• Vier jaar geleden werd een meisje dood gevonden in de kelder van een school, Alexis Campbell was haar naam. De doodsoorzaak? 50 messteken in haar buik. Alexis was populair op school, zij kende iedereen en iedereen kende haar. Het was een lief meisje, met een sluwe kant. Ze kon de dingen die ze wou makkelijk krijgen. Zo kon ze ook makkelijk zorgen voor het ontslag van kantine medewerker John. Toen ze dood was gevonden na 6 maanden van vermissing was hij meteen een verdachte, en hij bekende. Hij had de dood van de 15-jarige Alexis Campbell op zijn geweten. Hij werd veroordeeld tot 15 jaar cel, en de begrafenis van Alexis zorgde ervoor dat iedereen het een beetje kon afsluiten..
    Nu zijn we vier jaar verder, en vijf jongens zijn nu een wereldberoemde band. One Direction. De vijf hadden allemaal een band met Alexis. De een was haar vriendje, de ander haar beste vriend en een ander was haar vijand. Nu ze zo beroemd zijn hebben ze er nooit meer aan gedacht, tot nu. Het is precies vier jaar geleden, en ze krijgen een smsje. Van A. Twijfels komen in het spel. Leeft Alexis nog of speelt iemand een ziek spelletje. Wat is het doel van A? Wil ze de vijf gewoon bang maken of wil ze een einde maken aan hun carriere. En tot hoever gaan de jongens mee in het spelletje.. Is het wel geheel ongevaarlijk? En dan nog de grootste vraag.. Hoe kent A de geheimen van de vriendinnen, en waarom worden ook hun meegetrokken in het spel...


    Jongens:
    Harry Styles: - Danosaur || Vijand
    Zayn Malik: - Sempra || Beste Vriend
    Niall Horan: - nessje
    Louis Tomlinson: - AppleBottom || Vriendje
    Liam Payne: - Depay || Beste Vriend

    Meisjes:
    Vriendin Harry: Alivia ‘Ali’ Parker - Erestor
    Vriendin Zayn: Alexandra Bella-Rose Montoya - Malino
    Vriendin Niall: Aliz Zarah Tayson - Luminoase
    Vriendin Louis: Leslie Cadence Shore - Arriver
    Vriendin Liam: Charmila Mely Donoghue - Infelia

    Regels:
    - Geen oneliners! Je moet minstens 3 regels schrijven!
    - Geen perfecte personages!
    - 16+ is toegestaan
    - Alleen ik (Malino) doe de berichtjes van A! Tenzij ik tegen iemand zeg dat die het kan doen
    - Alleen ik maak de topics, behalve als ik offline ben maar dan wil ik wel een linkje naar het topic!
    - Geen ruzie OOC en OOC tussen haakjes!
    - Meld je niet aan als je niet genoeg tijd hebt! Ik wil geen mensen die na één topic niet meer reageren!
    - We sluiten niemand buiten en zorgen dat iedereen het kan volgen
    - Maximaal 2 personages, dan wel een jongen en een meisje!

    [ bericht aangepast op 9 mei 2013 - 22:00 ]


    El Diablo.

    Leslie Cadence Shore
    'Ik, uh, hoopte dat we koffie konden gaan drinken.. Of thee?' beantwoord Louis mijn vraag, en hij kijkt me daarna vragend aan, ik lach even naar hem. Dan draait hij naar mij toe en doet hij een plukje haar achter mijn oren. 'Dat is beter' en hij geeft mij een glimlach, ik schud mijn hoofd, en haal dan de pluk achter mijn oor weg. 'Kunnen we please koffie gaan drinken?' vraagt hij dan weer en hij laat zijn puppy-oogjes zien. 'Hihi, wat ga je doen als ik nee zeg?' vraag ik dan aan hem. 'Please, please, please' smeekt Louis nog een keer. 'Oké, oké, we gaan koffie drinken, alleen omdat jij het wilt' zeg ik dan lachend tegen hem, ik loop wat dichter naar hem toe en ik pak zijn arm, dan leg ik zijn arm over mijn schouder heen. 'Dat is beter' zeg ik tegen hem en ik giechel even, hij weet nu vast wel dat ik hem probeer na te doen.


    That is a perfect copy of reality.

    Charmila Mely Donoghue

    Ik keek toe hoe Liam langzaamaan rood werd en een vertederd geluidje verliet mijn mond. Gewoon té schattig. Ik streek over Liam's wang en zuchtte. "Ja, je hebt gelijk babe.." Zei Liam zachtjes. Ik zuchtte nogmaals. "Liam.. Blij zijn, ja? Voor mij." Ik glimlachte zwakjes, ik vond het nooit leuk om Liam treurig te zien en als het over de tour ging kon hij of enthousiast zijn óf verdrietig zijn. Ik zag hem liever enthousiast en blij dan treurig. Als ik treurig was, ging ik de hele dag ijs eten of een fantasieboek lezen. Lekker lui thuis zijn maakte me ook altijd blij of gewoon met hem zijn maakte me blij. "We moeten nu maar extra van elkaar genieten prinses." Grijnzend drukte hij een kus op mijn voorhoofd en ging gelijk wat rechter zitten. Mijn wangen begonnen te gloeien en ik had zo het gevoel dat ik knalrood was als een tomaat. Ik werd spontaan blij omdat hij ook blij werd en blij zijn was ook best aanstekelijk, tenminste voor mij. Dat betekende niet voor anderen. "Wil je wat drinken?" Vroeg Liam. Ik haalde mijn schouders op, maar knikte toch. "Heb je.. Doe maar gewoon Cola. Van Red Bull word ik alleen maar hyperactief en dat wil ik jou niet aandoen." Ik grinnikte even en drukte een korte kus op zijn lippen.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Liam Payne
    'Liam.. Blij zijn, ja? Voor mij.' benadrukte ze nogmaals waarbij ze zwakjes glimlachte. Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren toen ze dat zei en streek even over haar blonde lange haren. 'We moeten nu maar extra van elkaar genieten prinses.' zei ik terwijl ik grijnzend een kus op haar voorhoofd drukte en wat rechter ging zetten. Ik zag hoe Char langzaamaan rood werd en ik grinnikte er even om. Ze was zo schattig als ze zo rood en verlegen werd. 'Wil je wat drinken?' vroeg ik uiteindelijk en ze haalde even nadenkend haar schouders op waarna ze toch maar toestemde. 'Heb je.. Doe maar gewoon Cola. Van Red Bull word ik alleen maar hyperactief en dat wil ik jou niet aandoen.' zei ze grinnikend en ze drukte even een kus op mijn lippen die naar mijn mening veel te kort was. Ik grinnikte even. 'Maar je bent nog leuker als je hyperactief bent, dus je krijgt gewoon Red Bull.' zei ik waarna ik even kort mijn tong uitstak en opstond om naar de keuken te lopen. Ik opende de koelkast en pakte twee blikjes Red Bull. Ze waren ijskoud, precies zoals het hoorde en precies zodat ze lekker smaakte. Zoet spul, dat was het wel, maar soms was het best lekker. Ik liep weer naar de woonkamer waar ik weer naar Char op de bank ging zitten. Ik gaf haar het blikje en opende die van mij. Ik nam er een vlugge slok van en zette het blikje toen weer op de tafel die voor ons stond. 'Char.. Ik heb je zo gemist, weet je dat?' zei ik zachtjes. Ze had er volgens mij echt geen idee van hoe erg ik haar gemist had. 'Ik hou echt heel, heel, heel veel van je.' voegde ik er nog aan toe.


    Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

    [Ik weet niet of ik terug naar het verleden mag flashen, maar hier hebben we toch een flashback.]
    Louis William Tomlinson

    Leslie slaat haar arm om me heen. "Dat is beter." Ik druk een kus op haar wang en trek haar korter naar me toe, de zon schijnt wat haar ogen doet schijnen, ze ziet er zoals gewoonlijk prachtig uit. "Weet jij wel hoe mooi dat je bent?" Fluister ik in haar oor, ik trek haar richting de thee shop een paar straten verder, Alexis had me hier ooit mee naar toe genomen.
    "Je houdt van thee toch?" Ze haalt haar hand door mijn haar en trekt me verder, met een speelse grijns rond haar lippen kijkt ze naar achteren. Ik knik en kijk haar vragend aan. "Ja, waarom? Lexi, wat ben je van plan?" Ik geef een kneepje in haar hand. "Ik ga je doen verdrinken in thee." Ze lacht en trekt me een klein winkeltje in, een thee winkeltje om precies te zijn. "Hier kan je de beste thee in heel Londen krijgen."
    Ik kan me nog de twinkel in haar ogen herinneren, en de lach die haar lippen sierde, zachte lippen, mooie lippen, lippen die ik nooit meer zal kussen. Ik kijk door de vitrine, het tafeltje waar we aan gezeten hadden was bezet. Ik schud mijn hoofd en tover een glimlach te voorschijn. "Ze hebben ook koffie." Ik draai me naar Leslie en trek haar naar binnen.


    The artist is the kid that survived.

    Harry Styles
    ik lachte onschuldig mijn tanden bloot. 'klopt.' Knikte ik, alsof het niets was. Ja wat, het was toch de waarheid. 'Je vraagt gewoon om wraak.' Mijn lach verdween en zielig keek ik Alivia aan waarna ik mijn hoofd schuuden. 'Ik heb hellemaal nergens om gevraagd.' Maar het was telaat. Alivia was al begonnen met kietelen en meteen gierde ik het uit, terwijl mijn lichaam in alle mogelijke hoeken bewoog. 'Nee. je bent gemeen!' Piepte ik hard, terwijl ik mezelf onder haar uit probeer te wurmen. wilt schud ik mijn hoofd heen en waardoor mijn krullen voor mijn ogen vallen. Uiteindelijk kreeg ik haar handen te pakken en trok ik ze van mijn lichaam. 'NIet, ik lachde om mezelf. ben zo hilarisch.' grijns ik, waarna ik mijn tong naar haar uitstak. ik moest enkel wel even bijkomen.

    [sorry dat hijh zo kort is, moet eten. ;o]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Charmila Mely Donoghue

    Ik keek Liam met spleetoogjes aan en kruiste mijn armen. ''Je weet dat het niet leuk is als ik bloos.'' zei ik en stak mijn tong naar hem uit. ''Maar je bent nog leuker als je hyperactief bent, dus je krijgt gewoon Red Bull.'' zei Liam en stak kort zijn tong uit. Ik zuchtte, als ik hyperactief was ging ik alles ratelen en dat vond ik juist irritant aan mezelf. Ik begon lange verhalen te vertellen en ja.. Voor mezelf werd het nogal irritant en het kwam zo voor dat ik ergens in slaap viel. Liam kwam weer naar de woonkamer en gaf me één blikje. Ik opende het blikje en nam een slokje, een zuchtje verliet mijn mond. Wat miste ik Red Bull, ik had het mezelf een paar maanden verboden om tenminste een week niet hyperactief te zijn. Dus in plaats van ontelbare Red Bull blikjes te drinken en dan hyperactief te zijn, mijn moeder te irriteren, ging ik een hele week popcorn eten, Cola aan mij zijde, NCIS online te kijken. Ja, het was nogal levenloos, maar het moest van mezelf. Het was dat of mezelf onderdompelen onder een berg schoolwerk. ''Char.. Ik heb je zo gemist, weet je dat?'' Ik glimlachte waterig en legde mijn blikje weg. ''Ik hou echt heel, heel, heel veel van je.'' vervolgde hij. ''Liam, dat weet ik heus wel. Ik heb je ook heel erg gemist. Ik had gewoon de neiging om naar je over te vliegen, gewoon omdat ik je miste..'' mompelde ik zacht en grinnikte. De jongen waar ik zo van hield was hier voor mijn neus en daar was ik blij mee, ik wilde hem nooit meer kwijt.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    [Geen probleem hoor. c:]

    Alivia 'Ali' Parker
    'Nee, je bent gemeen!' piept Harry tijdens het kietelen. Hij probeert op allerlei manieren om zich onder me vandaan te krijgen. Na enkele pogingen krijgt hij mijn handen te pakken en trekt ze gelijk van zijn lichaam af. Hierdoor is zijn haar half voor zijn ogen gaan hangen. 'Niet, ik lachte om mezelf. Ben zo hilarisch,' grijnst hij. Hij kan het niet laten om zijn tong uit te steken. Voor nu geef ik mijn poging om Harry terug te pakken op. 'Dan ben jij de enige die er zo over denkt,' grinnik ik. Met moeite krijg ik mijn handen los uit zijn greep. Door de plukken haar die voor zijn ogen weg te halen kan ik hem weer recht in zijn ogen aankijken. Het perfecte moment om hem weer een kus te geven. 'Maar ik hou nog wel van je.' Ik ga van Harry af en ga languit op de bank liggen, met mijn hoofd op zijn schoot. 'Karma komt nog wel,' zeg ik. Er zal vast nog wel een moment komen waarop ik iets terug kan doen. In mijn hoofd ga ik al scenario's af waar ik Harry bestrooi met bloem tijdens het koken of een ijsje in zijn gezicht duw. We gaan sowieso nog wel een keer koekjes bakken of een ijsje eten. Mijn ogen gaan van Harry naar klok die op de muur hangt, zo te zien hebben we nog een hele dag waarop we dingen kunnen doen. 'Omdat we het erover eens zijn dat jij de leukste van ons twee bent, mag jij kiezen wat we vandaag gaan doen.'

    [ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 8:31 ]


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Leslie Cadence Shore
    Als Louis een kus op me wang geeft en hij me dichter naar hem trekt, begin ik weer te blozen. 'Weet jij wel hoe mooi je bent?' fluistert Louis oppeens in mijn oor. Ik kijk hem aan en fluister in zijn oor 'Dat weet ik niet, hoe mooi ben ik dan?' en ik krijg een twinkeling in me ogen. Dan lopen we de winkel binnen waar Louis zo graag heen wilde. 'Ze hebben ook koffie' zegt hij dan tegen me, ik lach even en vraag dan 'Waar wil je gaan zitten Lou?'. Ik kijk de winkel rond, hier ben ik nog niet zo heel vaak geweest, als ik hier kwam, was het altijd met Louis, nooit kom ik hier met mijn vrienden ofzo. We staan nog bij de ingang als Louis in gedachten verzonken lijkt te zijn. 'Hallo Louis?' vraag ik en ik zwaai voor zijn ogen.


    That is a perfect copy of reality.

    Infelia schreef:
    Charmila Mely Donoghue

    Ik keek Liam met spleetoogjes aan en kruiste mijn armen. ''Je weet dat het niet leuk is als ik bloos.'' zei ik en stak mijn tong naar hem uit. ''Maar je bent nog leuker als je hyperactief bent, dus je krijgt gewoon Red Bull.'' zei Liam en stak kort zijn tong uit. Ik zuchtte, als ik hyperactief was ging ik alles ratelen en dat vond ik juist irritant aan mezelf. Ik begon lange verhalen te vertellen en ja.. Voor mezelf werd het nogal irritant en het kwam zo voor dat ik ergens in slaap viel. Liam kwam weer naar de woonkamer en gaf me één blikje. Ik opende het blikje en nam een slokje, een zuchtje verliet mijn mond. Wat miste ik Red Bull, ik had het mezelf een paar maanden verboden om tenminste een week niet hyperactief te zijn. Dus in plaats van ontelbare Red Bull blikjes te drinken en dan hyperactief te zijn, mijn moeder te irriteren, ging ik een hele week popcorn eten, Cola aan mij zijde, NCIS online te kijken. Ja, het was nogal levenloos, maar het moest van mezelf. Het was dat of mezelf onderdompelen onder een berg schoolwerk. ''Char.. Ik heb je zo gemist, weet je dat?'' Ik glimlachte waterig en legde mijn blikje weg. ''Ik hou echt heel, heel, heel veel van je.'' vervolgde hij. ''Liam, dat weet ik heus wel. Ik heb je ook heel erg gemist. Ik had gewoon de neiging om naar je over te vliegen, gewoon omdat ik je miste..'' mompelde ik zacht en grinnikte. De jongen waar ik zo van hield was hier voor mijn neus en daar was ik blij mee, ik wilde hem nooit meer kwijt.


    Liam Payne
    'Liam, dat weet ik heus wel. Ik heb je ook heel erg gemist. Ik had gewoon de neiging om naar je over te vliegen, gewoon omdat ik je miste.' mompelde ze zachtjes en een korte grinnik verliet haar mond. Ik schudde mijn hoofd. 'Overvliegen, gekkie. Dat is toch veel te duur.' grinnikte ik. 'Volgende keer smokkel ik je gewoon mee op tour, ergens onderin mijn koffer.' zei ik met een vastberaden toon in mijn stem. Ik wist dat het nooit zo ging worden. Het management had ons streng verboden om de vriendinnetjes mee op tour te nemen, helaas. Ik had Char het liefst zoveel en zolang mogelijk bij me. Ik haatte het als ik op tour was. Touren was leuk, elke dag concerten, elke dag een ander land en elke dag andere fans, maar toch, ik miste Charmila en mijn familie dan zo erg. Soms sprak ik ze wel, via Skype of gewoon via sms. Soms belde ik ze nog weleens, maar dat was alleen in uitzonderlijke gevallen. Ik keek even glimlachend naar het meisje naast me. Het was lang geleden dat ik me zo gelukkig had gevoeld. Ik had lang genoeg getreurd om Alexis en sinds ik in One Direction zat, had ik aan mezelf gedacht en was alle verdriet uit mijn leven verdwenen. Ik had het liefste meisje wat ik me kon wensen, ik had vier geweldige vrienden waar ik dag en nacht bij terecht kon en ik had een familie die blij was met wat ik deed en die trots op me was. Meer als dat, had ik niet nodig.


    Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

    Charmila Mely Donoghue

    Ik keek Liam verontwaardigd aan en snoof even. "Overvliegen, gekkie. Dat is toch veel te duur." Ik schudde mijn hoofd en kruiste mijn armen. "Volgende keer smokkel ik je gewoon mee op tour, ergens onderin mijn koffer." Vervolgde Liam vastberaden. Ik grinnikte even, maar schudde mijn hoofd. "Ik denk dat overvliegen toch makkelijker is, niet? Ik heb wel geld genoeg om mijn vriend te zien en geld weerhoud mij er niet van om je te zien." Mompelde ik en drukte een kus op zijn lippen. Ik had hem al die tijd erg gemist, echt heel erg. Al die tijd had ik me op schoolwerk gefocust en dat was nogal saai, maar ik had het nodig om naar de universiteit te gaan en dat wilde ik graag. Dit was mijn examenjaar en ik moest harder werken dan ik ooit had gedaan, meestal leerde ik wel, maar de stof was dan makkelijk dat ik het zo in mijn hoofd kreeg. Een hele moeilijke taak was leren voor mij niet. De examens gaven mij meer stress en een hoop druk op me. De gedachte dat ik elk moment kon falen was ook niet bepaald fijn. Dit moment gaf me dan ook rust en hoop, ik hield gewoon van Liam. Niets anders.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Liam Payne
    'Ik denk dat overvliegen toch makkelijker is, niet? Ik heb wel geld genoeg om mijn vriend te zien en geld weerhoud mij er niet van om je te zien.' mompelde ze voor ze een kus op mijn lippen drukte en ik weer overspoeld werd door een groot gevoel van geluk. 'Schatje toch.' zei ik vertederd. Ze was zo geweldig, zo mooi, zo lief en in mijn ogen was ze perfect. Ze zeiden weleens dat je de perfecte relatie had, als je met iemand was die zowel je beste vriend was en je grote liefde. Voor mij was Char dat zeker, zonder twijfel. Zij vulde alle leegte die ik in mijn leven had, de leegte die Alexis voor een deel achterliet toen ze overleed. Die leegte was groot, Alexis was zowel mijn beste vriendin als mijn geheime liefde. Mijn god, wat had ik een crush op die meid gehad. Maar, ze had een vriend en ironisch genoeg is hij nu één van mijn beste vrienden.. Ik had het nooit tegen haar gezegd, hoe geweldig ik haar vond en hoeveel ik van haar hield. Maar gelukkig had ik Char nu, die alle leegte opvulde. Ik nam een slokje van het blikje Red Bull op tafel en zuchtte daarna even. Ik had deze momenten gemist, de rustige momenten met Char. 'Hoe gaat het trouwens met school?' vroeg ik toen ik me herinnerde dat ze bijna haar examens had.

    [Ik vraag me echt af wanneer iemand weer een smsje krijgt hahahah.]

    [ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 22:50 ]


    Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

    Louis William Tomlinson

    "Waar wil je gaan zitten Lou?" Hoor ik vaag van langs me komen. "Hallo Louis?" Ineens vliegt er een hand voorbij met een gil kijk wat er langs me staat. Oh, het is Leslie maar. Gelukkig. Zachtjes trek ik haar richting een tafeltje wat meer aan de achterkant van het winkeltje ligt en schuif de stoel voor haar naar achteren. "Mademoiselle." Ik maak een buiging voor haar en steek mijn hand uit om haar naar de stoel te begeleiden. Wanneer ze op de stoel zat kon ik zelf plaats nemen tegenover haar, ik gaf haar de kaart en een glimlach en haalde mijn hand door mijn haar, ik zou straks misschien eens een douche moeten nemen, wanneer ik weer thuis ben, wanneer ik weer alleen ben. Ik open de kaart en kijk naar alle soorten thee die ze hadden en daarna naar de koffie's.
    "Ga je nog iets kiezen Lou?" Vraagt Alexis ongeduldig, ik neem haar hand en druk er een kus op. "er zijn zoveel soorten Lexi, je weet dat ik altijd kieskeurig ben." Ze gniffelt zachtjes en trekt de kaart uit mijn hand. "Neem dan hetzelfde als mij." Haar blonde haren lijken net goud in dit zonlicht en haar ogen komen mooi uit met de make-up die ze gebruik heeft vandaag. "Wat ga je nemen dan?" Vraag ik terwijl ik naar haar opkijk, ik heb het toeg nog eens goed getroffen met zo een mooie meid. "Koffie, maar niet zomaar een koffie, mokka koffie." ze geeft me een grote glimlach en snel knik ik. "Alright, mokka koffie."

    [ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 23:29 ]


    The artist is the kid that survived.

    (Infelia goes back to Curlies!)


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Harry Styles
    Zielig trok ik een pruillip en schudden ik wilt mijn hoofd. 'Niet, zoveel mensen vinden mijn grappig.' En om dat te bevestigen pakte ik mijn mobiel weer en opende ik instagram. Ik hield trok het schermpje voor Alivia haar neus. Onder in de hoek was een oranje balk opgedoken. 683 likes en 593 reacties. En de foto stond er pas vijf minuten op. 'En jou.' Glimlachte ik onschuldig, waarna ik mijn mobiel op de bank gooide. Ik grinnikte zachtjes toen ze languit op de bank ging liggen, met haar hoofd op mijn schoot. Rustig aaide ik door haar, haar en probeerde ik wat klitten los te maken met mijn vingers. Maar ik had het echt een grote warboel gemaakt. 'Net als al die andere miljoenen meisjes.' Grapte ik, maar drukte daarna toch liefdevol een kusje op haar neus. 'Nee, ik hou ook van jou.' Want je kon alles zeggen, Alivia had het dus wel mooi gewonnen van al die miljoenen meisjes. Ik grinnikte zachtjes. 'Karma houd van me.' Zei ik protesterend en tikte even op haar neus. Ik boog me weer voorover en drukte dit keer een kusje op haar lippen. 'Ik heb geen inspiratie. Of al ergens zin in.' Gaf ik toe. Ik had gewoon zin om heel de dag een beetje aan te kloten en te klieren. Daar was ik immers goed in.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Charmila Mely Donoghue

    "Schatje toch." Zei Liam wat vertederd. Ik voelde dat ik weer wat rood werd en giechelde kort. "Ik meem het. Mijn ouders zullen het me heus wel toe laten in de vakanties." Grinnikte ik en beet op mijn lip. Voor mijn doen waren we gewoon soulmates voor het leven, wat er ook gebeurde tussen ons - voor mijn part bleven we altijd beste vrienden. Ik zuchtte gelukzalig en keek Liam weer aan. "Ik heb echt geluk met iemand zoals jij." Zuchtte ik en kneep even in zijn wang. Mijn mondhoeken krulden zich automatisch omhoog en nam een slokje van mijn Red Bull. "Hoe gaat het trouwens met school?" Vroeg Liam. Ik haalde onverschillig mijn schouders op en zuchtte. "Goed, wel oké. Nerveus, stressend. Ik wil echt graag naar de universiteit en de laatste weken en maanden heb ik hard aan school gewerkt, als afleiding, maar je kent me. Ik kan makkelijk leren, maar ik kan makkelijk flippen en stressen, zeker bij examens." Ik glimlachte zwakjes, aan de ene kant kon ik niet wachten tot de examens en de o zo heilige woorden dat ik ben geslaagd. "Ik kan niet wachten tot ik ben geslaagd, al zou dat al een hele grote wonder zijn eigenlijk." Grinnikte ik en legde mijn hoofd op Liam's schouder. Ik hield van dit soort momenten.

    (Ja, ik ook ;3 Ik denk dat ik morgen niet naar school ga, voel me nogal ziek :/ )


    I don't want you to die, I want you to suffer.