met lopen, opzoek naar de paarse tent. Ik bekeek de tent indeling en zag dat ik samen met Anna Prime een tent deelde, wat mij erg verbaasde. Je zou toch denken dat ze dat zouden willen vermijden maar ik had er geen problemen mee, zolang ze maar een beetje aardig was.

---

•*• Lululu •*•

[Mijn topics, ik reageer as ik terug ben.]

---

El Diablo.

Louis Tomlinson
Mijn koffer achter me aan trekkend, liep ik de goede richting op. Als het meezit was ik er bijna, alleen ik was zo slim om tegelijkertijd de brief nog een keer te lezen terwijl om op de weg te letten. Mijn richtingsgevoel was toch zo goed. Net zo goed als die van tien mensen die het niet hadden. Ik keek er dan ook niet vreemd van op dat ik al een aantal keer verkeerd was gelopen. Toen ik opkeek, na de brief ruim zeven keer overlezen, werden mijn ogen groot, want stond op de plek waar ik moest wezen. Alleen vond ik het toch niet heel leuk om hier te zijn. Mijn moeder vond het nodig, alleen ik zag niet in waarom. We hadden dan ook een urenlange discussie, die ik uiteindelijk had opgegeven, omdat winnen toch niet mogelijk was. Het gevolg? Het gevolg was dat ik hier nu stond na een lange reis. Totaal onwetend van wat me te wachten stond. Mijn altijd vrolijke humeur was nu dan ook ver te zoeken. Niet dat het lang zou duren, want werd toch altijd snel vrolijk, maar daar hadden we het nu niet over. Langzaam zette ik het weer op een lopen terwijl 'Het moment van de waarheid.' mijn mond verliet.

( Ik hoop dat het klopt, want zit op mijn telefoon, maar schakel zo even over naar laptop)

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Lauren Williams
Weer loop ik langs het zelfde meertje. Ik was verdwaald, dat weet ik wel zeker. Luid zucht ik en ga op de grond zitten bij het meer. Dit soort dingen gebeuren altijd bij mij. Kwaad begin ik te vloeken. Ik open mijn neon roze koffer en haal er een Liga koek uit.
Boos pak ik mijn telefoon om mijn broer te bellen. Met mijn Liga koekje in mijn hand probeer ik mijn broer te bereiken. Yoo, met Tobias Williams. Ik ben er even niet spreek wat in na de piep. Piieeep. "Verdomme! Tobias!" Roep ik door het bos. Kwaad gooi ik mijn iPhone op de grond. Vandaag zit echt niks mee. Eigenlijk wil ik helemaal niet naar dit enge kamp. Tobias heeft me voor de grap opgeven. De volgende keer pak ik hem tien keer zo erger terug. Die brief staat me trouwens ook niet aan.. w
Wat bedoelen ze met Je angsten zullen niet veilig zijn . En hoe de fuck weten hun waar ik bang voor ben. Opeens komt er een harde windstoot. Ik val om en ga weer overeind zitten. "ARGH!!" Schreeuw ik boos .

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 16:56 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Mijn topics]

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 21:43 ]

---

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

Alyson Rose Valentino

Ik kijk naar mijn broer Emmett die achter het stuur zit en vervolgens naar de brief. Geweldig dit.. Echt waar.. Wow, het sarcasme is duidelijk. Ik voel hoe Emmett zijn Ferarri stopt en we stappen tegelijk uit. 'Nou, welkom op het angstenkamp.' grinnikt hij en ik kijk hem aan. 'Heel leuk Mett.' zucht ik. Ik noem hem altijd Mett, het is een gewoonte geworden. Ik trek mijn witte short recht, en wacht tot Emmett mijn koffer heeft gepakt. de lictroze Delsey staat al snel naast me, en ik kijk Emmett nog even aan. 'Succes kleine.' grijnst hij en hij trekt me in een knuffel. 'Kan ik er wat aan doen dat ik maar 1 meter 64 ben.' murmel ik en knuffel hem terug. 'Doei!' roep ik en loop naar het kamp. Mijn Iphone stop ik in mijn zak en de brief stop ik erbij. Ik zat in een tent met ene Zayn, ik ben benieuwd wat voor type dat is. Nou ja, even zoeken. Waar is die blauwe tent?

---

El Diablo.

Lauren Williams
Met de brief in mijn handen lig ik op mijn buik op de grond. Ik kijk nog eens op de brief. Fijn, ik zit bij een jongen. Een ene Niall Horan. Ik bedenk me nu dat mijn iPhone nog op de grond ligt. Snel sta ik op en stop de brief in mijn short. Loop naar mijn smartphone toe en pak hem op. Damn, er zit een barst in. Vandaag zit echt alles mee zeg, hoor je het sarcasme?
Ik typ het nummer van Tobias in en krijg weer de voicemail. Damn it.
Ik besluit om het kamo wèèr te zoeken. Hopelijk kom ik niet nog eens hier. Ik was hier al zo'n zes keer langs gelopen. Ik sjouw mijn verrekt zware koffer achter me aan en begin een andere kant op te lopen dan als voorheen.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Mijn topics, ben een beetje laat]

---

The artist is the kid that survived.

Anna Rose Prime

Met een zucht haal ik mijn hand door mijn bruine haren, ik zou een stuk door het bos moeten lopen, wat me al helemaal tegenzit, ik had ze nog zo gezegd, stuur me niet op kamp dit jaar, je weet dat ik en buiten zijn niet goed samen gaan. Wat doen ze, ze sturen me op kamp. In een bos. Ver van de bewoonde wereld en het internet. Ik kijk nog eens naar de brief en zucht, met mijn zak hangt aan mijn rug, ik kon horen hoe het eten tegen elkaar aan schuurde, de flesjes water maakte enorm veel lawaai, klots, klots, klots, ik had het eten letterlijk tussen mijn kleren ingestoken, zodat ik niks zou kwijtraken als de tas zou opengaan, aangezien er een netje boven stak konden mijn kleren niet eruit vallen, ik had maar twee paar schoenen meegenomen, een zaklamp, wc-papier, aangezien ze dat hier blijkbaar niet hebben. Mijn iPod zat ergens onderin gemoffeld, mijn tandenborstel en tandpasta had ik in een zijzak gepropt samen met een reuze grote borstel, ik had ook een spiegeltje mee en zeep, een aantal handdoeken, een dekentje, mijn hoofdkussen en ik had een yoga matje in één arm geklemd, ik had een oude krant van het tafeltje geritst en een aantal pennen samen met mijn notitie boekje en natuurlijk Meneer Leeuw, mijn knuffel, best kinderachtig maar ik kan nu niet echt zonder. Met een zucht kijk ik om me heen, ik zat bij één of andere Liam in de paarse tent, leuke kleur, paars. Wel raar dat ze me bij een jongen hebben geplaatst. Ik laat mijn ogen over de andere namen glijden, proberen ze tiener verwachtingen te promoten? Ik grinnik zachtjes om mijn domme gedachte en lees verder. 'Ps. Je angsten zullen niet veilig zijn..' Ik grinnik, alright.

---

The artist is the kid that survived.

Liam James Payne
Zuchtend liep ik door het bos met mijn zware weekendtas op mijn rug. Volgens mij ben ik verdwaalt. Het is al tien minuten geleden sinds dat mijn auto uit het zicht is verdwenen en ik begon mij een beetje zorgen te maken. Ik haalde mijn Iphone uit mijn broekzak en hield hem hoog in de lucht."Geen bereik," zuchtte ik toen ik geen streepjes bij mijn bereik zag. Wat moest ik nu? Moest ik omkeren of nog even verder lopen? Het enige wat ik wist was dat ik terug naar huis wilde, maar als ik dat deed, zou mijn moeder me persoonlijk terugbrengen. Een straaltje zweet liep langs mijn rug, dus ik besloot even te rusten. Ik pakte een flesje water uit mijn gevulde tas en dronk gulzig een paar slokken. Ik wist dat ik zuinig moest zijn met wat ik had, maar er zouden vast wel beekjes met wat water zijn wat je kon drinken. Ik liet me zakken in het droge gras en keek omhoog. Door de bomen heen kon je nog net de blauwe lucht zien en je kon de vogels horen fluiten. Na zo'n vijf minuten in het gras te hebben gelegen ging ik moeizaam weer overeind staan en tilde de tas weer op waarna ik hem op mijn schouder liet rusten. Ik besloot dat ik nog tien minuten verder zou lopen en als ik dan niets had gevonden dat op het kamp leek, dan zou ik om keren. Dan zou ik in mijn auto stappen en weer helemaal terug naar huis rijden. Het zou dan te laat zijn om mij weer terug te brengen en in die tijd, zou ik mijn moeder proberen over te halen om niet te hoeven gaan. Met snelle passen liep ik door het bos heen, ik zag geen paden om te volgen dus ik liep maar een beetje op mijn gevoel. Zo ver zou het toch niet meer kunnen zijn. Ik haalde de brief uit mijn andere zak en haalde de brief eruit. Ik bestudeerde de brief nogmaals, misschien was er iets wat ik gemist had. Nadat ik niets had gevonden stopte ik de brief terug in mijn zak en begon weer te lopen. Ik spitste mijn oren en hoorde toen een stromend beekje. Het deed me denken aan het plaatje boven aan de brief waar een open plek met op de achtergrond een groot meer stond. Ik besluit de rivier te volgen en na tien minuten zag ik een paar kleurige vlekken in de verte. Hoe dichterbij ik kwam, hoe duidelijker ik kon zien welke kleuren het waren. Blauw, groen, rood, geel en paars. Dat zouden vast de tenten zijn! Snel liep ik verder en al gauw kwam ik aan op de open plek en keek ik om mij heen. Was ik de eerste, waar moest ik heen? Ik zag zo'n honderd meter verderop een paarse tent staan en ik besloot daar naartoe te wandelen. Er stond immers dat ik in de paarse tent sliep. Op een snel tempo liep ik naar de tent toe waarna ik aankwam bij de paarse tent. Zuchtend liet ik mij vallen in het droge gras en liet de zware tas van mijn schouders vallen. Even bijkomen, de rest zou zo wel komen.
[Vanavond kan ik niet meer reageren, sorry voor de spelfouten, ik heb geen tijd om het te verbeteren. ]

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 19:52 ]

---

•*• Lululu •*•

Zayn Malik
Fluitend liep ik door het bos, ik was nergens bang voor. Behalve voor water dan, maar dat wist toch bijna niemand. Die brief maakte me ook totaal niet bang, het enige wat me op viel was dat ze telkens een jongen en een meisje in een tent hadden. Bij normale kampen wouden ze dat altijd vermijden toch? Nou ja, jammer dan. Zolang het geen enorme bitch was of een echte nerd kon het me weinig schelen. Misschien werd het wel heel gezellig, of meer dan alleen gezellig. Ik was single dus het maakte me niet uit. De enige relatie die ik had was met mijn gitaar en met mijn family natuurlijk. Mijn family was ook de reden dat ik hier was, niet de hele family, maar mijn moeder. God mocht weten waarom ze me per se hier naar toe wilde sturen. Erg veel bezwaar had ik niet, het leek me wel geinig. Wat ik wel vervelend vond is dat ik zo veel moest sjouwen. Aangezien er geen begeleiding was, moesten we zelf eten meenemen. Ik was er van uit gegaan dat ze hier geen koelkast hadden staan dus het meeste wat ik mee had zat in blik, was ook wel handig i.v.m insecten. Ik had nu een rugtas vol eten, een weekend tas vol andere spullen die ik nodig had waaronder een lading sigaretten, daar had ik een hate/love relationship mee en niet te vergeten mijn gitaar. Zonder dat ding kon ik niet leven. Inmiddels was ik al bij het kamp aangekomen en liep op de blauwe tent af. Daar moest ik kennelijk slapen. Het verbaasde me wel dat ik het zo snel had gevonden, normaal verdwaalde ik wel een keer of tig. Ik ging de tent in en dropte mijn spullen en plofte vervolgens voor de tent neer. Wachtend op mijn "kamer" genote.

[ bericht aangepast op 18 mei 2013 - 20:56 ]

---

The big big bang The reason I'm alive