( als dit fout staat, sorry maar verzet het maar 
)
Ik heb net het een en ander abbo verwijderd...
Dus plaats voor nieuwe!!!!
Wat ik zoek;
-Onbekende personen...
-Fantasy
- Harry Potter related
-The walking Dead related
-enz.
* A.U.B. geen 1D please*
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
xiheartharry schreef:
~ My best friends father. ~ 16+ van BloodyFace
De tijd is om van gingercheeks
die heb ik weleens in de top zien staan, hahah
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
KittyChan schreef:
Koekje?
~ It's impossible to forget someone who gave you so much to remember ~
xiheartharry schreef:
(...)
Jaa!
"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."
In every year there are four seasons:
||Winter, icy and lovely winter.
||Spring, which brings happiness on our faces.
||Summer, the shiny good one of all four.
||Autumn, bleak and bitter but also liked.
But the seasons are not what they used to be.
People destory the world and the seasons change.
Will there ever be a normal year again?
Or will they disappear forever?
-Voor STOY
-Subgenre: Contemporaine fantasy/Urban
-© Leviosae
Onbekende personen^
In love and hate,
By fights and peace,
With you and me,
There and here,
England and Italy,
The same and the difference,
A mystery which never ends.
Somewhere in Italy,
There where it started,
Long times ago,
The same place,
The same story,
The place where it ends and begins.
Onbekende personen^
You made me change.
Nobody ever could.
And I'd rather be loved by you than serve The Dark Lord.
And you're the only who knows me that way.
Let's keep it with that.
If this love is Forbidden. Then, can we still be in love?
It brings us so many Complications and we have to fight.
But we can't be without each other and we will fight Together Till The End.
HP fanfiction^
Thank you for the tragedy, I need it for my art.
"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan
I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.
Allemaal ALL leeftijden, fantasy en onbekende personen (jup, ik voel me origineel 
)
In a network of power
Four people collide
All bound by the past
They'll have to fight
In secret.
Clam.
Er zijn er acht, zoals jij
Acht vertegenwoordigers
Acht kinderen
Vechtend over Lotis
Ieder zijn eigen element
De jouwe, is Clava: Het vuur, het licht en de warmte van deze wereld.
Één en drie, twee vierend vrij zonder wrok
Gebogen vier maakt lachend de sneeuwende klok
Vijf word gevrezen met wanhoop,naar
Niemand's lievend, vasterend zwaar
Één blijft achter, geen begrip
Twee maakt goed, gekweld in slib
Drie is stevig, maakt vanouds
Vijf laat drie als kalig koud
Drie en vier maakt stevig zeven
Brengt de nummer vijf naar even.
Één was een marteling, maar drie... En dan nog te bedenken dat ze overal konden zijn, onbewust afwachtend tot het lot hen bij elkaar zou brengen.
[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 20:33 ]
"Why, one a' those Sleepin'-on-the-Floor-All-Day-Gettin'-Nothing-Done sorts a' shops, master Beetles"
De zestienjarige Meryl heeft het niet altijd even makkelijk. Ze heeft ouders die niet in haar toverkunsten geloven en er resoluut op tegen zijn. Ze raakt zwanger van haar eerste vriendje en begint gevoelens te ontwikkelen voor een docent. Zal ze het volhouden met alle gemengde gevoelens of zal ze uiteindelijk gek worden? Voor wie kiest ze eigenlijk? Voor de knappe Draco Malfidus, waar ze altijd een crush op had, of de mysterieuze Severus Sneep.
De cover is gemaakt door Samwell.
__________________________________________________________________________________________________________________________
26 - 02 - '16
The best way to make your dreams come true is to wake up!
Pff, ik ben super lui om links te plaatsen.. Oké, dan maar toch doen (:
Fake Smile
Cover by Macabre
Story by Scorpia & Younique
De zweetdruppels gleden als grote tranen naar mijn knie, waardoor luide hijggeluiden bestond. Vreselijk moe, ik was vreselijk moe, maar ik stopte niet hiermee. Nooit niet, totdat ik op een dag werd betrapt. Maar dat ging nooit gebeuren. Het mes stopte ik in mijn rugzak, want als je een meisje zag die met een mes rondliep was dat wel heel verdacht. Stap voor stap liep ik in de donkere steegjes naar dat huis, het huis waar ik hoorde te zijn, het huis waar het allemaal ging gebeuren.
De eenentwintig-jaar oude Eve Smith had, toen ze ongeveer tien jaar was, een moeilijk leven. Zonder vriendinnen moest ze elke dag tonnen boeken sjouwen naar school, met haar o zo zware rugtas. Ook werd haar moeder vermoord, deze dader was opgepakt en toen Eve achttien was werd de dader vrijgelaten uit de cel. Eve vond dit onzin; dit was veel te kort. Moeilijke nachten sliep Eve de hele nacht door, met haar vader, die ze niet eens echt mocht. Haar vader en Eve waren allebei geschrokken van de dood van Eve's moeder, en dat de dader zo snel al werd vrijgelaten. Toen Eve eenentwintig was, nam ze wraak. De dader, wat overigens een vrouw was van vijfentwintig, was spoorloos en na de vrijlating meteen verhuisd naar het buitenland. Eve wou wraak nemen. Ze wou íets doen, want ze vond het niet eerlijk dat haar moeder was gedood terwijl de andere moeders gewoon een fijn leventje hadden. Ook vond Eve het niet eerlijk dat de dader juist háár moeder moest uitkiezen, de moeder van het meisje die nooit iets leuks meemaakte in haar leven, enkel ruzie's thuis. In een nacht kwam ze haar bed uit en ze sprong uit het raam, terwijl ze een mes meenam. Wat was ze hiermee van plan? Ging dit lukken? En het belangrijkste, werd ze ook nog eens betrapt?
Het was half acht 's avonds en alle kindertjes zijn naar bed gebracht. Niemand merkte wat er gebeurde in het huis van de zestien-jarige Lotte, die zelfmoord probeerde te plegen door al haar problemen die in haar leven overkwam.
Op school had ze altijd lage cijfers en ze had bijna nooit iemand om mee te praten, waar ze alles wat ze kwijt wil door kon vertellen - maar nee, iedereen haatte haar. Maar het ergst was wel Lola, van zeventien jaar oud, die Lotte altijd irriteerde - niet eens irriteerde, veel erger. Lola had een vriendje Olivier. Als een paar liepen ze altijd als gekken de school rond, doen als ze populair zijn en de enige wat ze konden was roddelen en klef doen. Het was ooit rondgekomen in de school dat ze één avondje seks hadden. Lotte had het verteld.
Sindsdien haatten ze elkaar zo lang, en niemand was meer bevriend met Lotte. De laatste dagen na de kerstvakantie was ze nogal een chagrijn. Slechte cijfers, niet opletten in de klas, slecht rapport en tenslotte had iedereen een hekel aan Lotte. Zelfs de docenten, de mentor, niemand mocht haar. Haar ouders ook niet, die Lieke en Harry heetten. Haar zusje Linda boeide haar ook geen reet, die in haar kamer altijd muziek zat te luisteren.
Lotte was het zat. In een avondje op zaterdag pleegde ze zelfmoord.
‘‘Ze is dood, Lieke. Ze heeft zelfmoord gepleegd.’’
‘‘Je liegt, Harry. Je liegt.’’
[ bericht aangepast op 10 juni 2013 - 16:55 ]
Some people are art and do art at the same time
